Vísir - 08.03.1917, Qupperneq 3

VISIR
hlýða ‘ lögum þese féíagsskapar.
o'»ni'iw ■» ■»! í rv /*í 4.4. V> ;v i-/--*
* “*«? ^«/0 i. ú»w C«
verkfall á skipunum, þó að ágrein-
ingsefuið snerti e. t. v. alls ekki
okkar siglingar.
Þetta atriði er þess vert, að
stjóru Eimskipafélagslns taki það
til athugunar. Og álitamál hvort
það er rétt af félaginu, að leyfa
skipsmönnunum að vera búsettir
í Khöfn.
Það kom fram við sjóprófiu í
Goðafossmálinu, að allmargir af
skipsmönnunum voru búsettir í
Khöfn, en af því leiðir eðlilegá>
að þeir verða háðir félagsskap
danekra sjómanna. — Eu í fljótu
bragði verður ekki séð, bvað þeir
vinna við að vera þar búsettir,
enda var eini Daninn, sem á Goða-
fossi Yar, ekki búsettur þar, held-
ur hér.
Sigur-uppskera
Frakka.
, Frönska ráðherrarnir ‘Clementel
og Meliae og Lonbet, fyrv. foraeti
liafa sent út árvarp til allra bænda
í Frakklandi, þar sem þeir skora
á bændurna, konur sem karla, að
leggja alt kapp á að sá korni í
hvern blett, sem hæfur sé til korn-
ræktar, því að uppskera sú, sem
sáð verði til vorið 1917, verði
„sigur-uppsker&“ Frakklands.
Bretar og Norðmeim.
Kolasölubannið uppliafið-
í „Times“ frá 21. f. m. er skýrt
frá því eftir símfregn frá Noregi,
að eamkomulag sé nú kömið á
milli Norðmauna og Breta og að
' kolasölu baunið til Noregs sé aft'
urkalíað.
Norsk blöð láta vel yfir því,
að deilu þessari sé lokið, en segja
þó að Noregar hafi ekki falt gagn.
sf «amkomul8ginu. — En það
hafa Norðmenn nnnið til, að þeir
hafa bannað útflutning á kopar
til Þýskalauds.
„Timea“ hnýtir þvi aftan í þe#sa
fregn, að samningarnirmillí Breta
og Norðmanna hafi ekki verið
birtir í Englandi, en segir að
það h&fi vakið mikla ágnægju þar,
að gott samkomulag væri aftur [
komið á milli Breía og fornvina I
þeirra Norðmanna. Eu ástæðar
hafi verið þannig, er kolasalan
var bönnuð, &ð Bretar hafi með
engu móti getað komist hjá því.
En sainkomulag það fem nú sé
komið á muni girða fyrir slíkan
misskibing í framtíðinni.
* y rirspurn.
Myndi „Vísir" geta frætt mig og
aðra um það hve margar smálestir
„Bisp“, leiguskip landsstjórnar-
innar, færði oss af skeindum vörum
nú síðast þegar hann kom frá
Ameriku? Uppboðið var að sögn
auglýst í „MorgunbIaðinu“ 1 þ. m.
með avofeldri auglýsingu: „Munið
eftir uppboðinu hjá Kveldúlfshús-
unum í dag“.
Forvdtinn.
S v a r. Á uppboðinu vora
seldar ca. 10 smálestir af mat-
vörum, mest haframjöl.
Gjafir til Samverjans,
Peniugar:
Ónefndur kr. 2.00
Áheit írá frú S. — 2.00
S. — 320.00
K. T. — 5.00
Frá ónefndri — 5.00
Jón Jónsson — 5.00
Áheit Þ. — 10.00
Kaffigestur — 0.40
Máltíð — 0.25
<11 1 ...................... ..........— !«
i
i
Bæjarfréttir.
ifmsli á morgun:
Sigurjón Pétursson kaupm.
Magnú* Jónseon verkm.
Þórunn Thorsteinsson frk.
Guðni Guðnason verkm.
Þór
fór norður um land frá Seyðis-
íirði i fyrradag og á að taka salt-
farm á Eyjafirði. Haus er því
ekki vou hingað fyr en eftir helgi.
Gamanblað
nýtt er Ólafur Friðriksson rit-
stjóri farinn að gefa út. Á það
að „koma út við og víð meðan
aést tií Mána“. Sagan af Guddu
og prestinum er ágæt og huéstíg-
vélin ekki síður.
Davíð Sch. Tliorsteinsson,
læknir á ísafirði fór heimleiðis
í fyrradag með „Activ“ ásamt
kouu sinni og dóttur.
Jón ólafsson
9
caud. med. frá Hj&rð&rholti ætl- '
ar að setjast að sem læknir í Bol-c
ungarvík eða á ísafirði. Hannfór
vestur með „Activ“.
Erlead inynt.
Kbh. % Bank. Póath.
Sterl. pd. 16,65 17,35 17,40
Fre. 60,50 63,00 63,00
DoII. 3,54 3,72 3,90
Vörur:
J. V.: 1 sekkar haframjöl, 1
sekkur hveiti.
Heildsali: 1 kassi mjólkur-
dósir.
Rvik, 4. mars 1917.
