Vísir - 03.03.1915, Side 3

BOTNIA fer frá Khöfn 7
';/ ; 4
mars og kemiir yið í Leith
Aukaskip fer
mars, beint
Kjötfars
Medisterpylsu
Hakkað kjöt
Vínarpylsur
lángmestar byrgðir, alt vönduð
vinna.
Skólavörðustíg 22.
Matthías Matthíasson.
Sími 497
frá TOiöfn 9.
til Rvíkur.
kr. loo kgr,
- 1.30 -
- 1.30 -
- 1.60 -
A Laugavegi 24
er best að kaupa:
KÁPUR, KJÓLA, KARLMANNS-
FÖT og PRJÓNAFATNAÐ.
Hafið þetta hugfast.
Saumastofan mæiir með sér sjálf.
frá J Schannong.
Umboö fyrir ísland :
Qunhild Thorsteinsson
Reykjavík.
Det kgl. octr
Brandassurar.ee Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar o. fl.
Skrifstofutími 8-12 og 2-8 Austurstr.
N. B. Nielsen.
Lfkkistur
fást með öllum vanalegum litum af
ýmsri gerð, einnig úr eik, sléttar
eða skornar ef óskað er.
Helgi Helgason,
Hverfisgötu 40 (áður 6).
Sími 93.
ÓLAFUR LÁRUSSON
yfirdónislögm. Pósthússtr. 19.
Sími 215.Venjulega heimakl.il—12
og 4—5
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaöur.
Skrifstofa Aðalstræti 6 (uppi.)
Venjul heima kl. 12-1 og 4-6 síðd.
Talsíml 250.
Bjarni Þ. Johnson
yfirdómslögmaður,
Sími 263. Lækjargötu 4.
Heima 12—1 og 4—5.
GUÐM. ÓLAFSSON
yfirdómslögmaður. Miðstræti 8
Sími 488. Heima kl. 6—8.
Lesið auglýsingarnar í Vísi og
verslið við þá sem í honum auglýsa.
Þar fáið þið bestu kaupin.
TTTi T\ TUf’TIT^ ti'kynnist okkar he'ðruðu viðskifta-
M r'C V p t| vinum, að vegna hins háa kjötverðs,
•LJ X v ATJL JLI áJ erurn við undírritaðir neyddir til að
hækka verð á eftirtöldum vörum um 10 aura hvert kíló. og seljum
við þessar vörur framvegis með þessu verði:
Siáturfélag Suðuilands.
írni Jónsson Laugaveg 37.
Tómas Jónsson Laugaveg 32.
Ejötbúðin í Austurstræti 7
Líffistiir - Lífflœöi
| Aðflutningsgjald
! til Reykjavíkur fyrir órið 1914.
j Vínfangatollur kr. 16384,52
| Tóbakstollur — 85327,4r
; Kaffi og sykurtollur— 198332,3*
] Te,-súkkulade- og
brjóstsykurtollur — # 16477,85
Sektir fyrir tollsvik— 1320,00
Alls kr. 317842,16
Aðflutningsgjaldið er kr. 75,00
meira en síðastliðið ár.
Útflutningsgjald á fiski og lýsi
kr. 16230,35.
SAMIN ENSK VERSLUNAR-
BRÉF, AFRITAÐIR SAMNINO-
AR O. FL. - FÆST HVORT
HELDUR VILL SKRIFAÐ EÐA
VELRITAÐ.
LEIFUR SIGURÐSSON.
LAUGAVEO 1.
ÞRÁTT FYRIR VERÐHÆKK-
UN Á EFNI, SELUR
EYV. ÁRN ASON LANG-
ODÝRASTAR, I :U
VANDAÐASTAR
FEGURSTAR kÍStUT,
LÍTIÐ Á BIRGÐIR MÍNAR OG
sjáið mismuninn
ÁÐUR EN þÉR FESTIÐ KAUP
ANNARSSTAÐAR. TALS. 44.
Tennur
eru tilbúnar og settar inn, bæði
heilir tanngarðar og einstakar
tennur,
á Laugaveg 31, uppl.
Tennur dregnar út af lækni dag-
lega kl. 11—12meðeða ándeyf-
ingar.
