Vísir - 06.03.1916, Blaðsíða 3

VÍSIR
Frá
Austfirðingamótinu
3. mars 1916.
Þar var etið, talað, sungið og
dansað. Ræður héldu: Halldór
Jónasson frá Eiðum, Ólafur Frið-
riksson ritstj. óg Jón Sveinsson
sterki. Einnig las Ól. Friðriksson
UPP kvœði eftir austfirskan bónda,
Einar Friðriksson, sem staddur
er hér í bænum. Er það á þessa
leið:
Saman öll vér söfnumst hér
sœlla æskustöðva að minnast.
Það sem nýtast í oss er
Austurlandi helgum vér.
Alt vort starf, sem ávöxt ber
á við heiður þess að tvinnast.
Saman öll við söfnumst hér
s®lla æskuslöðva að minnast.
Þig vér elskum, Austurland,
eins og barnið góða móður,
fjöll þín há, með hamraband,
hóla, dali, urð og sand,
björg, sem veður vinna ei grand, j
vötnin, skóga, grund og rjóður.
Þig vér elskum, Austurland,
eins og barnið góða móður.
* I
Blómgist æ þín bygðin fríð,
bœði af lands- og sjávargæðum. ;
Þótt þér ógni ís og hríð,
alt þitt verði að sigri stríð. ;
Auðnusólin ár og síð
um þig vefji gullnum slæðum. j
Blómgist æ þín bygðin fríð, {
bæði af lands- og sjávargæðum. '
sauðunum* og voru þar í þess- ■■
ar vísur:
I
Áttatíu árin stíf
eg hef glímt við þetta líf, *,
elskað mat og vín og víf.
Austurland mín vagga var,
var eg síðar hér og hvar, |
en aldrei leið mér eins og þar.
Hvergi fékk eg fínni svið
og flotið sem var étið við
það var fína feitmetið.
Hvergi sá eg hákarlslim
sem hinn er var á næstu rim,
sárið hreint og hvítt sem brim.
Hvergi fékk eg fyllri kút,
fullar pytlur upp í stút
stakk eg þá í einu út,
Nú er komin önnur öld,
einkum finst mér þó í kvöld
sorgleg þessi syndagjöld.
Aldrei sá eg eins og þar
yndislegar meyjarnar,
rjóðar eins og rósirnar.
Pá var enn sungið og dansað
fram í dögun. Viðst. ^
VátryggiÖ tafalaust gegn eldi
vörur og húsmuni hjá The Brit-
ish Dominion General Insu
rance Co. Ltd.
Aðalumboðsm. G. Gíslason
j Sæ- og stríðsyátrygging
Þá kvað Ríkarður Jónsson ! Det kgl. oktr. Söassurance Komp
»Endurminningar gamals aust- Aliðstræti 6, Tals. 254. ;
firA * . .1 A. V. TULINIUS. |
ings« með laginu »Se eg eftir j Aðalumboðsniaður fyrir fsland í

Chairman og ViceChair
Cigarettur
Q&ST eru bestar, "W|
REYNIÐ ÞÆR.
Pœr fást í öllum betri verslunum og í heildsölu hjá
T. Bjarnason,
Umboðsverslun Templarasundi 3
Sími 513
3 velbygð hús
óskast strax til kaups á góðum stöðum
í bænum. Verð má vera frá 7000
til 12000 krónur.
Tilboð með allra lægsta nettó verðl merkt: »Húsakaup
nr. 47« leggist inn á skrifstofu þessa blaðs.
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir: Hús, húsgögn, vörur
alskonar.
Skrifstofutími 8—12 og 2—8.
Austurstræti 1.
N. B. Nielsen.
Oddur Gíslason
yfirréttarmálaflutnlngsmaOur
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Simi 1 2
Bogi Brynjólfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Skrifstofa Aðalsíræti 6 (uppi.)
Skr ifstofutími frá kl. 12-1 og 4-6 e. h.
Talsími 250.
Pétur Magnússon
yflrdómslögmaOur,
Grundarstíg 4. Sími 533
Heima kl. 5—6.
Prentsmiðja Þ. Þ. Clementz.
