Vísir - 26.07.1916, Blaðsíða 2

VlSIR
VISIR
A f g r e I ð s 1 a blaðslns ð Hótel
Island er opin irá kl. 8—8 á hverj-
uiu degi,
Inngangur frá Vallarstræti.
Skrifstofa á sama stað, inng. frá
Aðaistr. - Rltstjðrinn tll vlðtals frá
ki. 3-4.
Símf 400.— P. O. Boz 367.
Best að versla i FATABÚÐINNI!
Þarfást Regnkápur, Rykfrakkar fyrlr
herra, dömur og börn, og allur fatn-
aður á eldri sem yngrl.
Hvergi betra að vcrsla en i
FATABUÐINNI, Hafnarstr. 18. Simi 269
íernd Norflnrlida.
Síðasta »Landið« segir að vöru-
flutningar frá íslandi til Norður-
anda hafi fyrir þá sök ekki ver-
ið stöðvaðir fýr en nú, að Eng-
lendingar hafi verið svo mikið
upp á Norðurl. komnir. England
hafi þar mœtt því stórveldi, Noróur-
löndum sem það gat ekki, eða sá
sér skaða i, að reyna að yfirbuga,
»Samningurinn hefir því svift ís-
lendinga þeirri vernd, sem felst
í því að Norðurlönd þurftu á
vörum vorum að halda og að
þau höfðu máttinn til þess að
kaupa þær hér og flytja þær
til sín, án allrar ábyrgðar fyrir
íslendinga«, segir blaðið, og »það
gerir leyndin ein fyrfr útlendum
verslunarhúsum, hvernig svo
sem samningarnir eru« — bætir
það við til að gera þessa furðu-
legu staðhæfingu — ja, ekki skilj-
anlega.
Undir þessa ritsmíð er sett
nafnið Hrafn og dettur manni ó-
sjálfrátt í hug: »Krummi krunk-
ar úti í for, kominn að bjargar-
þroti*!
Eins og margsinnis hefir verið
tekið fram, leggja »samningarnir«
ekkert haft á vöruflutningana ann-
að en viðkomuna í breskri höfn.
Hverjum manni er frjálst að selja
og flytja vörur hvert sem vera
skal þeirra vegna. — Ef vér því
höfum notið þeirrar vernar, að
Norðurlönd hafa þurft afurða
vorra með og gátu flutt þær til
sín hvort sem Bretum líkaði bet-
ur éða ver (af því þeir þorðu
ekki að styggja þau), þá hlýtur
sú vernd að standa oss enn til
boða.
Væntanlega neitar Landið því
ekki, að Norðurlönd hafi sömu
þörf fyrir afurðir vorar og. áður.
— Vœntanlega neitar það því
ekki heldur nú að íslendingum
sé frjálst að selia og Norður-
landabúum að kaupa jafnt og áð-
ur. Væntanlega neitar það ekki
heldur því, að Norðurlandabúum
sé jafn frjálst og áður, að flytja
til sín varning, sem þeir hafa
keypt hér, jafnfrjálst vegna ís-
lenskra stjórnarráðstafana. — Að
svo er, sést ótvírætt á því, að
hér liggur nú skip sem er verið
að hlaða með fiski sem á að fara
til ^Svíþjóðar og að Goðafoss,
Fióra, Botnía og Gullfoss höfðu
öll meðferöis vörur sem áttu að
fara til Norðurlanda.
Um Flóru, t. d., er svo ástatt
að hún hefir meðferðis vörur,
sem eru eign Norðuriandabúa, og
skipið er sjálft eign Norðmanna.
— Úr því henni var slept héðan
með farminn, skuldbindingalaust
að öðru leyti en því, að hún
skyldi koma við í breskri höfn,
þá liggur í augum uppi að farm-
urinn er algerlega kominn und-
öðrum ákvæðum »samninganna*,
hver sem þau kynnu að vera,
um leið og hún fer frá landinu.
Eftir það eiga Bretar eingöngu
við eigendur farmsins.
Hvernig getur þá »samning-
urinn*, jafnvel þó hann væri hinn
óttalegi legi leyndardómur, sem
enginn skildi«, sviftfarm þennan
vernd Norðurlanda?
Eins mundi fara um hvern
farm sem Norðurlandabúar keyptu
hér, um leið oghann er kominn
út fyrir landhelgi íslands er hann
orðinn »samningum« vorum við
Breta algerlega óviðkomandi, eign
Norðmanna, Svía eða Dana og
stendur algerlega undir þeirra
vernd. Og það liggur í augum
uppi, að íslenskir samningar geta
ekki svift erlenda borgara rétti
yfir löglegri eign þeirra í þeirra
eigin skipum eða vernd. þeirra
eigin landa. — Pað frekasta sem
þeir geta gert í þá átt er að svifta
þá vernd íslands.
Pað stendur því ómótmælan-
legt, að þrátt fyrir þessa »samn-
inga« hafa Norðurlandabúar sama
rétt og áður til að kaupa hér og
flytja til sín afurðir vorar og ef
þeir fá ekki að flytja þær heim
til sín, þá er Bretum einum um
að kenna. — Og flutningabann-
ið hefðu Bretar lagt á, hvort sem
Islendingar sömdu eða ekki.
Eða heldur »Landið« e.t.v.að
Island sé eina ríkið á Norður-
löndum sem Bretar þora ekki að
ganga í berhögg við? — Hrafn
hefir þá sennilega ætlað að segja,
að með samningunum hafi Norð-
urlönd verið svift vernd Islands,
þar hafi Bretar átt að mæta því
stórveldi sem þeir hafi ekki séð
sér fært að yfirbuga! A. B.
