Vísir - 06.12.1914, Blaðsíða 3

V ÍSIR
Kvæði
flutt á Austfirðingamóiinu.
Heinr. Sörgel
Neueberg 9/10
Hamburg 11,
Þýskalandi.
Allar tegundir af eldhúsáhöld-
um, »emai!le«'VÖrum, fiskhnífum
og fiskburstum. Fljót og áreið-
anleg afgreiðsla. E n g i n verð-
hækkun vegna stríðsins. Afgreitt
alveg eins fljótt og á friðartím-
um. Ojaldfrestur er veittur eins
og vanalega.
Aðeins selt til kaupmanna.
Umboðsmaður fyrir fsland og
Færeyjar:
6fcew^\a\xp\
Templarasundi 5, Reysjavík.
Ítalía og Grikkland.
Þau eru hlutlaus, enn sem kom-
ið er, og hefir mörgum þótt furða.
Ítalía var í gamla þríveldasam-
bandinu með Þýskalandi og Aust-
urríki, og hefði því eiginlega mátt
búast við henni þeim megin,
þegar frá upphafi ófriðarins. En
það var þó sýnt, þegar áður en
til stríðsins kom, að ekki mundi
Þjóðverjum og bandamönnum
þeirra koma iið úr þeirri átt, heldur
jafnvel öllu heldur hið gagn-
stæða. Það, sem þessu olli, var
urgur sá, sem var milli ftalíu og
Austurríkis. ítalir muna forna
kúgun Austurríkismanna og það,
að þeir sitja enn að löndum, sem
ítalir þykjast eiga tilkall til. En
einkum hafði þó samkomulagið
versnað um ailan helming, sök-
um afskifti Austurríkis af Balkans-
málunum,yfirgangs-viðleitniþeirra
þar, einkum í Albaníu.
Grikkland bjuggust menn við,
að mundi halda sér í skefjum, að
minsta kosti, meðan Tyrkir færu
ekki af stað. Nú eru þeir komnir
út í ófriðinn, en Grikkir eru enn
hlutlausir eins og hinar Balkans-
þjóðirnar, Búlgaría og Rúmenía.
Lítur svo út, sem þeim sé öllum
um og ó, að hleypa sér út í ósköp-
in.—En reyndar hafa nú Grikkir
verið að útvega sér allstórt ríkis-
Ián, og gæti það verið fyrirboði
þess, að þeir sitji nú skamma
stund héðan af, afskiftalausir.
Því má nærri geta, að það er
ekki friðsemdin einber, sem kom-
ið hefir þessum ríkjum að sitja
hjá. Austurríki hafði íengið því
til vegar komið, að Albanía varð
gerð að sérstöku furstadæmi að
nafninu til, en sú fyrirætlun fór
öll í mola, svo sem kunnugt er
orðið, og mun hvorki Grikkjum
né ítölum hafa verið það harm-
saga. Rétt um það ieyti, sem
ófriðurinn hófst, tóku bæði þessi
ríki að skifta sér allmikið af Al-
baníu, og höfðu það að yfir-
varpi, — sem reyndar var satt,
— að þar gengi alt á tréfótum,
og væri því ekki vanþörf á því,
að einhver hefði þar eftirlit með.
Héldu ítalir herskipum til hafn-
þótt stúlkur gráti stjórnarskrá
og styrjöld geisi víða,
það gefur hér ei unnið á
né okkur vakið kvíða.
Og því í kveld við sumbl og söng
skal svífa um bernsku haga
og vekja upp aftur vorin löng
úr valnum horfnra daga.
það er svo margt að minnast á
frá morgni æsku ljósum
er vorið hló við barnsins brá
og bjó það skarti af rósum.
Vér ættum að geta eina nátt
vorn anda látið dreyma
um d a 1 i n n ljúfa í austur-átt
— þar átti hún mamma heima.
Vér munum sumum þótti þá
of þröngt um fjallsins kynni.
þeir vildu fleira og fegra sjá
en fanst í dalnum inni.
Og fjöldi unga flaug á braut
þótt fjaðrir væru smáar,
þeir kvöddu brekkur, lund og laut
og liljur fagurbláar.
þótt langt sé síðan liðu hjá
þeir ljúfu’ og fögru morgnar,
þá lifnar yfir öldungs brá,
er óma raddir fornar.
Hver endurminning er svo hlý
og ornar köldu hjarta.
Hver saga forn, er saga ný
um sólskinsdaga bjarta.
þröstur.
*
3stet\s&a ^wa5ú\\xw
(STENOGRAFI) —
H H.T, Sloan-Duployan-
ennir Helgi Tómasson, Hverfis-
göfu46. Talsími 177, heima 6-7e.m.
Bæði kend „Kon.or“- & „De
bata Stenografi.
Massage-læknir
Gruðm. Pétursson
Garðastrætl 4.
