Alþýðublaðið - 21.04.1928, Qupperneq 3

I&?lfg'ppe| æípíB
iÉBB^ÐUBBAÐm '* ' ^ ^ g
■ 1 —..'i —........ ...... ~ ■ .i ■■■■■ i." ■ ... -.
Bætingsefm: Vanilju-, sítrónu-, möndlu- og
súkkulaðibcéting.
Gerdutt í bréfum með íslenzkum texta.
Dr. Oetkers vörur!
Þau Bang-hjónin tóku til ó
Ný snmarfðt
fyrir karlmenn koma upp í dag.
Branns«verzlnii.
spiltra málanna. Þau skrifuðu
fjölda greina um félagsfræði,
hagfræði og verklýðsmál. Þar að
auki skrifaði Gustav Bang marga
bæklinga og nokk;rar stærri bæk-
ur ,er snerta jafnaðarstefnuna."
Svo lézt Gustav Bang árið 1915.
Og eftir það starfar Nína Bang
medra og margvíslegra ennokkru
sinni áður. Hún varð fastur
starfsmaður við Social-Demokra-
ten og ritaði aðallega um fjár-
.málin. Árið 1913 var hún kosin
í bæjarstjórn Kaupmannahafnar
og 1918, um leið og konur fengu
kosniingarrétt, var hún ktosin á
þing, endurkosin var hún 1920
og 1924.
Árið 1924, þegar jafnaðarmenn
mynduðu stjóm, féll það í henn-
ar hlutskifti að vérða kenslumála-
ráðherra, og er hún fyrsta kona
í heimi, er gegnt hefir því veg-
lega starfi.
Fræðsla alþýðumnar hafði alt af
verið hennar heitasta áhugamál,
og gegndi hún því stöðu sinni
af mikilli alúð. Enda sögðu það
jafnt flokksbræður hennar sem
andstæðingar, að hún væri einn
bezti kenslumálaráðherra, er
Danmörk hefir átt.
En starfið reyndist henni of
pungt. Hún gegndi þvi af sVo
mikilli samvizkusemi, að hún vissi
um alt frá hiuu stærsta til Hitis
smæsta, og þegar jafnaðarmanna-
stjórnin fór frá, var heilsa frú
Bang biluð; sótti húri þó.þingfundi
við og við, en félagar hennar
fundu, að hún var orðin breytt.
Það er of langt mál að rekja
hér starf Nínu Bang í þágu
danskrar alþýðu. Það var marg-
þætt og þungt. Hún var konan
— móðirin í danska jafnaðar-
mannaflökknum. Með því er
margt sagt. Mörgurn frumvörp-
um hefir hún komið fram í þing-
inu, er miða að því að 'auka
mannúð og kærleika meðal mann-
anna. Var nýlega sagt í grein í
aðalblaði danskra. jafnaðarmanna,
að fáir Danir befðu reist sér svo
fagurt minnismerki með yerkum
sínum sem Nína Bang.
Innlend tlðlndl.
Keflavík, þ. 20. april.
Yfirleitt góður afli. Bátar komu
að í gær með 9—18 skpd., en
flestir fengu 10—13 skpd. Bátar
hafa róið alla þessa viku og aflað
vel í hverjum róðri.
Heilsufar allgott.
Eigendur nokkurra mótorbáta
hér hafa tekið sig saman um að
láta byggja bryggju fyrir mótor-
báta norðanvert á Vatnsnesi, í svo
nefnduni Vatnsnesbás, en haf-
skipabryggjan, ef hún kemur,
. verður sunnanvert á nesinu. Þar,
sem mótorbátabryggjan á að
vera, er sker, sem á að hlaða
ofan á og frá. Búast menn v;ið,
að bryggjan verði gerð í sumar.’
Elinmundur ólafsson, eigandi
Keflavíkur, er að láta gera slipp
í Grófinni. Verður það allmikið
mannvirki. Er búist við, að það
verði fullgert i sumar.
Frá Vestfjörðum.
ísafirði, F.B., 20. apríli.
Niðurjöfnun útsvara lokið hér.
Alls jafnað niður 131 þús. kr.
Hæstu gjaldendur: Nathan & 01-
sen 6500 kr„ Togarafélag ísfirð-
inga 4500 kr„ Jón Edwald 4200
kr., Ishúsfélag Isfirðinga 4000 kr.
Tekju- og eigna-skattur nokkru
hærri hér en síðastl. ár.
Sýslufundur Norður-Isafjarðar-
sýslu nýafstaðinn. Á meðal ann-
ars var samþykt að leggja 5000
kr. í stúdentagarðinn. Sarna hefir
ísafjarðarkaupstaður gert. Enn
fremur va,r samþykt að láta gera
uppdrátt og áætlun um sund-
(Skálabyggingu í Reykjanesi.
Tregur afli undanfarið hjá vél-
bátum á dýpri miðum. Smábát-
ar úr Hnífsdal og Bolungavík
öfluðu vel síðustu daga. Síldar
vart hefir orðið í Skötufirði.
Van loutens
korifekí og átsúkkulaði
er annálað um allan
heim fyrir
gæði.
