Vísir - 14.12.1914, Blaðsíða 3

V I S I R
(STENOGRAFI) —
H H.T, Sloan-Duployau -
kennir Helgi Tómasson, Hverfis-
göfu46. Talsími 177, heima 6-7e.m.
Bæði kend „Koníora- & „De-
bat“ Sienografi.
Líkkistur
líkkistuskraut og líkklæði mest
úrval hjá
EYV. ÁRNASYNI Laufásveg2.
SpU. _ _ :
*\3\t\W. Z
I Svtvótvuv. I
---fæst í versl. — -
Sími 168.
“IRammlista
kom með s/s Botnia og seljast með
mjög lágu verði til Jóla
Verksmiðjan O
Laufásveg . .
f
^vvuduv
NÝJA VERSLUNIN
— Hverfisgötu 34, áður 4D —
Flestalt (yst og inst) til kven-
atnaöar og bama og margt fleira.
GÓÐAR VÖRUR.
ÓDYRAR VÖRUR.
Kjólasaumastofa.
KJÓLA- OG SVUNTUTAU
■.■kíwiwhjkbd «
UM 50 STRA.NGAR VERÐA
SELDIR TiL JÓLA MEÐ OG
U N D í R INNKAUPSVERÐI.
SUM MEÐ HÁLFVIRÐI.
- NOTIÐ NÚ TÆKIFÆRID! -
STURLA JÓNSSON.
, *\3\tv& ev, Jlpp etsvtvuv,
3 auauav,
^á^tueU allskonar, *}Cavtö5^uvuar, bestu
Nýkomið til
Jes Zimsen,
Til sölu
Húsið Bakkakot á Seltjarnarnesi
fæst til kaups nú þegar og ábúðar
frá íardögum 1915. Ágaett verð
og góðir borgunarskilmálar. Hús-
ið er portbygt úr steini 10X12
i álnir að stærð, með kjallara. Því
fylgír 400 ferfaöma ræktuð lóð og
ýms hlunnindi, ef um semur. 'Frek-
ari upplýsingar gefur Oddur Jóns-
son, Ráðagerði.
fSkrlfsíofa ^ <5?
Eimskipafjelags íslands, ;|fl
i Landsbankanum, uppi
Upiu kl. 5- 7, Talsínii 409. Á'i
Óvanalega gott
hangikjöt,
fœst í
(Grettisg.26).

£ö^meuu
GUÐM. ÓLAFSSON
* yfirdómslögmaður. Miðstræti 8.
Sími 488. Heima kl. 6—8.
"*&. ^Duvxs
kaupir ennþá
velverkaðar sauðargærur
fyrir krl.40 pr kíló
og
góða haustull
fyrir kr 2,30 pr kíló
ÓLAFUR LÁRUSSON
yfirdómslögm. Pósthústr. 19.
Sími 215. Venjulega heimakl. 12VS—
2 og 4—5l/s.
A. V. TULINIUS
Miðstrætí 6. Talsími 254.
Eldsvoðaábyrgð hvergi ódýrari.
Sæábyrgðarfél. Kgl. oktr.
Skrifstofutími 10—11 og 12—1
Biarni IP. Johnson
yfirdómslögmaður,
Sím! 263, Lækjargötu 6A.
Heima 12—1 og 4—5.
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettármálafiutningsmaður.
Skrifstofa Aöalstræti 6 (uppi).
i Venjul heima kl. 12-1 og 4-6 síðd
i Talsfmi 250.
Höilin
í
Karpatafjöllunum,
Eftir
Jules Verne.
Frh.
Honum fanst, að hún hlyti að
keyra þetta, og að hún svaraði
honum aftur.
Hvað eftir annað kallaði hann
svo hátt nafn unnustu sinnar, að
undir tók í Plesafjöllunum.
Alt í einu birtí fyrir augum hans.
Oeisli braust gegnum myrkrið . . .
skær og bjartur.
