Vísir - 28.08.1917, Blaðsíða 3

VISIK
»ð sýslimennirnir geti nnnið 811
þa* verk sjálfir, sem embættiB út-
heimtlr. Og ennfr. hvoit rétt er
*ð láta þá borga kostnað af ferð-
«m í embættisins þarfir, eins og
þingaferðnnnm. — Um fyrra at-
liðið er þ»ð ftð segja, að lanna-
málanefndin sam ekki hefir fengið
xnikið hróa 'íyrir að draga taum [
embættismanna, hefir einmitt lagt
til, að sýslum. verði ætlað skrif-
stofufé. — Ea yfirleitt mun al-
þýða manna ekki ætlast til þess,
að embættismenn þjóðarinnar, sem
vitanlega hljóta að verja öllum
starfskröftnm sínam í þarfir em-
bættis síns geti komist af með 15
—16 króna lann í venjulegu ár-
ferði, hvað þá í annari eins dýr-
tið og nú er. En það er eftir-
tektarvert að f þessu erindi sýsium.
Húnv. er dýftíðaruppbótin talin
með i Iaununum.
Frá Alþingi.
Fundir i gær.
í sameinnðn þingi
Var haldinn fnndar kl. 1 til að
nthuga kossingu hins nýkosna
þingmanns Norður-ísafjarðarsýslu,
sem kominn var til þings. — í
kjörbréfanefnd í stað Skúla sál.
Thoroddsen var koainn Bjarni frá
Vogi. Kiörbréfancfnd athugaði
kjörbréf síra Sigurð»r og íagði til
að komingin yrði tshin gild, þrátt
fyrir það sð ýms kosningsgögn
vantaði, og vat kosningin samþ.
1 einu hljóðí.
Fundi þessum stýrði vurafor-
seti sameinaðs þings, Sig. Eggerz,
í fjarveru Kr. D.
Forsætisráðherra tilkynti að
þiugtíminn væri framlengdur til
10. aept., en hinn reglulegi þing-
timi væri útrunninn.
E f r i d e i 1 d.
hver sá sem kæmi í stað annars
veiks eöa dáins manns á skipi
væri um leið trygður gegn slys-
um. M. 0). td-'i till. vera mein-
litla og gagnslitlw. og urðu um
það nokkrar deilur a milli hans
og Jóns M., Jör. og Sv’. Ó'. Till.
v»r samþykt og frnmv. ví«>að til
8. umr.
Þar vorn 7 mál á dagskrá en
nmræður litlar eins og vant er.
Frv. um heimild fyrir landsstj.
til að leyfa íslandijbsnka að auká
seðlaupphæð sina var samþ. í e.
hlj. ogafgreittsem lög frá A 1-
þ i n g i.
Flðaáveitufrnmv. ví*að til 3 um-
ræðu.
Um skiftingu bæjarfógetaem-
bættisins nrðu nokbrar umr. Hafði
alsherjarnefnd lagt til að skeytt
yrði framan við frv. grein um
hækkun lanna yfirdómarann» (upp
í 6—7 þúa. kr.). Kom öllum ræðu-
mönnum saman nm að sú launa-
hækkun væri sjálfsögð, en það var
talið óráðlegt áð setja það ákvæði
inn í þetta frv. og réttara að setja
um það aérstök lög. Yarbreyting-
in síðan feld og frumvarpið af-
greitt tií 3. umr. í einu hljóði.
Frv. nm hækknn tekjuskatts-
ins var visað til 2. umræðu nm-
ræðulaast og til fjárfaagsnefndar
til athugunar.
Neðri deild.
Frv. um stefnufrest, um mjólk-
ursölu í Iteykjftvík og bifreiðar
voru öll samþykt og afgreidd um-
ræöulæðulaust *em lög frá alþinsi,
og bnrðargjaldsbækkunin til efri
deildar með þeirri breytingu, að
blöð og tímarit skuli vera undan-
þegin bækkuninni.
5. roál á dsgekráimi var slysa-
trygging sjómanna. Sjávarútvegs-
nefndin bar fram br.till um að
Merkjalagufrv. og frv. um for-
kaupsrétt á jörðnm tekin út af
dttgskrá.
