Vísir - 27.07.1917, Blaðsíða 3

VlSlR
Vindlar
margar ágætar tegunðir nýkomnir til
B. P. Leví.
hefði hann þnrft að flýta sér npp
á Lkngaveg og niðnr í bæ aftur
og hefði ekki getað farið þetta í
bíl ef þetta frumv. hefði verið
oMið að lögum. Heldur ekki vildi
hann neina gjaldskrá. — Sig. Sig.
sagði að Pétur mundi vera gerð-
ur út af bifreiðafélagi. Því neit-
aði Pétur, en sagðist bara hafa
taiað við nokkra bifreiðastjórft
©n ekkert bifreiðfcfélag. — Sig-
Sig. vildi haf«, frekari umbætur á
lögunum; takmarka alt nætur-
göltar o. s. frv. Yar Sigurði mjög
kalt til bifreiðanna. Einar Arn-
ðrsson hrakti ræðu Péturs í öll-
um atriðum. Jón Magnússon var
meðmæltur frv., en benti á ýmsa
galla, sem hann vildi láta laga.
Var málinu síðan vísað til als-
herjarnafndar.
10. mál. Frumv. til Iaga um
varnarþing í einkamálum. 1. umr.
Magnús Guðm. mælti með frv.
og kvað það verða til að létta
undir með mönnum að reka réttar
ains. Yisað til allsherjarnefnd»r.
11. mál. Till. til þingsál. uru
útvegun á nanðsynjum. Fyrri umr.
Vísað til bjargráðanefndar.
12. mál. TiII. til þingsál. um
hafnargerð í Þorlákshöfn. Tiil.
sþ. HmræðnlaHst og í einu hlj.
13. og 14. mál. voru þingál,
hvernig ræða skuli. Sþ. ein umr.
á báðum. — Fandi slitið.
í efri deild voru 3 mál á dag-
skrá.
1. mál. Frv. til laga um sam-
eining ísafjarðar og Eyrarhrepps.
2. umr.
Hm þetta urða mjög miklar
umræður. Deilur miklar voru á
milli Msgn. Torfasonar og Guðj.
Guðlftugssonar, ,en ekki heyrði
Yísir þær ræðar nema sumar. —
Magnús taldi alla mótstöðuna á
móti frv. vera komna frá einni
selstöðuverslun á ísafirði og væri
Guðjón gerður út af henai. Haf-
stein geystiet á móti frv. og taldi
það alveg óhæfilegt að frv. næði
fram að ganga fyr en sýslnnefndin
í Norður-ísafj.sýttlu hefði látið í
Ijós álit sitt um málið. — Kristinn
Danielsson vftrði frnmv., enda er
hann annar nefndarmaðurinn, sem
lagt hefir með þvi að frv. yrði
samþykt.
Hafstein hafði borið fram dag-
skrá svo hljóðandi:
„Mcð því að sýslunefndin í N.-
ísaf.sýslu, sem með frv. þessu er
farið fram á #.ð skerða, hefir enn
ekki látið uppi tillögur sinar og
kjördæmið er sem stendur þing-
mannslaust, telur deildin ekki rétt
að mál þetta gangi lengra að svo
stöddu og tekur fyrir næsta mál
á dagskrá".
Ddgskráin var samþykt með
9 : 4 atkv.
2. mál. Till. til þingsál. um
kolanám, siðari umræða. Samþ.
umræðulaust.
3. mál. Fyrirspurn til stjórnar-
innar um úthlutun nauðsynjavöra,
hvort Ieyfð sknli. Lsyfð í e. hlj.
Mor gunkj ólar,
Karlmannsnærfót, Morgunkjólatau, Silki svort
(margar teg.), Sokkar (margar teg.), Léreft (margar
teg.), Stumpar (2 teg.), Einlitir stumpar, Cheviot
og fleira fæst í
Vershm Kristínar Signrðardóttur,
Laugavegi SO A. Simi 571.
50—100 fðt söltuð töðursíld
fæst keypt. Semjið þegar við
Xí.einIiolt Richter, Ólafsvík.
Amerísk skrifborð
af mörgum gerðum.
Sömuleiðis mikið úrval af STÓLUM, fæst hjá
J ón Halldórsson Co.
Istir og milionip
eftir
^harles ^arvice.
233 Frh.
annars sjálf. — Heyrðu Stafford?
Veistu að eg sá þig þarna um
daginn, þegar þú varst kominn
út á skipið, sagði hún ofurlágt.
