Vísir - 12.02.1915, Side 2

V I 51 R
..i ini.ruv .
Húsfreyjuþusur.
E f t i r
Douglas Jerold.
II.
[Caudle og konan hans höfðu
gengið sanian á götu, þá mættu
pau konu, sem var yngri og öllu
fríðari en frú Caudle, hún heilsaði
hr. Caudle.]
»Eg ætti víst helst að loka mig
inni alt mitt líf, fyrst eg má ekki
koma svo út á götu, að eg verði
ekki fyrir einhverri móðgun.
Ha! Ó, þú þarft ekki að segja
mér, að láta þig í friði! Hvað þú
getur verið óforskammaður. Það
er heldur þokkalegt, að eg skuli
aldrei geta gengið meö þér. — það
er þó ekki svo oft sem það kemur
fyrir, — svo að tilfinningar mínar
séu ekki meiddar af allskonar tólki.
Þvílíkar drósir! Um hvað er eg að
rífast? Ó, þú veist það vel — já,
vissulega veistu það, hr. Caudle.
Það er víst falleg drós, að hneigja
sig svona fyrir manni, sem er á
gangi með konunni sinni. Ó, þú
þarft ekki að segja mér, að það sé
fröken Snotra, — hvaö varðar mig
um fröken Snotru ? Ó-ó-ó ....
Svo þú hefir hitthana
einu sinni eða tvisvar
heima hjá bróður hennar?
Já, eg þori að fullyrða að þú hefir
hitt hana — það er ekki mikill vafi
a því. Mér hefir lengi fundist það
hús vera einkennilega aðlaðandi fyr
ir þig, — nú veit eg! Það er ekki
til neins fyrir þig, hr. Caudle, að
fara aö tala hátt og baða út öllum
öngum, eins og þú værir saklaus,
sem nýfætt barn — þú blekkir mig
nú ekki lengur með þess konar.
Nei, sú var tíðin að eg var asni
og trúði öllu, en — guði sé lof —
eg er liætt því.
Það er lagleg drós! Þú heldur
að eg hafi ekki séð að hún brosti
þegar hún kinkaði til þín kollinum!
Já, eg veit hvað hún hefir álitið að
eg væri, náttúrlega aumingja giey
sem alt mætti bjóða. Eg get svo
sem getið því nærri. Nei, — þú
þarft ekki að segja það, hr. Caudle.
Eg sé ekki alt af meira en
allir aðrir, — en eg hvorki get
né vil lokað augunum, þó það væri
óneitanlega þægilegt fyrir þig að eg
gerði það. Eg niá svei mér hafa
augun hjá mér. Eg er viss um, að ef
kona vill láta vissan mann veita sér
eftirtekt og virða sig, þá er ekki
best að vera gift honum. Eg hefi
alt af haldið að svo væri, en nú
sveik það mig.
Nei, eg skammast mín ekki fyrir
að tala svona, — vissulega ekki.
Góðog elskuleg stúlka!
Já, eg er ekki í vafa um að þér
finnist hún vera elskuleg. Þú sást
víst ekki hattinn, sem hún var með?
Ó-já, besta stelpa! Og þú hélst
að eg sæi ekki málið á andlitinu
á henni. Þú sástþaðekki?
Það getur meir en verið. En eg
sá það. Mjög elskuleg, það er eg
viss um! Hvað segirðu? Kom
eg henni til að roðna með
því, hvernig eg lét? Mér
hefði þótt gaman að sjá hana roðna.
Það hefði víst verið heldur erfitt
fyrir roðann að komast í gegnum
alt pað mál, sem var á kinnunum
á henni. hr. Caudle. Nei, eg sé
ekki alt það versta, hr. Caudle —
alveg öfugt. Nei, þú mátt gjarna
hóta mér því, að stökkva á fætur,
ef þér líst svo. — Nú s k a 1 eg tala.
Eg veit vei hvað litur er og eg
segi það v a r mál. Eg man það,
hr. Caudle að e g hafði einu sinni
fallegt hörund, þú hefir náltúrlega
gleyrnt því fyrir löngu síðan, mig
minnir, að eg hefði fallegan hör-
undslit áður en breytni þín eyði-
lagði hann. Áður en eg þekti þig
var eg kölluð »Liljan og Rósin«;
— að hverju ertu að hlægja! Eg
sé ekkert hlægilegt. En það er ;
sem eg segi, allir eiga að vera
konunni þinni freniri.
