Vísir - 26.02.1917, Blaðsíða 3

VISIR
__Vísi? heíir bent ’á' það, að tími
maai ;hú ^vera heutugn? til að fá
skip^með Jsæmilega verði. Ei ekki
&eyristineitt ttm að það sé reynt.
— Stjórnarblöðin hafa étið vand-
ræðaráðstafanir stjórnarinnar hvert
app eftir öðru. Ea ekki minnast
þau á neitt í þá átt.
Nýja stjórnin okkar er þó
væatanlega ekki þeirrar skoðanar,
að slíkum tilraunum aé bráðnauð-
syniagt að halda leyndum? Lands-
menn munu varla hafa búist við
því af henni.
Heyrst hefir á skotspónum, að
stjórnin hafi fengið tilboð um skip.
— En hún er að hugsa sig um
það, og hún verður væntanlega
ekki búin að hugsa sig um það
til hlítar, fyr en það skip er selt.
— Skip þetta er t&lið hentugt,
einmitt til strandferða, en á þvi
skal þó engin ábyrgð tekin.
&að er ekki víst, að það takist
framvegis aðfáskip, sem hér eru
á ferð i öðrum erindum, til að fara
með vörur fyrir stjórnina inn á
ýmsar hafnir i Ieiðinni, eins og
„Expöditu gerði. Það er alt und-
ir því komið við hvern er átt í
þtsð og það skiptið. Og ó t r y g t
nxun mönnum þykja það í afskekt-
um hafnleysu-sveitum að eiga vel-
íerð sína undir slíkri tilviljan.
Vitanlega er það mikilsvarðandi
að stjórnin hugsi sig v e I um það
sem hún gerir. Því miðnr höfum
við reynslu fyrir, að flasið er ekki
til fagnaðar í stjórnarráðsstöfanum
fremur en öðru. — Eu einhvern
enda verða nmhugsaairnar þó að
taka.
Nýlega hefir stjórnin auglýst
eftir tilboðnm um sölu á „ýmsum
erlendum vörum, í stærri stíl“
og hnýtt þár aftan við ósk um
tilboð um hæfileg skip til m i 11 i-
landaferða. — Auglýsing
þessi hefir blrst í 1—2 íslensk-
um blöðum, og ef það er alt og
samt aem stjórnin hefir gert og
ætiar að gera til að bæta úr sam-
gönguvandræðunum, þá er fyrir-
J hyggjan ekki reidd i þverpokum.
Landið er nú olíulanst og nær
saltlaust. Dugándi stjórn myndi
vinda bráðan bug að því, að bæta
úr þeim vandræðum. Stjórnin
befði átt að kanpa skip í Ame-
ríku, þegar er siglingateppan hófst.
Þaðan var hægðarleikur að ná
skipinu. Og þá hefði steinolíu-
farmurinn, sem búið er að kaupa,
ekki þurft að bíða í heilan mán-
uð, eða meira, eftir Bisp, og út-
gerðin ef til vill að stöðvast á
meðan.
Jón Jónsson.
Brautarholts-kanpin
og
bæjarstjórnin.
Það kvað nú vera í ráði hjá
bæjarstjórninni, hvort tiltækllegt
sé að kaupa Brantarholt á Kjalar-
nesi, til þess að haía þar kúabú
fyrir Reykjavíkurbæ, sjálfsagt til
þess að bæjarbúar fái ódýrari
mjólk en nú gerist.
Eg vil að eins segja örfá orð
um þefcuð hnál, þótt eg kunni ef
til viil að baka mér með því óvild
ðinetakra manna, þá verður það
bvo að vera. Eg bý&t nú raunar
við, að bæjarsstjórnin muni haga
þéssu máli eftir sinni eigin skoð-
un, og að hún sjái sóma sinn í
því efni.
En svo virðist, sem þetta tilboð
nm kaup á Brantarholti komi
manni þannig fyrir sjónir, að hér
eé hálft um hálft verið að Ieitast
við að ieika á bæjarstjórnina, i
þeim tilgangi að krækja í ríflegan
bita úr bæjarsjóðnnm.
Mig furðar mest á því, að bæjar-
stjórnin ekyldi ekki þegar í stað
varpa frá sér aílri áhyggju um
jarðakaup þessi, þá er hún sá að
verðið var svona gífurlegt, helm-
| ingi meira en jörðin var seld fyrir
í fyrra eða hítt eð fyrra. Þá var
Brautarholtið selt á 80,000 kr.,
en nú á það að eins að kosta
160,000 kr. Fyr má nú taka
mnnn sinn fullan. Þeir menn,
sem seldu Brautarholtið núver-
andi ábúanda munu áreiðanlega
hafa selt það fyrir fylsta verð.
Jörðin var leigð nokkur ár fýrir
1500 kr. á ári, og mun eigend-
unum hafa þótt það arðsamara en
að halda búinn áfram, því þeir
voru búnir að reyna það í mörg
ár. Fyrir 3—4 árum settu eig-
endurnir upp leiguna nm 500 kr.
en þá vildi leiguliðinn ekki vera
lengnr á jörðinni, svo alt þetta
bendir á það, að gróðinn bafi ekki
verið mikill.
Má á þðssu sjá, að
yrði fyrir stórtjóni árlega, ef jörð-
in yrði keypt fyrir þetta okurverð.,
Eg er að öllu leyti samþykkui
því, sem sagt VRr í grein sm
þetta mál eftir L. P.
Rvík 14. febr. 1917.
Ó. J. H.
HrleM mynt.
