Vísir - 03.03.1917, Blaðsíða 3

VISIR
Frá
Bæjarstj órnarfundi
1. þ. m.
Dýrtíðarmál.
Borgaratjóri skýrði frá því, að
dýrtíðarnefndin hefði ráðið fyrir-
komulagi því, sem haft hefir verið
á seðlaútbýtingunni, að öðru leyti
en því, að stjórnarráðið hefði
ekki viljað leyfa að afhenda seðla
fyrir lengri tíma en viku í senn,
vegna þess að fyrir gæti komið að
minka yrði skamtinn. Pyrst í atað
hefði verið þjark nokkurt á af-
greiðslustaðnum, en nú gengi af-
greiðslan vel og myndi gera það
/ramvegis. Vonlaust væri ekki
um, að leyft yrði að Iáta seðla
fiti fyrir lengri tíma, t. d. til hálís
mánaðar eins og í Hafnarfirði.
Með febrúarmánuði var útrunn-
inn sá tími, sem ákveðið hafði
verið að útbýta kolum á þann hátt
sem gert hefir verið. En ennþá
eru 974 amálestir eftir af kola-
birgðunum (reikningslega) að
minsta kosti 950 smál., þegar tek-
ið er tillit til rýrnúna, og verður
útbýtingunni haldið áfram með
sama fyrirkomulagi og áður. Bf
tíðarfar ekki versnar til muna,
má gera ráð fyrir að kolin endiat
vorið á enda.
Gas það, sem gasstöðin hefir
framleitt, hefir fullkomlega full-
nægt þörfum bæjarbúa, síðan hætt
var að selja gas til Ijósa í sölu-
búðum og samkomusölum. Kvaðst
borgarstjóri jafnvel mundu veita
v
IstiF og miliönÍF
eftir
^harles ^arvice.
91 Prh.
þrisrar eða fjórum sinnum oglít-
áð sem ekkert talast við. Bn hvað
um það! Hún mundi svo aðsögja
hvert einasta orð, sem þeim hafði
farið á milli. Hann elskaði hana
og hann hafði kropið á kné fyrir
henni og sagt henni þetta með
ásfcríðufnllum orðnm og því augna-
ráði, sem kom henni til að skjálfa
og titra, þegar hún mintist þe»B.
Það var með öðrum orðum, að
hann fór fram á það, að húnyrði
éiginkona hans, að húngæfi hon-
km s j á f a s i g, yrði hjá honum
&H& daga og skildi aldrei við hann
framar.
Bn þetta kom alt svo snögg-
lo8a, greip hana svo hastarlega,
henni var ómögulegfc að hugsa
^ þaö með atillingu og rósemi
ííann hafði baðið hana að íhuga
Alþýðufræðsla Stúdentafélagsins.
Sunnudaginn 4. mars kl. 5 síðdegis i Iðnaðarmannabúainu.
Dr. Al. Jóhannesson: Um skáldskap Hannesar Hafstein.
Inngangor kostar 15 a u r a.
ættu menn að nota
HVÍTÖIj
út á graafca i stað saftar; sömuleiðis með kvöldmafc í kaffistað. Það
sparar sykur og steinolíu.
Ölið fæst i öllum góðum brauðsölustöðum og búðum, afmælfc effc-
ir vild hvers og eins,
Ölgerðin Egill Skallagrímsson.
samkomuhúsum undanþágu frá
gasbanninu framvegis að einhverju
leyti, ef bæjarfulltrúar mótmæltu
því ekki, sem þeir ekki gerðu.
Um skaðabætur fyrir gaskolin
síðusti hefir ekki verið samið enn.
Verður efnafræðisleg rannsókn á
kolunum að fara fram áður.
Bryggjuhúsið.
Samþykt var við síðari umræðu
að taka Bryggjuhúiið við Aðal-
stræti eignarnámi.
Lausnarbeiðni bæjarfnlltrna.
Á síðasta bæjarstjórnarfnndi
var samþykt að veita Jóni Magn-
ússyni forsætisráðherra lansn frá
bæjarfulltrúastörfum, en lausnar-
beiðni Magnúsar Helgason skóla-
stjóra frestað. — Kom nú til álita,
hvort kjósa skyldi mana i bæjar-
stjórnina í stað J. M., en þaðvar
felt með öllum atkvæðum. Bf
tveir menn fara úr bæjarstjórn, er
lagaskylda að kjósa í stað þeirra.
Var því ákveðið að „frestau lausn-
arbeiðni M. H.. til þess að kom-
ast hjá því (og fara í kring um
lögin), en ákveðið að kjósa vara-
foneta i stað hans og í allar
nefndir í stað þeirra J. M&gn.
beggja.
Varaforseti var kosinn Sveinn
Björnsion með 4 atkv.
í fasteignanefnd Sig. Jónsson.
í veganefnd Hannes Hafliðason.
I rafmagnsnefnd Þorv. Þorv.
í stað, Jóns Magnússonar voru
kosnir:
í mjólkurnefnd Ágúst Jósefsson.
