Vísir - 08.05.1917, Blaðsíða 2

'V J.8ÍR
Tii minnis.
P-ékóaH opi« tcL 8—8, l< Jfcv. tii 10‘/,
öorg«rstj6ra*krifsíoí»n ki. 10—18 og
1—8
B®jaríðget«krif«toi»akl.iO—12og 1—6
Bæjartjtldkifinakrifit..** kl. 10—18 og
1—4
Íalandébuki kl. 10—4,
K. F. U. M. Aln, nnik snnnad. 81/,
sll4.
Landakotaspit. Heimiðluwrtbu kl. 11—1
Landakankinn kL 10—8.
Landsbökuafn 18—8 og 8— 8. Utl&e
1*—4
Landaqiðnr, tfpr. 10—8 og 4—5.
Landsitainn, v.d. 8—10. Helgn’dngt
10—18 og 4—7.
Náttúrugrípasiín 1*/,—**/,.
Pðitbiul 8—7, sunnnd. 9—1.
Samibyrgðfai 1—5.
StjörnMiáfæikrifitoftuniKr opnar 10—4.
Viilut»4ah»li«: hiiœiöknir 18—1.
Djððaieajniifkfidi, id., jid., ffimtd. 18—8
Með e.s. Flðru komu hinir margeftirspurðu
Birkistólar
til
Þorvaldar & Kristins
Maskínuolía, lagerolía og cylinderolia.
Simi 214
Hið íslenska Steinolíuhluiafélag.
JjífclA A
nWv"
I —UUUMiá UÍIUULI
s
*
*
4
X
I
4
t
4
Afgraiðsla blaésini 6 Hötei
Mand er opin frá kl. 8—8 á
x
hvnjnm degi. 4
Inngangnr frá Vail&mtmti. J
Skrifktofa á hm itsf, inng. §
frá Afalstr. — Ritstjórinn til
viltali frá kl. 8—4.
Simi400. P.O. Bor 867.
Prentsmiðjan á Langa
veg 4. Sími 188. |
Anglýsingnm veitt mðtt&ka ^
i Landisij’drnnnni eftir kl. 8 r
1 á kvðldin. j
ÍBtAidAdJdAáAiAáif^M alAkAJAAfr^taiMMlftál
Siglingarnar
og kolaleysið.
20-30 stúlkur
vanar síldarvinnu, verða ráðnar til Siglufjarðar.
Gldð kjor í boði.
Upplýsingar á Smiðjustíg 7 á neðstu hæð.
Það heflr lítið verið talað im
Biglingarnar hér i blaðim nú nm
hríð. Stjórnarráðið fór þess á leit
við blöðin nýlega, að þan eegða
ekki frá skipaferðum og töluðu
sem minst um skipaferðir znilii
landa. Töldu óháðn blöðin sjálf-
sagt að verða við þessum tilmæl-
am, þó það væri að vísn ekki
anðskilið, hver hætta gæti stafað
af því að aagt væri frá því, »ð
Gnlifoss væri á förum til Ameríkn
eða hvenær leigaskipin legða af
stað þaðan, að Ceres ætti að fara
til Bnglands og Fálkinn til
Khafnar.
Bn það virði8t svo sem þessi
tilmæli stjórnarráðsins, um þögn
blaðanna, hafl að eins náð til
óháðu blaðanna. Stjórnarblöðin,
öll þrjú, segja nlt af létta um
allar skipagöngnr. Vísir lítnr
þvi bvo á, að hann sé Ieystnr frá
þessu þagnarloforði. Enda er það
barnaskapnr helber, að vera að
halda slikn Ieyndu hér og ekki
sjásnleg önnar ástæða til þess en
hin alkunna eftirlíkingartilhneig-
ing, sem mennirnir að sögn hsfa
frá öpnnum, forfeðrnm sínnm.
Ekki svo að skilja, að miklar
«ða markverðar fréttir sé af sigl-
jícgum vomm að segja. Það er
sannast, að það markverðasta er
það, sem ógert er i þeim efnnm.
Það er nú svo bomiö, að fyrir
aðgerðaleysi stjórnarinnar vofir nú
yfir landinn alvarlegri aætta en
uokkru sinni áður. — Hættan
stafar af kolaleysinn.
t tíð Einars Arnórssonar ráð-
herra vorn nokkrir kolafarmar
flnttir til landsins og geymdir, til
þess a' vér stæðum ekki ráð-
þrota, þó að einhverjir örðugleikar
yrðu á aðdráttum einstakra manna
í bili. Nú er mjög mikið farið
að ganga á þær birgðir, en landið
yflrleitt kolaknst. Kolalaust, ekki
að eins til skipaútgerðar heldur
til eidunar og hitunar i Iandj.
Það er sannast að segja, að
þetta land þurfti engu að kvíða,
ef þess eins var gætt, að afla
nægra kola. Og það var svo um
búið, að kol getum við fengið, ef
við höfum einhver ráð til að sækja
þ»u til Englands. En nýja stjórn-
in virðisi ekki hafa skilið þetta.
Aðra skýricgn er ekki hægt að
gefa á aðgerðaleysinu.
