Vísir - 17.03.1917, Blaðsíða 3

VIHIR
Stofnfimdur
jafnaðarmannafélags Reykjaviknr
verðnr haldinn í Bárubúð uppi í fevöld, lángardaginn 17. mars kl. §
e. h. AUir jafnaðarmenn velkomnir á fundinn.
Ungnr, reglnsamur maðnr,
er ætlar að setjast að í verslnnarstað á Vestfjörðnm, óskar eftir aö
fá tilboð frá verslunum hér í bæ, um að hafa útsölu á allskon&r
vörum (t. d. matvöru, tóbaki og kramvörn). Lágar prócentur. Tilboð
i lokuðu umslagi merkt „útsala1* leggist inn á skrifstofu þessa biaös
fyrir 25. þessá mán.
n eitaði því og miðaði á stórfursta
einn en hitti ekki og kúlan fór
út um glnggann. Á sömu stundu
var hann tekinn, keflaður og
bundinn, og síðan drepinn. Nöfn
þeirra manna sem tóku sér valdið
til að dæma Raaputin og full-
nægja dómnum eru alkunn í Pét-
ursborg, og þau muuu verða i
heiðri höfð í sögu Rússlands, eins
og nöfn Harmodiusar og Aristo-
geitons í sögu Grikklands, eins
og nafn Charlotte Cbrday í sögu
Frakklands.
Frá því að fyrsta skotinu var
skotið og gfugginn brotnaði var
lögreglau á vaðbergi. Lögreglu-
stöð ein er andspænis böllinni.
Það sem siðar fór fram var at-
hugað grandgæfllega. Lögreglu-
þjócar og spæjarar fóru inn í
höllina, en þeir hindruðu ekki á
neinn hátt það sem þar var haf«t
að og ákveðið hafði verið fyrir
fram. Kl. 5 um morguninn var
bifreið ekið að dyrunum. Út úr
henni komu fjórir menn með
svartar grímur fyrir andlitunum.
Nokkru síðar var líkami borinn
út úr höllinni og settur í bifreið-
ina og henni siðan ekið með af-
skaplegnm hraða út til eyjanna (í
Nevafljótinn). Lfkinu var kastað
út af einni brúnni og það féll á
ísinn við ströndina á Petroffski
eyjunni. Þar lá það, gaddfrosið,
er dagur rann og verkamenn
nokkrir tóku eftir því. Að til-
vísun þeirra sótti lögreglan það
og flutti það í burtu.
Framb.
Grleiad mynt.
| Kbh. »/. Bank. Póath.
Starí. pd. 16,75 16.95 17,00
Fra. 60,50 \ 61,00 61,00
Doll. 3,54 3,65 3,75
]| Bæjarfréttir. ||
Afmæll á morgun:
Sveinn Hallgrímsson bankagj.
Katrin Eyjólfsdóttir hfr.
Jón Ásbjörnsson yfird.lögm.
Erlendur Erlendsson kaupm.
Guðriður Jóhannesd. sergeant.
Áfmælis- Fermingar- og Sumar-
k o r t msð fjölbreyttum íslensk-
um erindum fást hjá Helga Árna-
syni Safnahúsinu.
Messur á morgun
í Frikirkjunni hér kl. 2 síðd.
■ira Ólafur Ólafsson.
kl. 5 síðd.
síra Haraldur Níelsson.
í dómkirkjunni kl. 12 á hád.
■íra Jóhann Þorkelsson
kl. 5 siðd.
síra Bjnrni Jónsson.
Háskólinn.
Dr. Alexander Jóhannesson
heldur fyrirlestur í kvöld kl. 7
—8: Um skifting germanskra
mála. Fyrirlestrarnir verða fram-
vegis fluttir á föstndögnm á
sama tíma.
Samverjinn
hættir störfum í dag, en útbýt-
ir þó mjólk til fátækra sjúklinga
fyrst um sinn.
Dagsetningarvillur
voru tvær í blaðinu í gær. Sið-
ara símskeytið átti að vera dags.
15. en ekki 11. þ. m. og fundur
bæjarstjórnarinnar var 15. en
| ekki 16.
I
Lög og reglur
um bæjarmálefni Reykjaviknr
hafa verið gefnar út nýlega að
tilhlutnn bæjarstjórnarinnar. Það
ern þrjú hefti, samtals 118 bls.
Skólaball
var í Mentaakólanum í gær-
kveldi. Lúðrafólagið „Svanur"
lék á lúðra fyrir framan skólann
frá kl. 67a—8.
Dánarfregn.
Nýlega urðu þau hjónin Jón
Gislason verslunarmaður og frú
Ásdís Jónsdóttir fyrir þeirri sorg
að missa son sinn, Viggo Valberg,
15 ára gamlan, eftir langvinnar
þjáningar, mesta efnispilt. Jarð-
arförin fór fram þriðjudaginn 6.
þ. m. Hélt sr. Ól. Ólafsson hús-
kveðjn en sr. Bj. Jónsson líkræðu
í kirkjunui; jafnaldrar piltsins í
K. F. U. M. bárH hann inn í kirkj-
una og út úr henni. Þar söng
hr. Einar Hjaltested söngmaður
einsöng, lag eítir Scbubert, en hr.
