Vísir - 05.02.1915, Blaðsíða 3

Uraskipstjörum, er hann hafðí kynni
Ein vísan er svona:
hfefirðu ei þann heldra sið,
nieð hrokans eldibröndum
stjaka eínatt aumum við,
en auðmenn bera á höndum.
Einhverju sinni var Símon Dala-
skáld gestkomandi á bæ, og svaf í
rúmi við skilvegg. Hinum megin
við -þilið var kvenmannsrúm, og sá
Símon gegnum rifu, þegar konan
afklæddist og gekk til sængur. Þá
kvað hann:
Auðarbii eg verma vil,
~~ Venus dyl ei hita —
—r, okkiir skiiur þetta þil,
þungt er tii að vita.
'iCaupÆ legsteuia
frá J, Schannong.
Umboð fyrir ísiand :
Gunhild Thorsteinsson,
Reykjavík.

\ Jfugttv \ e\nvx högg\
siá menn með því, að kaupa sér
eina af hinum ágætu
Ullar-Waterproofskápum
mínum, því að þær eru alt í
senn: Regnfrakkar, haustfrakk-
ar, vetrarfrakkar og.vorfrakkar.
Hver sparsamur rnaður eða kona
kaupir aðeins mínar ullar-water-
proofskápur. Nýkomnar í miklu
úrvali.
*\3etsluxi
Reykjavík.
Líkkistur
fást með öllum vanalegum litum af
ýmsri gerð, einnig úr eik, sléttar
eða skornar ef óskað er.
Heigi Helgason,
Hverfisgötu 40 (áður 6).
Sími 93.
£‘ó^mcuu
GUÐM. ÓLAFSSON
yfirdómslögmaður. Miðstræti 8
Sími 488. Heima kl. 6—8.
ÓLAFUR LÁRUSSON
yfirdómslögm. Pósthúsetr. 19.
Sími 215. Venjulega heima kl.l 1—12
og 4—5
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Skrifstofa Aðalstiæti 6 (uppi)
Venjul heima kl. 12-1 og 4-6 síöd.
Talsfmi 250.
Bjarni Þ Johnson
yfirdómslögmaður,
Sími 263. Lækjargötu 6A.
Heima 12—1 og 4—5.
31f
ð
í DAG-
-:V.
: ER OPNUÐ N Ý VERSLUN Á :
FDAKKASTia 7.
Þar- verða seldar alskonar matvörur o. fl. o. fl.
Ef þið viljið fá vandaðar vörur með sanngjörnu verði,
þá lítið inn í verslunina á
S|=S!
Eftir
Guy Boothby.
Frh.
Dömarinn hafði sýnilega hugs-
að rækilega málið, sem fyrir lá, og
ráðið við síg hvernig hann æilaði
að fara með það, og þess . vegna
Sáf, hanri svohljóðandi úrskurð:
‘Málinu er frestað í viku. Lausn
úr varðhaldi neitað.*
^g sá að Alie hneigði sig al-
Varlega fyrir réttinum, lögreglu-
Þjónn opnaöi stúkudyrnar og einu
augnabliki síðar var eg í miðri
Þvögunni á leiðinni út úr salnum,
°S fanst mér eg vera veikur og ut-
dn.VÍð mig. Þegar eg var að kom-
asl út 3 götuna, var unnusta mín
a leiðinni í fangelsio aftur,
^1* 3 um daginn fórum við Ja-
um ^ýfhssunnar, bg cr við höfð-
. sýnt "gögn okkar, var okkur
egar fylgt inn í herbergi það, er
föngum er leyft að tala við vanda-
menn sína í.
Ekki man eg hvað þessir tveir
kvenmenn, sem mér þótti vænst
um allra ma,.na, sögðu hvor við
aðra meðan þær töluðu saman. Eg
man það eitt, að Janet kysti Alie
og grét yfir henni, og að Alie tók
þvi öllu með þeirri alúð og ynd-
isþokka, sem fór henni svo aðdá-
anlega vel. Þá er við höfðum tal-
að um átvik þau, er til þess drógu,
að hún var tekin föst, spuiði eg
hana hvort vel færi nú um hana.
