Vísir - 30.05.1915, Blaðsíða 3

i
V I S 1 K
JDve^xí Sawttas IJúJJewaa s\tvon o$ feampaovn. S\m\ \9Ö.
Reyndar var frost á hverri rióttu
fram að lokum, sem hamlað hefir
gróðri, en nú er kominn landsynn-
ingur með skúrir og skin (23. maí).
\/onast menn nú hér eftir góðu og
gróðursælu vori. Sveitabændur hafa
til þessa fremur grætt á áhrifum '
stríðsins en tapað, því þótt útlenda
matarvaran hafi stigið mjög í verði,
þá hefir verðhækkun á afurðum
þeirra stigið þeim mun meira í
verði. Fjöldamargir bændur hafa
samið við kaupsýslurnenn, að selja
UIJ sína fyrir rúmar 2 kr. pundið,
og er slíkt verð á ull hér áður
óþekt. Á þeim fáu uppboðum,
sem haldin hafa verið hér austan
fjalls, hefir fénaður komist í geipi
verð; númerið af ám 50—67 kr.,
hæst í Biskupstungum, ærin yfir 33
kr. fyrir utan innheimtulaun. Menn
búast Iíka við einhverju geipiverði
á sauðaketi í haust.
Auglýsendur.
Munið, að þér getið átt á
hættu að auglýsingar yðar kom-
ist ekki að í blaðinu, ef þær
eru ekki sendar
daginn áður
en þær eiga að birtast.
Jón Kristjánss.
læknir.
Gigt og hjartasjúkdómar.
Fysiotherapi.
Bókhlöðstíg 10 (uppi).
Viðtaistími 10—12.
Drekkið
Carlsberg
Porter
Heimsins bestu óáfengu
drykkir.
Fást alstaðar.
Aðalumboð fyrir ísland:
Nathan & Olsen,
Reyktur
LAX
gtöuv o^ ajavód^v
fæst í
Liverpool.
Margarine
ágætt í verslun
Nokkrar duglegar stúlkur og karl-
menn geta fengið vinnu við síld á Siglu- sími 316
firði í sumar. HÁTT KAUP.
Finnið
B. Petersen, Bergstaðastiæti 9.
Ásgríms Eyþórssonar
Austurstr. 18
’JHvkwÆ eJVw ^votta^úsuiw í "\Dest\w$. V&.
Sími 407.
Sími 407.
Kartöflur
mjög góðar
í verslun
Ásgr. Eyþórssonar
Austurstræti 18.
Sími 316.
Búkollu-
smjörlíkið góða og
D-M-C-
rjóminn frægi, tvœr teg-
undir, einnig
Skipskex
ávalt fyrirliggjandi.
Að eins fyrir kaupmenn.
^ Stejinssotv.
Ullar-
prjónatuskur
keyptar hæsta verði mót pening-
ingum eða vörum í
Prentsm. Gunnars Sigurðssonar. | Vöruhúsinu.
Könnuexportiö
fæst nú ávalt í
N ý h ö f n.
öt jtá ÖtgevSVnm j^g'vW Stvsttsgúmsson. S\m\ 396.
CJr dagtók
læknisins.
(Lauslega þýtt.)
Frh.
»Æ, komdu burt héðan, pabbi«,
sagði hún.
»Þvaður, Iris«, svaraði hann.
»Komdu ekki við mig. Eg er ekki
neitt barn, sem hægt sé að ginna
burt. Hvað er þetta, Halifax, ert
þú hér einnig? En hvað er annars
að? Eiuð þið öll orðin heyrnar-
!aus?«
»Ó, það er hræðilega sorgleg
saga, herra minn«, sagði lögreglu-
þjónninn. »Eg hefi skipun um, að
taka Vane kaptein fastan. Hann er
sakaður um, að hafa framið morð.«
»Sakaður um morð!« æpti hers-
höfðinginn.
»Já, herra. Ransome óðalseig-
andi fanst með molað höfuð hér í
grendinni, og það eru mjög alvar-
legar Ifkur til þess, að það sé
kapteinn Vane, sem framlð hefir
morðið. Mér hefir nú verið skipað
að taka hann fastan, og —«
»Og eg skal koma með yður«,
sagði Vane. Um leið snéri hann
sér að hershöfðingjanum. »Eg bið
yður nú, kæri tengdafaðir«, sagði
hann, »að fara með Iris burt héð-
an. Þetta er mjög leiðinlegt mál,
en eg hlýt °ð verða láb'nn laus, ef
til vill undir eins á morgun. Hugs-
ið nú um Iris, tengdafaðir, og kom-
ið henni burt héðan.«
Iris reyndi aftur til þess, að leggja
höndina á handlegg föður síns, en
hann ýtti henni frá sér. Rauða and-
litið á honum var ekki lengúr rautt,
heldur purpuralitað og æðarnar á
enni hans voru að sjá eins og stór-
ir hnútar.
»Þú ert sakaður um morð«, sagði
hann og snéri sér a^ tengdasyni
sínum tilvonandi, »og þér eruð
kominn til að taka hann fastan«,
hélt hann áfram og snéri sér aftur
að lögregluþjóninum og starði á
hann. »En lofið mér þá —«, hér
þagnaði hann snögglega, stundi
því næst og greip fram fyrir sig
með báðum höndum, eins og hann
leitaði að einhverju, til að styðja
sig við.
»Ó, guð minn. eg er bæði biind-
ur og heyrnarlaus«, stundi hann.
»Það er þytur fyrir eyrunum á mér,
eins og af óttalegum stormi, eg —«
Því næst reikaði hann nokkur
skref áfram, og féll svo á gólfið. —
Það er naumast hægt að lýsa
þeim gauragangi, sem nú hófst.
Það var mitt hlutskifti, að annast
um Romney hershöfðingja. Eg
kraup nlður við hlið hans, lyfti
höfði hans, Iosaði um hálsinn á
honum og bað einn af þeim, sem
við voru, að sækja frú Romney. —
Skömmu síðar kom frú Romney
og með henni tveir þjónar. Með
mikilli gætni lyftum við Romney
upp og bárum hann í gegnum sal-
inn, þar sem var fult af gestum,
og upp breiða stigann, inn í hans
eigið rúmgóða svefnherbergi á fyrsta
sal. Vro afklæddum hann þar og
lögðum hann í rúmið. Það var ekki
neinum vafa bundið, hvers konar
sjúkdómur það var, sem gripið hafði
Romney. Hann hafði fengið slag.
Eg bað frú Romney, að gera boð
fyrir húilækni þeirra, dr. Haynes,
og hann kom þegar. Við ráögerð-
um nú í snatri um sjúkdóminn.
Dr. Haynes bauöst til að vaka um
nóttina, hjá hinum meðvitundar-
lausa manni, og fékk eg þá tíma
til að hugsa um hin, en hvað var
orðið af Vane og hvar var Iris?
Eg hljóp í skyndi ofan stigann.
Ljós loguðu ennþá um alt húsiö,
*n allir gestirnir voru horfnir. Ein-
stöku blóm lágu hingað og þangaö
á gólfunum, eldurinn á arninum
var sloknaður og allar huröir að
salnum voru opnar. Hvítklædd
Kona, stóð grafkyrr viö arininn.
Tveir ofurlitlir hundar lágu og hnipr-
uðu sig við fætur hennar. Þegar
hún heyrði mig koma, lyfti hún
höfði og hrökk við. Því næst hljóp
hún á móti mér og teygði fram
báðar hendurnar.
»Ó, mér þykir svo vænt um, að
þú ert kominn. Hvernig líður
pabba?«