Vísir - 17.02.1917, Side 2

VISIR
TILKYNNING.
Lokað verður íyrir gasið í kvöld
kl. 8 til kl 10 árdegis á morgun
‘V . v
(sunnudag).
Verði mögulegt að halda lengur
út í kvöld, verður það gert.
Fólk ámínníst um að loka fyrir alla hana á gas-
lömpum og vélum, svo gasið streymi ekki út eftir að
því er hleypt í pípurnar aftur.
Reykjavík 17. febr. 1917.
Gasstöð Reykjavíkur
r
Erone Lageröl er best
Slippíélagið
í Reykjavík
hefir nú fyrirliggjandi iciklar birgðir af
íÆanilIa, af öllum stærðum. Hörsegldúk, nr. 0—4.
Botníaría á tré- og járnskip.
Ælls konar niii lningu og pensla.
Vörui* pessar seJjum vér lægra verði en alment gerist.
Eimskipafélagið
|og
haínarlððirnar.
Á bæjarstjórnarfundinum síðasta
lýsti Sveinn Björnsson því yfir,
fyrir hönd stjórnar Eimskipafé-
lagsins, að henni væri það mikið
kapps mál, að fá keypta lóð á
uppfyllingunni við höfnina, og að
félaginu kæmi það best að and-
virði lóðarinnar yrði tekið í hluta-
bréfum. En svo langt væri frá
því, að félagið vaeri að seilast
eftir verðhækkunargróðanwm á
lóðinni, að það teldi ekkert því
til fyrirstöðu, að bærinn fengi
kauparétt á lóðinni fyrir sama
vérð, þegar félagið vildi selja
hana.
í samræmi við þessa yfirlýaingu
gerði Sigurður Jónsson þá við-
ankatillögu, við tillögu sína frá
síðasta fundi, að bænum yrði á-
skilinn forkaupsréttur að lóðinni
fyrir sama verð og hún yrði seld.
Andmælum gegn sölunni var
ekki hreyft af öðrum en borgar-
stjóra einnm.
Hann kvaðst vera algerlega mót-
fallinn sölunni. Et taka ætti upp
þá reglu að selja ekki þessarlóð-
ir, ætti eitt yíir þær allar að
ganga, og réttast væri að þær
væru alt af eign bæjarias. Félög
eem fengju leigðar lóðir, yrðu að
fá þau kjör, að þau gætu hagnýtt
sér þær. í þessu tilfelli væri
þannig um búið, að félagið þyrfti
okki að biða neinn skaða, þó það
fengi lóðina á leigu. — Það væri
&ð vísu aðgengilegra að selja lóð-
ina, er það væri trygt að bærinn
fengi kauparétt fyrir sama verð,
verðhækkun lóðarinnar rennur þá
í hafnarsjóð. — En með þvi að
eelja verða þó tekjur hafnarsjóðs
af lóðinni ákveðnar Iangt fram í
aldir*) og sjóðurinn fær ekki blut-
deild í verðhækkuninni,**) fyr en
félagið vill selja. Ef löðin yrði
íeigð, yrði leigan metin á fímm
ára fresti, og fengi þá hafnarsjóð-
ur gróða af verðhækkuninni á 5
ára fresti; þann gróða fengi Eim-
skipafélagið ef selt yrði. Aðal-
kosturinn við að leigja lóðirnar til
langs tíma, er sá, að þá er hægt
að endurnýja byggingarnar á svæð-
inu án kostnað&r fyrir hafnarsjóð
og að liðnum leigutímanam hægt
að fá reistar byggingar sem svara
til þess tíma. Ef lóðin yrði seld,
og bærinn ætti aö kaupa aftar,
yrði hann að kaupa byggingar,
sem þá kynnn að verða á lóðinni
fyrir matsverð. Engar ekyldur
hvíldu á félaginu til að sclja, þó
það hætti að nota lóðina, en Hk-
legt að það verði að flytja af
henni er fram líða stundir, vegna
þess að skip þess stækki — og
bolverkið verður orðið ónýtfc áður
*) Hvernig ákveður borgarstj.
arðinn af hlutabréfunum?
