Vísir - 28.01.1915, Blaðsíða 1

1312

V í S I R
Stærsta, besta og ódýrasta
blað á jslenska tungu.
Um 500 tölublöð um árið.
Verð innanlands: Linstök
blöÖ3au. MánuðuróCau
Arsfj.kr.t,75. Arg.kr.7.oo.
Erl. kr. 9,oo eða 2‘/2 doll.
VES
Fimtudaglnn 28. janúar 1915:
V I S I R
kemur út kl. 12áhád'egi
hvern virkan dag.- Skrif-
stofa og afgreiðsla Austur-
str.14. Opin kl. 7 árd. til 8
síðd. Stmi 400.—Ritstjóri:
GunnarSigur8sson(fráSela-
læk). Til viðt venjul! kl.2-38iðd
.SatvUas’ l\4SSet\aa sUtotv 03 feampaovn. S\m\ A9Ö
Gamla Bíó
Síðustu dagar

ejí
Storkostieg kvikmynd frá forn-
öld í 400 atriðum,
•nngangur og 6 þía«lr,
verður sýnd fimtudag og
föstudag kl. 8V2—11
öll í einu lagi.
Þar eð sýningin stendur yfir í
/s k,'st' hefst hún bæði kveldin
kl. 81|a
e" ekki eins og venjulega kl. 9.
A'öeins tölusett sæti seld •
Betri sæti kosta l.oo
Alm, _ _ 070
P^ntið aðgöngum. í síma 472.
,Svar‘
Isafoldarritstjór ans.
Mér er nú að vísu eins farið og
öllum þeim, sem deili vita á ísa-
foldar-ritstjóranum svokallaða, að > g
tek hvorki manninn, því síður rit-
jnensku hans, alvarlega, en þarsem
lsafold hangir enn þá uppi á þeirri
n isskildu venju, að það þykir hlýða,
aÖ halda blaðiö sökum þess, að
tyfveiandi ritstjóri var hæfur og rit-
faer niaður, þá neyðist eg til að
svara þessu dásamlega andans fóstri,
Sem (r',s,jrtr;nn hefir ungað út f
næstsfð'istu fsafoIdi Q(í nefnjr >Svar
Þ'r RCm hann hefir fullkomlega vit-
andi vits hausavfxl á sannleika og
ósannmdum. Þetta verð eg þvf að
leiðrétta. ef vera kynni, að einhver
hefði ylæpst á að lesa ritsmfðina,
þótt undirskrift ritstjórans væri nú
hin öruggasta hamla gegn þvf, að
menn læ u hana.
Lengst af hefir ritstjórinn losað
menn við að svara greinum þeim,
sem skrifaðar hafa verið fyrir hann
eða honum hefir verið sagt að skrifa.
hiann hefir sjálfur oftast tekið þær
aft‘ir, étið þær með mestu þægð og
Bóðgimi ofan f gjg^ þeðiö sér vægð-
a’ °g V'rgefningar, alt eftir fyrir-
ogn og leiðbeiningu þess. sem hlut
hefir átt að máli.
Tvö óhrekjanleg dæmi þessa sýndi
eK fram á f sfðustu grein minni
Um ntstjórann, og skal ekki farið
aö rekja það nánar. — Styrjöld
þessara tfma breytir öllu, hefiráhrif
^a|t. Hún hefir haft þau áhrif á
f rftstjóra, að hann er farinn að
Ma órð utn þesaa ^öferð $ína og
RITVÉL óskast leigð. Afgr.v. á
meira að segja sjálfur farinn að
klambra saman ósönnum skamma-
og óhróðursgreinum. Ojá, allir vilja
nú vera með. »Hér syndum við
eplin«, sögðu hrossataðsköglarnir.
Þá er nú að taka til yfirvegunar
sjálfa ritsmíð ritstjórars í næstsíð-
usiu ísafold, sem hanu kallar svar
til mín. Ritsnildinni er óþarft að
lýsa. Hún er eins og menn eiga
að venjast úr þeirri átt, alt neðan
frá óhróðursritsmíðum upp í háfag-
urfræðislega listddma (sbr. Ego),
sem lýsa einna Ijósast smekk, hugs-
un og málþekkingu mannsins. Þessi
áoumefnda grein hans minnir menn
ósjálfrátt á lélegustu skammagrein-
arnar, sem treggáfuðustu skólasvein-
arnir hnoðuðu saman í neðstu bekkj-
um í skóla.
Hvað efni greinarinnar snertir,
er hún öll einn samanhangandi
ósannindavefur frá upphafi ti| enöa.
Mér hefði nú verið erfitt að reka
ósannmdin ofan í ritstjórann, þar
sem mestur hluti þeirra grundvall-
ast á einkasamtali milli okkar, hefði
ekki svö vel viljað til, að eg hefi
átt í ritdeilu við hann áður, og
var þá ósanniuda- og óhróðursgrein
er hann skrifaði, rekin ofan í hann
orð fyrir orð með vottorðum tveggja
skilríkra manna (Einars Gunnars-
somr og Þors‘eins Gíslasonar), sem
voru málinu nákunnugir, og sá
hann þá sinn kost vænstau að þegja.
Þar sein ritstjórinn nú ekki víl-
aði fyrir sér að skýra ramskakt frá
máli, sem Monum var kunnugt um,
að fleiri vissu um og gátu vitnað
á móti honum, þá er ekki að undra,
þótt hann fari rangt með einkasam-
tal, sem hann veil, að enginn veit
um nem.i gagnaðili.
Að því er slofnun blaðamanna-
féldgsins viðvíkur, þá voru lög fé-
lagsirs fyrst samþykt á fundi þeim,
Cr ritstj. ísafoldar og M.bl. voru
óoðaðir á, eins og hefir verið marg-
tekið fram.
Hvernig stendur svo á því, að
