Vísir - 03.05.1916, Blaðsíða 3

V l S’I R
Sturla

Jónsson.
Mölunarkvarnir, , 82 eg miög Þar”'8
fiskiurgangs og beinaki/amir fyrir
þá sem hænsni hafa eöa önnur alidýr, svo og handhægar heimiliskvarnir
er ættu að vera á hverju einasta eldhúsboröi til sjós og sveita. Með
þeim geta menn malað gróft eða fínt (á örfáum mínútum daglega) alls-
konar korn, brauðskorpur og fl. til daglegrar matreiðslu, og trygt sér
með því nýtt, ómengað og heilnæmt mjöl af öllum sottum til daglegrar
fæðu. Menn æltu að kynnast þessu einkarþaifa heimiiisáhaldi og panta
sér það í tíma.
$UJát\ JB* 3ów$sot\.
Duglegir hásetar
geta komist að á s|s Braga.
Væntanlegt kaup með lifrarhlut um kr. 300 — um mánuðinn.
Lægsta kaup háseta þessa skips var kr, 340 — síðasta mánuð.
Fi&kiveiðaMutafélagið Bragi,
Stórt úrval af
Linoleumdúkum
í Bankastræti 7.
Bæjarins ódýrasta
Yeggfóður (Betræk)
í Bankastræti 7*
Prentsmiöja Þ. Þ. Cleinenlz, 1916.
VANDAÐAR og ÓDÝRASTAR Líkkistur seljum vlö undlrrltaðir. Kisturnar má panta hjá hvorum okkar sem er. ^ Steingr. GuRmundsson, Amtm.st. 4. Tryggvi Arnason, Njálsg. 9. Líkkistur. Miklar birgðir fyrirliggjandi. Séð um jarðarfarir ef óskað er Sími 93. Hverfisg. 40. Helgi Helgason

