Vísir - 17.09.1917, Síða 3

VISiii
fer héðan i strandferð
þriðjudagskvöld kl. 8.
H.f, Eiinskipafólag íslands.
Verslunarmaður
á best» aldrl, er befir annið við stærsti verslanir þessa Iands í 15
&r, ýmÍBt við afhendingn eða sem stjórnandi og er vei kunnsgwr
flestnm vörutegnndam, einnig bókfærsln, hefir beatn meðmæli frá fyrri
húabændum, óskar eftir verslunsratöðu, annaðhvort hér í Reykjavik
eða í kaupstað úti á hndi. Tilboð þeösu viðvíkjandi ásamt tilgreindu
k&upi og starfa, eendist í lokuðu umslagi morktu 34 til ritstjóra
þessa biaða fyrir 1. október.
Alls konar
álnavara og matvara
er nýkomin í
Verslunina LAGARFOSS
Vesturgötu 26 B.
ifmæli i dag:
Þorkell Sigurðsson, verkamaður.
Kristin Sigurðardóttir, húsfrú.
Kristján Guðnason, trésmiður.
Kjartau Konráðsson, skrifari.
Johan G. Halberg.
Magnús Vigfússon, dyravörður.
ólafur Finsen, læknir, Akranesi.
Afmæli á aiorguH.
Þorbjörg Nikulásdóttir húsfrú.
Sigríður Jensson húsfrú.
Guðbjörg Sigurðardóttir húsfrú.
Samúel Jónsson trésm.
Klængsr Jónsson járnsm.
Gtðm. Sigurðsson klæðsk.
Auna Sigurðardóttir ungfrú.
Álþingi
var slitið á fundi í sámeinuðu
þingi í morgun kl. 10
Faxallóabáturinn „Ingólfur"
átti að fara héðan með norðan-
og vestan pósta í morgun, en för
hans var frestað vegna þingmanna,
sem með honum ætluðu, til kl. 3.
Að gefnu tilefni
skal það enn tekið fram, að grein
sú, sem birtist í Vísi á dögunum
um dýrtíðarnppbótina og bændur
á þingi er eftir b ó n d a í Ár-
nessýdu, en ekki embættismann
eins og einn þingmaður fullyrti í
þingræðu á föstudaginn.
Siglingarnar.
Það er nú fullyrt að „Are“
muni ekki fara fleiri ferðir hingað
til lands.
Haglél
kom hér snöggvast um miðjan
daginn í gær. Það er fyrsti snjór-
inn á þessu hausti.
Jón Norðmann
pianoleikari ætlar að halda „con-
cert“ um næstu hélgi. Hannhefir
eins og kunnugt er, stundað nám
i Þýskalandi í nokkur ár ogætl-
ar enn að dvelja þar i vetur og
mnn fara héðan með „Isl. Falk“
næst. Sennilega verður þetta því
eina tækifærið sem Reykvíkingar
fá til þess að hlusta á hann fyrst
um sinn. Jón er talinn einn með-
al efnilegustu listamanná okkar og
munu þeir sem hafa heyrt til bans
áður ekki vilja sleppn þessu tæki-
færi og er þvi öllum vissara »ð
tryggja sér aðgöngumiða í tima.
L. Braun
veitingamaður, sem dvalið hefir
í bænum nú i allmörg ár, er nú
á förum héðan alfarinn til Dan-
merkur. Hann fer héðan með „Id.
Falk“.
Lagarfoss
er faiinn frá New York fyrir
nokkrum dögum.
Borgarafundur
verður í Hafnarfirði í kvöldnm
atvinnu- og dýrtíðarmál.
Maltöl
fæst nú aftnr í
Ölgerðinni
- 96 -
VII
Kitti og Shorty voru í fulla þrjá daga
að koma hálfri annari smálest, og öllu
dótinu af ánni og í timburskúr, sem Smith
og Stanley höfðu keypt, og stóð á hæð
bak við Ðawson.
Þegar öllu því erfiði var lokið og þeir
voru að hvíla sig í rökkrinu inni í hlýjum
skúrnum, kallaði Smith. á Kitta. — Úti
var heljarfrost, tuttugu stig eða meira.
