Vísir - 22.09.1917, Blaðsíða 3

VISI&
Jon Norðmann
hélt hljómleika í Birnbúð í gær-
kveldi. Vitanlega var hösið fall-
setið — máske um of. Reykvík-
ingar era fnrðftnlega gott „ptblik-
um“; þeir láta venjalega ekki á
*ér standft þeg»r þeir eru vissir
■m góða „ma*ikw. En við þurf-
um endilega úr þessu að fara að
eignast viðnnanlegaa hljómleika-
sal. Þessi Bárusalar er okkur
itlls ekki samboðinn, og óskapleg
vandræði «ð geta ekki boðið góð-
um gestnm eins og Jóni Norð-
mann sæmilegan hljómleikásal. —
Þettft lagast væntanlega áðar
langt líSar.
í gærkveldi lék J. N. tónímið-
*r eftir Grieg, Chopin og Liezt.
Alstaðar var tekið á verkefnunum
með.lipirð og einstskri nærgætni.
Sérstaklega þótti mér J. N. leika
F-dar Etude Chopins op. 10 og
Rhapsodle Liszts með töfrandi
„elegancs“. Yflrleitt er meðferð
og leikmáti J. N. sórlega „elegant“
— eitíhvað svo léttnr, prúður og
lipar. Þeísi leikmáti á vitanlega
alstftðar vel við, en k*nske hvergi
betar en við Chopin; þess vegna
kann eg svo undarlega vel við
Chopin í hðndftnum á J. N.
Við eigum þarna mann, sem
verðnr okkur og Islandi til ánægju
og sóma; eg hlakka til hvers ein-
«sta samars sem eg fæ að njóta
kunnáttu hans í sumarfriinu.
P.
Sjómannafundurinn í
Lundúnum.,
Alþjóða-sjómannafundur var
haldinn í Lundúnum i ágústmán-
uði og sóttu hann fulltrúar frá
Noregi, Svíþjóð, Danmörku, Hol-
landi, Ítalíu, Rússlandi, Belgíu,
Frakklandi, Canada,; Australíu,
Nýja-Sjálandi og Vestur indium.
í ensku blaði frá 25. f. m. er
það huft eftir fundarstjórannm,
Havelock Wilson, að uSalverkefni
fnndarins hafl verið að íhuga hina
„svívirðilegu" bardaga-aðferð kaf-
bátanna.
„Vér sjómenn munum krefjast
þess“, segir H. W., „að allir kaf-
bátiforingjar og allir valdhafar
sem við kafbátahernaðinn eru
riðnir, verði leiddir fyrir alþjóða-
dómstól og rannsókn hafln gezn
þeim um það hvort þeir hafí ekkl
gert sig seka um morð, og ef nið- i
urstaðftn verður sú, að þeir verði
þá dæmdir og þeim hegnt, svo
sem vera ber“.
Fundurinn sámþykti meðal ann-
ars, að aliir fulltrúarnir skyldu
segja sig úr alþjóðabandalagi þvi,
sem aðsetur hefír í Barlín og að
mynda nýtt bandalag hlutlausra
sjómanna og baudamunna; i öðrn
lagi var samþykt að neita að ver»
á skipi með Miðríkjsmönnum, ef
kfttbátahernaðinum yrði ekki breytt-
Loks samþykti fandurinn að lýsa
velþóknun ainni á þeirri ákvörð-
un bresku stjórnarinnar að neita
nm vegabréf handa fulltrúum á
StockholmsftHdinn.
Fyrir kaupmenn!
HOllenslit KLólió
ágæt tegund í 5 kg. pokum hefi eg til böIh. Notið tækifærið.
Guðm. Kr. Guðmundsson,
Laugaveg ÍD B. Sími 445.
Sú breyting
verður a Hvalfjarðarferðum Kjalurnesbátsins, »ð í staðinn fyrlr
33. og 3£>. sept. fer hunn 38. sept. og 3. olit
Skrifstofur
h.f. ,Haukur‘
h.f. ,Bræðingur£
♦ Pðtur J. Thorsteinsson
eru fluttar á efsta loft í iiinu nýja húsi við Hafn-
arstræti 16 og Pósthússtræti.
Útborgunartími er frá kl. 1—3 síðdegis.
Mótorskipið Milly
fer vestur strax eftir helgina. Getur
tekiö fiutning til ísafjaröar,
H. P. Duus.
i
i
- íii -
hvorfc sem cr. Stiklaðu á jökunum eins og
fjandinu sjálfur væri á hælunum á þér“.
