Vísir - 07.03.1915, Page 2

VISIR
Suður í Kaukasusfjöllum berjast Rússar og Tyrkir. J>ar er
landslag víða fagurt, en ógreitt yfirferðar, *svo að varla verður
miklu liði eða góðum vopnum við komið. Eigast þar mest við smá-
sveitir og skjóta hverjar á aðrar úr felum þar í fjallaskjólunum. —
Á myndinni hér að ofan sést ein slík njósnarsveit tyrknesk,
sem er á verði í klettunum.
m
ÍBÍJÐ
3—4 herbergi með eldhúsi og geymslu óskast frá 14.
maí. Upplýsingar gefur
M.
Jörgfin Hansen hjá Zimsen
m
m
m
M
Hljómleíkar
Theodórs Árnasonar fiðluleikara
verða endurteknir í Gamla Bíó
—' í dag kí. 4 síðd. —
Aðgöngumiðar verða seldir þar ettir kl 2 og kosta 1 krónu.
Tyrkir i launsát.
Smávegis ftá ófriðinum. j
Annálsvert skot.
Þýskur hermaður nokkur stóð
einu sinni sem oftar í skotgryfju og
var að miða á Frakka, sem hann
sá bregða fyrir í skotgryfjum óvin-
anna. Færiö var svo sem 70 stik-
ur og varla nokkur leið, að hann
misti marksins. Á næsta augna-
bliki á skotið að ríða af. í því
kemur skot aö handan og maður-
inn hrasar við aftur á bak. Hann
rankar þó brátt við sér aftur, og
sér þá, að brotin er byssa hans um
lásinn og skothyikið, og hafði nún |
slegið hann og brotin blóðgað hann j
illilega í framan. Hann skoðar nú j
byssuna og finnur aftast í hlaupinu
skotin tvö, klest saman, en að fram-
an sást varla neitt á byssuhlaupinn.
Hér var ekki um að villast, af til-
viljun höfðu mennirnir miðað svo
hái nákvæmlega hvor á annars byssu-
hlaup, að kúla Frakkans, sem varð
fljótari til aö hleypa af, hafði
runnið inn eftir endilöngu byssu-
hlaupi hins, kveykt þar í af árekstr-
inum og sprengt byssuna. Þetta
gat nú auðvitað ekki orðið, ef
skotið hefði geigað eina hársbreidd
frá stefnunni, en svo er eWki nóg
með það. Kúlan hefði aldrei kom-
ist inn í gegnum hlaupið, ef ekki
hefði einmitt staðið svo á, að franska
byssuhlaupið var svo út búið, að
það sneri kúlunni um möndul henn-
ar til vinstri handar, en þýska
byssuhlaupið sinni til hægri. Þannig
hitti kúlan fyrir sér sömu snúnings-
skilyrðin á leiöinni aftur eftir þýsku
byssunni, sem hún hafði áður haft.
— Þykir þetta skot eins dæmi í
hernaðarsögunni.
Einkennileg atvinna.
í bæ einum í Idaho í Ameríku
á heima Þjóðverji nokkur, tröll að
vexíi og heljarmenni að burðum.
Hehr auðug kona nokkur (sjáltsagt
Þýsk) keypt hann til þess, að fara
út á stræti og gatnamót, hvenær
sem fregnir berast um þýska sigur-
vinninga, og lýsa þeim þá með
háu hrópi fyrir götulýðnum. Nú
eru þarna margir Englendingar, sem
þo/a þetta illa. Verða þá iílog og
síðan stefnufarir, og það stundum
oft á dag. En kerla borgar allar
sektir fyrir manninn, og byrjar hann
jafnharðan á nýjan leik, er hann
hefir verið keyptur út. — Þyska
blaðið, sem segir þessa sögu, bætir
því við, að vonandi lemji þessi
þýski risi sleitulaust á Bretunum
þar vestra.
Farfuglar teptir.
Allir vita það, hve reglubundnar
eru ferðir farfuglanna eftir lands-
lagi og árstíðum. Nú hafa menn
tekið eftir því merkis-fyrirbrigði,
að þeir fylgja ails ekki áætlun þar
sem barist er. Þeir sitja heldur
kyrrir þar, sem þeir eru aldrei van-
ir að vera um þann tíma árs, en
að hætta sér inn í ósköpin.
Hindenburg
æfla Þjóðverjar alveg að kæfa, svo
mikið láta þeir með hann, sem von
er. Meðal annars yrkja tónskáldin
svo mörg lög um hann, að hann
hefir haft við orð að fara að láta
þau safnast fyrir og láta svo syngja
fyrir sér mörg í einu! '
Viðskifti við Rússa.
