Vísir - 06.04.1915, Blaðsíða 3

VISIR
U
3
*0
>
ed
to
'O
O
KAUPANG,
því þar eru góðar vörur, en þó mjög
ódýrar, t. d.:
Kartöflur ágætar, pokinn 50 kgr.7 kr., ís!.
smjör V, kgr. 90. aura, stumpasirz þetta
marg eftirspurða, ódýrara en annarsstaðar.
Ilð
Séu stór kaup gerð, er
gefinn mikill afsláttur.
QTQ
0:
r-*-
c
• /
C/3
ÍO
4*.
/Etíð birgðir 'fyrirliggjandi.

)ofc*afc£ afe ftafcfcifciÉ*.afcJtefefejfc fcafc&atefcatefcif
*
W
| Félagspi entsmiðj an f
*
Lítið í gluggana
í Nýhöfn
og þið munuð
líta inn og kaupa.
€
íeysir fljótt og vei af hendi alls konar prentun, f. d.:
Bréfhausa. Nafnspjöld. Reikningseyðublöð.
Götuauglýsingar o. fl. o. fl.
Margbreyít etur
m
w
I
X
X
■m
Afgreiðsla Visis
er flutt á
Hótel Island (neðstu hæð)
Inngangur frá Vallarstræti.
Boseombe-
leyndardómurinn.
Eftir
>4. Conan Doyle.
Frh.
»Já, dyravörðurinn færöi mér það.
Þér skrifið, að þér viljið tala við
mig hér, til þess að koma í veg
fyrir hneyksli.«
»Eg hélt að það myndi vekja
umtal, ef .eg færi til Hall.«
»Og hvers vegna viljið þér tala
við mig? Hann leit á vin minn
með örvæntingarsvip, eins og spurn-
ingunni væri þegar svarað.
»Já», sagði Holmes, um leið og
hann svaraði augnaráðinu, en ekki
orðunum. »Það er rélt. Eg veit alt
um Mc. Carthy.*
Öldungurinn huldi andlitið í
höndunum. »Guð hjálpi mér!« kall-
aði hann. En eg segi yður það
satt, að eg hefði ekki viljað láta
gera unga manninum neitt. Eg legg
þar við drengskap minn, að eg
hefði sagt frá öllu saman, ef hann
heföi verið dæmdur.«
»Mér þykir vænt um það«,sagði
Holmes alvarLgur.
»Eg hefði gengist við öllu undir
eins, hefði eg ekki hugsað neitt um
dóttur mína; þaö hefði riðið henni
að fullu. Hún afber ekki að heyra,
að eg hefði verið settur í varð-
hald.«
»Nei, það er ófært, að til þess
komi.«
»Við hvað|eigið þér?«
»Eg er ekki opinber uppgötvari.
Mér hefir skilist, að dóttir yðar ósk-
aði eftir návist minni hér, og henn-
ar vega vinn eg, en auðvitað verð-
ur aö frelsa Mc. Carthy yngra.«
»Eg er þegar kominn á grafar-
bakkann«, mælti Turner gamli. »Eg
hefi þjáðst af sykurveiki í mörg ár,
og læknirinn segir það mikið efa-
mál, að eg hjari mánaðartíma ennþá.
Þó vil eg heldur deyja heima hjá
mér en í gálganum,«
Holmes stóð upp og settist við
borðið með penna í hendinni og
margar pappírsarkir fyrir framan sig.
»Viljið þér nú segja okkur alt af
létfa; eg skal skrifa framburð yðar,
og þegar þér hafið lokið máli yðar,
þá undirskrifið þér og Watson skrif
ar undir sem vitni. Ef í harðbakk-
ann slær, gel eg sýnt játningu yðar,
til þess að frelsa unga manninn;
en eg Iofa yður að sýna hana því
að eins, að í nauðirnar reki.«
»Eg þakka yður fyrir, það er
ágætt«, sagði öldungurinn; »það er
hvort sem er mikið efamál, að eg
lifi þangað til réttarhaldið fer fram,
svo að mér má hér um bil á sama
standa. Eg vildi gjarnan hlífa Atice
við þessari skömm. Nú skal eg
segja yður alt af létta. Sagan á
sér djúpar rætur, en hún er fljót-
sögð.«
»Þér þekkið ekki Mc. Carthy
þennan; en eg segi yður satf, að
hann var ósvikið djöfulmenni. Guð
forði yður frá að lenda í klónum
á slíkum óþokka. Hafin hefir haft
mig á valdi sfnu síðustu 20 árin,
og hann hefir gerspilt áefi minni.
Eg skal segja yður, hvernig á því
stóð, að eg komst í klærnar á hon-
um.«
»Það var um miðja öldina í gull-
námunum. Þá var eg ungur, geð-
ríkur og léttúðugur og iét mér ekk-
ert fyrir brjósti brenna. Eg lenti í
vondum félagsskap, varð drykkju-
maður, óheppinn með gullgröftinn
og lagðist síöan út á eyðimerkur
og gerðist blátt áfram stigamaður
í almennum skilningi. Við vorum
6 í hóp og liföum villimanslega,
óháðir og ánægðir. Einstaka sinn-
um réðumst við á stöðvarnar og
ræntum þær; en oftast réðumst við
á hlaðna gullvagnana, sem gengu
frá námunum. Svarti Jack frá Bal-
larat var eg nefndur, og fólkinu í
nýlendunuin er ennþá í fersku minni
flokkurinn, sem kaliaður var Ballarat-
ræningjarnir.
Einu sinni fór gulllest frá Ballarat
til Melbourne. Við sátum fyrir henni
og réðumst á hana. Með henni
voru 6 menn vopnaðir, og við vor-
um líka 6, svo að atgangan var
ekki neitt árennileg. En við vorum
svo hepnir, að í fyrstu skothríð
okkar féllu 4 menn úr liöi þeirra.
Samt sem áður féllu þrír úr okkar
liði, áður en viö gátum sigrast á
óvinunum. Eg setti skammbyssu
mína upp að enninu á vagnstjór-
anum, sem var einmitt Mc. Carthy
þessi.