„Þér eruð ekki búinn að yera hjá mér
í fullan mánuð, Stormur“, sagði Smith, en
eg ætla nú samt að borga yður mánaðar-
kaup og svo óska eg yður allra heilla og
hamingju“.
„Jújú, en eruð þór búinn að gleyma
hvað um yar samið?“ sagði Kitti. „tiér
vitið sjálfur, að hér er algerður matvæla-
skortur og ómögulegt að fá vinna í nám-
unum nema því að eins, að maður geti
fætt sig sjálfur. Við sömdum svo um, að
þór — — “
„Eg man ekki eftir neinum samningi
og veit ekkert uni liann“, tók Smith fram
í fyrir honum. „Kannast þú nokkuð við
það, Stanley? Við róðum yður til eins
^nánaðar og hér er það, sem eftir stendur
af kaupinu. Viljið þór svo ekki skrifa
undir kyittunina?11
Kitti krepti hnefann og honum sortn-
aði snöggvast fyrir augum, en þeir Smith
Jack London; Gull-æðið.
- 97 -
og Stanley hopuðu undan lafhræddir. Hann
hafði aldrei blakað við neinum manní í
reiði, en hann var svo handviss um, að
hann gæti barið Smith til óbóta og ráðið
niðurlögum hans, að hann gat ekki fengið
það af sér að leggja hönd á hann.
Shorty sá hvað honum var niðri fyrir
og taldi sér skylt að eiga hér hlut. að
máli.
„Heyrðu mig, Stormur!“ sagði hann.
Ekki dettur mér í hug að vera lengur með
þessum iúsablesum. Það er sannarlega nóg
komið af svo góðu, en ekki skulum við
slíta félagsskap okkar þrátt fyrir það. Fari
það í grenjandi! Farðu ofan á Hreindýrs-
hornið — veitingahús hórna í bænum — og
hafðu ábreiðurnar þinar með þér og þar
skaltu bíða þangað til eg’ kem. I>að er
best að eg geri upp við þessa dánumenn
— taki það sem mér ber og gefi þeim
hvað þeirra er. Eg er enginn sjógarpur
eins og þú veist, en þegar eg stend föstum
fótum á þurru landi, þá er eg vanur að
láta ganga undan mór!“
* *
*
Nokkru síðar kom Shorty á „Hreindýrs-
hornið“. Það blæddi úr hnúunum á hon-
honum og hann var flumbraður á annari
kinninni og var það sjáanlegur vottur þess,
að hann hafði gefið þeim Smith og Stan-
ley „hvað þeirra var“.
- 98 -
„Þú ættir bara að sjá fráganginn í
skúrnum þeirra“, sagði hann hlæjandi við
Kitta þar sem þeir stóðu saman við skeinki-
borðið- „Eg þori að veðja dollurum á
móti eldspítum um það, að hvorugur þeirra
lætur sjá sig á götunni næstu vikuna og
nu skulum við snöggvast líta á, hvernig
ástatt er fyrir okkur. Veganesti kostar
hálfan annan dollar pundið og atvinna
fæst engin nema því að eins, að maður
nesti sig sjálfur. Hreindýrakjöt kostar tvo
dollara pundið, en það fæst ekki einu sinni
Yið höfum nóga peninga til þess að kaupa
okkur nesti og skotfæri til eins mánaðar
og þess vegna er best að við höldum upp
eftir Klondike og alla leið upp í öræfi.
Ef við rekumst þar ekki á hreindýr, þá
getum við einhvernvegin dregið fram lífið
hjá Indíánunum, sem eru þar um slóðir.
En hitt er það — að ef við ekki verðum
búnir að komast yfir fitnm þúsund pund
af kjöti áður en sex vixur eru liðnar frá
þessum degi — — feá — ja, þá skal eg
snúa við aftur og biðja þá Smith og Stan-
ley auðmjúklega fyrirgefningar. Ertu til í
þetta?“
Kitti rétti fram hönd sína og tókust
þeir svo í hendur. En þá sagði Kitti alt
í einu og varð hálfvandræðalegur:
„Já, en eg kann ekkert til dýraveiða“„
Shorty lyfti glasi sínu,