»ÁgætIega«, svaraði hún. »Klef-
inn minn er engan veginn óvist-
legur. Eg hefi hjá mér nokkrar
bækur og skriffæri, og eg hefi
fengið því framgengt, að mér sé
færður matur utan af veitingasíað
einurn.*
»Hvernig líkaði þér ræðan hjá
Brandwon í dag?« spurði eg svo.
»Mjer þótli hún mjög gáfuleg og
áhrifamikil,« svaraði hún, »en hitt
furðaði mig ekki, að hún reyndist
árangurslaus. Nei, við getum ekki
gert okkur tr.iklar voqir, eftir því
sem eg get frekast séö. Innan mán-
aðar verður sjóforinginu frá Singa-
SKRA
yfir gjaldendur til ellistyrktarsjóðs
liggur frammi á bæjarþingstofunni fil 8. þ. m.
Kærur komi til borgarstjóra fyrir 15. þ.m.
Borgarstjórinn í Kvík, 1. feMar 1914.
K- Zimsen.
Það sem Þer missa til Samverjans. Hann er
vJCI IU kunnugastur fátæklingum og þörfum þeirra í þessum
bæ. Sjálfir getið þér sannfærst um þarfirnar með því að heimsækja
Samverjann á matmálstímanum kl. 11 til 2 á daginn.
pore kominn til London og eg
verð send austur til þess að svara
þar til sakar, ef ekki verður komið
í veg fyrir það á einhvern hátt.«
»Það verður að koma í veg fyr-
ir það á einhvern hátt«, hvíslaði
Janet.
»Já, en hvernig þá? Eg held að
þið eigið ekki svo hægt með að
iitrjúka hér á Englandi«, svaraði
l.ún. »Þessir múrveggir eru mjög
iraustir og eftirlitið er í besta lagi.«
»En :-egðu mér, Alie,« greip eg
iiam í, »hvað Brandwon hyggur
um málið. Auðvitað hefr þú sagt
bonum frá öllu!«
»Hann segir að það sé mín eina
von, að þeir geti ekki sannað að
eg sé sú seka. Hann heldur að
vitnisburður Barkmanswort’s einn
saman dugi ekki mikið, og þar sem
nú Ebbington og Vesey eru dauð-
ir, þá eru ekki eftir nema Austur-
landa-höfðingjarnir tveir og svo
inennirnir af herskipinu, og gæti
hugsast að þeir yrðu eigi tilkvadd-
ir. En eg er nú samt hrædd um
að þetta sé vonlaust verk.«
»Nei, nei! Það máttu ekki halda.
Við finnum ráð til þess, að skjóta
þér undan, vertu viss. Reiddu þi^
á okkur.« Svo bætti eg við í hálf-
um hljóðuro: »Ef við getum ekki
gert það á löglegan hátt, þá ger-
um við það, hvað sem lögin segja.«
»Þú mátt ekki stofna þér f neina
hættu mín vegna, Georg, það get
eg ekki leyft þér.«
»Bara að Walworth væri kom-
inn! Honum myndi detta eitthvað
í hug, hann er svo sniðugur.«
»Walworth er nú því miður tfu
þúsund míiur í burtu, svo að þaö
er ekki til neins að hugsa um hann.
En lítið á, þarna er vörðurinn, —
nú er tíminn á enda. Vertu sæl,
góða Janet. Það vildi eg að þú
gætir fyrirgefið mér það með sjálfri
þér, að eg sku'i hafa oröið þess
valdandi, að þú verður fyrir öllum
þessum óþægindum.*
En Janet var nú tekin að elska
þessa töfrandi stúlku af öllu hjarta
og vildi ekkert slíkt heyra. Þegar
lokið var upp, var hún mér svo
góð systir, að hún fór út á undan
mér, til þess aö lofa okkur að
kveðjast í einrúmi.