Vísir - 29.07.1916, Blaðsíða 2

VISIR
VISIR
Afgrelösla blaflslns á Hótel
Island er opin frá kK 8—8 á hverj-
um degl,
Inngangur frá Vallarstrœtl.
Sicrifstofa á sama stafl, inng. frá
Aðalstr. — Rftstjórlnn tll vlfltals frá
kl. 3—4.
Síml 400.— P. O. Box 367,
Best að versla i FATABÚÐINNI!
Þarfást Regnkápur, Rykfrakkar fyrlr
herra, dömur og böm, og allur fatn-
aður á eldrl sem yngrí.
Hvergi betra að versla en i
FATABUÐINNI, Hafnarstr. 18. Simi 269
Hestarnir í Grullfossi
Borin tll baka ósannindi og
misskllningur Jóh. Ögm. Odds-
sonar.
Hvatir manna til ritsmíöa eru
ýmiskonar. Sumir skrifa í gróöa-
skyni. Aörir skrifa fyrir fordildar-
sakir, eða, eins og komist hefir ver-
iö aö oröi, til þess að sjá nafn sitt
á prenti, Og aftur eru enn aðrir,
sem skrifa af áhuga fyrir góöu mál-
efni. Þessi tegund ritsmíöa er vit-
anlega sú rétthæsta og jafnframtsú,
sem mest mark er tekið á. Það er
því jafnan leitt þegar menn vinna
góðu máli ógagn með því aö rita
um þaö með óáreiöanleik og fljót-
færni, án þess aö hafa kynt sér
málavöxtu.
Eg hefi um undanfarin ár rekist
á allmargar greinar um dýravernd-
un, hér og hvar í blöðum og tíma-
ritum, eftir Jóh. Ögm. Oddsson.
Aö vísu hefi eg ekki veitt greinum
þessum neina sérstaka eftirtekt, en
það hefi eg þó getaö iesið út úr
þeim, að höf. skrifaöi af áhuga á
málefninu. Sama kemur og fram
í grein, er birtist í 200. tbl. Vísis,
og höf, nefnir »Hestarnir í GuII-
fossi*. Þess vegna get eg núfyrir
mitt leyti afsakað hnýfilyrði þau,
sem greinin hefir aö geyma til
þeirra, sem áttu hesta þá er Gull-
foss fór með, en það voru hr. H.
Zöllner og eg. En hins vegar er
greinin þess eðlis, að rangt væri að
bera hana ekki til baka, enda er
það afarauðvelt, því allar aðfinslur
og aðdróttanir höf. til eigenda
hestanna, er ýmist tvímælalaus ósann-
indi eða misskilningur.
Aöalatriöið, sem mótmæla þarf i
greininni er þessi klausa:
»T. d. má nefna hvað fyrir-
hyggjuleysi þeirra er mikið og
ósvffnin gengur langt gagnvart
skepnunum, að í gær voru um
400 hestar, sem í upphafi áttu
aö sigla, en þegar rúmur fjórði
partur af þeim var kominn um
borð, þá var það sýnilegt, að
hey mundi vanta, þá fyrst vai
farið að síma og senda í aliar
áttir eftir heyi í viðbót, og mun
það að lokum hafa fengist nægi-
legt*.
Við þessu nægir aö vísa til vott-
orðs framkv.stj. Eimskipafél., sem
fer á eftir grein þessari. Þaö sætir
undrun að bera fram jafn slaðlaus
ósannindi og gera sér ekki einu-
sinni svo mikið ómak aö tala við
afgreiðslumanninn. Mundi ekki
oröiö »ósvífni« eiga hér betur við
en hjá greinarhöf. Að fyrst hafi
verið farið að síma og senda í allar
áttir eftir heyviöbót þegar farið var
að skipa hestunum út, eru vitanlega
tilhæfulaus ósannindi. Hvað mig
snertir þá hefi eg ávalt síðati eg
fór að fiytja út hesta, haft samn-
inga viö hr. Eggett Briem frá Viö-
ey, um hey handa hestunum, og
svo var einnig nú. Frá Viöey voru
flutt aö skipshlið um 16 þús. pd.
af heyi, en nokkuö af því heyi var
nýtt, og því ekki þurt. Það var
því haft á þilfari, en það er stað-
reynd. að hestar eta bezt nýtt hey,
sem ekki er alþurt. Ekki ber skylda
til að láta fara nema 120 pd. með
hverjum hesti og var mér því ekki
skylt að lála nema 15000 pd. meö
míuum hestum (125 að tölu), en
sökum þess að nýja heyið frá Við-
ey var ekki vel þurt, lét eg flytja
um 9000 pd. af heyi niður á
bfyggju til þess aö vera þess full-
viss að hestarnir fengju nóg fóður.
