Vísir - 20.04.1916, Side 3

VfSTR
Skátar.
Herra Bonde lyfsali, er skrifaði
fyrir skömmu ágæta grein í Vfsi,
hefir sýnt mikinn áhuga fyrir skáta-
lífi og skáta íþróttum. Hann var
í vetur á æfingu hér hjá Væringj-
um (Skátafél. K. F. U. M.) og lét
vel yfir henni. Hann hefir stofnað
skátafélög, t. d. í Sviss og nú síð-
ast í Stykkishólmi. Það félag hefir
tekið upp græna búninginn, sem
Væringjar nota, og stingur herra
Bonde upp á því, að það verði
einkennisbúningur allra íslenzkra
skáta eltirleiðis.
Þeir sem viija kynnaít skáíar
hreyfingunni og styðja hana hér á
landi, ættu að kaupa íslenzka skáta-
blaðið, sem hóf göngu sína á síð-
asta nýári. Það heitir »LUjan« og
er gefið út af Væringjum, se n e-
nú öflugasta skátatélagið ísienzKa.
Liljan kostar 60 aura á ári, en
er þó stærri heldur en gert var
ráð fyrir, þegar það verð var ákveðið.
Herra Bonde á þakkir skildar
fyrir grein sfna, enda hefir skáta-
hreyfingunni á íslandi bæzt góður
starfsmaður, þar sem hann er.
V.
Karlmanna
Regnkapnr
í síóru úrvali.|
Brauns Verzlun,
— Reykjavík. — /
Aðalstraeti 9.
LÖGMENN
■<
Bogi Brynjólfsson
yflrréttarmálaflutningsmaður,
Skrifstofa í Aðalstræti 6 [uppi]’.
Srifstofutími frá kl. 12—1 og 4—6 e. h.
— Talsími 250 —
Pétur Magnússon,
yfirdómslögmaður,
Orundarstíg 4.
Sími 533 — Heima kl. 5—6
Tjald.
Brúkað tjald, 10-12
manna óskast til kaups
nú þegar.
Afgr. v. á.
Líkkistur.
Oddur Gfslason
yfirréttarmálaflutnlngsmaCur
Laufásvegi 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Sími 26
Miklar birgðir fyrirliggjandi.
Séð um jarðarfarir ef óskað er
Sími 93. Hverfisg. 40.
Helgi Helgason
Barátta hjartnanna
Eftir
E. A. Rowlands.
7 ----
Frh.
Það var alls ekki neitt undarlegt
þótt Rupert fengi mörg heimboð,
þar sem hann var sonur rfks manns
og var líklegur til að erfa mikinn
auð.
Rupert hafði ekkert gaman af
að taka þátt í samkvæmum, en
hann komst ekki undan því. Og
nú hlakkaði hann til þess í hvert
skifti sem harm hafði von um að
hitta Rósabellu þar. Stúlkan var
svo fögur og hún var af svo góð-
um ættum að hún var víða boðin
og hún hatði brátt unnið sér það
álit, að hún þótti skemtileg og
elskuleg.
Rósabella hafði nú verið burtu
úr borginni um tveggja mánaða
tíma. Sá tími hafði verið eins og
autt bil í lífi Ruperts. Hann hafði
bókstaflega talið dagana þangað til
hún kæmi heim aftur.
En þegar hann nú gekk niður
stigann eftir samtalið, sem skýrt
hefir verið frá hér á undan, þá
varð hann aö kannast við það með
sjálfum sér að hann hefði ekki haft
mikið gaman af samtalinu viö Rósa-
bellu í þetta sinn. Hann gekk hægt
og þreytulega eftir gölunni og nam
staðar við og við, til þess að gæta
að því hvort hann sæi hvergi vagn
sem hann gæti fengiö til að aka
sér heim. Alt í einu fór bifreið þar
fram hjá, sem hann stóð. Þegar
maðurinn sem sat við stýrið, kom
auga á Rupert þá stöðvaöi hann
vagninn þegar í staö og hljóp til
hans.
— Rupert, kæri gamli vinur. Er
það þú sjálfur, eða hvað, sem eg
hitti hér!
Rupert haföi snúið sér við þegar
hann var ávarpaður. Og er hann
leit á manninn Ijómaði alt andlit
hans af ánægju,
— Filipp, hrópaði hann og greip
um hendur hans og hristi þær.
Filipp! kæri Filipp! Eg trúi varla
mínum eigin augum. En hvaðan
kemur þú? Eg hélt að þú værir
nú í annari heimsálfu. Móðir þín
sagði mér aö þú værir þúsund míf-
ur í burtu.
— Jæja, sagði Lord Chestermere
fremur þurlega þótt hann brosti,
Þegar menn halda að eg sé á öðr-
um hala veraldarinnar, þá bregzt
það vanalega ekki að eg sé ekki
langt undan landi. En eg skrifaði
þér, Rupert, frá Ceylon, eða það
minnir mig að minsta kosti. Eg
kom annars til borgarinnar í morg-
un og hefi fekið um alla borgina
til að leita að þér. Komdu nú með
upp í vagninn og komdu heim með
mér. Eg skal segja þér það, Rupert,
bætti hann viö, að mér þykir meira
en lítið gaman að því að hafa séö
þig aftur.
Rupert roðnaði. Hann fann hlýia
geisla streyma inn í sál sína og
inn í sorgina, sem Rósabella hafði
bakað honum.
— Eg geng út frá því sem vissu
að þú vitir það, Filipp, hvaða þýð-
ingu það hefir að þú skulir vera
kominn heim aftur, svaraði hann.
— Hvað ætlar þú að gera í
kvöld? Máttu ekki vera að því að
koma heim með mér og borða með
okkur? Það verða engir gestir, að-
eins Margrét og móðir mín, og
þeim þykir svo iifandi gaman að
fá að sjá þig, sagði Chestermere,
þegar þeir óku niður strætið.
Rupert tók undir eins á raóti
boðinu.
— Eg hlakka til að sjá hve
glöð móðir þín er yfir heimkomu
þinni. Við móðir þín erum miklir
vinir. Hún er altáf mjög góð við
mig.
r- Mömmu þykir vænt um alla,
sem þykir vænt um mig, sagði
Filipp. Þú býrð ennþá í þínum
gömlu herbergjum sé ég, og nú
erum við komnir heim. Eg hefi
lofað að fara með systur minni á
danzleikinn hjá Dorrilions í kvöld,
Eg vona að þú komir þangað líka,
sagði Chestermere um leiö og Ru-
pert fór út úr vagninum. Komdu
nú strax þegar þú ert búinn að
skifta um föt, svo að við getum
rabbað saman svo sem hálftíma áð-
ur en við förum að boröa,
Rupert var ekki sjaldséður gestur
hjá Chestermere fólkinu. Það leiö
varla nokkur vika svo að hann sæti
ekki eitt kvöld heima hjá frú Ches-
termere, móður Filipps og Mar-
grétar systur hans, sem annars var
venjulega kölluð Margot.
Vinskapurinn við Filipp, sem var
gamall skólabróðir Ruperts, var
nægilegur til þess að hann væri í
vinfengi við Chestermere fólkið.
En ungi maðurinn hafði einnig
eitthvað það við sig að hann naut
mikiliar hylli hjá ættingjum Filips,
og því var það að komu hans að
miödagsborðinu var tekið með mjög
mikium fögnuði, Samræðurnar við
borðið voru mjög fjörugar. Ungfrú
Margrét, sem var lagleg stúlka með
blá augu var í sjöunta himni yfir
komn bróður síns.
4