Vísir - 03.01.1917, Blaðsíða 3

V I S f R.
&
Kjöttollurinn.
Skömmu fyrir þing var lagður
75 aura útflutningstollur á alt
saltkjöt, er héðan flyttist, með
bráðabirgðalögum. Þegar þing
kom saman, lagði ráðherra fyrir
það bráðabirgðalög þessi í frum-
varpsformi, en gat þess um leið,
að ástæður hefðu breyst svo, að
nú væri tæplega ástæða til að
leggja þennan toll á kjötið.
Ástæðurnar til þess að tollur-
inn var nokkurn tima lagður á,
voru þær, að útflutningsleyíi á ísl.
saltkjöti til Noregs, umfram þær
12 þús. tunnur, sem áður var
leyfður útflutningur á, var bund-
ið því skilyrði, að afhentar yrðu
300 tunnur, fyrir töluvert lægra
verð en markaðsverð, til annara.
En um það leyti sem þing kom
saman, var tunnufjöldinn sem
krafist var, orðinn að eins 100. —
Þótti þ§, ekki vera um svo mikla
fjárupphæð að ræða, að það tæki
því að tolla kjötið og varð sam-
komulag um að fella frumvarpið
og endurgreiða toll þann sem
þegar kynni að hafa verið greiddur.
Það er að vísu rétt, að upp-
hæð sú sem hér er um að ræða
(3—4 þús. kr. ?) er ekki svo há,
að það skifti máli, hvort hún er
greidd úr landssjóði eða henni er
jafnað niður á kjötframleiðendur
með tolli. En þegar þess er gætt
að um það er að tefla fyrir kjöt-
fra mleiðendur landsins að fá að
flytja alt kjöt til Noregs og fá
fyrir það alt að því helmingi
meira verð, en fengist hefði an
■útflutningsleyfisins, eða einum 40
krónum meira fyrir hverja tunnu,
þá hlýtur menn að turða á þvi,
hver úlfaþytur hefir risiðþitaf þess-
um 75 aura tolli af tunnunni.
Fyrir þessa 75 aura áttu þeir að
fá 39 kr. 25 aura, eða um það
^bil. — En við það var ekki kom-
andi, að þeir vildu borga þessa
aura. Þeir heimtuðu að þessi halli,
verðmunurinn á 300 tunnum, yrði
ekki lagður á þá eina með tolli
heldur á alla landsmenn. Áskor-
anir í þá átt bárust þinginu úr-
öllum áttum. — Og það varð við
þeim.
Daglaunarrennirnir og sjómenn-
irnir eiga að borga sinn skerf þó
að þeir eigi fyrír því einu að gang-
ast, að kjötið sem þeir kaupa verð-
ur að sjalfsögðu töluvert dýrara
fyrir það að þessi útflutningur var
Ieyfður,
Gr.
Barnagaman
heitir sögukver, sem Sigurjón
Jónsson rítstjóri Æskunnar hefir
gefið út fyrir skömmu. Eru þetta
mjög vel valdar smásögur fyrir
•börn og unglinga, prýddar mörg-
um fallegum myndum. Sumar
sögurnar ern gamlir kunniugjar,
svo sem: „Tryggur huudur“ og
„Tréskálin", og einhverjar hafa
áður birst í Æskunni. — E>arna
er Bmásögusafn, sem börnin vilja
lesa, og sem um leið hefir góð
áhrif á þau. Yæntanlega kaupa
rnargir kver þetta handa börnum
siDum og öðrum litlum kunningj-
um, bæði hér og úti um land.
Fæst það í pappírs- og ritfanga-
verslun Sigurjóns á Laugavegi 19
og kostar eina krónu.
láptons’ the
er hið bests'i
í heimi-.
í heildsölu fyrir kaupmenn, hjá
G. EiríkSS, Reykjavík.
Einkasali fyrir ísland.
Sjómenn
fá að kenna á dýrtíðiuni eigi síð-
nr en aðrir. Þes* vegna fara þeir
nú að jafnaði sparlega með pen-
inga sina og kaupa allar vörur
þar, sem þeir fá þær með bestum
kjörnm. Þeir kaupa því bæði
reyktóbak, vindla og sígarettur
áður en þeir fara á sjóinn hjá
Dan. Daníelssyni, Þingholtsstr. 21,
því þar er langbeztu tegunduuum
úr að velja og verðið óheyrilega
Iágfc.
yggingarlóð
til sölu á góðum stað í bænum.
Upplýsingar í Áðalstræti 18.
(Kjallaranum hjá ekósmiðunum).
Hestar ogvagnar
til leigu. Sími 341.
gerir alla glaða.
JYatabúðin
sími 269 Haftiarstr. 18 sími 268
er landsins ódýrasta fataverslun.
Regnfrakkar, Rykfrakkar, Vetr-
arkápur, Alfatnaðir, Húfur, Sokk
ar, Hálstau, Nærfatnaðir o. fl. o. fi.
Stórt úrval — vandaðar vönir.
VISIR er elsta og besta
dagblað landsins.
tstir og miliönir
37
effcir
gharles if;
iarvice.
Frh.
— Er borðið gott, Stafford?