Viðtalstími 10—5.
Sophy Bjarnarson.
Bergmál.
En — í draumum mínum —
vordraumunum inndælu — sé eg
hana hallast að barmi mínum, og
leggja alt í mínar sölur!
Og þessum draumi fagnaeg! En
má eg trúa honum?
Eg veit ekki, þori ekki að hlusta
á svarið. Kvíði fyrir að eg megi
ekki treysta honum!
Og þó get eg ekki annað.
Eg verð að trúa honum, til þess
að friða mig.
— Og þó er það engin friöun,
af því skynsemi mín stagast altaf á
þessu sama:
Veit ekkert . . . aöeins draumur
. . . aít í óvissu! —
II.
Það ei komið fram á vetur.
Hún r stödd heima hjá for-
eldrum minurn. Hafði komið um
daginn í kynnisför til systra minna.
Það er farið að bregða birtu, og
hún er ferðbúin. Eg er fenginn til
þess að fylgja henni. Eg finn hvern-
ig hjartaö berst, og blóðið, hvað
það er ókyrt, meðan hún er að
kveðja systur mínar í bæjardyrun-
um. — Og svo hurfum við út í
myrkrið.
Heilög ró ríkir yfir nátlúrunni,
og við göngum hægt og hljóðleg?.
Eg hefi veður af því, að henni
muni ekki minna órótt, heldur en
mér.
En hvers vegna?
Um hvað getur hún verið að
hugsa, er geri hana svo undarlega,
og þröngt um andrúmið?
Eg heyri hvernig hún dregur
andann stutt og óreglulega.
Og hún, sem altaf hafði svo mik-
ið að segja — óþarflega mikið —
þá sjaldan fundum okkar bar sam-
an, hví segir hún ekki neitt í kvöld?
Er henni ógeðfelt að verða mér
einum samferða — í myrkri?
En eg má ekki vera að því, að
hugsa um þetta.
Óbeinlínis finst mér eg vera svo
ánægður — ánægður með lífið,
þessa stundina — og þó er eg und-
ir niðri svo kvíðinn og hræddur,
að eg þori naumast að draga and-
ann.
Og feiminn er eg — við hana —
við að vera svona nálægt henni,
og þó finst mér það svo ósegjan-
leg sæla, að vita af henni hérna,
rétt við hliðina á mér.
Og ekkert segi eg. Þó liggur á
vörum mínum fjöldi orða, sem mig
langar til að segja. Heila ræðu,
eldheitra orða, uni framtíð mína,
hefi eg tekiö saman, og geymt /
huga mínum, þangað til tækifæri
fengist, að flytja hana — þangað
til hún ein væri til þess, að hlusta
á mig, — og tíminn góður.
— Og núna er einmitt þetta
tækifæri. Nú er hún til þess, að
hlusta á mig, og ekki neitt sem
truflar — og þó þegi eg eins og
steinn.
— Við göngum áfam — undur-
hægt.
Ósjálfrát gríp eg hönd hennar,
þá er að mér snýr. Hún er brenn-
heit, svo mér finst eins og hún
svíði mig. En hún er mjúk eins og
dúnn og föst fyrir.
Eg finn blóðið stíga mér örar
til höfuðúns en áður — eins og
eg snammisi mín fyrir það, sem eg
er að gera, eða mér finnist hönd
hennar of mjúk til þess, að mín
eigi nokkurn rétt að snerla hana.
En eg sleppi ekki hendinni.
Og hún reynir ekkert til þess,
að draga hana að sér.
Mér finst tækifærið aldrei hafa
verið eins gott og núna til þess,
að byrja á ræöunni, en ekki finn
eg eitt orð, sem eg kannast við.
Eg staönæmdist — og hún líka.
Bæði horfum við niður — eða
eg held hún geri það, af því eg
geri það.
Eg herði upp hugann Og styn
fram af vörum mínum nafni hennar.
— Það svipar snögglega frá
tunglinu, svo það er bjart í kring-
um okkur.
Hún lítur upp, eins og hún vakni
af draumi. Augu okkar mætast og
sálir okkar sameinast.
Aðeins augnablikl Það dregur
fyrir tunglið, og aftur er svarta-
myrkur kringum okkur.