Innan stundar var Kitti búinn að telja
átta karlmenn og tvo kvenmenn og áður
en þeir komust hrönnina á enda höfðu þeir
auk þess farið fram hjá eitthvað tuttugu
manns í einum hóp. Skamt frá vestur-
bakkanum lá slóðin út á hrönnina og á
sléttan ís, en á ísnum var talsverð ófærð
og gegnum hann lá harðsporinn eins og
dökkleit rák. Mennirnir, sem þeir gengu
fram á, viku ógjarnan úr vegi og urðu
þeir í hvert skifti að kafa ófærðina til að
geta komist fram hjá þeim og veitti þeim
það fullerfitt oft og tiðum.
Shorty var svartsýnn en ótrauður að
vanda. Legar menn hreyttu ónotum í
Kitta og hann fyrir að vera að bölsótast
fram fyrir alla, svaraði hann þeim í sama
tón.
„Hvað liggur ykkur á? spurði einn
þeirra.
„Nú — og hvað skyldi ykkur liggja á?
svaraði Shorty. „Seinni parfcinn í gær kom
gullnemaflokkur neðan frá Indíánaíijóti og
þeir, sem í honum voru, eru allir komnir
á undan ykkur. Lað er ekki nokkur lóð-
■arblettur eftir“.
„Ja, en þa vildi eg allra undirdánugast
mega leyfa mór að spyrja, hvern fjandann
þér liggur þetta litla á?“
Jack London; Gull-æðið.
- 112 -
„Hverjum? Mér! Eg er ekki í neinu
kapphlaupi. Eg er í stjórnarerindum og á
embættisferð. Annars fer eg í hægðum
mínum, því að eg á. ekki annað erindi, en
að taka manntal þarna við Kerlingarlæk-
inn“.
Annar lagði fyrir hann svotelda spurn-
ingu: „Hvert. erfc þú að halda, kunningi ?
Heldurðu máske, að þér sé ætlað að vera
með i þessari för?“ — Shorty Svaraði hon-
um þannig:
„Hvað? Mér! Það var nú raunar eg
og enginn annar, sem fann þennan Kerl-
ingarlæk, enda er eg nýkominn þaðan frá
því að skrásetja lóðirnar til þess að vera
nokkurnveginn viss um, að enginn bölvað-
ur beinasniun fari að ásælast mína lóð“.
Þai- sem eftir slóttum ís var að fara,
komust menn að meðaltali hálfa fjórðu
mílu*) á klukkutíma, en Kitfci og Shorty
fóru hálfa fimtu, enda tóku þeir sérspretti
á milli og hlupu þá sem fætur toguðu.
„Eg skal ekki verða lengi að hlaupa þig
af mér“, sagði Kitti til að storka fólaga
sínum.
„Haukadals-Halldóra höktir á eftir, og
eg býsfc við að eg hangi í þér, drengur
minn“, svaraði Shorty. „En þetta kemur
*) I sögu þessari er alstaðar átt við
enskar mílur.
alfc í sama stað niður og eg er löngu bú-
Inn að reikna það út alt samau. Lóðirnar
við svona læki eru vanalega fimm hundruð
fet og við skulum gera ráð fyrir að tíu
lóðir verði á mílunni. En nú er líklega
um þúsund manns komið á undan okkur
og Kerlingarlækunnn er ekki hundrað
mílna langur. Eftir því að dæma hlýtur
einhver að verða afskiftur og mér leikur
talsverður grunur á, að það verðum ein-
mitt við“.
Katti tók undir sig stökk áður en hann
svaraði þessu og komst einar tvær, þrjár
álnir fram úr Shorty.
„Ef þú værir ekki alt af að þessu bölv-
uðu masi og værir mór samstigur, þá er
ekki víst nema að víð gætum gengið af
okkur fáeina af þessu þúsundi“, sagði Kitti
svo, og var allreiður.
„Hver ? Eg? — sagði Shorty. „Ef þú
vilt gera svo vel að víkja þór ögn til
hliðar og lofa mór að komast fram fyrir,
þá skal eg sýna þór hvort ekki kemur
skriður á skútuna".
Kitti fór að hlæja og herti gönguna
sem mest.
í þessu æfintýri, sem hann var nú að
leggja út í, var nýtt höfuðatriði komið til
sögunnar og hann mintist þess, sem ein-
hver hálfbrjálaður heimspekingur hafði
sagt um „breytileik verðmætanna“. í raun