Vísir - 04.08.1915, Blaðsíða 3

5keWU tjújjenja s\tvon 03 feawpavún.
Reykið að eins
Chariman »s
Vice-Chair
Cigarettur.
Fást hla öllum betri verslunum.
Nýjar ísl.
kartöflur
fást á
Klapparstíg 1 B.
Sími 422.
Flugna-
pappír
(Lagermanns Fluefanger),
fæst á
Laugav 37.
^ æ ð i fæst í miöbænum. Afgr.v.á.
Oet kgl. octr.
**andassurance Comp.
ai^yáíryg8'r: húsgögn, vörur
"iskonar o. fj.
Skr'fstofutími 8-12 og 2-8 Austurstr
N. B. Nielsen.
t
^rskurður hjartans
Eftir
Charles Garvice.
Frh.
»Bíðið þér viö«, sagði hann.
‘Hugan var orðin gömui, eg hafði
n°tað hana ofl. Þær verða stund-
Uln eitiaöar. Mér þykir það leitt
etl Það má til!»
ÁðUr en hún vissi hvaðan á sig
niðÖ Veörið' hafði hann beygt sig
n' ur að úifiiðnum, og fann hún
e|lar varir hans koma við sárið.
Blóðið steig henni til höfuðsins,
en leitaði þaðan brátt aftur.
»Var þetta — nauðsynlegt?«
sPurði hún hann.
»Það var það. Eg héfi vitað
hlóðeitrun koma af lítilfjörlegum
°rsökum. Hún getur stundum or-
Sakast af títuprjónsstungu, og eg
v,1ói ekki' eiga það á hættu. Það
er dáiítið far eftir, en það grær
M á I u n .
Þeir sem vilja taka að sér að mála landsjóðshúsin við Klapp-
arstíg, geri mér tilboð fyrir næstkomandi laugardag, kl. 12 á hád.
Upplýsingar á vegagerðaskrifstofunni daglega kl. 1—2.
Jón Þorláksson.
Húsnæði
vantar prentsmiðju Gunnars Sigurðssonar, frá 1. okt. eða 1. nóvbr. þ. á
Semjið við Gunnar Sigursson (frá Selalæk).
Prjma cylinder- og
smisrningsolia
nýkomin,
selst með sama lága verðinu og áður.
Versl. B. H. Bjarnason.
Til Seyðisfjarðar
vantar 2 sjómenn á róðrarbát, og 4 erfiðismenn í landi.
HATT KAUP í BOÐI!
Mennirnir þurfa að fara austur með Flóru næst.
Afgr. vísar á.
Tóma poka
undan rúgi og hrísgrjónum
(200 pd.), kaupir
Versl. „Hlff“ Grettisg. 26
háu verði. Hringið 503,
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Skrifstofa Aðalstræti 6 (uppi.)
Skrifstofutími frá kl. 5—tlj2 e. m.
Talsfml 2501
Prentsm. Ounnars Sigurðssonar.
Hann slepti hönd hennar svo
snögglega, að minstu munaði, að
hann hrinti henni frá sér. Það var
eins og hann ætti í hörðu stríði
við sjálfan sig. Að lokum sagði
hann óþýðlega:
»Eg ætla að taka stöngina, og
vita hvort eg veiði ekki.«
Hann óð upp eftir ánni og byrj-
aði að veiða. Veronika stóð sem
steini lostin og horfði á rauða blett-
inn á úlflið sínum, sem varir Ralphs
höfðu snert. Alt í einu heyrði hún
nafn sitt kallað upp. Hún hrökk
við og leit um öxl. Talbot stóð við
hlið hennar og horfði á hana köld-
um undrunarsvip.|
»Hvað eruð þér að gera hér með
þessum náunga?« spurði hann og
benti á Ralph.
7. kapítuli.
»Hvað eruð þér að gera hér með
þessum náunga?*
Veronika kafroðnaði, var aö því
komin að segja: »Hvað varðar
yöur um þaö, Mr. Denby?« En
hún stilti sig, rétti úr sér og leitá
hann með stoltri fyrirlitningu og
undrun. Flestum karlmönnum verð-
ur nóg boðið af slíku augnaráði.
Svo snér hún við honum baki og
gekk hægt upp hæðina.
Talbot horfði um stund á eftir
henni og beit á vörina. Gekk svo
á eftir Ralph.
»Hvað eruð þér að gera hér?«
spurði hann byrstur.
Ralph leit um öxl og horfði
undrandi á hann, eins og hann vildi
spyrja, hvaöan hann hefði komið
og hvað hann vildi sér,
»Eg er ab veiða silung. Að
minsta kosti er eg að reyna það«,
svaraði hann.
Talbot varð bæði hissa og hik-
andi. Þessi maður í veiðimanna-
búningnum leit mjög fyrirmahnlega
út.
»FIver eruð þér?« spurði hann
þóftalega.
»Eg er einn af Lynborough-
skógarvörðunum*, svaraði Ralph, og
var alvarlegur. »Hver eruð þér?«
Talbot varð sótsvarlur af reiði,
»Þér eruð ósvífinn, maður minn!«
sagöi hann »Eg er Mr. Talbot
Denby, frændi jarlsins, Þér eruð
Chocolade
margar tegundir er langt um
ódýrara
en alstaðar annarsstaðar. Heild-
salarnir ekki undanskildir, í
Versl. B. H. Bjarnason.
Eeyndin er ólýgnust:
Gott nesti
fyrir lítið verð, fæst hvergi nema
1 Verslnn
Kaupið
Verden og Vi.
Besta vikublað á danska
tungu.
Kostar 3 kr. um ársfjórð-
unginn.
40 blaðsíður með mörg-
um myndum.
Má panta hjá bóksölum.
au^sxtigaY
Umauleo^a.
rekinn úr vistinni með mánaðar
fyrirvara.«
Ralph óð upp að bakkanutn, tók
nýja flugu upp úr vasa sínum og
beitti á öngulinn með mikilli ná-
kvæmni.
»Það er einkennilegt*, sagði hann.
»Hans hágöfgi virðist vera fljótur
aö skifta um skoðun. Hann tók mig
í þjónustu sína hérna um daginn.
Hvað er að?«
Talbot leit á hann. Hann brann
í skinninu af bræði.
»Eg er ekki vanur að gefa burt-
reknum þjónum skýringar«, svaraði
hann. »Eg álít heldur ekki nauð-
synlegt að leggja mönnum lífsregl-
ur. En þér virðist hafa gleymt
þeitn. Hvað voruð þér að gera
við Miss Denby, ungfrúna, sem gekk
frá yður áðan?«
«Kenna henni að kasta öngl-
inum«, svaraöi Ralph ofurrólega.
»Og þér notuðuð yður — yður
— lítillæli hennar. Eg var uppi á
hæðinni og sá yður — varir hans
titruðu af bræði — »sá yður kyssa
hönd hennar.«