Vísir - 08.10.1917, Page 3

V í p * &
Honnei
í 4and hefir löngsm átt því láni
að fagna að því væri gftnmnr
geflnn víðsvegar nti nm beim, og
eiga þar talsmenn, sem haidið hafa
nafni þess á loft.
Kinn þeirra mjjnna er hr. P. A.
Monnet, firakkueakur öldnsgar bú-
settur í Kanpmannahöfn.
Hann hefir nnnið að því á efri
árum að nerna íslenska tungn, og
bann nú málið svo vei, að hann
skilur það og taiar. Þetta erfiða
atarf hefir haun lagt í söJurnar
til þess að geta á sem Jéttastan
hátt ferðast um kndið, en erindi
hsns til Ísíanda hefir verið að
kynnnst landdtgi í þeim tilgangi
»ð m ó t a Jandið, eða gera ftf þvi
upphleyptan „uppdrátt“,
er sýai fjöll og daii, hálendi og
láglcndi, eða œeð öðrKm orðum
landslagið avo að á verði þuklað.
Til þes* að koma þessu í fram-
kvæmd hefir hanu kvað eftir »nn-
«ð órðið sð faift tii ídands og
ferðast um lftndið, þvert og endi-
langt, svo s.ð hann mætti ganga
úr skugga um að rétt væri með
fsrið og „mótið“ yrði ábyggiiegt.
Eigi hefir hr. Monnet notið
styrks af opinberu fé til þeftsara
rannsðkna og framkvæmd*. og því
ekki getað starfað að þessu áhuga-
máli síuu nema í hjáverkum. Þó
er nú evo koœið, að hann hefir
lokið mótl af landinn af fleiri eu
einni stærð. Eu hnnn hefir eigi
til þessa getað gert sér aftirlík-
ingarnar að verelanarvörn, sakir
þess að hann hefir ekki átt þess
kost að koma upp verksmiðju til
að framlelðu þær, og eigi fengið
aðrar verksmiðjur til þess að gera
það.
Þesuar lánds-eftirlikingar eru
gerðar úr næfurþunnu og Iaufiéttu
efni, og mundu al« ekki verð»
dýrar ef framleiddar væru í æði-
stórum stíl. Er ekki minstl efi á
því, áð í skólum, þsr sem kend
er landafræði, yrði hið mesta gagn
»ð þessum „uppdráttum" vegna
þess hversu Ijósa og áþreifsnlega
hngmynd þær gef*. um landið.
Auk þessa hefir hr. Monnetgert
uppkast af ýmiskonar minjagripum
frá íslandi, svo sem brjÖBtuælum
spöngum, beltum ofl., er «ýna fagra
og einkennilega st&ði, eð» lands-
lag, að heiman. Sagir hr. Monnot
að hægt mundi að selja þessamuni
mjög lágu vexði, ef gerðir væru í
verksmiðju, — í æði stórum stíl.
Eg hefi átt þess kost &ð heim-
sækja hr. Mounet hér í Höfn og
skoða með egin augum hluti þá I
og uppdrætti, sem að framan er
skýrt frá. Sá eg hjá honum mjög
lofeamleg ummæli ýmsra merkra
manna um starfsemi h&ns i þess*
*ri grein.
Hann sýndi mér og nokkHrt
kvæðasafn, er hanu hefir gert um
ísland og merka landa vora. Sum
þeirra Ijóða eru prentuð á frakk-
nesku og hafa því orðið tii að
anka þðkking á landi og þjóð.
Hann er hinn ágætasti heim að
Scfckja, enda þykir honum mjög
vænt um að kynnast í •lendingum.
Þrátt fyrir það þótt hanu sé nú
nokkuð við aldur, sækir htnn af
miklum áhuga hvern íslendinga-
fusd, sem háður er hér i borginni
og 'er þar hrókur alls faganað-
ar.
Nokkur aískifti hefir hr. Monnet
af málam landa sinna hér í'Höfn
og á samkomum þeirra hefur hann
orð fyrir þeim sem aldursforaeti.
Jónaa Klemenason
pt. Kaupmannahöfn.
1

Ifmæli á mergua.
Jakob Jóhannesson ritstjóri.
Y. Claessen Iandsféhirðir.
Guðtún Clausen ekkjufuú.
Steindór Jónsson trésm.
Guðm. Sveinbjörnsson skrifststj.
Guunar Benediktsson stud.
Ólína Ólafsdóttir verslunarmær.
Kveikingartími
á Ijóskerum bifreíðs og reið-
hjóla er kl. á kvöldiu.
Matthías Ólafsson
alþingism. mnn fara til Ameríku
með næsta skipsferð sem erind-
reki Fiskifélsgsins.
Courmont,
frstnaki ræðismaðirinn, hélt
Stepháni G. Stephánssyni Kletta-
fjall&skáldi sameæti i fyrnkvöld.
Sterling
kom úr strandferð í gær síð-
degis, en svo hvast var þá og ilt
1 »jó hér á höfninni, að farþegar
komuat ekki i land fyr en seint
og siðar, er skipið lagðist »ð
Battariisgarðinum.
Vetur
er nú genginn í garð i fullri
alvöru. í gær hafði verið hríðar-
bylur á Hellisheiði, svo að tæp-
lega þótti fært yfir heiðina.
Prestsvígsla
bigurgeirs Sigurðssonar fór fram
f dómkirkjanni í gærmorgun kl.
10. Um kvöldið sat hinn nývígðí
prestur veielu hjá biskupnum
ásamt kennimönnum bæjarins og
nokkrum aðkomuprestim, sem
staddir eru i bænnm.
