Vísir - 09.10.1917, Blaðsíða 3

visns
Aostan nr sveitnm.
Nú er Blátturiun á enda og má
heita að hann hafi gengið slment
vel í þessnm aýslnm, Ksngárvalla>
og Árneasýslu. Ro3ak*flinn fram-
an af alættinum varð mönnum
ekki eins tilfinnanlegur og í fyrra
sumar, enda byrjuðu flestir seinna
að slá núna. í fyrra sumar byrj-
aði þurkurina 12. ágúst ftn núna
9. ágúst, og má heita að besta
tið hafi verið siðsn. Heyfengur
manna mun vera í góða meðal-
Iagi.
Yfirleitt var því vel tðkið að
seinka fjsllferðum og hafa réttirn-
ar viku aeinns en vant er; hepn-
aðist þsð og lika vel í þetta sinn,
bastft veður um réttirnar. Stærstu
réttircar hér um, era Skeið&réttir
í Árneasýsiu og Ltndréítir í
Rsmgárvallasýslii. Sækir fjöldi
fólks þessar réttl? bæði úr fjær-
og næriiggjandi hreppum og oft-
a*t eitthvað af kaupataðftfólki.
Mikið at fólkisu fcemur kvöldinu
áður og skemtir sér við dans og
söng nm nóttina. Áður fyr var
réttsskemtunín íang tiíkomamesta
skemtisamkoœan sem fólk bér am
sveitir naut á árinu. Fólkið fór
að blakkt til réttanna þegar slátt-
ur var byrjaður. Sermiiega er það
fallegssta róttastæði hér á landi,
þar sem Laodréttir ern. Þær
ttanda neðanundir hömrum, en
úfc frá þeim er rennislétt nes, sem
ktliað er Réttsöes. Þar liggnr
safnið um nóttÍKB og mörg tjöld
má sjá þar til og /rá. Réttanes
er uœgírfc hamrr.belti að vestan-
verðu, en að austan rennmr Ringá
silfurtær í olnboga ntan um nesið.
Þflð væri gaman að fá einhvern-
tima lýsingu á Réttanesi og rétta-
gleðinni þar hjá einhverju skáld-
inu okkar. Fyrverandi ritstjóri
Yísis, Gunnar Sigurðsson, var
einu sinni byrjaður á að skrifa
ferðasögu upp i L&ndróttir, en því
miður hætti hann þar sem hæðet
atti að hæfa — hættir þar sem
hann steypist í myrkrina um
nóttina ofan i Réttanes. Ba lík-
lega á hann frambaldið einhvers-
■taðar i fórum sinum.
Ó. í.
Erlend rnyiit.
Kh. 8/io Bank. Pósth
Sterl.pd. 15,26 15,00 15,50
Fic. 55,75 55,35 57,00
Doll. 3,23 3,18 3,60

Atmseli í dag:
Þuríður Jóhanne^dóttir, ungfrú.
Afmæli á mergtm.
Sigmundur Þorleifaaon, sjóm.
Kristjana J. Guðmundsdóttir.
Ólöf Loftsdóttir, húefrú.
Anna Björnsdóttir, hnsfrú.
Jens J. Jenssen, verkum.
Ólafís Árnadóttír, anfrú.
Gsðmundur Hanuesson, húsm.
Gísli Halldórsson, trésm.
Sigurlang Guðmundóttir, ungfr.
Rsgnheiður Gnðjóhnsen, ekkjufr.
Kristin Briem, kennari.
Steinunn Bjartmarsd., kennarl.
Tómas Tómasson, ölgerðarm.
Kveibingartími
á Ijóskerum bifreiða og reið-
hjóla er kl. 7 á kvöldin.
„Rán“
kom aftur úr leitinni i gær
um kl. 5 og hafði fundið vélbátinn,
nöfnu sína frá Vestmannaeyjum
suður í Hafnasjó. VéJbáturinn
hafði haft litlar olíubirgðir, er
hann fór frá Stokkseyri, hafði
fengið þar 20 potta að sögn, og
þegar hunn átti tíma ferð
eftir tii Eyja, stöðvaðist vélia.
Voru þá sett upp segl, eu þau
rifnuðu, og var þá ekki annað
fyrir, en að „Ieggja til“ og Iáta
reki* undsn fyrir „drifakkeri"
vestur fyrir Reykjane«.
í bátnum voru auk skipjhafn-
arinnar 8 stúlkur og 2 karlmenn.
Ltið fólkinu vitanleg* illa í þess-
um hrakningum, stúlkurn&r hrædd-
ar og sjóvftikar, en eagum varð
þó meint af.
Barnalesstofan,
sem „Lestrarfélag kvenns
Rsykjavíkur", befir haldið opinni
undanfárna vetur, tekur uftur til
starfa þ. 15. m. Þar geta börn
setið við lest&r á daginn nndir
gæslu af félsgsins hálfu, og kem-
ur það sjálfsagt mörgum vcl í
vetur í eldaneytisvaudræðunum,
„Transti“,
vélekip C. Hoepfaers fór héð«n
norður á Húnaflða i fyrra
mánuði með salt og iagði af
stiið á suðurlelð frá Kálfshamars-
vfk fyrir 8 dögum síðaD. Voru
menn orðnir hálfhræddir um hann,
því ekkert spurðist til hans fyr
en í gær, en þá var sú fregn
símuð frá Blönduósi, eftir skip-
mönnum á Willemoes, að þeir
hefðu séð til bátsins við Horn er
Willemoes fór þar um á leið frá
ísafirði til Blönduóss.
Nýtt hlað.