Eg hélt þá líks, að þetta væri
vitleysa úr mér. Nú, en þetta
Var svo sem ekki fyrsta einnið
sem eg hélt, að eg sæj þig. Hann
leiddi hana að bekk, sem þar var,
®ettist hjá henni og hélt utanum
^nna eins og barn.
~~ t>ú sást mig! Og þú variit
komiu til Lundúna? Hvernig
atóð á þvi? Jú, eg get nú ann-
urs áttað mig £ þessu. Heyrðn,
Sóða ída mín. Eg vissi ekki hvað
áttir bágt fyr en um daginn
fy»ir þremur vikum. En eg
verð að segja þér — —
Já, segðu mér eitthvað.
?,IiS laDS*í til að beyra það alt
saman, Stafford! Eg hefi ekkert
heyrt um þig eða frótt af þér
síðan þarna um kvöldið, sem
eg hlustaði á samsönginn — þarna
i Lundúnum. Honum hnykti við
og hsnn greip fastar um hana.
— Jú, eg leit', við og kom auga
á þig — það var þarna á þesttari
söngsamkomu. — Þú leitst lika
við og anerir þér að mér, og eg
hélt endilega að þú hlyfcir að hafa
séð mig Æ, segðu mér Iíka alt,
alt sem þú veist — mig langar
líka til að heyra það altsaman.
Hún var enn þá eins og hálf-
rugluð út af þessu öllu samanog
gat ekki almennilega áttað sig.
Það eitt vissi hún, að hann var
kominn til hennar og var hjá
benni og *ð hún hvíldi í faðmi
hans. Stftfford var líka utan við
sig og mnndi óglögt eða alls ekki
í svipinn eftir þvi, sem á undan
var gengið, en naut að eins þessa
aignabliks sælu.
— Eg fór til Ástralíu, ída,
sagði] hann lágt og vár röddin
mjög óstyrk og titrandi af ofur-
magni ástarinnar. — Eg rakst »f
tilviljun á mftnn einn í Lundún-
um, rikan bónda frá Ástraiii,
sem bauð mér að fara þangað
með sér. Þú sagðist hafa séð
mig þegar við vorum að leggj* á
stað? Ea hvað mér finst þetta
alt undarlegt. Já, og eg sá þig
lika og hélt áð það gæti ekki
verið annað en missýniug. Eggat
ekki hngsað mér að húsfreyjan
frá Heronsdal, ung og frið og
fyrirmannleg, væri komin þarna
ofan á forngan og sóðalegan skipa-
garðinn. Svo fór eg með þeasum
manni og þessum peningi hans.
Manstu þegar þú varst að kenna
mér að telja kindurnar? Ham-
ingjftn góðft! Eg hefi nokkrum
sinnum hugsað til þeirra stunda
þegar eg hefi verið að riða um
heiðarlöndin þarna í Ástraliu og
hvert orð og hvert atvik hafa
rifjast upp fyrir mér. Eg hafði
mjög stranga vinnu þarna og 111-
þolandi, að þvi er virtist, en eg
var henni samt feginn, þvi að eg
var oft svo dauðþreyttur að eg
hvorki gat hugsað né heldar
dreymdi mig um þig. Og mér
var litil ánægja. í því að dreyma
am þig, ída min, þvi svo tók
vakan við eins og hún var!
— Eins og eg kannist ekki við
þetta, sagði hún og hjúfraði sig
að honum.
— Húsbóndi minn var sllrs
geðugasti og viðfeldnasti maður
og sama var »ð sagja um sam-
verkamenn mína og hefði eg get-
að unað lífi mínu þarna ágætlega
eða bærilega að minsta kosti,
hefði mér tekist að gleymá því,
sem á undan var gengið, hefði eg
getað gleymt þér nokkra stund,
en það var mér nú ómögulegt!
Hann þagnaði og starði fram
undan sér, og hún sá að andlitið
var bæði fölt og dapurlegt eins
og honum fyudist hann ennþá
vera fráskilinn henni. Svo var
eins og hann rankaði við sér og
þreif hann til hennar og þrýsti
henni svo fast að sér, að hennl
lá við að hijóða upp.
— Nel, það var mér ómögu-
Iegt, sagði hann. Þú varst sfog
æ í hugn mér, alla d&ga og allar
nætur. Þegar við vorum aeztir
að f tjöldunum á kvöldin, fóru
samverkamenn minir stnndun að
syngja sér til gamans, og þá greip
söknuðuinn og þráin mig stund-
um svo sterklega, að eg fór úfc
frá þeim og var að ráfa aila nótt-
. .i