Af þessum 9000 pd. voru c. 1500
pd. ekki gott hey og var þaö sett
sér, og sagði eg afgreiöslumanni
frá því, gat þess aö það væri aiveg
umfram, máttu þeir því gera hvort
þeir vildu, taka þaö eöa ekki, en
svo fór aö þaö fór einnig á skips-
fjöl.
Af þessu er því sýnilegt, að það
hey, sem fór með mínum hestum,
var ekkí aöeins nóg, heldur var
mikið umfram.
Að því er snertir hey hr. H.
Zöllners, þá var það bæöi gott hey
og talsvert umfram, En flugufótur
sá, sem greinarhöf. mun hafa fyrir
sögusögn sinni, ef nokkur er, mun
vera sá, aö umboösmaður hr. H.
Zöllnes, hr. bæjarfógetafulltrui Vig-
fús Einarsson var svikinn um lítin
hluta af heyi því er hann hafði
pautað til fararinnar og varð því
að útvega sér það annarsstaðar.
Greinarhöf. talar um vont hey
frá Lækjarbotnum (Lögbergi), sem
hann gizkar á að muni hafa verið
ódýrt, en vitanlega veit hann ekk-
ert um það, frerour en annaö sem
hann skrifar um. Ef höf. langar til
að heyra sögu þess, þá er hún
sú, að sökum þess að alómögulegt
var að fá hey hér í bænum þegar
hestar þeir, er danski herinn keypti
í vor fóru héöan, bað eg bóndann
á Lögbergi aö lána mér tvo vagna
af heyi, gegn því aö borga í heyi
aftur í sumar, það er því ósatt að
heyið væri keypt. Heyið hafði eg
ekki skoðað, en var sagt að það
væri allgott. Þaö kom upp erheyiö
kom niður í bæ, aö þaö var ekki
svo gott sem skyldi, en eg lét þó
í samráði við dýralæknir það fara,
sem ekið hafði verið niður á bryggju
og stóð aldrei til aö meira færi af
því, svo það eru einnig staðiaus
ósannindi að nokkuð af heyinu hafi
verið rekiö til baka, eins og grein-
arhöf. segir.
Annars er þaö eftirtektavert að
höf, gengur að þvi vísu, að hesta-
útflytjendur vilji senda sem verst
og ódýrast hey með hestunum. Það
er nú að vísu ekki svo mikil furða
þegargætt er að stöðu inannsins. Þeir
þekkja það matvælakaupmenn hér,
aö hafa ekki æfinlega 1. flokks vör-
ur á boðstólum. Væri nú fjarri
sanni, aö höf. liti nær sér og semdi
nokkrar blaðagreinar til þess að
sporna við því að kaupmenn hefðu
leyfi til að selja lélegar og skemdar
matvörur svo sem t. d. mygiað
mjöl og maurugt bygg.
Það ber eitt meö ööru með sér
að hr. Jóh. Ögm. Oddsson ber
ekki skyn á þaö, sem hann er að
skrifa um, aö hann telur þaö á-
h ugamál vor útflytjenda að heyið,
sem sent er með hestunum, sésem
minst og verst. Þetta er vitanlega
gagnstætt því rétta. Við höfum
vitanlega mestan peningalegan hag
af því að hestunum líöi sem bezt
á útleiö og líti sem bezt út er þeir
koma til sölustaöarins.
Ósannindi eru það ennfremur hjá
greinarhöf. að hestarnir hafi staðið
á »planinu« frá morgni til kvelds.
Hestar hr. H. Zöllners komu þang-
að flestir um kl. 11 og var búið
að skipa þeim út kl. 3 en mínir
hestar komu þar um kl. 1 og var
búið aö skipa þeim út kl. rúml. 8.
