Vísir - 02.01.1917, Blaðsíða 3

vism.
Til minnis.
Baðhúsið opið kl. 8—8, ld.kv. tU 101/,.
Borgarstjðraskrifstofan kl. 10—12 og
1—3.
B œjarfðgetaskrifstofan kl. 10—]12ogl— 5
B æjargjaldkeraskrifatofan kl. 10—12 og
1—5.
íslandabanki kl. 10—4.
•K. P. U.“M. Alm. samk 3sunnud.’87t
siði.
Landakotsspít. Heimsóknartími kl. 11—1.
Landsbankinn kl. 10—3.
L&ndsbðkasafn 12—8 og 6—8. Útlán
1—3.
Landasjóðnr, afgr. 10—2 og 6—8.
Landssíminn, v.d. 8—10. Helga daga
10—12 og 4—7.
Nótt úrugripasafn 17,-27,.
PóBtbúsið 9—7, sunnud. 9—1.
Samábyrgðin 1-6.
Stjðrnarráðaskrifstofnrnar opnar 10—4.
Vífilsstaðahælið : heimsðknir 12—1.
Þjóðmenjasafnið, sd., þd., fimtd. 12—2.
Ríðherrafrumvarpið
var símað til Kaupmannahafn-
ar til staðfestingar konungs í gær
og um leið lausnarbeiðni Einars
Arnórssonar. Fylgismenn hinnar
væntanlegu stjórnar eru á nálum
út af því, að símslit kunni að
tefja fyrir því að nýja stjórnin
geti tekið við völdum.
Flóra
kom frá útlöndum i gærmorg-
un. Meðal farþega var frú Oben-
haupt.
Sjóferðapróf
er heldið í dag út af skemdum
þeim sem urðu á Bisp á leiðinni
hingað frá Ameriku, skipi og far-
angri. — Enn er óvíst um hve
mikið hefir skemst af vöruuum.
r
stir og miliönir
eftir
jpfharles parvice.
36 —— Frh.
fcér brosið. Mr. Howard, eglifði
ekki á kræsingum í þá daga. —
eg ætla að láta drenguum mín-
um eftir lávarðstign. Brosið þér
aftur, mr. Howard; mér er sama.
Eg hefi. ekkert bros við hend-
ina, herra miun, sagði Howard.
— Jæja, þér skiljið það. E>ér
skiljið tilflnningar mínar. Eg veií
ekki hvers vegna eg hefi sagt
yðnr þetta, nema það væri vegna
þess að þér eruð vinur Staffi.
En nú hefl eg sagt yðnr það. Er-
uð þér mér ekki sammála? Er
metorðagirnd mín ekki lofs verð?
Haldið þér ekki að hann gerði stétt
sinni sóma hve hátt sem haun
kynni að komast? Þekkið þér
nokkurn hans jafningja meðal
ungra rnanna?
Hann þagnaði og hallaði sér
aftur; siðan laut hann aftur é-
'fram.
— Þó að eg hafi verið í fjar-

Nýárssundið.
I gærmorgun safnaðistj múgur
og margmenni niður að höfninni
til að horfa á nýárssundið, og
þóttust þó allir vita hver enda-
lokin myndu verða. Hlutskarp-
astur varð í þriðja sinn
Erl. Pálsson á 344/5 sek. og
hlaut bikarinn og 1, verðlaun, en
sundið var, eins og áður er sagt
50 stikur; þá varð
2. í röðinni Steingrímar Páls-
son, bróðir hans á 39 sek. og
hlaut 2 verðlaun.
3. Kristinn Hákonarson á 40
sek. og hlaut 3. verðlaun.
4. Guðm. Halldórsson á 45 sek.
5. SveinnÞorsteinsson- 46 —
6. Vald. Sveinbj.son - 484/5 —
7. Ólafur Pétursson - 49 —
8. Andr. Brynjólfsson - 49 —
9. Guðm. Guðjónsson - 51 —
10. Jónatan Finnbogas. - 67 —
I sjónum var hitinn 0° en i
lofti 2°. Bjarni frá Vogi hélt
snjalla ræðu að sundinu loknu, af-
henti verðlaun og bað menn að
hrópa Islendinga húrra tyrir öll-
um sundmönnunum og var því
mæta vel tekið.
Það tilkvnnist hér með að jarðarför drengsins okk-
ar Þodeifs, sem andaðist 28. des. 1916, fer fram
fimtudag 4. janúar og hefst kl. 2 e. m. frá heimili
okkar, Laugaveg*64.
fflálfríður Jónsdóttir og Gnnnar Þórðarson.
Vífilsstaða
fer bíll á hverjum sunnudegi þriöju-
degi og fimtudegi fyrstum sinn kl. II1)*
frá Laugaveg 13 — Sími 95.
Ungur maður
sem ritar dönBkn, ensku og þýsku og er van-
ur öllum skrifstofnstörfum óskar eftár at~
vinnu á skrifstofu hér í bænum frá 15. febrnar næstk. Kunnáttuvott-
orð frá Verslunarskóla íslande, ásamt ágætnm meðmælum frá fyrii
húshændnm er fyrir hendi. Tilboð — merkt „Skrifstofa" — þaar
sem tekin séu til væntanleg launakjör, óskast send á afgr. þessablaðe
fyrir 15. þessa mánaðar.