79
Trygð og slægð
Eftir
Guy Boothby.
browne
nótt,
Frh.
dreymdi margt þesst
. sem járnbrautarlestin flutt
°n Þvert yfir Frakkland. Fyrs
p hann í sönghöiiinni í Coven
Darden og hlustaði á Lohengrir
og daðist að svipbrigÖUnum á and.
htinu á Katrínu meðan hún hlust-
aði á liina ágætu söngmenn. Er
alt í einu var hann kominn i
klettana hjá Merok og Katrín hékl
a hamrabrúninni rétt fyrir neðar
hann. Hann teygöi úr sér til aí
^V’a að bjarga henni, en hand
eSgurinn var of stuttur. Má ejE
ki hjálpa yður, sagði Maas. Oí
'nnilega þakklátur fyrir hjálpina
°k Browne þessu tilboði fegini
hendi. Þeir fóru svo aödragahan;
upp, en alt í einu Iamdi Maas
hann heljarhöggi í höfuðið. Við
það slepti hann tökum á Katrínu
og hún var að hrapa fram af
brúninni, en þá vaknaði Browne.
Hann var kófsveittur og skalf allur
af hræðslu eftir drauminn. Hann
varð andvaka í nær klukkutíma og
hlustaöi á öll hljóöin, sem járn-
brautarlestin vekur að nóttu til.
Þá sofnaði hánn aftur og fór að
dreyma um Katrínu. Og undarlegt
var þaö, enn átti hann við Maas
að eiga sem mótstöðumann. Þau
voru nú stödd í blómgarði í Japan.
Katrín stóð á trébrú og horföi nið-
ur í vatnið, en Maas stóð við hlið
hennar. Alt í einu brotnaði brúin
og stúlkan datt í vatnið. — En þó
að hún væri að drukna rétii Maas
ekki út hönd né fingur til aö hjálpa
henni, en var að fræða hana um,
að ef hún druknaði, þá yrði ekkert
úr fyrirætlunum hennar í Austur-
löndum. Eftir þetta gat Browne
ekki sofnað aftur. Morguninn var
fagur. Ekki sást skýhnoðri á lofti.
En Browne var hryggur í huga.
Hann var að skilja við konuna
sem hani\ eiskaði og átti ekki að
fá að sjá hana í tvo mánuði. Þó
hann væri kjarkmaður hinn mesti,
þá verður þó að játa, að hann
óttaðist þennan aðskilnað eins og
bleyðan óttast höggin. En vægðar-
laust hélt járnbrautarlestin áfram
ferðinni og færði þau nær og nær
ákvörðunarstaðnum. .
Þegar þangað var kómið og
þau höfðu snætt morgunverð á
gistihöll einni, héldu þau til skips.
Aldrei haföi Browne tundist Katrín
eins yndisleg og hann varð hnugn-
ari og hnugnari. Þegar þau voru
komin á skipsfjöl, vísaði þjónn
einn konunum til klefa þeirra. Það
voru auðvitað bestu klefarnir á
skipinu. Þeir voru miðskipa og
hvor þeirra var í rauninni ætlaður
fjórum farþegum. Á meðan gekk
Browne á milli þjónanna og gaf
þeim stórgjafir og ef nokkuð hefði
mátt marka ummæli þjónanna, þá
hefðu hinir farþegarnir haft fulla
ástæðu til umkvörtunar. Að Ioknu
þessu mútu- og siðspillingarstarfi
fór Browne að leita kvennanna.
Þær voru þá komnar upp á þilfar
og stóðu við dyrnar á reykinga-
salnum.
— Eg vona að ykkur geðjist vel að
klefunum, sagði hann, og brytinn
hefir lofað mér því, að ekkert skuli
látið ógert til að gera ykkur vist-
ina sem þægilegasta á skipinu.
— Hvað þú ert góður, hvíslaði
Katrín og þrýsti hönd hans blíö-
lega. En frú Bernstein sagði, að ef
nokkuð gæti sætt sig við sjóinn,
þá væri það umhyggja Browne’s.
Rétt í því var gefið merki um, að
allir, sem ekki færu með skipinu,
ættu að fara í land. Frú Bernstein
flýtti sér að kveðja Browne og yf-
irgaf svo elskhugana. Augu Katrínar
voru full af tárum og hún fölnaði.
Nú þegar hún átti að skilja við
manninn, sem hún elskaði, sá hún
fyrst hve mjög hún unni honum.
— Katrín, sagði Browne rámur
af geðshræringu, veistu hve heitt
eg elska þig?
— Þú elskar mig meira en eg
á skilið, sagði liún, eg get aldrei
launað þér það sem þú hefir gert
fyrir mig.
— Eg vil engin laun önnur en
ást þína, ansaði hann.