Án þess aö hér sé rúm til að
fara nákvæmlega út í athugasemdir
höf. á útskipun hestanna þá skal
bent á að sumar þeirra lýsa van-
hyggju og misskilningi. í slaöinn
fyrir aö hafa púöa viö skipshliðina
eins og hann leggur til, til að varna
því aö hestarnir snertu hana væri
t. d, hentugra aö hafa taug á hest-
unum úr bátnum. Misskilningur er
það aö hestunum sé rent viöstöðu-
laust niður í lestina, þeir eru ávalt
stöövaðir meðan þeir eru að fóta
sig. Gerð hefir verið tilraun með
aö hafa álíka púða undij hestun-
um og hann slingur upp á, en það
strandaði vitanlega á því að hross-
in tættu púðana í sundur, enda
T I L MINNIS;
Baðhúsið opifl v. d. 8-8, ld.kv. til 11
Borgarst.skriljt. i brunastöð opin v. d
11-3
Bæjarfóg.skrítst. Hverfisg. op, v. d. 10-2
og 4-7
Bæjargjaldk, Laufásv. kl. 12-3 og 5-7 v.d
Islandsbankl opinn 10-4.
K. F. U. M. Alm. samk, sunnd. 8l/« siðd
Landakotsspit. Sjúkravitj.tími kl, 11-1.
Laudsbankinn 10-3. Bankastjórn til við-
tals 10-12
Landsbókasafn 12-3 og 5-8. Utlán 1-3
Landssimlnn oplnn v. d. daglangt (8-9)
Helga daga 10-12 og4-7
Náttúrugripasafnið opið U/,-21/, siðd.
Pósthúsið opið v. d. 9-7, sunud. 9-1
Samábyrgðin 12-2 og 4-6;
Stjórnarráðsskrifstofurnar opn. 10-4 v. d.
Vifilsstaðahælifl. Hcimsóknartími 12-1
Þjóðmenjasafnið opið sd. þd, fmd. 12-2
Ökeypis lækning háskólans
Klrkjustrætl 12:
Alm. læknlngar á þriðjud, og fðstud.
kl. 12-1.
Eyrna-, nef- og hálslækningar á föstud.
kl. 2-3.
Tannlækningar á þriðjud. kl. 2—3.
Augnlækningar i Lækjargötu 2 á mið-
vikud. kl, 2—3.
andsféhirðir kl. 10—2 og 5—6.
Skemtivagnar
meö ágætishestum til leigu í lengri
og skemri ferðir. Sími 341.
mundi ekkert endast til þess, nema
leður eöa togleður. Trépallur mundi
hentugastur þar sera járn er í lest-
argólfi.
Aö lokum vil eg minna greinar-
höf. á þaö, að fylgja þelrri reglu í
næstu skrifum sínum (sem allir vitr-
ir og vandaöir menn eru vanir að
fylgja), aö hugsa . og rannsaka rit-
smíöaefnin, áöur en hann skrifar um
þau, Hætt er við því að menn
hætti að bera tilhlýðilega virðingu
fyrir dýraverndarstarfseminni ef marg
ar greinar af slíku tagi birtast frá
forgöngumönnunum. Takmarkalaus
geta þau gönuskeið verið sem slík
félög geta tekið þegar heimskan og
öfgarnar ná að skipa þar öndvegi.
T. d. hefir Jensen-Bjerg kaupm. sagt
mér frá því að dýraverndunarfélag
í Kaupmannahöfn kæröi yfir því að
hann hafði hesta úli á grasi grón-
um flötum um hásumarið. Félagið
óttaöist aö hestunnm mundi verða
kalt. Dýralæknirinn kom loks í það
sinn vitinu fyrir félagið.
Annars lælur oft hæst í þeim um
dýraverndun, sem engar skepnur
umgangast né eiga, og sannast þar
sem oftar málshátturinn : «Tómir
vagnar skrölta mest«, Veit eg og
af manni, sem verið hefir meðlim-
ur dýraverndunarfélagsins, sem hafði
tækifæri á því, að sýna áhuga sinn
á málefninu, er hann bjó í sveit,
með því aö horfella árlega.
Eg mundi geta aflað mér vott-