Húsmæðraskólinn fór umræðu-
lttnst til mentamálttnefndar.
Frv. nm aukna löggæslu. M.
P. talaði allhvast á móti frv. og
taldi enga nauðeya á að koma á
þessari aubnu löggæslu, þó að ein-
stöku lögreglustjóra kæmi vel *ð
fá sliktt embættismenn sér við
hlið, fyr en eftir striðið. Vildi
hann ekbi einu sinni láta vísa
málinu til nefndar. Forsætisráðh.
vildi láta málið ganga til 2. umr.
og all*herjarnefndar. Það var
samþykt með 14 : 11 atkv. »ð
viðhöfðn nafuakalli.
Banksstjórafrumv. var vísað
umræðulauit til allsherjarnefndar.
Fyrirspnrn til stjórnarinnar nm
rannsókn hafnarstæða. Sv. ÓI.
V*r fyrirspyrjandi og t»Idi mibla
nauðsyn á að rannsökuð yrðn
hafnarstæði, einknm fyrir austan.
Atvinnumálaráðh. svaraði því, ttð
enn hefði ekkert verið unnið að
þesiari rannsókn, því að vantað
hefði verkfræðing til þess, en nú
ætiaði Kirk að rannsaka þetta
og byrjc í bnnst. Með þetta svar
gjörði Sv. ól. 8ig ánægðan, en
vildi þó helst láta búa eitthvað í
hendurnar á Kirk. G. Sv. taldi
það leitt að stjórnin hefði slept
Jóni ísleifssyni verkfræðingi úr
sinni þjónustn. G*t hann annars
ýmsar nánari upplýsingar im
Visir er bezta
anglýsingablaðið.
málið en atvinnumálaráðherrann
híifði gjört.
Pingsál.tiil. »m verð á í»nds-
■jóðsvörum. Pör. J<Sn*son li»fðl
framsögu og vildi að btjórnin lé.ti
selja vöruna með **ma verði um
alt l*nd. Upplýiti hann að nú
bostaði 20 kr. að senda eina stein-
olíutnnnn norður í land.
Atvinnumálaráðb, vildi vísa till.
til bjargráð*nefndar. Pað vildi
Sig. Stef. ekki og mælti fast með
því að till. yrði samþykt þegar í
stað og málinu hraðað sem mest.
Á sama máli var M. ól. En hann
vildi fá að vita hvað Pórarinn
hefði átt við með því að tala um
nýt* og óuýta menn i sambandi
við landísjóðsvoralnnina.
Forsætisráðh. vildi að málinu
yrði vísað til bjargráðanefndar.
Hann vildi heldur að landssjóðnr
borgaði hallann heldur en að leggja
hann á vörnna.
Bjarni frá Vogi vildi líka láta
málið fara í nefnd, því það væri
enn Iítt athugaS. Loks var s*m-
þykt ttð vísa þvi til bjargráða-
nefnder.
13.—17. mál tekið af dagskrá.
Ný frumvörp
eru aSImörg komin fram á þingi,
sem ekki hefir verið getið; þar á
meðal eru frumv. um eink»rétt
Undsins á starfrækslu Ioftskeytft-
etöðva, um vitabygging»r á fjöl-
mörgum stöðum, samkv. tillögum
vitamálastjóra og Fiskifélagsins.
- 36 -
og lá við Sjálft'að pyngja Jóns gamla bæri
ekki þann kostnað. En þrátt fynr það voru
þó eftir fatapokar og tjaldbúnaður, eitthvað
um fjögur hundruð pund, sem þeir þóttust
alls ekki geta flutt eða mega vera að því.
Yarð hann þá sjálfur eftir til þess að koma
þessu áleiðis, en lét Kitta fara á undan
með Indíánunum. Kitti átti svo að stað-
næmast á skarðsbrúninni og tosa þaðan
tuttugu vættum ofan eftir hlíðinni en fara
sér hægt þangað til að frændi hans næði
honum með þessi fjögur hundruð pund,
sem hann ætlaði að annast.
V.
