Vísir - 20.09.1917, Blaðsíða 2

v agíE
TiJ.
Borgaratjóraskrifstofan kl. 10—12 og
1—3
Bæjarfógetaakrifstofan kl. 10—12 og 1—5
Bæjargjaldkeraakrifstofan kl. 10—12 og
1—5
íslandsbanki kl. 10—4.
K. F. U. M. Alm. samk, sunnnd. 8 .
síðd.
L. F. K. K. Bókaútlán mánndaga kl. 6—8.
LandakotsBpit. Heimsóknartími kl. 11—1.
Landsbankinn kl. 10—3.
Landsbókasafn 12—3 og 5—8. Útlán
1—3.
Landssjóðnr, afgr. 10—2 og 4—5.
Landssíminn, v. d. 8—10. Helga daga
10—12 og 4—7.
Náttúrngripasafn IV,—2'-,.
Póathúsið 9—7, Sunnnd. 9—1.
Samábyrgðin 1—5.
StjórnarráðsBkrifstofurnar opnar 10—4.
VifilsBtaðahælið: HeimBóknir 12—1,
Þjóðmenjasafnið, opið daglega 12—2
Piano og Harmonium,
Guitarar og Fiðlur og allskonar Nótur
n^liomiö.
Hljdðfærahús Heykjavíkur
við Dðmkirkjona. — Opið 10—12 og 2—7.
Slmi 656. — Brúknð bljóðfæri keypt og tekin i skiftum.
HÚSA
KAUP
SALA
Allir, sem þurfa að kaupa eða selja hús, ættn að tala við mig
sem fyrst. Mörg hús til sölu, sum Iaus til íbúðar. Húsaskifti geta
komið til greina.
I
1
I
Afgreiðsla blaðains á Hótel
Island er opin frá ki. 8—9 á
hverjnm degi.
Inngangur frá Yallarstræti.
Skrifstofa á sama stað, inng.
frá Aðalstr. — Bitstjórinn til
viðtalB frá kl. 3—4.
Sími 400. P. 0. Box 367.
Prentsmiðjan á Lauga-
veg 4, Sími 133.
Auglýsingnm [veitt móttaka
í Laudsstjörnunni eftir,
á kvöldin. |
Dr. P. J. Olafson
tannlækni
er fyrst um sinn að hitta i
Gunnar Sigurösson
(frá Selalæk) yílrdómslögmaður. — Sími 12.
Heima (Lundshöfðiugjahúsinu) kL 12—1 og 7—8.
Óstjórnin mikla.
Kvennaskólanum við Frikirkjuveg
kl. 10—11 Og 2—3
á virkum dögum.
Breskn samningarnir.
Bins og kunnugt er, þá hefir
stjórn vor reynt af fremsta megni
að dylja Reykvikinga alls þess er
snertir viðskiftin við aðrar þjóðir,
siglingar og alla samninga. —
Reykjavíkurblöðunum þýðir ekk-
ert a<5 fara fram á að fá neinar
fréttir hjá stjórnarráðinu, og þeir
einstakir menn sem verða þeirrar
náðar aðnjótandi að fá slíkar
fregnir, þeir fara með þær eins
og „manns morð“.
Og þó undarlegt megi virðast,
þá fá Reykvikingar oft slikar
fréttir fyrst norðan af Akureyri.
í „íslendingi“ frá 24. f. m. er
sagt frá þvi, að Bretar hafi gert
landsstjórninni tilboð um a<5 breyta
slldarkaupasamningnum þannig,
að þeir keyptu áð eins 9000 smá-
Iestir (eða 90 þús. tunnur) af sfld,
fyrir hið um samda verð, 50 au.
fyrir kg.. en greiddu svo lands-
sjóði 900 þúsund kr. uppbót. Bn
þeir áttu samkvæmt samningunum
þeim í vetur að kaupa 180 þús.
tunnur.
Við þessu tilboði átti að gefa
svar þegar í stað.
Um þetta héldu útgerðarmenn
á Siglufirði fund með sér 22. ágúst
og eamþyktu að gengið yrði að
þessu tilboSi, en daginn efiir héldu
útgerðarmenn á Akureyri fund
með sér og samþyktu i einu hljóði
að hafna því.
Ssgt er að afiast hafi alls eitt-
hvað um 60 þús. tunnur af sild,
en vitanlega var ekki hægt að
vit* það alveg með vissu, að afl-
inn mundi verða svo lítil!, þegar
þessir fundir voru haldnir.
Én hvort hefir nú stjórnin farlð
að ráði Akureyringa eða Siglfirð-
inga?
Pað „gildir" 900 þús. kr. —
eða rúmlega sem svarar tekjuhall-
anum á fjárslögunum.
Um það fánm við ekkert að
vita hér í Reykjavík.