Heimakl. 6—7e. h. Sími 394.
Kartðflur
góðar og ódýrar í smá- og
"V.. 5)uus
kaupir ennþá
velverkaðar sauðargærur
fyrir kr 140 pr kíló
og
góða haustull
fyrir kr 2,20 pr kíló

er í dag cpnað í Bergstaðastræti 29.
&tw\l ^ewsew
arbæjarins Vallona og settu þar
setulið á land, en Grikkir sendu
samtímis hersveitir inn i Suður-
Albaníu, eðaNorður-Epirus, eins
og þeir kalla það. Þau héruð
þóttust þeir eiga að fá, þegar
skift var reitum Tyrkjans eftir
Balkanstyrjöldina síðustu, og
sveið að þurfa að sleppa þeim.
Ekki ber á öðru, en að Albanir
láti sér vel líka þessa íhlutun og
Austurríkismenn hafa við öðru
að snúast, og verða því að láta
þetta afskiftalaust, og má þó
nærri geta, að þeim stendur ekki
á sama, svo kappsamlega héldu
þeir á sínu máli í Albaníuþræt-
unni áður. Nú er því ekki ann-
að sýnna, en að ítalía ogGrikk-
land séu vel á veg komin með
það, að losa heiminn við þetta
þrætuepli, með því að é t a það
hreint og beint, — skifta því á
milli sín. Og þau vilja hafa
næði til þess að koma þessu í
kring, meðan hinir eru að berj-
ast. Þess vegna eru þau hlut-
laus í lengstu lög.
Óvíst er það nú samt, hve
lengi þeim tekst að vera það, úr
því að Tyrkland er komið út í
ófriðinn. Um Grikkland hefir
þegar verið talað hér að ofan,
en ef Tyrkir skyldu geta vaðið
mikið uppi á Egiptalandi og víð-
ar, þá getur nýlendum ítala í
Afríku þá og þegar verió hætta
búin, og mætti þá fara svo, að
þeir þyrftu að vinna nokkuð
meira en það, að »Iiggja í hveiti
meðan hinir berjast*, til þess,
sem þá dreymir um, en það er
að ná yfirráðum yfir öllum'
Adríaflóa.
Stórt úrval, af
Barna-
lei kföngum
nýkomið í versl.
BREIÐABLlK,
Lækjargötu 10.
stórsölu hjá
• •
Jóh.Ogm. Oddssyni
Laugaveg 63.
"\Xv\jat aj
rammatxstum
hjá Eyv. Arnasyni, Laufásveg 2
Anton Jurgens
margaríne-
verksmiðjur
Oss, Hollanói.
Stærsta margaríneverksmiðja í
cvrOpu. Afgreiðir eins og vana-
lega fljótt via Leith eða Kaup-
mannahöfn og gjaldfrestur veiit-
ur eins og undanfarið. Merki
verksmiðjunnar eru H E D C
og verða írá næstu áramófum
og framvegis stimpluð með fullu
nafni verksmiðjunnar til þess að
hægt verði að þekkja þau frá
eftirlíkingum
Aðeins selt ti kaupmanna.
Umboðsmaður fyiir ísland og
Færeyjar:
Templarasundi 5, Reykjavík.
S»uwtupöx\w
alþektu, margar tegundir, meö
ýmsu verði, ætíð fyrirliggjandi, hjá
JÓNI SIGMUNDNaSYNI gullsmið
Laugaveg 8.
Best kaup á allskonar
apu
hjá
H»\msew.
"Oa\ws\)e\\aw.
Vegna þess, að vatn er sífelt látið renna úr vatnskrönunum
f húsum inni, er vatnseyðslan í bænum svo mikil, að allir þeir
hlutar bæjarins, sem hátt Hggja, eru vatnslaui r.
Rvix kttjváíenittv V' aXvaraívv tttn, a? táta ekkv venna nv krönttnntn á5
óYövjn, en ej kæU ev dv8, á& jvjósv v \»atnsa5ttm evnlwevs kúss.W á5 toka
vatnsstoyykana fvnsj a8 kvöl&v, otj tsema tvnsaÆavnav.
Vanræksla í þessu efni getur valdið ábyrgð.
Þeir, sem kynnu að verða varir við, að vatn renni að óþörfu úr vatns-
æðum, gjöri borgarstjóra aðvart.
Bor^arstjórinn í Peykjavík 5. des. 1914.
K. Zimserio
AorættKakao
n kr. 1.10 pr. V2 fæst *
Sinekkbætisbúðiuni
á Hvetfisgötu 34.
Lfkkistur
líkkistuskraut og líkkiæði mest
úrval hjá
EYV. ÁRNASYNI Laufásveg2
Skrifstofa
Elmskipafjelags íslands, j
í Landsbankanum, uppi
Opin kl. 5—7. Talsími 409.