Og eg get ekki gengið með þér
úti, án þess að allar stelpur kinki
til þín kolli! Hvað átt þú
við með »allar stelpur«,
þegar það er einungis
fröken Snotra? Það er ó-
mögulegt við þig að tala.
Hvernig á eg að vita hverjar
heilsa þér, þegar eg er ekki með
þér? Auðvitað allar. Og ef þær
líta ekki á þig, þá glápir þú á þær.
Ó, eg er viss um að þú gerir það!
Þú gerir það jafnvel þegar eg er
með þér, hvað þá heldur þegar eg
er hvergi nærri. Ó vertu ekki að
þessu Caudle — vertu ekki að ncita
þessu. Það er nú komið svo illa
fyrir þér, að þú veist ekkert hve-
nær þú gerir það eða gerir það
ekki. En eg veit það.
Fröken Snotra! Hvað segir þú?
Þ ú v i 11 e k k i s i t j a u n d i r
því, að eg tali illa um
þá merku stúlku á bak.
Auðvitað tekurðu málstað hennar!
Reyndar er ekki víst, að hún sé
svo mikið í sökinni. Hvernig á
hún að vita að þú sért kvæntur.
Aldrei sést þú utan gátta með kon-
unni þinni — aldrei nokkurn tíma.
Það sem þú ferð, ferðu einsamall,
Auðvitað heldur fólk að þú sért
piparsveinn. Hvað segir þú? Veit
e g v e I aö þú ert það ekki?
Það er nú sama, — en hvað held-
urðu að fólk haldi, þegar eg sést
aldrei með þér. Aðrar konur fara
út með mönnunum sínum, en
það er eins og eg oft hefi sagt,
eg er ekki eins og aðrar konur.
Hvernig veit eg að þú
e r t a ð f I i s s a . Og vertu ekki
að þessu, eg finn hvernig koddinn
hreyfist.
Nei, þú tekur mig aldrei út með
þér — það veistu. Nei, það er
ekki mér að kenna. Hvernig getur
þú sagt það? Ó, svo kemur þú
altaf með afsakanir. Þú hefir nóg
af þeim. Þú segist vera orðinn
þreyttur á að biðja mig að koma
út, af því eg beri altaf eitlhvað í
vænginn,
Auðvitað get eg ekki farið út,
þegar eg lít út eins og fuglahræða.
Og þegar þú biður nig um það,
þá veistu vel að hatturinn minn er'
ekki í lagi — eða kjóllinn minn
er eaki heima, eða að eg get ekki
yfirgefið börnin, eða eitthvað ann-
að heldur mér heima. Þú veist
þetta vel áður en þú biður mig
að koma með þér. Svona ertu.
Og þegar eg fer út með þér, þá
er eg viss með að líða fyrir það.
Já; þú þarft ekki að éta eftir mér.
Eg líð fyrir þaö! En þú
heldur að eg hafi engar tilfinningar,
þú heldur að enginn hafi neinar
tilfinningar nema þú sjálfur. Já;
eg gleymdi: Fröken Snotra líklega
— jú, hún hefir þó líklega tilfinn-
ingar.
Það er eins og eg oft hefi sagt,
þaö er ekki nema eðhlegt, að fólk
áliti að eg sé dæmalaus asni. Eg
er líka alveg viss um, að eg er
alment álifin að vera óttalegur þorsk-
haus, sem enginn vill líta við.
En eg vissi það vel, að þú hlaust
að hafa einhverja ástæðu til að
sitja kvöld eftir kvöld til klukkan
ellefu heima hjá bróður fröken
Snotru — hú hefir ekki hugsaö
mikið um það, þótt eg sitji heima
og bíði eftir þér —. Eg veit að þú
værir þar ekki á kvöldin, ef þú
hefðir ekki einhverja ástæðu1 Nú
veit eg hvað dregur þ:g þangað.
Já, mér er alveg sama, þó þú bölv-
ir, hr. Candle. Ef eg væri ekki
kvenmaður, þá ætti eg að réttu
lagi að blóta. En þetta er líkt
ykkur karlmönnunum. Þið kallið
ykkur herra sköpunarverksins. Ekki
ósnotrir herrar! Og svo gerið
þið konurnar ykkar að þrælum.
