Vísir - 24.10.1917, Side 2

V18 1 &
Til miesu
Baðhúaið: Mvd. og ld. kl. 8—8.
Barnaleflstofan: Md., mvd., töd. kl. 4—6.
Borgarstjóraflkrifstofan kl. 10—12 og
1—3
Bsejarfðgetaflkriffltofan kl. 10—12 og 1—6
Bæjargjaldkeraskrifstofan kl. 10—12 og
1—6
Eúflaleiguuefnd: Þriðjud., föstud. kl. 6 sd.
íslandsbanki kl. 10—4.
K. P. TJ. M. Alm. samk, sunnud. 81,
síðd.
L. F. K. R. Útl. m&aud., mvd., fatd. kl. 6-8.
Landakotsspit. Heimsðknartími kl. 11—1.
Landsbankinn kl. 10—8.
Landflbökasafn 12—3 og 5—8. Útlán
1—3.
Landsejððnr, afgr. 10—2 og 4—6.
Landsaiminn, v. d. 8—10. Helga daga
10—8.
NáttúrugripaBafn eunnud. I1/,—21/,.
Pðflthúflið 9—7, Sunnud. 9—1.
Samábyrgðin 1—6.
StjórnarráðsskrifBtofurnar opnar 10—4.
Vífilsstaðahælið: Heimgðknir 12—1,
Þjððmenjasafnið, fld. þd. fmd. 12—2.
t
óðalsbóndi á Selalæk
andtðist að heimili sínn í gær.
Hann var að eins 56 ára að aldri.
Banameinið var krabbamein.
Póstávisanirnar.
Herra ristjóri Vísia, viljið þér
birta eítirfarandi grein:
Eins og skýrt var írá i Vísi
16. þ. m., hélt póstmeistarinn hér
eftir miklum hluta ávísana þeirra,
sem sendi átti með Islands Falk
þ. 30. f m.. vegna þess að skrif-
að hafði verið aftan á afklipping-
ana.
Síðan hefi eg kynst máUvcxt
i»m betar, og viröist mér mál
þetta slveg óafsakanlegt af pðst-
stjórnarlnnar háifa.
Maðnr einn spnrði einn af af-
greiðslamðnnanam i afgreiðsla-
stofa pósthússins am þ&ð, hvort
póstávísanir yrðu sendar með
„íslands Falk“ og fekk játandi
avar. Hann spurði því næst hvort
ekrifa mætti aftan á afklipping-
inn og fekk svarið: „t»að má
skrifa tll hvers eigi að verja pen-
ingnnnm". — Afhenti hann síðan
i góðri trú ávísanir sínar laagar-
daginn 29. f. m., en mánadaginn
15. þ. m. fær bann þá fregn frá
Kaapmannahöfn að pen-
ingarnir hafi ekki komið þangað
Spyrst haan þá fyrir á pósthús-
inn og fær svar aem stsðfestir
það, að pójtávísnnunum hefði vérið
haldið eftir af þeim ástæðam sem
að framan greinir.
Með því að maðnrinn er kaup-
maður, sneri hsnu sér nú til
Verslunanáðsins og bað það am
Stór útsala.
Miklar birgðir af herrasokkum úr silki og
bómull verða frá í dag og til 31. þ. m. af sérstök-
um ástæðum seldar með
25 °|0 afslætti.
Verslunin Gullfoss
Austurstræti 3. Talsími B99.
Vísir M úibniddasta blaðill
aðstoð til þess að ná rétti sinum
og skaðabótum; Versluuarráðið
skrihði póstmeistara og fekk frá
honum svar, sem í sannleika er
hið furðulegests.
Póstmeistari segir meðal ánn-
ars, að það hafi ekfei verið skrifað
á ávisanirnar, að þær ættu að
sendast með „Islands Falk“ og sð
sðndandi hafi ekki beðið am að
þær yrðn sendar með “Id. Falk“.
— Hvar á ávísnnina á maður, eða
getur maður, skrifað nafn skips-
ins sem maður vili senda þær
með? Og hvenær hefir sú fyrir-
ekipan verið gefín út, að það skali
gert? Hún hefir ekki verið biit
ean. Og aak þess ætti það að
iiggja i aagnm appi, sð ef eg
kem inn á pðsthúsið og ^pyr hvoit
pðstávi-anir varði sendar með Isl.
Falk og skömmu síðar legg ávís-
un 1 póst, þá ætlast eg til að hún
verði“ send m®ð því ekipi, en
ekki einhverju öðru sem póetm.
gott þykir, am Eagland eða Frakk-
Iand, eða þá að þær liggi á póst-
húsina um óákveðinn tíma.
Og þegar spurt er, hvoit skrifa
megi aftan á afklippinginn, þá er
auðvitað, að átt er við ávisanir
sem sendar verða með Isl. Falk,
en ekki yfirleitt.
Eg skal ekkert am það segja,
hve miklnn vauda póstmeistarinn
hefir tekist á hendur, er bann réð-
ist í það á egin ábyrgð að senda
póstávís. með 111. F.; en það var
skylda bans, þegar hsnn sá þaðá
laagardsggkvöldið, að skrifað var
á afklippingana og að hann þess
vegna gat ekki sent þær, að gera
sendendunam aðvart um að þær
yrðu ekfei sendar; til þess var
tíminn nægnr frá því á laugardag
og þangað til Isl. F. fór síðdagis
á snnnadaginn; sð minsta kosti
hefði átt aS vera bægt að gera
þaS á mánudaginn. .
