Vísir - 14.01.1916, Blaðsíða 3

V ]S I R
Satút&s sVtton 09 úamp&vtn S\mt \9G
Nýkomin
BSá FataefnM
— ekta litir. —
rin
Vetrarf rakkaefrn.
Margar teg.
F a t a e f n i.
Gruðm. Sigurðsson.
Blómlaukar,
úti og inni, eru nú
seldir m eð hálfviiöi á Laugavegi 10
yiaÆavet^. Stautí^otvat.
Postulíns-Bollapörin
með upplileyptu lósunum o. m. fl.
er nýkomið 1
KOLASTJND.
^övl téH vil 5^e\^av\&
fœst leigð frá 14. maf næstkomandi. — Upplýsingar gefur
Páll Halldórsson, skólastjóri.
R e i ð h j ó I a-
aðgerð.
Heyrðu! ef þú átt þau hjól,
sem eru í lamasessi,
þótt fokið væri í flest öll skjól,
að fá þitt lagað ökutól,
þá skrifaðu bak við eyrað orðin
þessi:
»í umsjón mína þitt aktól felj
og upp á það eg hressi;
eg ódýrasta aðgerð sel,
en alt samt geri fljótt og vel;
þú færð það svo í sínu rétta
essi«.
Valdimar Kr. Guðmundsson
Laugarnesspítala.
m Vátryggingar.
Vátryggið tafalaust gegn eldi
vörur og húsmuni hjá The Brit-
ish Dominion General Insu
ance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gíslason
y. j. ml y.
Fundur í kveld kl. 81/*.
Síra Bjarni Jónsson talar.
Alt kvenfólk velkomið.
Kökur og Kex,
margar tegundir,
f á s t á v a 11 f
Nýhöfn.
Oddur Gfslason
yfirréttarmálafiutningsmaOur,
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-ð.
Simi 21
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Skrifstofa Aðalstræti ð (uppi.)
Skrifstofutími frá kl. 12-1 og 4-6 e. h.
Sæ- og stríðsvátrygging
Det kgl. oktr. Söassurance Komp.
Miðstræti 6. Tals. 254.
A. V. TULINIUS.
Aðalumboðsmaður fyrir ísland
Talsími 250.
Pétur Magnússon
yflrdómslögmaður, ]
Orundarstíg 4. 3fmi 5M
Heima kl. 5—6.
Trygð og slægð
Eftir
Guy Boothby.
27 ---
Frh.
— Jú, ákaflega gaman, svaraði
^ún og néri saman höndunum.
Málaralistin og sönglistin eru þær
*em mest áhrif hafa á mig.
Hún andvarpaöi, eins og hún
^einti að hún hefði ekki haft mikla
án*gju í lífinu, að minsta kosti
8kildi Browne það svo.
Nú byrjaði söngurinn svo Browne
*ar neyddur til að þagna. Ef þú
v'lt spyrja hann nú hvaða kvöld á
“"l'nni honum hafi liðið best —
Vcr'ö hamingjusamastur, þá mun
h*nn svara því að það hafi verið
kvöldiö sem hann hlustaði á Lo-
^engrin og sat við hlið Katrínar
^elrowilch. Honum virtist kvöldið
varla vera byrjað er hann sá, að
l*ikurinn var á enda. Þegar tjaldið
féll, þá stóðu þau öll upp, og
gengu út í forstofuna og biðu
þar þangað til vagninn kom. Nú
gat Jimmy orðið til gagns. Hann
fann það á sér, að Browne myndi
langa til að vera einn með ung-
frúnni og því hagaði hann því
þannig, aö þau frú Bernstein gengu
saman dálítið frá og hann tók að
segja henni frá æfintýri sem hafði
komið fyrir við herdeild, sem þau
bæði könnuðust við.
— Hve langt haldið þér að
það verði, þangað til eg fæ að sjá
yður aftur, sagði Browne við stúlk-
una, þegar þau voru orðin tvö
ein.
— Það get eg ekki giskað á,
sagði hún brosandi. Eg veit ekki
hvað frú Bernstein ætlast fyrir.
— Það er þó ómögulegt, að
frú Bernstein ráði fyrir gerðum
yöar? spurði Browne áhyggjufullur
og gremjulega, því að hann mátti
ekki hugsa til þess að hún væri
aö nokkru háð öðrum.
— Nei, auðvitað gerir hún það
ekki að öllu leyti, en eg þarf svo
oft að vinna svo mikið fyrir hana,
að mér finst það ekki rétt af mér,
að ákvarða mig um neitt án þess
að minsta kosti að láta hana vita
það áður, svaraði Katrin.
— En þér hljótið þó að hafa
einhverja frítíma, hélt hann áfram.
Þér farið líklega stundum í búðir,
eða gangið yður til skemtunar
þegar veðrið er gott. Gæti eg ekki
hitt yður þá?
— Eg er hrædd um ekki, svar-
aði hún og hristi höfuöið. Ef veðr-
ið er gott, þá þarf eg að vinna.
— En ef rigning er? spurði
Browne og hann varð hugdeigari,
af því að honum fanst hún leggja
hindranir í veginn fyrir það, að
þau gætu fundist. Þér getið þó
alls ekki málað þegar þoka er,
eins og hefir verið undanfarið.
— Nei, það er auðvitað, sagði hún,
en eg heti ekki frekar frí fyrir það,
því að þá þarf eg að skrifa bréf
fyrir frú Bernstein, hún þarf svo
afskaplega mikið að skrifa.
Þótt Browne undraðist, hvaða
bréf það gætu verið, þá gat hann
ekkert um það, og hætti við þetta
samtalsefni. Hann hafði enga löng-
un til að neyða ungfrúna til að
vera með honum, þegar hann fann
\
að hún vildi það síður. Honum
var það Ijóst, að þarna hlaut eitt-
hvað að Iiggja á bak við. Þaö
hlaut að vera ástæða til þess, hve
þögul og döpur hún hafði verið
alt kvöldið. Hver ástæöan var, gat
hann ekki vitað.
Samtalinu var lokið þegar vagn-
inn kom. Þau komu til þeirra frú
Bernstein og Foote og þau fóru
öil fjögur úf saman.
— Eg þakka yður hjartanlega
fyrir kvöldið, sagði Katrín og leit
feimnislega framan í Browne.
— Fyrir alla muni, þakkið þtr
mér ekki, sagði Browne. Það er
einmitt eg, sem ætti að færa yður
þakkir. Eg vona, að þér hafið
skemt yður nokkurn veginn.
— Eg hefi skemt mér ág*t-
lega, svaraði hún. Eg gæti horft
hundraö sinnum á Lohengrin in
þess að láía mér Ieiðast.
Um leið og hún sagi þetta, fór
hún inn í vagninn. Browne tók í
hendur stúlknanna og bauð þeitn
góða nótt. Hann gaf vagnstjóran-
um nokkrar fyrirskipanir og jvo
var haldið afstað, . v