»Höllin«, kallaði hann — »eg
sé hana!«
Eftir stefnu geislans að dæma,
kom bann frá varðturninum, og
Franz v. Telek, sem var mjög æst-
Ur, efaðist ekki um, að það væri
Stelta sem sendi honum kveðju
sína, og væri að sýna honum að
^ún hefði líka þekt hann, þar sem
bann stóð hinu megin á gryfju-
baakanum.
Og nú var hún að lýsa honum
að hliðinu, til þess að hann dytti
ekki niður í gryfjuna eða færi sér
að voða á annan hátt.
Franz gekk óhikað, eins og ljós-
iö benti houum, og áður en hann
vissi af, var hann kominn rétt að
brúnni.
En þar eð hún var undin upp
og hliðið lokað, var honum einn
kostur nanðugur, að klifra uppeftir
keöjunni eins og Nick Deck.
Hann var kominn alreg að henni,
og var í þann veginn að byrja á
þessari hættulegu ieikfimi, þegar
hann heyröi hljóö, sem benti á
að verið vrri að vinda brúna niður.
Hún seig hægt niður, og var
auðheyrt á marrinu, að hún var
örsjaldan notuð.
Án þess að hugsa sig um eitt
augnablik, hljóp Franz nú yfir
brúna, og lagðist á hina þungu
hurð, sem smámsaman Iét undan
átaKi hans.
Hann flýtti sér inn í ystu hvelf-
inguna, þar sem ekki sáust handa-
skil fyrir myrkri. Hann hafði að-
eins stígið örfá skref, er hann heyrði
aftur sama hljóðið frá brúnni, sem
nú var undin upp aftur.
Franz greifi v. Telek var tekinn
til fanga í Karpathahöllinni.
13. kapítuli
Tekinn til fanga,
Þeir fáu feröamenn sem fóru um
Orgall-hásléttuna, sáu Karpathahöll-
ina einungis utan frá, og á að sjá
líktist hún najstum gömlum rúslum.
En öðruvísi var á aö líta, er inn
kom. Fyrir innan hallarmúrinn var
alt þokkalegt, og hinar gömlu bygg-
ingar höfðu enst miklu bétur en
við hafði mátt búast.
Þar voru ennþá stórir hvelfdir
gangar, djúpir kjallarar, leynigöng,
og stór hallargarður, sem áður fyr
hafði verið steinlagður, en nú voru
steinarnir horfnir undir grasi og
allskonar illgresi, sem hafði vaxið
þar óáreitt. Þar voru ennfreniur
vígi grafin í jörðu, þar sem sífelt
myrkur ríkti, Ieynistigar högnir í
rnúrinn, og stóri varðturninn, sem
var þrjár Iofthæðir, meö stórum
snotrum herbergjum, og síðast en
ekki síst, vatnsþrónnar miklu, sem
regnvatninu var safnað í.
Þar lágu Iíka löng leynigöng,
sem enn voru greið umferðar alla
leið uppað Eldfjallinú.
Þannig var Karpathahöllin um-
horfs inni, og virtist bygging henn-
ar litlu óbrotnari, en völundarhús
fornaldarinnar.
Óviðráðanlegt afl rak Franz áfram
eftir göngum hallarinnar, rélt eins
og Theseus, þegar liann ætlaði að
ná í dóttur Minusar.
Ein einasta hugsun hafði tekið
huga Franz föstum tökum, og var
það að kornast inn í höllina. Nú
var hann komínn þangað, og trúði
statt og stöðugt aö áform hans
mundi hepnast. Honum hafði ekk-
ert brugðið í brún, þegar brúin
var undin niður einmitt er hann
stóð andspænis henni, og heidur
ekki er hann heyrði að hún var
undin upp jafnskjótt og hann var
kominn yfir hana. Harin hugsáði
um það eitt, að hér var Rudolf v.
Gortz, að Stella var fangi hans, og
að hann var reiðuþiíinn til að leggja
lífið í sölurnar fyrir hana.