Stjórnin hefir haldið áfram að
afla matvæla frá Ameríku og er
þó enginn efi 4 því að einstökam
mönnam hefði ekki vefyt eins örð-
ugt að afla þeirra eins og kol-
anna. — En þingið hafði aðallega
lagt áherslu á m&tvælin, og þeas
vegna fetaði stjórnin ífótsporfyr-
irrennara sins, hvað þun snerti,
en hirti ekkert um kolin.
Það hefir nú heyrst aðstjórnin
hafi nýlega keypt skip, Willemoes,
sem hún ætli að nota til kola-
flutninga. Annars hefir það altaf
verið viðkvæðið, að ómögulegt sé
að fá skip. Og stjórnin hefir ver-
ið svo óheppin, að lenda í samn-
ingHm nm hvert skipið eftir ann-
að, sem hún siðar komat að rann
nm að vorn ókaupandi. Þaðkem-
nr þvi væntanlega engum áóva»t
þó að þessi síðustu kaup verði
elnhverjam vandkvæðnm bnndin.
Einstakir menn bafa getað feng-
ið skip á leign. Hingað hefir
komið hvert skipið á fætur öðru
með ýmisfeonar farma, bæði frá
Englandi og öðrum Iöndum. —
Það má því vera farðulegt gæfu-
leysi, sem ’gir tilraunum stjórn-
arinnar, ef þær hafa nokkrar verið
gerðar í fuilri alvöru.
Sannleikurinn mnn nú vera sá
að stjórnin, eins og margir ein-
stakir menn, hefir varpað ölinm
sinum áhyggjum upp á félagið
„Kol og salt“. En farðaleg skamm-
sýni verðnr það að taljast.
Það hiýtur þó að vera stjórn-
inni Ijóst, að hún stendur mun
betur að vígi í samningum ; við
Breta, um flntuinga milli Englands
og íslands, en félag einstakra
manna, til þess liggja sérstakar
ástæðnr, eins og knnnngt er. En
einmitt vegna þesa að þetta félag
er svo aS segja eini kolasalinn
hér, var afarmikið i húfi. Ef hér
hefðu verið 4—5 kclaverzlanir,
eins og áður hefir verið, hefðu
Jíkur verið minni til þess að kola-
flutningar trptust algerlega. Ein-
mitt vegna þess að félagið var
eitt nm kolaverzlunina, var það
óverjandi af stjórninni að „standa
með hendnr í vösnm“ og látn reka
á reiðan þangað til í óefni var
komið.
Stjórain verður að gera sér
það Ijóst, og það verður að segj-
ast, að hún ber ábyrgð á öllu því
tjóni sem landið kann að verða
fyrirafkolaleysinu, bæði útgerðar-
menn, sjómenn, sem missa atvinnn
sína og allnr almenningur.
Þegnskylduvinna
í Danmörku.
Danska stjórnin hefir lagt fyrir
þingið frumvarp til laga um að
sbylda menn til að vinna að skóg-
arhöggi og mótökn. Nefnd hefir
verið kosin til að athnga frnm-
varpið, en fregnir ekki komnar
nm hvernig því mun reiða af.
Auglýsið i VisL
Dýr vara.
Oft hefir verið á það minst und-
anfarið í blöðunnm, að ein og
önnur nauðsynjavara væri seld
hærra verði en nokkur sanngirai
sé í og jafnvel hærra verði en
verðlagsnefnd hefir ákveðið há-
marksverð vörunnar. Einnig að
ekkert hámarksverð sé til á sum-
am vörntegnudum, aem þó eru
aeldar hærra verði en nokkur sann-
girni er i. En það er ekki nema
eðlilegt og nauðsynlegt að slikt
eé vitt og gott fyrir þá sem í
verðlagsnefnd eru að þeir són
mintir á það, er þeir virðast gleyma
eða gefa lítinn ganm.
Eg hefi orðið var við óbeyri-
lega hátt verð á einni vörat8gnnd,
er eg hafði ekki heyrt nefnt að
seit hafi verið hámarksverð á, en
sem þó væri ekki vanþörf, þegar
slíkt er haft i frammi, sem einn
maður ér dvelur hér í bænum hefir
leyft sér. — Þessi vörntegund er
harðfisknr. Eg hefi heyrt einn
mann bjóða hánn á 90 anra pund-
ið, 1,80 eitt kilo. Ekki er mér
kunnngt um það hvort margir hafi
sætt þessum “kjara kaupum" sem
maðnr þessi gefnr mönnnm kost
á að verða aðnjótandi, en ekki
finst mér fráleitt að fólk fái vit->
neskjn nm það hvort hámarks-
verð só til á vörnnni áður en
svona kanp ern gerð.
Hvað segir verðlagsnefndin
þetta verð ? Finst henDÍ það sann-
gjarnt í samanburði við hámarks*
verð á nýjnm fiski? — Ef bún
hefir tíma til að gefa þessu ganm
og ef hún kemst á eöma ekoðnn
og þeir hafa haft er eg hefi heyrt
minnast á þetta, sem sé að verð'
ið sé óheyrilega hátt, vill húu
ekbi þegar í stað taba fyrir þ*ð
að slikt okar og ósvifni sé b»^
í frammi i böfaðstaðnum.
Bæjarmaður.