Svo sem áður hefir verið drepið
á hér í blaðinu, hugsa Rússar sér
nú að steinhætta öiium viðskifturn
við Þjóðverja framvegis, og þarf i
ekki lítið til þess, að fylla það skarð,
því að mest af aðfluttum vöruin
hafa þeir þaðan fengið. Oegnum
borgina Riga við Eystrasalt ganga
t. d. 17,5% af aðfluttum vörum til
alls Rússaveldis, og þriðjungurinn
af því öllu saman var frá þessum
löndum árið 1913. Nú vilja Rúss-
ar meða! annars auka mjög viðskifti
sín við Svíþjóð og Noreg. Fengu
kaupmenn í Riga norska menn til
þess, að haida þar fyrirlestur urn
líkur þær, er væru til innflutninga
T1
frá Noregi eftir ófriðinn. Varð það
út úr þessu, að 25 meiri háttar
kaupsýslumenn tóku sér ferð á
hendur til Noregs til þess að rann-
saka máliö. Létu þeir vel yfir því,
þegar þangað var komiö, hvernig
þeim litist á horfurnar, og þóttust
margt geta fengið hjá Norömönn-
um, sem þeir þurfi á að halda.
ör umræðum bæjarstj.
4. mars.
jBygging á Eiði.
Um hana hafði verið rætt áður
í bæjarstjórninni, en málinu þá ver-
ið vísað aftur til fasteignanefndar.
Magnús Helgason skýrði
frá geröum nefndarinnar, hafði hún
leitað sér upplýsinga um það, hvað
kosta myndi að láta byggja nýtt
íveruhús úr steini á jörðinní o. fi.
Þegar bærinn keypti jörðina, var
íbúðarhúsið metið á 500 kr. og
jarðeignin öll keypt fyrir 3800 kr.
Þeir samningar hefðu verið geröir
við seljanda, að byggja honum jörð-
ina upp á lifstíð, gegn 150 kr. af-
gjaldi á ári. Síðar hafi eignin Skaft-
holt verið lögð undir jörðina, og
keypt fyrir 300 kr. og við það
hati ársieigan stígið upp í 187 kr.
Nú væri i ábúandinn, fyr eigandi
Eiðis, orftinn hrumur og blindur,
en þá hafi honum iagst það til, að
Baldvin Sigurðsson, sá er nújthéldi
jörðina, hati gengið inn í leigu-
samninga hans og undirgengist að
annast gamla manninn. En þar eð
það hefði komið í|ljós,_að húsin
væru nú orðin óhæf híbýli fyrir
nienn að vetrarlagi, vegna kulda og
annara annmarka, þá hafi Baidvin
ætlað sér að byggja nýtt íbúðar-
hús, með þeim skilmálum, að bær-
inn keypti það, ef hann yrði að
flytja af jörðinni; en þá kom í ljós,
að hann gæti eigi fengið lán út á
þá húseign, sem hann ætti ekki lóð
undir. Þess vegna hafi hann nú
snúið sér til bæjarstjórnar með mál-
ið. í því lægi tvent fyrir, annaðhvort
að bærinn tæki aö sér húsbygg-
inguna, eða jörðin legðist í eyði.
Fasteignanefndin væri sammála um,
að leggja heldur í þann kostnað,
að byggia nýtt íbúðarhús þar, þótt
hún telji það víst, aö leigja mætti
eignina húslausa, en dæmin hefðu
sýnt, að jaröeignir, er þannig væru
leigðar út, væru á fáum árum nær
eyðilagðar af órækt.
Nefndin hefði því fengið úttekt-
armenn Seltjarnarneshrepps, til að
segja sér, hve mikið álag þeir myndu
meta á hús jarðarinnar, ef þeir væru
beðnir að taka hana út. Svar þeirra
væri: að álag á íbúðarnúsið myndu
þeir meta 1600 kr., og á fjósið
250 kr. (heyhlaða ekki talin), alls
1850 kr. Núverandi íbúðarhús
mátu þeir 400 kr. virði.
Þetta álag kvaðst ræðum. álíta
bæinn skyldan að leggja frafn, ef
byggja ætti jörðina. Baldvin hefði
og talið sig fúsan til, að byggja
upp húsið, ef hann fengi þetta fé.
En við það væri þaö aö athuga,
að bærinn hefði þá eigi hönd í
bagga, með húsbyggingunni, og svo
gæti farið, að með því eignaðist B.
■