Vísir - 01.03.1916, Blaðsíða 3

VlSIR
5>*etöi$aSanttas I\úSJe»aa attton og úawupaoúa Stmt Vúö
hefði mikinn áhuga fyrir þessu
máli, Thor Jensens. það væri að
bæjarsjóður tæki ábyrgð á lán-
um, er veitt væru útá annan veð-
réttí húsum þeim er bygð yrðu,
gegn sömu réttindum og venju-
legt er að taka fyrir öðrum veð-
rétti.
þótt um þetta mál haR ekki
fyr verið talað opinberlega, sagði
ræðumaður að félagsskapur væri
þegar myndaður hér í bænum
með þessu augnamiði. Og þótt
tími reyndist nú óhentugur til
framkvæmda, væri full ástæða til
að tala um þessi málefni og und-
irbúa þau; of seint væri að byrja
undirbúninginn er komið væri að
framkvæmdunum.
Nýkomið smjörlíkið
Ruttait
og
Dagsbrún
fyrirtaks tegundir.
Munið að birgja ykkur upp í
tíma því verðið hækkar,
dON HJARTARSON & GO.
Hafnarstræti 4.
Kelvin-mótorarnir
eru einfaldastir, léttastir,
handhægastir, bestir og ó-
dýrastir í notkun
Verðið er tiltölulega lægra
en á öðrum mótorum? Fleiri
þús. seijast árlega og munu
það vera bestu meðmælin
Aðalumboð íyrir Island heflr
Sími 513.
T. Bjarnason,
Templarasundi 3.
Vb
Itatlmexva
geta Jetv^vl atvvntvu á *y,\aUe^tv xfivc
svtdavvevðaUmabvUB v ^umat
H.f. Kveldúlfur.
Qd^vast v
Morgunkjóiar. Svuntur. Kvenn
& Telpukápur. Barnakjólar.
Álnavara. Cheviot.Silki. Slifsi o.fl
Saumastofan á Laugavegi 24
G ÖG M E N E3
Oddur Gíslason
yfirréttarmálaflutnlngsmaöur
Laufásvegi 22.
Venjulega heiina kl. 11-12 og 4-5
Sími 1 2
.
í
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Skrifstofa Aðalstræti 6 (uppi.)
Skrifstofutími frá kl. 12-1 og 4-6 e. h.
Talsími 250,
Pétur Magnússon
yflrdómslögmaöur,
Grundarstíg 4. Sími 533
Heima k'.. 5—6.
^VATflYGGSN^^^j
Vátryggið tafalaust gegn eldi
vörur og húsmuni hjá The Brlt-
ish Dominion General Insu
ance Co. Ltd.
Aðaiumboðsm. G. Gíslason
Sæ- og stríðsvátrygging
Det kgl. oktr. Söassurance Komp
Miðstræti 6. Tals. 254.
A. V. TULINIUS.
Aðalumboðsmaður fyrir fsland
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar.
Skrifstofutínii 8—12 og 2—8.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.
Prentsmiðja. Þ. Þ. Clementz.
Trygð og slægð.
Eftir
Guy Boothby.
74 ----
Frh.
— Það er nú fremur lítii hugg-
un, hvernig sem á það er litið, sagði
Maas.
Og svo ætlið þér að fara frá
Englandi, er ekki svo? sagði Browne
eftir stundarþögn. Hvert eruö þér
að hugsa um að fara?
— Það var einniitt það sem
mig langaði til að tala um viö
yður, svaraði vinur hans. þér
munið eftir því, að þér mintust á
þaö fyrir skömmu þegar við vor-
um í París, að þér ætluöuð að fara
til Austurlanda. Eg hló þá að því,
því að þá hafði eg alis ekki í
huga að fara frá Evrópu. Síðan þá
— eða öllu heldur siðan í morg-
uti að læknirinn sagði mér þetta,
þá hefi eg verið að hugsa um
þetta, Eg borðaði í gær með Rock-
tower-fólkinu, sem eins og þér vit-
ið er alveg nýkomið heim frájap-
an og heyrði þá að þau gátu ekki
um annað taiað. Japan var það
sem alt snérist um. Það átti að
vera fegursta land undir sólinni,
Þar bjó besta þjóð heimsins. Þar
var loftslagið heilnæmast. Eg var
svo hrifinn af iýsingu þeirra, að
þegar eg fór heim til min þá gat
eg ekki um annað hugsað, og svo
dreymdi mig um það í nótt. Og
r.ú hefi eg fengið þá flugu í höf-
uðiö, að ef eg aðeins kæmist til
Japan þá myndi mér batna lasleiki
minn.
Frá því aö Maas í fyrsta sinn
mintist á að fara frá Englandi, hafði
Browne haft óljósan grun um, að
eitthvað þessu líkt væri á seyði.
Hann fann á sér hvað það var,
sem Maas var að biðja um. En
t'I allrar ólukku fyrir hann, þá vissi
hann ekki hvernig hann átti að
hjálpa honum. Þegar hann hafði
sagt Maas í París að hann ætlaði
til Austurlanda og hafði stungið
upp á því við hann að hann kæmi
með, þá hafði hann verið alveg
viss um það með sjálfnm sér, að
hann myndi hafna boðinu. Að
heyra hann nú biðja um að fá að
vera með, var nærri því verra en
hann gat þolað. Þótt Maas væri
tvímælaiaust skemtilegur maður, þá
var langt frá því, að hann væri af
þeirri tegund manna, sem Browne
langaði til að hafa með sér í slíka
ferð, ef hann hefði rnátt kjósa.
Auk þess hafði hann nú þegar á-
kvtðið að Foote kæmi með. Hann
reyndi nú að komast út úr erfið-
leikunum á sem léttastan hátt. En
það varð einungis tii þess, aö hann
vatð í enn meiri vandræðum en
áður.
— En þér hafið ekki tekið sam-
an farangur yðar enn? spurði hann
eitis og honum hefði aldrei komið
til hugar að hann yrði samferða.
Maas leit rannsakandi á hann.
Hann þurfti að segja dálítið sem
hann vissi ekki almetinilega hvern-
ig hann átti að koma orðum að.
Þótt hann hefði þekt Browne lengi
og vissi vel að hann var ekki sér-
staklega gáfaður maður, þá fanst
honum nú, einhverra ástæða vegna
að hann háif óttast hann.
— Jæja, svo eg segi sannleik-
ann, sagði Maas, það var einmitt
það, sem eg ætlaði að tala um
við yður. Mig langaði til að biðja
yður að iofa mér að taka aftur
neitun mína á hinu vinsamlega
boði yður um að verða yðrr sam-
ferða og fá yður til að lofa mér
að koma með. Eg veit að þetta er
ekki eins og það á að vera, en
samt sem áður erum við gamlir
kunningjar og við þá getur maður
leyft sér ýmislegt. Ef samt sem áð-
ur að þér hafið fylt skipið, þá
skuluð þér alls ekki taka þetta til
greina. Það er ekki loku fyrir það
skotið að eg geti þá fengið rúm
á einhvetju milliferðaskipinu. En
einhvernveginn verð eg að komast
héðan, og það meira að segja nú
undir eins.
Browne vissi varla hverju hann
átti að svara. Hann vissi að það
gat verið hættuspil fyrir þau öll,
að bæta nokkrum við í hópinn.