En nú heimta eg skilnaö hr. Candle;
og svo skal eg láta allan heiminn
vita hvernig þú hefir farið með
mig. Má eg segja hvað
s e m e g v i 1 ? Nei! hr. Candl ,
þú getur nú ekki farið þannig með
kvenfólkið! Því að mér dettur
ekki í hug að taka nokkra ábyrgð
á því sem eg segi.
Svo það var fröken Snotra! Já,
einmitt! nú sé eg alt san.an. Nú
rennur upp ljós fyrir mér. Nú
veit eg hvers vegna þú baðst mig
að bjóða henni og mágkonu henn-
ar og bróður, að drekka te hjá
okkur. Og eg asninn, að hafa
ætlað mér að gera þetta. En nú
hafa augu mín opnast, eins og eg
hefi áöur sagt! Svo að þú ætlað
ir aö koma með hana undir mitt
eigið þak — ó, það er ekki til
neins fyrir þig að láta svoua —
þú ætlaðir að koma með hana inn
í húsiö þar sem.......................
»Nú«, segir hr. Candle, »gat eg
ekki þolaö þetta lengur. Eg stökk
upp úr rúminu og svaf hjá börn-
unum«.
(T. H. þýddi).
SAMIN ENSK VERSLUNAR-
BRÉF, AFRITAÐIR SAMNINO'
AR O. FL. - FÆST HVORT
HELDUR VILL SKRIFAÐ EÐA
VÉLRITAÐ.
LEIFUR SIGURÐSSON.
LAUOAVEO 1.
Det kgl octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar o. fl.
Skrifstofutími 8-12 og 2-8 Austurstr.
N. B. Nielsen.
Úr bréfi frá Sandgerði.
8. febrúar 1915.
„Héðan ganga nú til fiskjar 25
vélbátar. 10 af þeim eru „kútters
bygðir“, hinir „tvístöfnungar*,
margir þeirra eru góð skip og
traustbygð. Er það víst vegleg-
asti vélbátafloti hér við land frá
einni verstöð. Aftur eru húsa-
kynni hér helst til lítil. Aflaföng
hafa verið ágæt, þegar gefið hefir
Margir af bátunum þegar búnir
að afla 4—7 þúsund af góðum
flski“.
Úr bréfi úr Borgarfirði.
— — Talsvert hefir orðið vart
við lungnaveiki í sauðfé á Hvann-
eyri, eru dauðar um 20 sauð-
kindur og talið líklegt að fleiri
muni veikjast. Veikin lýsir sér
á þann hátt, að féð fær deyfð og
verður nær bráðkvatt þegar ber
á deyfðinni. þegar kindin er
skorln, kemur í ljós, að lungun
eru full af ormum, sem jafnvel
^ru svo stórir, að þeir eru búnir
að éta sig gegnum lungun út í
vöðvana á bógnum, eftir að kind-
in er dauð. Sumir þessara orma
eru alt að alin á lengd. — í fyrra
vetur kom veiki þessi fram í fé
hjá Einari bónda Hjálmssyni í
Munaðarnesi í Stafholtstungum og
drap hún þar all-margar kindur,
Ekki hefir veikinnar orðið vart á
fleiri bæjum, svo að menn viti,
Breskt skip sekkur.
(Eftir enskum blöðum).
Frá Havre er símað þann 31.
janúar:
f morgun um dagmálaskeiðið,
þegar eimskipið Tokomaru var
statt 8 mílur undan Cap de la
havre, norðvestur af Havre, kom
upp ógurleg sprenging í skip-
inu, og veit enginn enn þá, um
orsökina til hennar.
Botnvörpungur einn frá Bou-
logne var þar nærstaddur, og
kom þegar til hjálpar. Barg hann
allri skipshöfninni — 57 manns
— og flutti hana til Havre, seinna
um daginn. Hálfri annari stundu
eftir sprenginguna, sökk Toko-
maru með öllum farmi, sem var
97,000 sauðarföli, aðrar vörur
sem voru 15C0 sterlings punda
virði og mikið af klæðnaði, sem
nauðstöddum Belgum hafði ver-
ið sendur frá Nýja Sjálandi.
Tokomaru var 6,238 smálestir
og bygt árið 1893.
frá J, Schannong.
Umboö fyrir fsland :
Gunhild Thorstefnsson,
Reykjavík.
Lesið auglýsingaruar í Vísi og
verslið við þá sem í honum auglýsa.
Þar fáið þið bestu kaupin.