„D 202“
heitir bók nem er nýkomin á
bókamarkaðinn. Br það saga
þýsks hernaðarkafbáts. Hefir Guð-
brandur Jónsson þýtt hana eins
og „Ferð Kaf-Dautschlands**, sem '
kom út fyr í sumar. Sú bók
kvað nú vera nær appneld, og
sýnir það Ijðslega hvað fólk girn-
ist að lesa íögur um sanna við-
burði frá heimsstyrjöldinni. Var
bókin og all ævintýraleg, mest
vegna þess að það var fyrata ferð
verslunarkafskips. — En sú bók
sem hér er um að ræða er þó
ævintýralegri, enda *r hér um að
ræða svaðilfarir eina af kafbátum
þeim, er nú vekja mestan ótta
meðal sjófarönda og daglega sökkva
kaupfönm og tortima mannslífum
og miklum auðæfum. Er það kaf-
bátsforinginn sjálfur sem söguna
segir, og séat glögglega, að hér
er nm lítið sæídarlíf að ræða en
hættur í hverju spori, eins og
líka má sjá af því hvað margir
kafbátar farast í þessari römmu
viðureign. Ef til vill er nú „U
202“ búinn að finna endanlegan
samaBtað einhversstaðar á marar-
botni, þótt þesú s»ga nái ekki
svo langt.
Bókin er skemtilega skrifuð'og
þýðingin Iipur.
H.
Fyrirspurn.
Geturðu, ,;Vísir“ minn góður,
svarað spurningum, sem mig og
fleiri langar til að fá svar við?
Núna á þessum alvörutímum er
svo mörgu logið, sem sagt er
manna á milli, að fáir vita hverju
er trúandi, en ekki þykir öllum
gaman að vita ebkert nema í
óvissu um ýmislegt sem við kem-
ur þessu daglega lifi, þó flestir
láti sér nægja að vita ekkert
noma f þoku og ráðg&tu rnn ann-
að lif.
Er búið að selja botnvörpu-
skipin til útlanda, eða á að gjöra
það þá og þegar?
Bjó ekki faið háa alþingi fyrir
skömmu til lög, sem banná sölu
skipa út úr landinu?
17. sept. 1917.
F á v í s.
S var.
Vísir er líklega sem næst jafn
fávis um þessa skipasölu og háttv.
fyrirspyrjandi. Hann hefir hey/t
þetta fullyrt og „borið til baka“
á víxl og svo hefir gengið siðan
snemma á þingtímanum. Eu nú
ér hann farinn að trúa þvi, þó
ótrúlegt sé. En um hitt er honum
fullkunnugt, eins og háttv. fyrir-
spyrjanda er auðvitað líka, að í
vetur voru samþykt lög »m bann
gegn því að selja skip úr Iandi,
einmitt alveg séretaklega
með það fyrir augum, að hindra
þessa sölu botnvörpunganna, sem
menn þá þegar höfðu hugboð um
að væri yfirvofandi. Og er því
nú í sjálfu sér ver farið en haima
setið, og væri betur að þau lög
hefðu aldrei verið samþykt, ef
skipin hafa samt verið seld. Ann-
ars mun hér þó ekki um nema
nokkra botnvörpnngana að ræða.
(Hér fer á eftir grein sú, sem
nýlega var getið um að birst
hefði í Norðurlandi þegar æslng-
arnar voru mestar nyrðra gegn
stjórninni út af steinoliuflutn-
ingnum).
Öllum íslöndingum, sem ekki
láta sér alveg standa á sama,
hvernig alt voltist um hag og
framtið þjóðarinnar, hlýtur að ógnu
það afdæma ástand, sem nú ríkir
í landinu, þegar ræða er um ráð-
stafanir stjórnarinnar. Br raunar
ekki hægt að segja, að mönnum
bomi það neitt á ÓVart, þVÍ það
var Ijóat flestum sjáandi mönnum
þegar í vetur, er „þrihöíðaði þuss-
inn“ var borinn, að illa mundi
fara. Yar svo til fæðingárinnar
stofnað, að ekki var annars von,
enda hefir nú í sumar og alla
stund siðan stjórnin tók við, hug-
boð alls þorra manna um hana
verið að rætast.
Hvað sem sagt er um nauðsyn
bræðingsráðaneytis af öllum flokk-
um, vegna styrjáldarinnar, er það
víst, að nauðsynlegast af öllu er,
að stjórn hvers lands hafl svo
„hitann í haldinu" að hún þoii
ekki að ráðsat í hvaða vitleysu
sem er, í skálkaskjóli þ03*> að
þagað verði um afglöpin. Ogekki
er unt að verjast þeirri hugsun,
þegar litið er til ráðsmenaku nú-
verandi stjórnar, að varfærnari
mundi hún hafa verið i mörgu,
ef hún heföi ekki þóst eiga vist,
að þingið að baki sér muudi —
þegj»-
Skipakaup stjórnar ínnar og aklpa-
leigusamningar, eru flest á þann
veg, tð þeir menn. sem þekkja
til þeirra hluta, hafa staðið undr-
andi yfir, enda mun sánnleikurinn
vera sá, að stjórnin hefir vegna
seinlætis síns, forsjár- og þekk-
ingarleysis á þeim svæðum orðið
að ganga að þeim koatum í skipa-
kanpunum, sem allir aðrir voru
gengnir frá, á þeim tímum, er
kBupin voru gerð. En faægur
vandi að verja alt óráðsflanið með