I heildsöru hjá
Tóbaksverzlun íslands h/f.
iittlcasalai' á tslandl.
Látinn er fyrir skömmu Krist-
ján Kristjánsson, bóndi í Stapadal
í Arnarfirði, 83 ára. I marz iézt
Jóhann Þorkelsson, trésmiðiir á
fsafirði, 69 ára.
grleift’i simskeytf*
Khöfn, F.B„ 20. apríl.
Stórkostleglr landskjálftar i
Búlgaríu.
Frá Berlín er símað: I fyrrinótt
komu afarmiklir laudskjálftar í
Búlgaríu. Mikill fjöldi húsa
hrundi í bænum Philippopel og
nokkrir smábæir þar í grend
gereyðiliögðust. Stórskemidir á
járnbrautum. Fimtán menn hafa
farist, en um áttatíu meiðst.
Stórorusta i Kína.
Frá London er símað: Samkv.
fregn frá Shanghai hafa þjóð-
William le Queux: Njósnarlnn mikli.
gerlega hugfanginn í pamdís alsœlunnar.
En því hafði hún vafið um sifof og ilíf
sitt dularblæju ? Ég gat engúm getum að
því leitt. En hVe það kvaldi mig!
Kóngsi fór nú að æða úm gólfið og hann
barði saman hnefunum af ils'ku og reiði.
„Þetta gengur sannarlega skítit alt 6aman,
og ég héld, að alt þitt starf hér fari út itm
þúfur. Ástandið er djöfullegt,“ öskraði hann.
„Vizardiellii heldur öllu leyndu fyrir mér
og fer á bak við mig með þetta sem aflt
annað.“
„Yðar hátign! Ég bið yður — látiið ekki
með öllu hugfallast. Enn þá er ekki alt í
óefni komið.“
„Ef til vill,*' urraði hann og nam staðar á
miðju gólfi. „En þér verðið að finna Clare
Stanway. í ölium helvitisbænum — þér verð-
ið að gera þaö, — gera það, hyað sem það
koistair!1'
„Já, já, sjáifsagt, sjálfsagt!“ hrópaði ég
hátt og snjait. „Hingað til hefir Jardine .
íoringja ekkert mistekist. Honum áiun
tra-uðla mistakast í þetta skifti. En ef svo
verður, þá yrði það í fyrsta sinni, sem
slíkt fer hjá mér í handaskolum."
„Alt er einu sinni fyrst, Jardine foringi!
En þér eruð afskaplegur snillingur,“ sagði
hann og sleikti út um. Smjaðrið vall Um
varir hans. Svo tók hann vindlaveski, sett
gulli og gimsteinium, upp úr vasa sínum og
bauð mér vindil, sem ég þáði, um leið og
ég hneigði mig djúpt.
„Var hún að daðra við nokkurn, — nokk-
urn nema yður?“ spurði nú hans hátign
blátt áíram.
En mér lá ekki við að þykkjast af hinu
ribbaldalega orðbragði hans og aðdróttunum,
„Yðar konunglega tign! Leyfið mér að
segja, að um slikt er mér með öllu ókunn-
ugt.“
„Já; hún hefir ekki sagt yður, drósin sú,
hvort hún hefir haft tvo eða heila legion
af elskhugum og augnabliksujnnustuin. En,
sem sagt, þér verðið að finna hana og ná i
leyndarmáliö!“
„Enginn efi á þvi. Ég verð að finna hana.
Ég skal finjna hana.“
„Gott!“ grenjaði hainn. „Farsæld og friður
fer í því falinn. Vinátta ítalíu og Englands
þýðir bíessun fyrir oss og heiður fyrir land
yðar. Ég er illa staddur. ítalska þjóðin hat-
ar Éngland. Ég elska það. Vizardélli héfir
itölsku þjóðina að baki sér og vilja hennar
eindregið með sér, svo að ég get ekki viktð
honum frá.“'
„Þér hafið of lítil, — eiginlega engin völdl,
yðar hátign! Því er nú ver og miður,“
sagði ég. " -
„Þetta er andskotanum dagsannara!“ öskr-
aði hann og barði í borðið, sem var rétt
hjá honum, svo að hnúarnir blánuðu.
Ég bjóst til að fara að kveðja.
„Þér skilduð við daðursdrós yðar í Lund-
únum. Þér farið þangað þegar í stað og —
finnið hana og látið hana skrifta fyrir yður
um starf sitt, — og pér ndið í leijmlar-
múlið.“
„Já; yðar hátign!“ sagði ég auðmjúklega;
„það geri ég.“
„Ég geri sendiherra mínum í Lundúnum
aðvart um þetta. Ef þér viljið ráðgast við
mig þessu Viðvikjandi, þá snúið yður til
hans. Hann mun gefa yður allar þær upp-
lýsnigar, seni þér óskið eftir og hann getur
látið í té, og aðstoðá yður af fremsta megni.
Við erum vinir og stjórnmálalega mjög sam-
rýmdir.“
„Hér er áritun mín, yður hátign!“ sagði
ég og rétti honum hið rétta riafnspjald mitt.
„Ágætt!“ sagði hann og rumdi nú mak-
indalega. „Þér leggið af stað til Lundúna í