Aðalfundur
ekknasjóðs Rvíknr
verður haldinn í Goodtemplara-
húsinu 2. jan. kl. 5 síðd. (uppi
á lofti).
rstjórnin.
Vélstjórafól. Islands
9S3í SB
lieldur’Jjfánd [i Goodtemplarahúsinu miðvikndag—
inn 3. jan. kl. 3y2 e. h.|
Ólafur Sveinsson.
Vísir er hezta
auglýsingablaðið.
Auglýsið í VisL
i
Kaupið VisL
lægð, hefi eg haffc vakandi anga
á honuœ, þó eg hafi ekki haft
njósnir um hann, það hefi eg ekki
gert.
— Þess var engin þörf, herra
minn, ssgði Howard með hægð.
— Eg veit það. Staff ber af
öðrum nngum mönnum. Eg hefi
heyrt það úr öllum áttum. Eg
veit að ástsælli maður er ekki til
á öllu Englandi — og fyrirgefið
þér að eg segi það, enginn fal-
legri. — Howard hneigði höfuðið
til samþykkis. — Honum er vel
tekið hvar sem hann kemur, og
eg veit hvers vegna. Trúið þér
á meðfædda göfgi, mr. Howard?
— Auðvitað, svaraði Howard.
— ÞaS geri eg líka, þó að eg
geti ekki tilið mé.r neina ætfcgöfgi
til ágæíis. En það er góður stofn
í Staffouv og hann ber það með
eér. Það er eittbvað í svip hans,
í augnaráði hans, í rödd hans og
framgöngu; eitthvað stillilegt og
þó fijálsmannlegt — nei, eg get
ekki úfcskýrt það! sagði sir Stefán
óþolinmóðlega.
— Mér finst þér bafa útskýrt
það ágætlega, sagði Howard. Eg
hefi ógeð á orðinu, það er svooft
misnotað, en eg man ekkert sem
betur á við: fyrirmannlegur —
það er orðið sem lýsir Stafiord
rétt.
Sir Stefán kinkaði kolli í ákafa.
— Það er safct. Sumir menn
eru skapaðir, fæddir til að bera
purpurann. Drengurinn minn er
einn þeirra — og hann akal! —
Hann skal skipa þann sess, sem
honum ber, meðal göfugusfcu og
bestu manna landsins. — H&nn
skal fá konu af /göfugustu ætt-
um.
Hann dró djúpt andann, og
kvössn augun ljómnðu eins og þau
horfðu inn í framtíðina. sæu upp-
fylling heituBtu óska hans.
— Já, eg er yður sammála,
sagði Howard; en eg er hræddur
um að Stafford taki lítinn þátt í
metorðalöngun yðar honum til
handa.
Þegar hann varð þess var hver
áhrif þessi orð höfðu á sir Stefán,
sá hann eftir að hafa sagt þan.
— Hvað þá? sagði hann með
þjósti. Hvers vegna segið þér
það? Hvers vegna skyldi hann
ekki vera metorðagjarn ? — Hann
þagnaði skyndilega, lagði höndina
þétt á öxlina á Howard og kvísl-
aði áhyggjufullur; Er það vegna
þess að þér vitið eitthvað — um
einhverja stúlku .— einhverjar
ástarflækjur?
— Nei, nei! sagðijHoward. Það
þurfið þér ekki að óttast. Ekk-
ert alíkt. jStafford er algerlega
— óvénjulega|’saklaus af því. —-
Hann er, satt að segja, fallkaldnr
í þeim efnum. Eg er viss umattl
hann hefir ekki ást á nokkurri '
konu. Ef svo væri, hlyti eg að
vita það.
Sir Stefáni varð sýnilega rörr& ,
í skapi, hann slepti takinu á öaf"
Howards, svipurinn mýktist og :
hann brosti.
— Gott, sagðí hann og taíaði
enn í hálfnm hljóðum. Þá esr
ekkert, sem heft getur fyrirætlan-
ir mínar. Eg skal ná markinn.
Eg veit að það verður ekki auö-
velt. En bvorfc sem það verður
auð rolt eSa erfitfc, eg ætla mér að
ná pví.
Hann reis upp og stóð þráö
bohn og horfði yfir höfuð How-
ards, annars hugar; en skyndilega
tókn augnalokin að titra, hann
varð náfölur og bar höndina upp i
að bjartanu. Howard stökk &
fætur og hrópaði upp yfir sig; m
eir Stefán rétti upp höndinatilað
stöðva hann, gekb hægfc að einu
borðinu og helti víni í glas og
drakk það. Þvf næsfc gekk hann
til Howards, sem stóð og horfði á,
hann og vissi ekki hvaðhannátfi
að gera eð segja, og sagði í skip-
unarróm:
— Ekki eitt orð. Það var
ekkert.
Þvi næst tók hann undir hand-
»egg Howards og leiddi hann inn
í knattborð herbergið.