Þórarinn Gnðmundsson lék prýði*
lega undir á fiðlu. Söng hem
E. Hjaltested Ijóðlag þetta af
slíkri snild og tilfinningu, að hrein
unun var á að hlýða. Fjöldi fólke
var viðstaddur, og munu flestár
þeir er þar voru óska þess, að eigt
kost á að hlista aftnr á söng hr.
Hjaltesteds, áður en hann fer aft-
ur af landi burt. x-f-y
y
Istir og miliönip
eftir
^harlcs ^arvice.
105 Frh.
mér vorkunlátur faðir minn! Nei,
eg skal engrar vorkunnar mæl-
ast til og kæri mig ekki nm hana
©n eg bið og krefst samúðar þinn-
ar og hjálpar. Hún færðisignær
honum og mændi til hans örvænt-
ingaraugnm, augum yfirbugunar
og ástarharms. — Þú verðnr
að Ieggja mér liðsinni, faðirminn
góður, því að eg elska hann svo
ákaft og verð að fá að njóta hans.
SJg get ekki lifað án hans og vil
það ekkki!
Hann beit á vörina og fölnaði
i framán.
— Þú talar eine og vitflrring-
*í, sagði hann með hásri rödd.
Hún kinkaði kolli og hló við.
— Já, eg er örvita! Eg veit
Kð vel, eg veit það ofboð rel!
eg veit líka, að eg vitkast
aldrei aftur, en mun þjást af þess-
ari fásinnn langa daga og dimm-
ar nætur. Eg hugsa ekki um
annan en hann, um áajónu hans
— eg —! Hún brá hönd fyrir
andlit sér og riðaði eins og henni
lægi við falli. — Og altaf verð eg
að berjast við grunsemd annara og
eiga °á hættu, að þetta komist i
hámæli, að finna augu kvenmanna
hvíla á mér þegar hann nálgast,
vita að þær leggja við hlnstirnar
til þess að reyna að heyra titring
i rödd minni og hæðast að þvi,
vita að augu mín tindra af gleði
þegar þau hvíla á honumogrödd-
in titrar af fögnuði þegar eg yfði
á haun, hvernig sem eg reyni að
sporna við því — verð að kæfa
og bæla niður tilfínningar mínár
þegar hjait&ð berst og kvelst af
ofurmagni ástarinnar.
Hann gekk frá henni en kom
svo aftur, því að þessi ofsi og
ákafí hafði snortið hann. Þessi
undarlegi kvenmaður var þó dótt-
ir hans, þrátt fyrir jalt — hold
af hans holdi og bein áf hans
beinum. Hann beit á jaxl og
bölvaði í hljóöi og fanst hann naum-
ast geta komið upp nokkru orði.
— Nú—nú — og þessi maður
— þe*si Stafford, sagði hann loks-
ins. — Hann hefir ekki sagt —
ekkert sagt — og fari það alt í
grenjandi! Þú ætlar þó ekki að
telja mér trú um, að honnm sé al-
gerlega sama, að hann vilji ekki
líta við þér?
— Eg er að segja þér sann-
leikann, ekkert annað en Jsann-
leikann, svaraði hún. — Eg var
búinn að heita sjálfri mér því að
segja þér alt eins og væri, þvi
að þetta er mér of hjartfólgið tii
þess að eg færi að leyna þig
nokkru eða draga nokknð undan
Hann hirðir ekkert um mig —
þykir ekkert vænt um mig.
Ralph Falconer nrraði af reiði
og gremju.
— Já, það er svo, einmitt það
sagðl hann. — Og samt sem áður
ætlarðu að rjúka til og giftast
honnm hvað sem tantar!]
Hún bandaði hendinni.
— Hver veit — kannske það
sé líka um aðra eu þig að ræða
— einhverja af stúlkunum hérna
sagði hann ólundarlega.
— Já, það er nm aðra að ræða
sagði hún jafnrólega og áður. —
Nei, það er engin af stúlkunum
hérna í húsinu, eu hún er hénsa,
i bygðarlaginu og er bóndadóttir
— en eg held að það sé ekkerí
annað en samdráttur enn þá —
alment daður eins og geriat.
— Og samt getur það ekSd
einu sinni komið vitinu fyrir þig
hrópaði hann.
— Nei, sagði hún brosandi og
hristi höfuðið. — Við þetta ræður
enginn. Ef svo væri, faðir múrn
að hugur hans hneygðist að ein-
hverri stúlkunni hérna, sem væri
honum jafnkomin, þá mundi eg
samt sem áður unna honum og
þrá hann og gera alt, sem mann-
legur máttur gæti megnaS til þeos
að ná í hann. En þetta er ehkerfi
annað en meinlaust daður við sveita-
stúlku og þau eru að hittastniðri
við ána og hingað og þángað.Eg
hefí einn sinni eða tvisvar séð þai
tilsýndar. Sú kvenpersóna hefir
enga þýðingu. Honum lýst vel i
hana í svipinn, en það várir aldrei
lengi.
Hún veifaði hendinni — rétt
eins og hún væri að kasta steini
úr götu og faðir hennar horiA
undrandi á hana.