Vísir - 05.02.1915, Blaðsíða 1

V I S I R
Stærsta, besta og ódýrasta
blað á íslenska tungu.
Um 500 tölublöð um árið.
Verð innanlands: Einstök
blöð 3 au. Mánuður 60 au.
Ársfj.kr. 1.75. Árg.kr.7,00.
Erl. kr. 9 00 eða 2'/, doll.
Föstudaginn 5. febrúar 1915.
v i s l R
kemur út kl. 12 á hádegi
hvern dag.
Skrifstofa og afgreiðsla cr i
Austurstræti 14. Opin kl. 7
árd. tíl kl 8 síðd, Sími 400.
Ritstjóri. Gunnar Signrðsson
(fráSelalæk). TiIviðt.2-3.
m------;--------------------
,Satv\Us’
s\t\ot\ $\m\ "M
Gamla Bíó
■■■■■BUBBaEoam
Stríðsmyndir frá Pól-
landi og Antwerpen.
Haröýðgi lífsins.
Tengdamóðir Robjnets.
MtiamentvaJéUaat.
Munið eflir innanfélags hluta-
veltu tðunnar í kveld í Bárubúð.
7 \ o l m e tv tv \ í\
SAMIN ENSK VERSLUNAR-
BRÉF, AFRITAÐIR SAMNINO-
AR O. FL. — FÆST HVORT
HELDUR VILL SKRIFAÐ EÐA
VÉLRITAÐ.
LEIFUR SIGURÐSSON.
LAUGAVEG 1.
Lot'ts kipahernaður.
u- v_j i
í upphafi þessa voðalega ófriðar,
sem nú geysar í heiminum, bjugg-
ust menn við, að aðalorustuvöllur-
inn yrði í loftinu. Hinar hraðfara
framfarir seinni ára í öllu því, sem
lýtur að útbúnaði loftskipá og flug-
véla, gerði það sennitegt, að svo
yrði. Það vakti því talsverða undr-
un, að lítið sem ekkert sögulegt
skeði að því er lofthernaðinn snerti
í upphafi ófriðarins. Englendingar
hæddust að þeirri fullyröingu Þjóö-
verja, að þeir gætu skotið niður
borgir á Englandi af hinum ægi-
legu Zeppelins-drekum sínum.
Nú á seinni tímum hafa þó Þjóð-
verjar fært sönnur á, að þeir geta
gert Englendingum talsverðan óleik
með loftskipunum. Þeir h:fa sem
sé fariö tvær loftherferðir til Eng-
lands og gert í bæði skiftin mik nn
usla. í fyrra skiftið (19, jan.) fóru
Þeir á morgum loftskipum til Eng-
^ands og köstuðu sprengikúlum nið-
Ur á sjö borgir á austu strönd nni,
órápu þar nokkra menn og fjöldi
manna særðist. Hinn 22. jan. lögðu
Þeir aftur af stað á miklum loft-
flota og héldu til Dunkirk, en þá
v°ru Englendingar viðbúnir og
‘ögðu til orustu við þá á flugvél-
Um, skutu niöur éitt loftfarið, en
stöktu hinum á flótta. Síðan hefir
ekki heyrst, að þeir hafi hætt sér
til Engiands í loftinu.
Fremur hlýtur það að vera ægi
legt, að vita af óvina-Inftskipi yfir
höfði sér, heyra hvininn af sprengi-
kúlunum í loftinu og hvellina, þeg-
ar þær springa, og er ekki að undra,
þótt Englendingum standi stuggur
af þessum heimsóknum Þjóðverja.
Enskur blaðamaður fór á fund
manns, sem heitir John Goate;
hann hafði mist son sinn, Percy,
14 ára gamlan, þegar Þjóðverjar
heimsóttu England í fyrra sinnið,
og særst sjálfur. Blaðamaðurirm j
bað Goate að segja sér frá atburð-
inum. Eg skal reyna að gera það
eins vel og eg get«, sagði Goate,
»en yður að segja, þá finst nrér |
enn þá, sem þetta geti ekki verið
veruleiki; mér finst þetta alt saman
vera eins og ljótur draumur og eg
er hræddur við að hugsa til þess.
Eg ímynda mér, að klukkan hafi
verið um þrjá stundarfjórðunga yfir
tíú. Eg og konan mín vorum hátt-
uð, þegar við heyrðum fyrsta há-
vaðann. Við héldum, aðf hljóðið
væri frá bifreið, sem færi eftir göt-
unni íyrir utan, en svo tókum við
eftir þvi, að svo var ekki, því að
bæði heyrðum við að hljóðið fjar-
lægðist ekkert og svo heyrðum við,
að það var uppi yfir höfði okkar.
Konan mín er mjög taugaveikluð
og varð strax mjög hrædd, — eink-
um um börnin, því að hún heldur
að börnin okkar séu eiskulegustu
börnin í heiminum, og eg er ekki
viss um, að hún hafi svo rang-
fyrir sér í því. Það eru Þjóðverj-
ar, sagði eg við konuna mína. Hún
stökk á augabragöi upp úr rúminu
og hrópaði : »Guö minn góður !
Böinin, börnin!« Svo stökk hún
út úr herberginu, óð af hræðslu.
Eg man ekki vel hvað skeði næstu
mínúturnar. Eg sá leiftur, húsið
lék á reiðiskjálfi og ruggaði eins
og skip í stórsjó; mér fanst likast
því, sem eg væri staddur í lyftivél.
Svo hrundi húsið eins og spilahöll,
og hver einasta ögn, sem inni í
því var, fór í smámola, og eg fann
að eg va- kviksettur í rústunum.
