Vísir - 10.09.1916, Blaðsíða 3

VISIR
hraktir aftur fet fyrir fet, hrekj-
um vér nú óvinina hjá Somme.
Sama er um Frakka að segja.
í stað þess að vera hraktir aftur
dag eftir dag, eru þeir að vinna
land, sem þeir hafa mist. þetta
er alt breytingar til batnaðar. En
til þess að vinna fullan sigur,
þann sigur, sem gefur oss vald
til að setja þá skilmála, sem vér
ætluðum oss er vér gengum í ó-
friðinn — til þess er nauðsynlegt
að þetta land og allar nýlendurn-
ar leggi fram alla þá hjálp sem
unt er. — Á þá hjálp treystum
vér og á það, að Rússar fengi
stórar fallbyssur og nægskotfæri
og á þvi bygði enginn meira en
eg. Og óvinunum er fullkunn-
ugt að í þeim efnum hefir Rúss-
um fleygt fram síðustu mánuðina.
Á því hve mikið meira vér
getum lagt í sölurnar, hve mikið
meira siðferðisþrek vort er, velt-
ur það hvort vér fáum að sjá
endir ófriðarins á nœsta ári.
Eg hrópaði aldrei „sigur" þeg-
ar vér vorum að bíða ósigur, á-
leit réttara að segja þjóðinni
skýrt og skorinort hvað var að
gerast, vegna þess að þjóðin í
þessu landi lætur ekki hræðast.
En eins og nú er ástatt, byggjandi
á raunverulegum viðburðum og
áliti þeirra manna, sem hafa meira
vit á þessum málum, hika eg ekki
við að fullyrða að þessi þjóð og
bandamenn hennar þurfa ekki
Dóttir snælandsins,
Eftir
Jack London
63 ----
Frh.
— Það gleöur mig að hitta yður.
Caribou Blanche rétti frjálsmann-
lega fram hendina og horfði á Cor-
liss rannsóknaraugum.
Hún var mjög álitlegur, ljós-
hærður kvenmaður, sem upphaflega
hafði verið fríður sýnum, en nú
var orðin hrukkótt og veðurbarin
eins og karlmenn, sem sífelt eru
við útivinnu.
Jake Cornell, sem auðsjáanlega
var upp með sér af því hvað mik-
'ð hann þekti til mannasiða, dró
nú hinn kventnanninn fram á sjón-
arsviðið.
— Herra Corliss, — jómfrúin —
má eg gera ykkur kunnug. Hm.
Já, það er jómfrúin, það er nú alt
og sumt, — bara jómfrúin!
DRENGUR
óskast nú þegar til að bera
Vísi út um bæinn.
Búðarstöðu
getur vönduð stúlka með góðum meðmælum fengtð frá 1. okt. þ. á.
DCT ÁGÆT KJÖR f BOÐI!
Uppl. hjá
KR. B. SÍMONARSON — Vallarstræti 4.
I
LÖGMENN
annað að gera, en að halda þann-
ig fram stefnunni og vinna trú-
lega saman eins og að undan-
förnu, þá vinna þær áreiðanlega
sigur.
Det kgl. octr.
Brandassurance Comp.
Vátryggir; Hús, húsgögn, vöru-
alskonar. SkrífstofutfœiS-l 2 og 2-8.
Austurstræíi i.
N. B. Nlelsen.
Hið öfluga og velþekta brunabótafél.
mt wolga nm
(Stofnað 1871)
tekur að sér alskonar
brunatrygglngar
Aðalumboðsmaður fyrir ísland
Haildór Eiríksson
(Bókari Eimskipafélagsins)
Brunatryggingar,
sæ- og stríðsvátryggingar
A. V. Tulinius,
Miðstræti 6 — Talsími 254
Smjörlíki.
Afbragðs tegundir.
Fæst hjá
Jóni Hjartarsyni & Co
Prentsmiðja Þ. Þ. Ciementz. 1916;
6t\
Krone Lageröl,
— Pilsner,
— Dobbeltöl.
Central Maltextrakt,
Reform —
K. B. -
Carisberg Lys
— Porter.