LÖGMENN
VATRYGGINGAR
•<■■■■■
■■■B mna Vátryggið tafarlaust gegn eldi vörur og húsmuni hjá The Brit- ish Dominion General lnsu rance Co. Ltd. Aðalumboðsm. G. Gfslason Pétur Magnússon, yfirdómslðgmaður, Orundarstíg 4. Sími 533 — Heima kl. 5—6
Oddur Gfslason yfirréttarmálaflutnlngsmaður Laufásvegi 22. Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5 Simi 26
Det kgl. octr. Brandassurance Comp Vátryggir: Hús, húsgögn, vöru- alskonar. Skrifstofutími8-12 og -28. Austurstræti 1. N. B. Nielsen.
Bogi Efrynjólfsson yflrréttarmálaflutningsmaður, Skrifstofa í Aðalstræti 6 [uppij. Srifstofutími frá kl. 12—1 og 4—6 e. — Talsími 250 —
rrT:---:;:!-;::'!-.:-::.:...::-"—:™":':". : "vraaag
Barátta hjartnanna
Eftir
E. A. Rowlands.
17 ----
Frh.
Þótt honum þætti mjög vænt um
móður sína, þá varsambandiðmilli
þeirra eins innilegt og milli Ruperts
og frú Chestermere.
Frú Chestermere heilsaði unga
manninum mjög innilega.
— En hvað það er fallega gert
af þér, Rupert, að yfirgefa sólskin-
ið úti og vini þína til þess að
koma og vera mér fil skemtunar.
Við verðum ein því að Margot fór
til Windsor til þess að heimsækja
frænkur sínar, en Filipp skrapp til
Castleburg til þess að finna Katínu.
Eg vona að þau haldi tiú bráðlega
brúðkaup sitt.
— Eg kom til að heimsækja þig
en ekki hin, sagði Rupert.
— Eg vona að guð gefi, að
hann setjist nú um kyrt. E{f vildi
óska að hann færi nú ekki að taka
upp á því, að fara að þeytast aftur
fram og aftur um veröldina, sagði
greifafrúin. Eg yrði ákaflega glöð,
Rupert, ef þau Katrín færu að gifta
sig. En segðu mér nú um danz-
leikinn í nótt. Skemtirðu þér vel?
Margot kom dauðþreytt heim, en
hún hafði skemt sér ágætlega. Eftir
því sem henni sjálfri kegist frá,
hefir ungfrú Rósabella verið feg-
ursta stúlkan eins og venjulega.
Frú Chestermere bætti þessu við
mjög góðlátlega, en hún gerði það
í ákveðnum tilgangi. Feaíherstone
stokkroðnaði eins og venjulega, ef
hann heyrðl ungfrú Grant nefnda
á nafn. Frú Chestermere var ekkert
mótfallin Rósabellu, en hún þekti
hana ekkert sem ekki var heldur
von, þvf að Rósabella hafði and-
stygö á öllum sjúkum mönnum,
og heimsótti því ekki frú Chester-
mere nema örsjaldan. Það var frem-
ur af ímyndun en þekkingu, sem
frúin efaðist um að Rupert væri
hamingjusamur, en hún sagði eng-
um frá efasemdum sínum. Þegar
hann hafði staðið Iengi við, kvaddi
hann frú Chestermere. Hann reik-
aði svo fram og aftur um göturnar
þangað til hann fór heim til sín til
að hátta.
Heima hjá sér fann hann bréf
frá Filipp. Það hljóðaði þannig:
»Óskaðu mér til hamingju, Fram-
tíð mín er ákveöin. Katrín ætlar
að verða konan mín svo fljótt sem
unt er að koma því í framkvæmd.
Eg veit að þú munir gleöjast yfir
gæfu minni, og ef eg dæmi eftir
öllum merkjum sem eg tek mark
á, þá er líklegt að við verðum
gæfusömustu hjónin undir sólinni.
Katrín treystir mér og elskar mig,
og eg elska hana og virði meira
en nokkra aðra konu í veröldinni
sem eg hefi kynst. Eg sé þig
snemma á morgun. Eg kem þá til
borgarinnar, en eg vildi ekki dr-aga
það augnablik að láta þig vita um
gæfu mína.
Þinn einlægur
Filipp.«
Rupert fór ekki að hátta, fyr en
hann hafði ritað vini sínum hjart-
anlega hamingjuósk. Eti sjálfur
komst hann í sjöunda himin af
gleði þegar hann morguninn eftir
fékk símskeyti með undirskriftínni:
»Rósabella«.
— Þú mátt koma og heimsækja
mig ef þig langar til, sjóð þar.
Þaö er óþarfi að taka það fram,
að Rupert beið ekki boðanna með
að heimsækja hana. Ungfrú Grant
hafði breyzt frá því sem hún var
fyrir nokkrum dögum síðan. Hún
var nú ekki lengur meðrykugu svunt-
una og sópinn, og hún var ekki
heldur með málarakústinn í hend-
inni, heldur gekk hún fram og aft-
ur og leit yfir sín fyrri málverk.
— Já, það er dálítið sem þú
getur gert fyrir mig, sagði hún.
Þú getur skrifað Agnesj frænku og
sagt henni, að eg sé lifandi. Hún
hefir sent mér tvö símskeyti og
virðist efast um það.
— Það verður að síma til henn-
ar tafarlaust, sagði Rupert sem ætíö
tók svo mikið tillit til annara og
gat vel kkilið hvað ylli óróleikafrú
Tempest. Eg skal senda henni það
tafarlaust, bætti hann við og tók
hatt sinn.
— Alveg sem þú vilt, sagði
Rósabella án þess að hún virtist
hirða hið minsta um þetta. Bréf
og símskeyti er það sama, bætti
hún við. En flýttu þér eins og þt!
getur því að mér leiðist og laugar
til að fá þig til að vera mér til
skemtunar,
Rupert þótti nú heldur en ekki
vænkast ráð sitt og flýtti sét* sem
mest hann mátti að reka erindið.
Rósabella sýndi honum meiri
samúð en hún hafði nokkurn tíma
gert áður.
Rupert mintist þess ekki að hann
hefði nokkurn tíma séð hana svo
blautgeðja.
— Eg er svo þreytt, sagði hún
við hann. Eg býst við að eg hafi
reynt of mikiö á mig með því að
koma öllu í lag hér inni. Mér finst
eg vera of þreytt til að vinna eða
jafnvel hugsa. Hún hallaði sér aft-
ur á bak í hægindastólinn.