Gula dýrið.
Leynilögreglusaga.
----- Frh.
Hinn maðurinn var dökkur yfir-
litum. AUar hreyfingar hans voru
léttar og liðugar eins og hjá ketti,
Hann hét Gonzalez, spænskur aö
ætt, og var fiugmaður i flokki
»hinna ellefu«.
Báðir þessir menn fylgdu Bóre-
mong út á veggsvalirnar og tóku
þátt í ráöagerðunum. Um aftureld-
ingu stóðu þeir upp. Þá var búiö
að fastráða um allar framkvæmd-
irnar.
Þeir snæddu morgunverð í flýti,
og héldu svo til skýlisins, sem flug-
vélin var geymd í. Gonzalez og
Bóremong drógu hana út ogspán-
verjinn var í nokkrar mínútur aö
koma vélinni í hreyfingu. Svo gaf
hann baróninum merki um að alt
væri tilbúið, Baróninn sneri sér
til Wu Ling.
»Hér erum við ferðbúnir, prins,
eigum við aö halda af stað ?«
Wu Ling hneigði sig til sam-
þykkis og Bóremong gekk á undan
inn í kofa þar rétt hjá. Þar skiftu
þeir um föt og settu flughettur á
böfuð sér. Að því loknu kleifbar-
óninn upp í flugvélina og hinn á
eftir. Þegar þeir voru sesfir, þaut
flogvélin af stað með vóðalegum
hvin.
Wu Ling sat hreyfingarlaus í sæti
sínu og leit út eins og gulurforn-
aldar steingerfingur. Hann horfði
beint fram fyrir sig með krosslagð-
ar hendur. Það hefði mátt halda
að hann væri fremur á gangi í
hægðum sínum um Picadilly í Lond-
on, heldur en hann væri á ferð í
loftinu meö 70 mílna hraða á kl,-
stund.
Flugvélin haföi farið alveg í
hring. Nú stefndi hún í austur.
Hún var komin tvö þúsund fet í
loft upp og undir var Bristol-fló-
inn, sem glitraði af morgunsólinni.
Það leit út fyrir að gott veður
mundi verða um daginn. Ekkert
ský sást á lofti, og golan var þægi-
lega svalandi.
Þegar þeir voru komnir þrjú
þúsund fet í loft upp, sneri Bóre-
mong flugvélinni til suöurs. Hún
hækkaði stöðugt flugið og þegar
komiö var fjögur þúsund fet upp,
hélt hún beint í suður með 80
mílna hraða á klukkustund.
Alt f einu sást svartur depill
langt, langt fyrir neðan. Þessi litli
blettur leit út eins og hefilspónn,
fljótandi f himinblámanum. Þegar
þeir voru komnir alveg yfir blett
þenna, hallaði Wu Ling sér yfir
borðstokkinn og sagði;
»Þarna er Lundeyja*.
T I L M I N N I S:
Baðhúsiö opið v. d. 8-8, Id.kv. til 11
Borgarst.skrifat. i brunastöð opin v. d
11-3
Bæjarfóg.skrifst. Hverfisg. op. v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk. Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbanki opinn 10-4.
K, F. U. M. Alm. samk, sunnd. 81/, siðd
Landakotsspít. Sjúkravitj.tími kl, 11-1.
Landsbankínn 10-3, Bankastjórn til við-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssimfnn opinn v. d, daglangt (8-9)
Helga daga 10-12 og4-7
Náttúrugripasafnið opið P/,-21/, siðd.
Pósthúslð oplð v. d. 9-7, sunnd. 9-1
Samábyrgðin 12-2 og 4-6;
Stjórnarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vifilsstaöahælið. Hcirnsóknartímt 12-1
Þjéðmenjasafnið opið sd. þd, fmd. 12-2
Ókeypis lækníng háskölans
Kirkjustræti 12:
Alm. læknlngar á þriðjud. og fóstud,
kl. 12—1.
Eyrna-, nef- og hálslækningar á föstud.
kl. 2-3.
Tannlæknlngar á þrlðjud. kl. 2—3.
Augnlækningar i Lækjargötu 2 á mlð-
vikud. kl. 2—3.
andsféhirðir kl. 10—2 og 5—6.
Skemtivagnar
með ágætishestum til leigu í lengri
og skemri ferðir. Sími 341.
Pylsur!
Cervelat og Spegepylsur
Bóreraong hneigði höfuðið til
samþykkis, sneri flugvélinni til aust-
urs og lækkaði flugið. Wu Ling
laut áfram og benti niöur.
»Þarna«, kallaöi hann.
Bóremong leit til hliðar. Weis-
ströndin var enn í svo mikilli fjar-
lægð að hún leit út eins og dökk
lína. Flugvélin lækkaði meira og
meira í loftmu. Ströndin fór að
verða skýrari og skýrari. Eftir litla
stund var flugvélin komin heilu og
höldnu á iand.
í nokkrar mínútur eftir að vélin
var stönzuð sátu þeir kyrrir í sæt-
um sínum Bóretnong og Wu Ling.
Þeir bjuggust við að sjá einhverja
forvitna fiskikarla koma niöur
í fjöruna og aðgæta þetta und-
arlega ferlíki, sem kom ofan úr
skýjunum Þeir biðu í fjórðung
stundar, en ekki bar á að nokkur
hefði orðið var við komu þeirra,
svo þeir stigu út úr flugvélinni.
Framh.