**) Á næsta fundi á nndan
talaði borgarstjóri um verðhækk-
unarskatt.
en 100 ár eru liðin. Hafnarsjóð-
nr vinnur því ekkert við þessa
breytingu. Hagurinn er allur
Eimskipafélags megin. — Loks
kvað borgarstjóri það mnndi vera
ólöglegt að selja lóðina fyrir
hlutabréf, því að eignum hafnar-
sjóðs mætti að eins verja í þarfir
hafnarinnar, lögum samkvæmt.
Næstur borgarstjóra tók J ó n
Þorláksson til máls.
Hann kvað frið vera í kringun
Eimskipafélag nú, en svo yrði það
ekki alt af. Ástæðurnar til þess
að félagið eða stjórn þess legði
kapp á að fá lóðina keypta, væru
þessar: Siglingar borga sig vel
í einn tíms en illa í annan, svo
að arour verður lítill; t. d. gat
Sameinaða félagið, svo öflugt sem
það er, engan arð geitt í mörg
ár og á Englándi nrðu menn á
þeim tíma að grípa til þess óynd-
isúrræðis að setja hálfan skipastól
landsius á land npp, til þess að
fá viðunandi tekjnr af hinum
helmingnum. í öðru Iagi er það
áreiðanlega víst, að þegar hent-
ugt tækifæri býðst, má báast við
öflugri samkepni við félagið, og
gegn því verður það að tryggja
sig sem bsst -á allan hátt. 1 Og
ein af tryggingunum er sú, að
hafa full ráð yflr svæði semhent-
ngt er til afgreiðslu á aðalvið-
skiftastöð félagsins. — Félagið
hefir þess vegna beðið um þá lóð-
ina, sem það álítur að sé best.
Á Bömu tímura sem siglingar
borga sig illa, geta aðrir atvinnu-
vegir borgað sig ágætlega og þar
af leiðandi lóðarleiga hækkað
mjög mikið, þar sem atvinnuveg-
irnir sem vel borga sig eru rekn-
ir á lóðunnm. við hliðina á. Svo
gæti því farið, að lóðarleigan yrði
svo há, að félagið sæi sér ekki
fært að borga hana og yrði að
flytja úr þeasu aðalvígi sínu vegna
þess að aðrir atvinnuvegir borga
sig betur.
Meðal hluthafa félagsins eru til
menn, sem helst kysu að félagið
yrði rekið sem gróðafyrirtæki, og
þeir menn mundn vafalanst leggja
á móti því að bæjarsjóðnr fengi
hlnti keypta fyrir alt að 200 þús.
kr. En sú stefna er ekki ríkjandi
innan stjórnar félagsins og þess
vegna vill hún að bærinn verði
hluthafi, því að slík þátttaka
opinberra sjóða, svo sem lands-
sjóðs, bæja- eða sveitasjóða mamdi,
vinna á móti þessari stefnu.
Hvort yfirleitt bæri að selja
eða leigja lóðir bæjarins, kvaðst
ræðumaður sem minst viija tala
um, og kvaðst þó veira mótfallinn
lóðasöln á þessum stað. En hér
væri að eins um það að ræða,
hvort bærinn ætti að nota þessa
eign sína til þess að gerast hlut-
hafi í Eimskipafélaginn. Þegar
rætt væri um arð þann af Ióðinni,
sem bærinn þá færi 4 mis við,
yrði að gæta þess, að bærinn ættl
að fá arð af hlutabréfunum og
mætti gera ráð fyrir því, að hann
gæti ráðið nokkru axa það, hve
mikill sá arður yrði.
Ræðumaður taldi sér óhætt að
fnllyrða, að stjóm félagsins ætl-