Ofan á mér lágu ógrynni af múr-
steinum, og sót og múrsteinsryk
fylti á mér öll vit. Eg gat ekki
hrært legg eða lið, og ef eg reyndi
að gera það, þá fanst mér sem allir
múrsteinarnir myndu hrynja ofan á
mig. Eg gat ekki gert mér grein
fyrir, hvernig á því stæði, að eg
væri ekki meðvitundarlaus, og datt
í hug, að eg væri ef til vill dauð
ur. — ég sannfærðist samt brátt
um, að svo var ekki, því að eg
fann, hvernig volgt blóðið rann
niður í augun á mér og blandaðist
saman við rykiö, sem þar var fyrii.
Eg reyndi að kalla, en gat það
ckki, af því að svo mikið lá ofan
á brjóstinu á mér. í nokkrar sek-
úndur var dauðaþögn, þá heyrði
eg alt í einu konuna mína kalla :
»Jack, Jack ! Bjargaðu mér, Jack !
Guð minn góður ! Bjargaðu börn-
unum ! Hjálp !« Og satt að segja
grét eg eins og barn yfir að vita
1 ana í hættu og börnin Iíka, en
geta ekkert hjálpað. Eg grét af
því að eg gat heyrt til þeirra, en
þau ekki til mín. Loksins heyrði
eg hjálparmennina koma, þ. e. a. s.
eg heyrði þá ganga eftir múrsteina-
hrúgunni, sem ofan á mér lá, og
heyrði þá segja: »Þau hljóta að
vera dauð«. Svo heyrði eg að þeir
fóru að róta til í hrúgunni og loks-
ins komust þeir ofan að höfðinu
á mér. Einn maðurinn stóð á
brjóstinu á mér og hrópaði: »Guð
minn góður«, þegar hann sá mig,
en eg sagði honum_ að hugsa ekki
um. mig, en leita heldur að kon-
unni og börnunum, og svo leið
yfir mig, Þegar eg raknaði við,
stóðu margir menn í kringum mig
og ruddu frá mér grjótinu; eg
spurði þá strax eftir konunni minni
og börnunum, og þeir sögðu mér,
að konan mín og Ethel mín litla
væru báðar heilar á húfi, en um
Percy minn gátu þeir ekki, en eg
skildi undir eins hvers kyns var, að
hann var dáinn. Eg fann, að eg
hafði enga ástæðu til að kvarta,
fyrst guð hafði verið svo góður að
lofa mér að fá aftur konuna og Iitlu
stúlkuna mfna. Samt sem áður
finst mér þetta vera heldur hart.
AUir fjórir bræður mínir eru í
hernum og Percy var eini dreng-
urinn minn — elsku drengurinn
nsinn«,
Augu vesalings föðurins fyltust
tárum, sáraumbúðirnar á höfðinu á
honuni vöknuðu, en höfnðið hneig
aitur á bak niður á koddann.

Leikfélag líeykjavíkui'
Syndir annara
verða leiknar sunnudagskveld
7. febrúar. kl. 8.
Aðgöngumiða má panta í
ísafold í dag og á morgun.
Þá verður að sækja fyrir kl.
3, daginn sem leikið er.
Afmæli á morgun.
Þórarinn Jónsson alþm.
Halldór Daníelsson yfirdómari
Guðrún Jónsdóttir frú
Magnús Benjamínsson úrsm.
Arngrímur Jónsson ökum.
Einar Þórðarson skósm.
Veðrið í dag:
Vm. loftv. 736 sa. gola h. 3,0
Rv. * • (i 737* lógh * “ 1,3
íf. «< 737 logn “ -1,5
Ak. «( 738 ssa. a.v. “ 3,0
Gr. « 7 QÍrt: kúl “ —3,0
Sf. ií 743 logn “ 5,1
Þh. «« 749ssv.kaldi“ 6,0
Jarðarför
Jóhönnu Magnúsdótt-
u r frá Reykholti, sem lést 2. þ. m„
fer fram á morgun kl. 12l/2 frá
i Kennaraskólanum.
Botnía
fór frá Leith í gær.
i
! Stat,
fisktökuskip Duusverslunar, mun
fara til Ayr á Skotlandi í nótt eða
fyrramálið.
i
I Ceres
var um kyrt á ísafiröi í gær, fór
| þaðan í morgun.
General Gordon
Englendingar eru stórreiðir yfir
því, að Þjóðverjar skuli ráðast á
a óvíggirtar borgir, sem enga hern-
aðarþýðingu hafa, en Þjóðverjar
stgja, að Englendingar geri það
sama, þegar þeir geti. — »Ýmsir
eiga högg í annars garði«.
Afmæli i dag.
Valgerður Jónsdóttir frá Hreiðri.
Kristine,
fiskflutningaskip Edinbörgar, fór
í nótt til Liverpool.
heitir írskur botnvörpungur, sem
um langan aldur hefir stundað fisk«
veiðar hér viö land og á er ís-
lensk skipshöfn, utan tveir menn.
Hefir skipið legið hér á höfninni
undanfarna daga og beðið leyfis
til heimfarar. í gær fekk skipstjóri
þaö svar, að úr því íslendingar
væri á skipinu, þá yrði því eigi
leyft að sigla til breskrar hafnar.
Hlýtur því skipið að halda hér
kyrru fyrir að svo stöddu.
Syndir annara,
eftir Einar Hjörleifsson, verða Ieikn-
ar í fyrsta sinn á sunnudagskveldið
kemur (sjá auglýsing hér í blaðinu).