Páll Jónsson.
Sykurskamturinn
verður minkaður framvegis um
þriðjung, en látinn úti til þriggja
vikna í senn, 1 kg. á mann.
Alliance Frant-aise
hélt aðalfund á mánsdaginii
Stjórn og endurskoðendur endur-
kosnir.
y
istir og miliönir
eftir
Charlcs ^arvice.
96 Frh.
— Eg hefi einhversstaðar lesið
að karlmennirnir elski að eins
rneðau þeir eru ekki vissir um
ást konunnar, og þegár um karl
og konu sé að ræð&, þá sé það
aðeins annað þeirra sem elski, en
hitt láti elska sig eða leyfi það.
Er þetta satt, Stafford? Efþaðer
satt, þá er það eg sem élska —
eg, vesaliugur!
Hanu dró haca að sér og leit í
augu honni.
— Það er ekki satt, sagði kaun
hæstum hark&leg«. — Fyrir gaðs
öiuni, talaðu ekki svona — það
getur haft illar afleiðingar. — Og
þetta væri satt, ída! — en það
uú ekki — það er eg — eg
elska. Hamingjan góða!
^eistu þá ekki, hvað þú ert yndis-
l«g? Er engiim spegill í herberg-
inu þínu ? Veistu það ekki, að
eugin stúlka af kouu fædd hefir
slík augu og annað eins hár? Ó,
hjartaus yndið mitt! Veistu ekki
hve fuílkomin þú ert?
Þau höfðu r.umið staðar hjá
trjám nokkrum. Hún hallaðist
upp að einu þeirra og leit á hann
þeseum dreymandi, hugsandi aug-
um, dökkleitum en þó glóandi
eins og surnir eðalateinar eru.
— Nei, eg hefi aldrei hugsað
um það, sagði hún. — Er eg —
eða finst þér, að eg sé falJeg? —^
En eg er svo glöð, svo dæma-
laust glöð!
— Falleg! sagði hann hlæjandi
— Góða besta! Þegar eg tek þig
héðan og fer með þig út í ver-
öldina — sem konu mína — sem
konu mína — hugsaðu þérþað
— og sú tilhugsunætlar að verða
m é r nóg viðfangsefni--------þá
verður tekið svo eftir þér, að eg
verð lika hálf ruglaður af tómu
monti. — Eg veit ekki nema eg
hlaupi út á stræti og gatnamót
og kalli hástöfum: — Þetta er
konan mía, mín egiu kona! Þið
megið gjarnan dáðst að henni og
tilbiðja hana, en eg á hana sjálf-
ur og húa heyrir mér til — mér
þeim óverðaga Stafford Orme?
Já, hvíslaði hún ofurlágt. — Þú
ætlar að verða hreykinn af mér?
— Af mér, aumingja sveitastúlk-
unni, sem hefi verið að þeysa hér
úm dalinn hálf illa til fara og
með slifcinn hatt á höfðinu? —
En heyrðu mér, Stafford! Hún
Jessie hefir verið að segja mér,
að það væri svo dæmalaust falleg
stúlka stödd hjá ykkur þarna í
BradeAVood — ein af ge9tum
ykkar. Jessie sagði, að kún væri
svo yndisfögur, að allir vinnu-
menniruir og stúlkarnar líka væru
alt af að tala um hana. Hún
hlýtur þð að vera fallogri en eg.
steina og að húnsé „stórogmekt-
ug“ og drambsamari en allarhin-
ar hefðarkonurnar. Hvaða kvan-
maður er þetta?
— Eg held uð Jessie hljóti að
eiga við ungfrú Falconer — ung-
frú Maude Falcouer, sagði Staf-
ford jafnkæruleysislega og áðar
og strauk um leið einn hárlokk-
inn á ídu og kysti hann. — Þetta-
er alveg eins og hver önnur sm-
bátt muudi hafa lýst henni.
— Og er húa þá ósköp falleg?.
spurði ída.
— Já, það held eg að hún eé,
svaráði Stsfford.
— Þú heldur það, tók hún upp
eftir honum og hnyklaði brýraai
Hvaða kveumaun áttn við?% en brosti þó um leið að kæru-
sagði Stafford kæruleysislega. Jafn-
kæruleysislega og hverjum þeim
er tamt, sem hefir fengið innilega
ást á kvenmanni og þykir svo
ekkert til annara kvenna koma.
— Það er dæmalaustfríð stúlka
bláeygð og hárið svo ótrúlega fal.I-
egt — dimm—jarp—rauðleitt og
slær þó á það gulislit — svoleiðis
lýsti Jessio því fyrir mér. Og sro
segir Jessie að hún eigi svo und-
urfalitíga .domanta og aðra gim-
leysi hans um þetta. — Veiatu það
þá ekki?
— Nú—jæja! Hún er það auð-
vitað, eagði hann, — en eg heff
annars veitt henni Iitla eftirtekt.
Jú, það er alveg satt — hún er
mjög falleg og syngur dæmalaust
velj Já, eg get svo sem skilið
það, að vinnufólkinu verði marg-
rætt ‘um hana, því það er alveg
eins um hina gestiua, sem hjá
okkur oíu. En samt sem áðar á
\
t,