rifstj. ísafoldar setur það svo ákaf-
lega fytir sig, að rnenn voru búnir
að koma sér saman hveriir skyldu
skipa stiórn ? Honum dettur þó víst
ekki í hug, að nokkur maður hefði
kosið hann?
Þau ósannindi sem eg vildi sér-
staklega rcka ofan í ritstjóra og
mestu máli skifta, eru ummæli hans
{ báðum síðustu ísafoldargreinun-
um, að eg hafi »þvert ofan í það
sem rnðgert hafi verið* við hann,
bir! athugasemd mína við yfirlýs-
ingu hans. Þetta lýsi eg t annað
sinn vísvitandi, ódrengiyndisleg ó-
sannindi, og skora jafnframt á rit-
stjóra, að höfða mál út af þessum
ummælum mínum, ef hann vill
hreinsa sig af þeim. Eg er reiðu-
búinn til að staðfesla það með eiði,
ef til kæmi, að eg lagði fyrir rit-
i stjóra athugasemd mína orðrétta
eins og hún var birt í blaðinu. Hann
i fór yfir greinína, hafði ekkert við
j hana að athuga og kvaðst mundu
senda yfirlýsingu sína seinna um
daginn. Um kl. 6 kom svo sendi-
maður frá honum með yfirlýsing-
una, og bæði yfirlýsingin og at-
hugasemdin kom svo orðrétt dag-
inn eftir, eins og um hafði verið
talað.
Ritstjóra hefir verið birt yfirlýs-
ing þessa efnis til birtingar n.eð
stefnuvottum.
Illyrðunum og meiðyrðunum í
ritsmíð ritstjórans nenni eg ekki að
fara að eltast við að svara, hvorki
með málsókn eða skrifum, þótt eg
mundi hafa stefnt fyrir þau, ef þessi
síungi ritmensku-hvítvoðungur hefði
ekki átt í hlut. Orð eins og »frá-
munalegur óþokkaskapur* og
»lubbamenni« þekkja menn að eins
á vörum verstu götustráka og í rit-
smíðum rökvana fáráðlinga, sem
ekkert vita, hvað þeir eiga að segja,
en tauta illyrði út í bláinn til að
svala bræði sinni og heift. Annars
niætti nú athuga það, hvort orðið
»!ubbamenni« færi ekki ísafoldat-
ritstjóranum nógu vel. Hann geng-
ur að sættum, seinur um sáttakost-
ina, gengur svo á bak allra orða
sinna, eíns og lýst hefir verið hér
á undan og setur svo saman ó-
sanninda-þvælu með því að rang-
færa einkasamtal. Og hann lætur
ekki hér staðar numið. Hann legst
svo lágt, sem einsdæmi eru, að
skýra frá einkasamtali um sæltir
milli okkar, sem vitanlega er alt
rangfært og auk þess kom deilu
okkar ekki hið minsta við. Ef eg
vildi fara að rifja upp samtal okkar
orð fyrir orð, gæti eg bent á ým-
islegt í orðum hans, sem gerði
hann hlægilegan, en það er fjarri
því, að mér detti í hug, að sýna
nokkrum manni þá »lubbamensku«,
að skýra frá einkasamtölum, sem
engum kemur við öðrum en hlut-
aðeigendum. Annars skal eg geta
þess, að það var vitanlega ekki
síður þága hans en mín, að mál
þetta félli niður. Eða heldur rit-
stjórinn máske, að eg hafi talið það
stórhættu, að lenda í ritdeilu við
annan eins ritsnilling?
N Ý J A B I O
Móðirin.
Kvikmyndasjónleikur í 4
þátfum (80 atriðum) eftir
Axel Garde.
Aðalhiutverkið: móðurina
leikur besta leikkona Dana:
BETTY NANSEN.
Myndin stendur yfir rúman
l1/* klukkutíma.
Verð aðgöngumiða er:
Fyrsta sæti 0,50, önnur sæti
0,40, þriðju sæti 0,30 og
1 barnasæti 0,10.
*GaIdra-Loftur
Sunnudaginn 31. jan. kl. 8
síðdegis í IÐNÓ
í síðasta sinnl
Aðgöngumiða má panta í
bókaverslun ísafoidar.
SAMIN ENSK VERSLUNAR-
BRÉF, AFRITAÐIR SAMNING-
AR O. FL. — FÆST HVORT
HELDUR VILL SKRIFAÐ EÐA
VÉLRITAÐ.
LEIFUR SIOURÐSSON.
LAUOAVEO I.
TIL VIÐTALS KL. 4—10 E. H.
Þetta er í annað sinrt, sem ril-
stjórinn hefir tækifæri til að gera
sig hlægilegan á því að taka það
fram, hve þungt honum falli »frain-
ferði þessa manns vegna margra
ágætra vandamanna hans«, og von-
andi gefast honum fleiri tækifæri.
Eg hélt fyrst, að þessi kynlegi veik-
Ieiki stafaði af því, að ritstj. væri
ómögulegt að rita svo grein, að
hann smjaðraði ekki fyrir einhverj-
um, en það gæti líka verið af því, *
að hann hafi komist að því, að
vandamenn hans, sem allir eru hon-
um vitanlega miklu »ágætari«, beri
kinnroða fyrir ritmensku hans.
Hér skal nú staðar numið aö
þessu sinni, en ef ritstj. heldur á-
fram að »producera», er ekki ör-
vænt utn, að einhverntíma kunni að
verða brugðið upp spegli, sem rit-
stjórinn hefði gott af að sjá ritsnild
sína í. . Ritstj.