Mjólkurleysi
er nú tölivert farið að sverfa
að bæjarbúnm. Margar barna-
fjölskyldur fá enga eða sára litla
mjólk, en kaffihúsin tigi potta
hvert. Er mál til komið að mjólk-
irsölulögin komist til fram-
kvæmd&r.
I
1 Botnvörpungnrinn „Bán“
fór héðan í gærkveldi um kl.
8 siður fyrir land til þess að
leita »ð vélbáti frá Yestmanna-
eyjutn, sem fór frá Scokkseyri í
fyrradag áleiðis til Byja, en var
ekki kominn fram í gær. Yar
aimað frá Eyjum í gær og fsrið
fram á að fó björgunarskipið Geir
í leitina, en það hefði orðið miklu
seinnft til. Yélbáturinn heitir
,.R4n“ og von með homm milli
10 og 20 farþegar.
Lagarfoss
á að fara héðan á morgin norð-
ur um land til Akureyrar,
Willcmoes
er á Blönduósi í dag. Þar er
veður allgott og gengur vel að
afferma ekipið.
— 156 —
að mineta kosti þreifað á gullinu. Grípt-
’ann“.
Um leið og Kidi sagði þetta kastaði
hann pokanum með gullsandinum í kjölt-
una á félaga sinum. Pokinn vóg þrjátíu
og fimm pund og Shorty var ekki i nein-
nm yafa um að hann væri áþreifanlegur,
því hann fann talsvert til, þegar hann
hitti hann.
„Hann er enginn draumur“, sagði Kitti
þrákelknislega.
„Já! En sumir draumar eru afskapiega
líkir vöku. í draumi er ekkert ómögulegt.
En í vöku eru allar spilareglur ómöguleg-
ar. Sjáðu nú til, eg hefi aldrei verið á há-
skóla, en eg hika nú samt ekki við að
staðhæfa, áð þetta spilasvall, sem við höf-
um lagst i sé ekkert annað en draumur.
Mig er að dreyma, Stormur, og þú ert að
kvelja mig með þessum reglum, Ef þú
«rt vinur minn, þá áttu að öskra: „Shorty
vaknaðu!11 Og þá mundi eg vakna og fara
að kveikja undir katlinum11.
"■/ V.
Priðja kvöldið byrjaði Kitti með fimtán
^olum, en kúlnavörðurinn ýtti þeim til
hans aftur.
Jack London; GulI-æCiC.
- 157 -
„Þér fáið ekki að spila um meira en
tíu dali“, sagði hann. „Hámarkið hefir
verið fært niður11.
„En þeir bjálfar11, sagði Shorty ögrandi.
„Yið neyðum enga til að spila við
þetta borð“, svaraði hinn. „Og frómt frá
sagt, þá væri mér ekkert kærara en að fó-
lagi yðar steinhætti að spila við þetta
borð11.
„Jæja, þið eruð þá orðnir hræddir við
spilareglurnar hans, eruð þið það?“ sagði
Shorty ertnislega, þegar kúlnavörðurinn
greiddi honum fyrstu þrjú hundruð og
fimtíu dalina.
„Ekki svo að skilja að jeg hafi neina
trú á spilareglum. Það eru engar reglur
til sem nokkurs eru nýtar víð kúlnaspil
eða önnur slík áhættuspil. En eg hef opt
og einatt rekið mig á svo að segja yfir-
náttúrlega hepni, og eg ætla ekki að láta
sprengja bankann hórna með mínum góða
vilja11.
„Hræddur, bjálfinn?11
„Spilamenskan er verzlun eins og hvað
annað, lagsmaður. Þetca er engin góð-
gerðastofnun; fjarri því!“
Kitti vann nú kvöld eftir kvöld. Hann
var altaf að breyta um aðferðir, og æfðu
spilamennirnir, sem þyrptust í kringum
hann og skrifuðu tölurnar sem hann kaus
sér í vasabækur sínar, gátu engar reglur
- 158 -
leitt út úr þeim. Þeir sögðust ekki geta
fundið neitt til að halda sór við, og bölv-
uðu sér uppá að það væri emtóm heppni.
En það játuðu þeir, að svo stöðuga og ó-
brigðula hepni hefðu þeir aldrei haft fregn-
ir af.
Það var tilbreytingin í spilamensku
Kitta sem ruglaði þá. Ymíst sat hann og
reiknaði heilar klukkustundir, eða hann
spilaði þrisvar í röð um hæðstu upphæðir
sem leyft var og rakaði að sór fénu, þetta
þúsund dölum á fimm til tíu mínútum.
Stundum dreifði hann spilamerkjunum um
alt borðið, og hélt því kannske áfram í
hálftíma, en veðjaði svo altí einu um „röð“,
„lit“ og „tölu11, svo hátt sem hægt var, og
vann. Eitt kvöldið tapaði hann, öllum til
mestu undrunar, sem voru að reyna að
komast eftir spilareglum hans, fjörutíu sinn-
nm i röð, og altaf hæðstu upphæð. En
endirinn varð altaf sá, hvernig sem veltist,
að Shorty varð á hverju kvöldi að rogast
með þrjú þúsund og fimm hundruð dali
heim fyrir hann.
„Það eru engar reglur11, sagði Shorty
eitt kvöldið, þegar þeir sem oftar voru að
þrátta um þetta, áður en þeir fóru að hátta.
„Jeg sit um þig eíns og fjandiun um sál
manns og allir hinir, en það er ómögulegt
að botna neitt í því hvernig þú ferð að.
Þegar þú vilt það við hafa, þá hlammar