Hallgrímur Jónsson kenn&ri er
farinn að gefu nt nýét bl*ð, sem
hann k*ll*r „Vörð“, og er því
sérstaklega ætlað &ð verða mál-
gagn barnakennar* og að því
leyti að koma í stað „Skólablaðs-
ins“, sem hætt er »8 koma út að
sinni. Vörður á að koma út einu-
sinni í mánuðí, 8 blaðsíður *ð
stærð i litlu broti. En margnr er
knár, þó hann sé smár og Vörður
byrjar vel og hann á að stæfek*,
ef vel gengur. Brindi ætti hann
að elgu til heimila barnanna ekkl
síður en kennarm þeirra. enda er
honum ætlað að verða „miðill
milli foreldra og fræðará".
Kenuaraskólinu
bér í Reykjavík mun vera
eini skólinn á öllu landinu, sem
kensl* verður alveg lögð niður í
vetur. Stjórnin hefir ekki einu
sinni viljað siuna tilboði kennar*
skólsns um heimakenslu. Um
sum* aðra skóla, t. d. gagnfræða-
skólann á Ákureyri, er ráðgert að
þeir atarfl siðari bluta vetrarina
og að próf fari fram, eins og
venja er til, í vor.
Trúlofun.
Ingibjörg Guðmundsdóttir ver-il-
unarmær og Jóhasm Bjs.rnason
vélamaður haf* birt trúlofun sinu.
- 159 -
160 -
- 161 -
þú þér á þær tölurnar sera vinna, en þess
á milli sneiðir þú hjá þoim, og það ger-
irðu líka af ásettu ráði“.
„Þarna ferðu líklega nær því rétta en
þn hyggur, Shorty. Við og við verð eg
að velja tölur, sem. 6g tapa á. Það er einn
þátturinn í reglunum“.
„Tröll taki allar reglur! Eg hefi áti
tal við alla spilamenn bæjarins, og þeim
kemur öllum saman mn —• að um engai
spilareglur geti verið að ræða“.
„Og þeir fá þó að þreifa á spilareglun-
nm mínum á íiverju kvöldi!“
„Heyrðu mig, Stormur!“ — Shorty
ætlaði að fara að slökkva ljósið, en hætti
við það. „Nn er mér nóg boðið! f>ú held-
ur þó ekki að þetta þarna só Ijós? Þac
er það ekki. Og eg er hvergi nærri. E§
er einhversstaðar uppi í öræfum á sloða
för, og ligg á bakinu í svefnpokanuir
öxínum, og mig er að dreyma þetta all
saman. Það ert ekki þú, sem ert að tala
ekki fremur en ljósið þarna er ljós“.
„En er þaö nú ekki skrítið, að mif
skuli dreyma eimnitt sama drauminn“
sagði, Kitti sem ekki vildi láta sannfærast
„Nei, það er ekkert skrítið. Mig dreym
u þig — það er alt og sumt. Eg hef
marga menn tala í draumum mín
um. Og á eg að segja þér eitt, Stormur
Eg er að verða brjálaður. Ef þessi drauirn
Jack Loudon: Gull-æ8i8.
ur fer nú ekki að taka enda, þá fer ekki
hjá því að eg fari að rífa sjálfan mig á
hoi og öskra eins og viliidýr11.
VI.
Sjötta kvöldið, þegar Kitti settist við
borðið, var bámarkið komið niður í fimm
daii.
„Það verður þá að hafa það!“ sagði
hann við kúlnavörðinn. „Eg ætla að hafa
þrjú þúsund og fimm hundruð heim með
mér í kvöld eins og vant er; eg verð þá
hara að spila þess lengur“.
„Hvers vegna reynið þér ekki eitthvert
hitt borðið líka“, spurði kúlnavörðurinn
ólundarlega.
»Eg kann svo vel við mig hérna“,
sagði Kitti og leit hornauga á hvítglóandi
ofninn, sem var þar rétt hjá. „Hérereng-
inn dragsúgur, en hlýtt og skemtilegt“.
Þegar Shorty kom heim með baggann
níunda kvöldið fékk hann úrslitakastið.
„Eg gefst npp, Stormur, eg játa það!“
sagði hann. „Mig er ekki að dreyma. Eg
er glaðvakandi. Allar reglur eru helber
hégómi, en þú hefir fundið einhverjar regl-
ur sem duga. Almanakið er tóm vitleysa.
Heimurinn er af götum genginn. Alt er
úr skorðum og engar reglur standast sem
áður hafa gilt. Margföldunartaflan er öll
í graut. Tveir eru átta, niu eru ellefu,
tvisvar sinnum tveir eru átta hundruð
þrjátíu og níu — og — og hálfur. Og
öllu Öfugt snúið. Þú einn hefir reglur. Töl-
umar ganga' af stærðfræðinni dauðri. Það
sem ekki getur átt sér stað, það á sór þó
stað. Sólin kemur upp í vestri, tunglið er
úr gulli, stjörnurnar eru niðursoðið nauta-
kjölt. Skyrbjúga er dásamleg guðs gjöf,
dauðir meun ganga aftur og troða, mönn-
um um tær, grjótið flýtur í vatninu og
vatnið brennur. Eg er ekki eg og þú ert
einhver annar, ef til vill erum við tvíbur-
ar, ef við erum þá ekki úldin egg. Vekið
þið mig góðir hálsar, í guðanna bænum
vekið þið mig!“
VII.
Daginn eftir kom maður að finna þá.
Kitti þekti hann þegar i stað — Það var
Harvey Morgan, eigandi allra spilaborð-
anna í Tivoli, aðalskemtistað bæjarins. Það
lá við, að fiað væri kjökurhljóð í röddinni
þegar hann stundi upp erindinu.
„Við erum allir á nálum“, sagði hann.
„Eg er hór kominn sem umboðsmaður allra