Grerlarannsóknarstofa
Gísla Guðmundssonar
Lækjargötu 14 B (uppi á lofti) er
Venjulega opin 11—3 virkadaga.
Fallegi bvíti
púkinn.
Eftir
Guy Boothby.
Frh.
Alie fór fram í til vélstjórans og
sagði eitthvað við hann á Malaja-
tungu. Stðan sneri hún við aftur,
skaut um leið einhverju að einum
háseta, greip síðan sljórnvölinn og
stýrði út á rúmsjó. Litla snekkjan
óð nú áfram í meira en heila klukku-
stund, og þeytti löðrinu frá sér á
báðar hliöar, og skilaði henni af-
bragösvel.
Alt í einu hóaði stafnbúmn, er
vera skyldi á varðbergi og rétt á
eftir sáum við grænt ljós fram und
an okkur. Það var hulið og af-
hjúpað aftur þri var í röð. Eg vissi,
®ð þetta var merkið frá skemtiskip-
'hu, og áður en fjórðungur stund-
a>" var liðinn, vorum við komin að
skipshliðinni, höfðum fest bátinn
°g vorum komin heilu og höldnu
skipsfjöl. Bátshöfninni var svo
launað sómasamlega og hún send
aftur til Singapore.
Þegar við komum upp á þilfar-
ið, hlýtur Ebbington að hafa lesið
nafn skipsins á björgunardufli og
orðið þess var, hvar hann var nú
niður kominn. Eitt augnablik stóð
hann grafkyrr, eins og hann væri
negldur niður, svo skjögraði hann
eití fet áfram, greip eftir kaðli, en
misti hans og féll í ómegin á þil-
farið. Um leið og eg nam staöar
til þess að vita, hvað að faonum
gengi, kendi eg skrúfuhristinginn.
Nú var þá erindum okkar lokið.
Við höfðum stiúið bakinu við Sin-
gapore og vorum komin á leið til
eyjarinnaa aftur, einu sinni enn.
X.
Engan skyldi furða á því, þótt
eg ætti ekki rólega nótt, þá er eg
var háttaður, ofan á yrringar þær,
er eg haföi lent í um daginn. Eg
bylti mér og velti í fletinu, klukku-
stund eftir klukkustund, og þegar
bjarmaði af degi og eg fann, að
enn voru engin tiltök, að eg gæti
sofnað, þá klæddi eg mig og gekk
upp á þiljtir. Þetta var svo ljóm-
andi morgunstund, sem nokkur get-
ur framast á kosið. Fölvum, blá-
grænum lit brá á háloftið og dró
yfir snjóhvíta Maríubreiðu með
miklu fari. Byrinn þaut í voðun-
um og mér var nóg að finna hreyf-
ingar skipsins og renna augunum
út yfir borðstokkinn, til þess að
komast að raun um það, að sjór
var talsverður. Eg fór aftur á og
bauð yfirmanninum, sem á verði
var, góðan daginn. Það var þessi
sami þöguli náungi, sem eg hefi
lýst áður í sögu minni. Eg rendi
augunum á áttavitann, bæði af for-
vitni og af vana, Vér héldum í
norður — norð-austur, nákvæm-
lega, en þar eð eg vissi ekki nema
þetta kynni að vera einhver brella,
þá varð eg ekki mikils vísari fyrir
þetta. Eg hallaöi mér því upp að
siglutrénu og horfði upp í seglin,
er þöndust út eins og stórir belgir
yfir höfði mér og sökti mér niður
í hugsanir mínar. Alt þetta hresti
mig og truflaði rnig þó að nokkru
Ieyti utn leið, hvítan á seglunum,
sem þöndust út og báru við hetð-
an, bláan himininn, farið á skýj-
unum, sólarljóminn og hinn kviki,
úfni sjór og skvetturnar, sem gaf
á skipið. Það lá auðsjáanlega vel
á skútunni. Aðra stundina stefndi
hún bugspjótinu beint á sólina, en
hina stundina hafði hún til að
stinga undir sig hnyflinurn, svo að
sæ:oksgusurnar buldu eins og hagl
á framstafnifium. Ekki sást til eins
einasta skips, en auðséð var að bú-
ist var við því á hverju augna-
bliki, því að varðmaður var settur
á framsiglunni og yfirmaðurinn,
sem á verði var, hafði stöðugar
gætur á sjóndeildarhringnum í suð-
austri.
Eg hafði ekkert séð til Alie, frá
því er eg kvaddi hana kvöldið áð-
ur, og ekki hafði eg heldur feng-
ið boð um að koma til hennar,
þangað til nokkru eftir morgun-
verð. Þá kom Walworth inn í klef-
ann til mín.
»Náðug jungfrúin sendi mig«,
sagði hann, »til þess aðsegjayður
að henni þætti vænt um, að þér
kæmuð aftur á, ef þér mættuð vera
að því snöggvast«.