í Iögreglnsamþ.n. Jör. Brynjólfss.
Kartðflurækt.
Brindi hafði bæjarstj. boristfrá
.Geir Guðmundssyni nm það hvort
bæjarstj. mundi vilja gefa bind-
andi tilboð nm kaup áaltaðlOOO
tn. af kartöflum á næsta sumri.
Kveðst Geir hafa átt tal um þessa
fyrirhuguðu kartöfluræktviðSigurð
Jónsson ráðherra og hafi hann lof-
að stuðningi itjórnarinnar til
þessa fyrirtækis, en óákveðið er
hvar kartöflurnar verða ræktaðar
og útsæði er ófengið. Verðiðráð-
gerir hann 16 kr. fyrir tunnuna.
Brindi þessu var vísað til dýr-
tíðamefndar til athugunar.
Hús
með ágætri byggingarlóð á góð-
um stað í bænum fæst til kanps.
Afgr. v. á.
Færanlegt
vatnsclosett, nýtt,
afarhentugt á heimili, sem veikxr
eru; fæst til kaups.
Afgr. vísar á
það og hugsa sig vel og vandlega
um svarið. Hvers vegna gathún
það ekki? Hingað til hafði hún
aldrei verið hikandi þegar eitthvað
var borið undir hana og aldrei
staðið á svsri hennar þegar hún
var eifcthvað spurð um heimilis-
haginn eða um búskapinn, jafnvel
þótt það stundum gætu verið full-
flóknar spuruingar. En nú var eins
og hún væri alveg slnnulaus —
hefði enga dómgreind. Var það
vegna þess, að hún hefði aldrei
hugsað út í það, hvað ástin milli
manns og konn væri, vegna þess
að hana hafði aldrei órað fyrir
því, að nokkrum kynni að þykja
svo yænt um hana, að hann óskaði
að hafa hana hjá sér og dvelja hjá
henni alla æfi?
Þar sem hún stóð nú þarnavið
gluggann og horfði á dagsljósiðá
grasflötinni fyrir ufcan húsið, þá
var hugur hennar allur og óskift-
nr hjá Staðord og hann atóð henni
fyrir hugskotssjónum, tígulegur og
tilkomumikill og fríður, — já, fríð-
ar var hann — það vissi |hún
áreiðanlega. Bn annars hafði hún
ekki sett vel á sig andlitsdrætt-
ina. Hún vissi það að eins aðþað
var indælt að hafa hann hjá sér
og heyra hann tala með þessari
djúpu og þýðu rödd — og svo
hlátur hans þess á milli — næst-
nm eins og það væri drengar. —
Já, það var indælt að vita hann
nálægt sér — og hún hafði lika
alla tið verið svo einmana, séð svo
fáa karlmenn, enga svó að segja.
En ef hún segði nú „nei“ þegar
hún hitti hann næst — segði hon-
nm, að hún gæti ekki elskað hann
— og svo færi hann burt oj
kæmi aldrei framar til henns —
skyldi henni falla það þungt?
Hún snéri sér snögglega |frá
glugganum og var nærri dottin
nm Dónald, sem lá Jþar fram á
lappir sér við fætur hennar og
horfði á hana þunglyndislegum og
hugsandi augnm. Svo tók hún
upp bókina, en andlit hans bar
fyrir blöðin í henni, svo að hún
lagði bókina frá sér aftur og gekk
út i forstofuna.
Faðir hennar sat i reykingar-
stofunni og í öllu húsinu heyrðist
hvorki stuuur né hósti, sem lægt
gæti þessa ástriðufullu, biðjandi
rödd, sem altaf hljómaði í eyrum
hennar.
— Nei, eg verð að fara út,
sagði hún við sjálfa sig. — Eg
get ihugað þetta betnr nndir beru
lofti og komiat að einhverri niður-
stöðu.
Hún greip sjal og fleygði þvf
lauslega yfir sig án þesB að veita
því neina eftirtekt eða hafa hug-
mynd um, að rósrautt ullarsjalið
var eins og tilvalin mmgjörð mm
hina munarfríðu meyjarásjónm.
Opnaði hún svo dyrnar og gekk í
hægðnm sínum ofan mosavazið
steinriðið með báða hundana á
hælum sér."
Hún andaði að sér hreinu og
ilmandi kvöldloftinu f löngum teig-
um og horfði upp í vaxandi tungliö
sem skein skært og bjart á sfcjörnt-
heiðum himninum, en það var
eitthvað í kvöldkyrðinni,|aem gagn-
tók allar tangar hennar svo að
hún fann til einhverrar ósjálfráðr-
ar og titrandi glegi- og fagnaðar-
tilfinningar, sem þó var sfeM
algerlega lans við einhvem ugg
eða ótfca, eins og verða vill fjnrir
þeim sem standa á takmörkmm
hins óþekta, og fiima það með
sjáifum sér, að þegar komið er
yfir þau takmörk, þá teknr við