Kitti þrammaði áfram þungt og fast á-
samt Indíána bnrðarkörlunum, en sökum
þess að leiðin var löng upp á brún á Chil-
coot, þá bar hann að eins áttatíu pund að
þessu sinni. Indíánarnir fóru sér lika hægt
með byrðar sínar, en samt sem áður voru
þeir hraðstígari en hann átti vanda til.
Ekki setti hann þetta þó fyrir sig, því að
hann var farinn að telja sér trú um, að
bann væri alt að því jafnoki Indíánanna.
Hann sárlangaði til að setjast niður og
hvila sig, þegar þeir höfðu farið fjórðung
mílu, en Indíánarnir þrömmuðu áfram og
dróst hann. þá með þeim og hólt sinum
Jack London: Gull-æðið.
- 37 -
stað í röðinni. 3?egar þeir höfðu hálfnað
fyrstji miluna, var hann orðinn sannfærður
um, að nú kæmist hann ekki feti lengra,
en hann beit á jaxlinn, hélt sér á sínum
stað og var steinhissa á því, þegar mílunni
var lokið, að öndin skyldi ennþá tolla í
skrokknum á sór. Önnur mílan veittist
honum öllu léttari en sú fyrsta, þriðja míl-
an vár næstum búin að murka úr honum
líftóruna, en ekki kveinkaði hann sór minstu
vitund þó að hann væri orðinn hálfringlað-
ui af þreytu og verkjarkvölum. Og svo
kom hvíldin að lokum, þegar hann þóttist
þess fullviss, að nú ætlaði að líða yfir sig.
Ekki höfðu Indíánarnir sama sið sem hvitu
burðarmennirnir, að leysa ekki af sér bagg-
ana meðan þeir hvíldu sig. Þeir smeygðu
af sér burðarólunum, lögðust endilangir og
lágu sór sem hægast, kveiktu sér í pípu
og mösuðu saman. Leið svo rúmur hálf-
ur tími en þeir bjuggust til að kalda áfram.
Fann Kitti þá sér til mikillar undrunar,
að hann var alveg eins og annar maður
og varð nú orðtak hans upp frá þessu
„langar skorpur og langar hvíldir11.
Brúnin á Chilcoot reyndist nákvæmlega
eins og henni liafði verið lýst fyrir hon-
um og var það allvíða að hann neyddist
til að skríða á köndum og fótum. En þeg-
ar hann komst svo loksins að vatnaskilun-
um í grenjandi stórhríðarbyl, þá var hann
- 38 -
þó enn í flokk með Indíánunum og var
hreykinn af því með sjálfum sór, að hann
hafði getað fylgt þeim eftir og aldrei mælt
æðru-orð eða dregist aftur úr. Yar honum
það allnýstárlegur metnaður að geta jafn-
ast á við ósiðaða Indíána.
Hann borgaði Indíánunum kaup sitt og
fóru þeir svo leiðar sinnar. Yar þá degi
tekið að halla og varð hann nú þarna al-
einn eftir í bálviðrinu efst uppi á himin-
háum fjallshrygg. Hann var votur upp að
mitti, banhungraður og sárþreyttur og hefði
viljað gefa heils árs rentur sínar fyrir
kaffibolla og bálköst til að orna sór við,
en í þess stað gleypti hann í sig fimm eða
sex kaldar pönnukökur og skreið inn i
tjaldið, sem var þó ekki reist nema að
hálfu leytó. Hétt, í því að hann var að
festa svefninn brðsti hann illkvitnislega um
leið og honum tíaug ósjáifrátt í hug, hvern-
ig Jóni gamla mundi ganga að drösla sín-
um fjörutíu fjórðungum upp fjallið næstu
dagana. Hvað sjálfan hann snerti, þá fór
þó samt að halla undan fæti fyrir honnm
úr þessu, jafnvel þótt hann hefði tvö. þús-
und pund að flytja.
Morguninn eftir velti hann sór út úr
tjaldböglinum allur lurkum laminn og dof-
inn af kulda, hámaði í sig tvö pund a£
hráu fieski, batt á sig tíu fjórðunga bagga
og hóf göngu sína ofan fjallið. Eittlivað