Þegar loka á pósthúsinu af ein-
hverjam sérstökam istæðum, þ&
er það auglýat bæði með veggaug-
lýsingum & pósthúdnu og i blöð-
uaum, en um þetta er ekkeitaug-
lýst, þó að miklu melra máii skifti
og baki mönnam peniugatjón (og
ef til vill meira tjón) og 14. dög-
am síðar fá menn tilkynniagu frá
Kaapmannahöfn um vanrækslu
póststjórnarinnar. Þ&ð er litil af-
sökan i því að bara við gleymsku
eða hugsanarleysi, eins og sagt er
að póstmeisttri h&fi gert.
Peninga sina geta mean fengið
aftur, enekki burðargjald-
i ð og vilji maður senda upphæð-
ina i símsávísan, þá er þesskraf-
ist að burðargjaldið sé
greitt á ný ! 1
Þá eru vextirnir &f pen-
ingunum, frá því þeir voru lagðir
inn og þsngftð til upp komst um
vanrdbksluna. Hver nýtar þeim?
Benna þeir í póstsjóð eða nýtar
póstmeistari þeirrs? Eigam við þá
að borga fyrir gleymsku hans og
hugsunarleysi ? Maðtr sem atsak-
ar sig með slíkum afsökunum er
ekki „réttar maður á réttum
etað“ og ekki stöðu sinrti v*xinn.
Póstmeist&rinn segir að við á-
visununum hati veriB tekið i ös.
En svo var okki am mínar ávís-
anir.
í þetta skifti var áð eins am
póstávbanir sð ræðs, en engan
peningapóst, bréf eða böggl* eins
og venjulegt er. En sé það uú
svo, eins og póstmeistari segir, að
j aðeins einn maður hafi veiið við
afgreiðsluna og þe?s vegna ekfei
haft tíma til að athuga hvort skrif-
að var á afklippingane, er þá nokk-
urt vit i þvi að láta að eins elnn
mann annast bæði inn og útborg-
anir, ef svo mikið er að gera?
Menn v e r ð a að skifta við
pósthósið, |það er ekki nm það
eins og aðrar verslanir, að menn
geti „farið annað“, þess vegna
verðar póstmeistarinn að kapp
kosta fremur að vera aimenningi
innaU handar en að baka mönnum
fjáítjón og óþægindi.
Póstmeistarlnn verður að mmna,
að hann er til fyrir almenningen
ekki almennlngur tyrir bann.
Einn af mörgum.
l í
t
s
1
Afgreiðsla blaðsins í Aðal-
stræti 14, opin frá kl. 8—8 á
faverjnm degi.
Skrifstofa á eama Btað.
Ritstjðrinn til viðtala frá
%
v
kl. 3—4.
ft
a
*
2
ft
t
i
A
Simi 400. P. 0. Box 367.
Prentsmiðjan á Lauga-
veg 4, Sími 133.
Anglýsingnm veitt mðttaka
i Landssijörnnnni eftir kl. 8
& kvöldin.

Menn fyrst..
Blaðið „tslendingur" á Akur-
eyri flutti nýlega eftirfaraudi grei*
um kjötsölnregiigerð stjórnar-
innar.
Skyldi hlð hálí danska máltæki,
sem byrjar þannig, hafa vakað
fyrir stjórn vorri, er hún samdi
reglugerðins um sölu og útflatn-
ing saltkjöts, sem birtist i siðasta
blaði? Sennilega ekki. En und-
arleg cr reglngerðin og andarleg-
ir og órannsakanlegir era vegir og
bagrenningar stjórnariunar.
Alt það ssltkjöt, sem stjórnin
eða kjötsölunefnd hennar kemst
yfir, á ssmkvæmt 4. grein reglu-
gerðarinnar að ganga til Norður-
lands, en Ieifi þau elnhverju af
kjötiau, mega íslensk sveitar- og
bæjarfélög hlrða þær leifar með
leyfi nefndarinnar.
Með þðBsu ákvæði er stjórnin
bersýniiega að tryggja Norður-
löndum fsleaskt kjöt, jafnvel þótt
sum sveitar- og bæjarfélög þyrftn
þess með, og verðar þetta tæp-
lega öðruv'si skilið, en »ð lands-
stjórn vor láti fér annara am
Norðurlönd en landslýð hér.
Því neitar vfst enginn, að vér
eigam Norðarlöndam margt gott
app að unna, en ekki h&fa þaa
enn þá rúið sig inn að skyrtanni
vor vegna.
Allir ídendingar era vist ein-
huga am það, að Norðurlönd sitji
fyrir öllm þvi islenska kjöti, sem
vér sjálfir megam án vera; lengra
vlrðast menn með óbrjál&ðri skyn-
semi tæplega geta teygt sig, en þó
hefir stjórnin haft haasavixl á
þessa: Vér eigum áð sitja fyrir
því islenska saltkjöti, sem Norður-
lönd mega án vera!
Á þetta kanneke að vera bú-
hnykkur eða er það aðeinsvenjn-
legt útlendlngadekar ?
Hvað sem am það er, þá hefir
stjórnin evínbeygfc sig fyrir út-
Ienskunni, og reglngerðin er því
að þessu leyti óverjandi og þyifH
hún bráðrar lagfæringar við flVO
vansalaust sé.