Kbh. aí/2 Bank. Pósfeb
Sterl. pd. 17,24 17,50 17,55
Fre. 62,50 63,50 63,Q€
Doll. 3,65 3.75 m
Veðrið í morgun
é & o © hí > Átt Magn mti
Vestm.e. 602 3,0
Rvík . . 577 ASA 3 2,7
ísafj. . .
Akure. . 552 SSV 3 2,0
Grimsst. 205 SV 2 —5,0
Seyðisfj. 582 sv 5 0,6
Þórsh. . 581 V 1 M
Magn vindsins : 0 — logn, 1—and-
vari, — 2 —kul, 3gola, 4 —kaldi 5 —
stinnings gola, 6 — stinnings kaldi, 7
— snarpur vindur, 8 — hvassviðri, 9 —
Btormurj 10 — rokstormnr, 11 — ofsa-
veður, 12 — íárviðrL
ístir og miliönir
eftir
|§harles |§amce.
86 Frh.
Já, það í'er nú dæmalaus mað-
ur — það ;má nú segja, sagði
Howard ennfremur. — Næstum
allan fyrripart dagsins hefir hann
setið á tali við fjármálamenn og
seinni partinn fékk hann sér út-
reiðartúr með frú Clausford. Hann
Var rviðstaddur við miðaftans te-
drykkjuna; hann lék kuattleik, og
lék hann prýðilega — þá var
fclukkan hálf sex. Klukkan sex
sá eg að hann var að gangameð
ílffords og Fitzharfordsfólkinu og
fcú er haun að reyna að pipra
Úpp háifþrítugan ungiing með kát-
frta og galsa, en þesai hálfþrítugi
ttttglingur situr hér þibbinn og
Þegjanáalegur eins og hanu hefði
staðið i örgustu púlsmenaku, eðá
fcaít önnur oíds ósköp um að hugsa
Sir Stefán þar sem haim þó
hefir að eins verið að leika aér
úti á vatni með fallegustu stúik-
unni í öllum hópnnm.
— Og vinur þessa unglings faefir
eytt deginum flatmagandi í hæinda-
stól úti á grashjallanum, svaraði
Stafford.
— Að minsta kosti hefi eg ekki
gert neitt fyrir mér, eða það vona
eg, sagði Howard eins og hálf-
iðrandi, því að honum datt í hug
veðmál sitt við ungfrú Falconer.
— En meðal annara orða. Viltu
ekki kannast ‘ við það að ungfrú
Falconer sé langfallegasta *túlkan
í þessu samkvæmi — og þóvíðar
væri Ieitað?
Stafford vakuaði eins og af
draumi, því að það var oftast
nær venja hans að sitjs þögull og
hugsaudi þegar Howard var að
masa við hann. Hann kinkaði
kolli kæruleysislega.
— 0 jú, seisei—jú! Hún er
auðvitað falleg, sagði hann.
— það or mikið að þú kannast
við það, sagði Howard ertnislega
— Herra prins er þá^svojnáðug-
ur að láta sér geðjast að henni!
Og þú ert þá einnigsvo lítillátur
að játa að hún sé — — nú—nú
— — allvel gefin og enginn
heimskingi ? ,
— Jú, það þykist eg vita, svar-
aði Stafford. — En annars hefi eg
kynst henni svo lítið og mér virð-
ist hún fremur hégómleg og kald-
geðja.
— Mikið grétt! sagði Howard,
— eu það er bara sá gallinn á
að þú kant ekki að meta þess-
háttár stúlknr og það er ekki
vert að treysta þeim alt of vel
það getur hitnað í þeim stundum
og þegar mann grunar síst —nú
— og komi það fyrir, þá sjóða
þær og brenna eins og Geysir eða
Hekla, og þá er eins ráðlegt að
vera ekki of nærriþeim. Egþekti
einu sinui stúlku, sem var áiitin
eíns rólynd og góðgerðasemin og
kaldlynd eins og auðagur ættingi
en einn góðan veðurdag blossaði
hún upp og brendi upp til agna
manninn, sem það bál hafði kveikt
Með öðrum orðam, herra prins,
meiningin málsins er að ráða^þér
til að hsfa gætur á þér.
Stafford brosti. Honum var svo
bjartanlega sama um lundarfar
ungfrú Falconer. Hugur hens
hvarflaði að eins til eiimar stúlku
og hana var hann að hugsa um
nú sem endranær, hugsa umhve-
nær hann fengi að sjá hanaaftur
og hvort hann [ætti að áræða að
tjá henni ást sína enn á ný og
biðja hana svars.
Faðir hans leit til hann nökkr-
um sinnum og brosti, eins og hon-
mm þætti vænt um að sjá h«Tiw
þarna og langaði til að hfefa tal
af honum, og Stafford brosti til
hans aftur eins og hann skildi vel
ósk hans. Þegar gestirnir risu úr
sætum síuum og gengu inn í sal-
inn, náði Sir Stefán honum við
dyrnar og klappaði á öxlina á
honum.
Skemtirðu þér vel sonnr
sæll? spurði hann iágt og inni-
lega. — Eg get varla sagt aðeg
hafi séð þig, en þú mátt ekki
skilja það svo som eg sá að álasa
þér fyrir það. Nei als ekki! Eg
ætlaðist altaf til, að þú færirþinna
eigin ferða eftir eigin geðþekni
en eg hefi bara saknað þín. En
annars gerir þetta ekkert til. Bráð-
mm fer nú þessi manfjöldi héðan
°g Þá ía> þá skuíum viðnjóta
lifsins í satneiningu!