— Fyrirtak, sagði Stafford.
Viljið þíð Howard leika á það?
~ Nei, nei, sagði sir Stefán;
þið Howard. Mér þykir gaman
að horfa á.
— Við getum leikið allir þrír,
aagði Stafford um leið og hann
fór inn í hliðarherbergið og sótti
knettina. Howard horfði á sir
Sfcefán meðan bann lék fyrsta leik-
inn; það sást enginn óstyrknr á
hönd han* og það kom þegar i
Ijós, að haan var ágætur spilari.
— Þetta var gott skot, sagði
Sfcafford, og var auðheyrt að hann
dáðist að leikni föður síns. Eg
man ekki til að eg hafi séð bet-
ur leikið. *
Sir Stefán roðnaði eins og stúlká,
er hann heyrði hrósyrði sonar
sfns; en hann hló um leið.
O, jæja, Sfcalf, en eg íeik ekki
likfc því eius vel og þið Howvard.
Hvernig ætti það líka að vera.
Mr. Howard, þarna eru ýmsar vín-
tegundir, þér hjálpið yður sjálfur?
þjónar eru alt af til Ieiðinda í
knattborðsherbergi.
Það sem eftir var kvöldsins
sáust engin merki veikleika þess,
sem Howard hafði orðið var hjá
sir Stefáni, og á leiðinni upp stig-
ann sagði hann þeim sögu með
miklu fjöri og hann skemti sér
sýnilega mjög vel.
— Mér þykir það leitt, að þetta
kvöld er á enda, sagði hann er
þeir staðnæmdust fyrir utan her-
bergisdyr hans. Það er fyrstaog
síðasta kvöldstundin sem við verð-
um einir saman. Það er leitt;
en við því verður ekkert gert.
Hann opnaði dyrnrr óafvifcandi
meðan hann talaði og Stafford
sagði:
— Er þetta herbergið þitt?
— Já; farða inn drengur minn,
svaraði sir Sfcefán.
— Stafford fór ir.n og nam
staðar steinhissa. Herbargið var
engu ríkmannlegar búið en venju-
legt þjónsherbergi, sennilega fá-
tæklegra en herbergi þjónanna í
þessu húsi. Gólfábreiður voru
fyrir framan rúrnið 'og'þvottaborð-
ið, annars var gólfið bert. Rúmið
var vecjalegt járnrúm, mjófct og
engin tjöld fyrir því. Húsgögnin
voru úr máluðum viði. _ Eina
myndin, sem þar var, var stór
mynd af Stafford, stækkuð eftir
Ijósmynd, og hún hékk þannig að
sir Stefán gat séð hana úr rúm-
inu.
Vitanlega sögðu þeir Stafford
og Howard ekkert.
— Manstu eftir þessari mynd,
Stafford? spurði sir Stefán bros-
andi. Eg flyt hana með mérhvert
sem eg fer. Einfeldnislega ást-
ríkur faðir, finst yður ekki, mr.
Howard? Er myndin ekki góð?
Staflord rétti fram hendina.
. — Góða nótt, faðir minn, sagði
hann lágt.
— Góða nótt, drengur minn.
Heldurðu að þig vanbagi nú um
ekki neitt? Eða yður, mr. Ho-
ward? Látið þíð mig ekki trufla
ykkur í fyrramálið. Eg hefi þann
heimskulega vana, að fara Bnemma
á fætur — vandist á það fyrir
mörgum árum, og maður er þræll
vanans. Vona að þið sofið vel.
Ef þið gerið það ekki þá skuluð
þið flytja í annað herbergi áður
en alt fyllist. Góða nótt.
— Sástu herbergið? spurði Staff'-
ord með óstyrkri rödd, þegar þeir
Howard voru komnir inn f her-
borgið hans.
Howard hneigði höfnðið.
— Mér finst að eg gæti tætt
þetta alt í sundur. Stsfford leit
í kringum sig á alt skrautið. Hent
því út um gluggann! Eg ski!
hann ekki. Guð minn góður! —
Hann kemur mér til þess að finn-
ast að eg sé eigingjarnasta úr-
þvættið sem skríður á jörSinni
Hann er — hann er —
— Hann er maður! sagði Ho-
ward, alvarlegar en hann átti að
sér að tala.
— Það er rétt, sagði Sfcafforci
Ánnar eins f&öir er ekki til. Og
þó — eg skil hann ekki. Hann
er eitthvert undarlegt sambland.
Hvernig getur slíkur maður talað
eins og hann gerði — nei, eg skU
hann ekki.
— Eg skil hann, sagði How-
ard.
En sir Stefán hafði sagt honaœ
ráðninguna á gátunni.
7. kafli.
Stafford svaf vel og var vakn- -
aðnr áður en Measom kom til þess
að vekja hann. Morguninn var
fagur og heitt í veðriim og Staff-
ord flaug það fyrst í hug að fáé*'
sér bað í vatniuu. Hann fór I
sundföt og fór sem leið lá niðnr
að vatninu, og eins og hann hafði
búist við, var vandað og snoícrt
baðskýli hjá bátahúsinu, sem va,r
bygt i svissneskum stíl. Þarvoru
geymdar ferjur sem knúðar vore