Allar þessar öltegundir fást hjá
Jóni Hjartarsyni & Co
Hafnarstr. 4. Talsími 40.
yaupví *^5vsvt.
Oddur Gísiason
yflrráttarmálaflutnlngsmaður
Laufésvegl 22.
Venjulega heima kl. 11-12 og 4-5
Simi 26
Pétur Magnússon,
yfirdómslögmaður,
Hverfísgötu 30.
Simi 533 — Heima kl 5—6 .
Bogi Bí-yniólffsson
yfirróttarmélaflutnlngsmaður,
Skrifstofa í Aðalstræti 6 [u^pi].
Skrifstofutimi frá kl. 12—1 og 4—6 e.m.
— Talsimi 250 —
v *)) \s\.
Hún brosti og hneigöi höfuðið,
en rétti ekki fram hendina.
— Þetta er fínn herra, sagði
hún við sjálfa sig og hugsaði með
sér að það þætti ekki kurieisi með-
al »fína fólksins* að rétta hvort
öðru hendina.
Corliss ætlaði fyrst að rétta fram
hendina en hætti svó viö og
hneigöi sig og horfði á hana for-
vitnislega.
Hún var lagleg, ung stúlka, dökk
á brún og brá og fallega vaxin.
Æskufjörið lýsti sér í hverri hreyf-
ingu og öllu látæði hennar.
— Hraustlegur uglingur þetta,
— sýnist þér það ekki? sagði Cor-
nell við Corliss.
— Vertu nú hreint ekki með
nein kjánalæti, Cornell, hreytti jóm-
frúin fyrirlitlega út úr sér. Mér
sýnist líka að það sómdi sér betur
fyrir þig aö skifta þér ögn meira
af veslings Blanche.
— Sannleikurinn er sá, sagði
Cornell, að við erum í standandi
vandræðum. Blanche fór í gegnutn
ísinn hérna niöur frá og eg er
hræddur um aö það liggi við að
hún sé að kala á fótunum.
Blanche brosti um leið og Cor-
liss hjálpaði henni til aö setjast á
stól við ofninn. En ekki bar einn
einsti dráttur í hinu hörkulega and-
litsfalli hennar vott um kvalirnar,
sem hún leið. Hann snéri sér und-
an á tneðan jómfrúin hjálpaðí henni
til að ná af sér sokkum og skóm,
og Bishop fór að leita f fórum
sfnum að þurrum skóm.
— Hún vöknaði ekki rtema upp
í ökla, sagði Cornell, en það er nú
meira en nóg í svona veðri að
kvöldi dags.
Corliss jankaöi þvf.
— Viö sáum ljósið hjá yöur, og
— hm — þess vegna komum viö
hingað. Vonandi hafið þér ekki
neitt á móti því að við tókum það
til bragðs.
— Nei. Auðvitað ekki.
— Vonandl gerutn við ekki
ónæði.
Corliss svaraði spurningu hans
á þann hátt að leggja hendina á
öxl honum og biðja hann mjög
vingjarnleg að fá sér sæti.
Blanche lét einnig ánægju sína
í ljósi.
Votu sokkarnir hennar voru
hengdir við eldinn og voru farnir
að þorna, en henni var farið að
hlýna vel á fótum í hinum hlýju
og víðu sokkum Bishops.
Corliss ýtti tóbaksílátinu til gests-
ins, eti Comell dró upþ handfylli
sína af vindlum og battð hinum
að reykja.
— Það er Ijóti vegurinn hérna
megin viö hvarfið, sagði hann með
þrumandi rödd og rendi um leið
girndarauga fil brennivínskútsins.
ísinn er grotnaður sundur neð-
an frá og maður veröur einskis var
fyr en maður stígur niður úr hon-
um. Svo snéri hann sér að stúlk-
unni viö ofninn: Hvernig Iíður þér
nú, Blanche?
— Ágætlega, sagði hún og rétti
letilega úr fótunum. En samt ereg
nú ekki eins frá á fæti og þegar
við lögðum af stað.
Cornell tók nú kútinn og helti
úr honum í fjóra tinbolla og eitt
glas.
— Hvernig þætti ykkur að fá
glas af púnsi? sagði jómfrúin.