Vísir - 28.10.1917, Blaðsíða 3

ViálR

s
1
t
I vism
| Aígreiðsla blaðsina í Aðal- |
stræti 14, opin frá kl, 8—8 á §'
thverjnm degi. |t
Skrifstofa á gama Btað. d
g *
H RitstjCrinn til viðtalfi frá f
' K 'H ,
f kl. 3—4. ij
* Sími 490. P. 0. Box 367. A
5 Prentfimiðjan á Lauga- |
f veg 4, Sími 133,
$ ’ f
$ Auglýsingum veitt mðttaka f
¥ í Landfisijornunni eftir kl. 8 |
® á kvöldin. |
¥ f
T ¥
Reglugerð
Bm
talning á elðsneyti o. fl.
í Reykjavik.
1. Vegaa ráðgtöfsBnr á kokœ,
sem R-ykjavíkerbjer f®r frá lands-
stjóniÍKni eamkvaemt Iö?nm 29.
f. m., Bm f.lraeima hjálp vegua
dýrtíðarlusiir, er bæjarstj. Reykja-
Víkur heimilað að láta nú
fram fram, svo íljótt sem við
verður komið, taluiug á eldsnoyti
einetakra manna í lögasgBaium-
dætní Roykjavíkur.
2. gr. Banfremur heimikst bæj-
arstjórxiinm að láta am !eiö fara
fram talaing á birgðutn einstakra
manne, vorskna og féiaga í lög-
sagnsrumdærnina af þeiai matvæl-
um, sem hætta er á að gangi að
einhverju ieyti til þurðar í bæn-
um, stð dórai mítvæb;aefndar
þeirrar, er skipuð er samkvæmt
reglagerð 26. aprí! þ, á.
3. gr. Húsráðíndum, einstökum
mönnum, forstöðumönnum verslana
og félaga og öðrum hlutaðeigend-
mm er skylt a8 gefa bæjaretiórn-
inni sannar skýrslur mm þær birgð-
ir sinar, er getur í 1, og 2, gr.
bjer á undan.
4. gr, Bæjarstjórninni er heim-
ilt, jafnframt talningu þeirri, sem
greind er í 1. og 2. reglugerðar
þessarar, að krefjsst af húsráðend-
um og einstökum mönnam skýrslu
um atriði, sem tslja verður að
hafi þýðingu íyrir ráðstöfan elds-
neytis- og mstvælabiigða þeirra,
er bæjarstjórnin eða matvælanefnd-
in ræður yflr til úthlutanar með-
al bæjarmanna, svo sem nm tölu
íbúðarheibergja, tölu eldstæða,
töla heimilisfólkff, hve mörg mng-
börn séu I heimilinu, veujaleg elda-
neytienotksn o. s. fr. Er hlutaff-
eigendam skylfc að gefa bæjar-
etjórninui sanna skýrslu um þau
I afcriði bér &ð Intandi, er hún
heimtar.
5. gr. Bæjarstjórnia gerir nauð-
synlegar ráðstafanir til tramkvæmd-
»r á ákvæðum regíagerðar þesearar,
og er benni heimilt að fek mat-
vælanefnd bæjarins fr&mkvæmd-
irnar í ð Binhverju eð« ölíu leyti.
6. gr. Brofc á móti reglagerð
þesíari varða sektum frá 10 króa-
um til 1000 króna, nema öanur
þyngri refsing liggi við að lögam.
7. gr. Reglugerð þessi öðlast
þegar gildi.
Kolrn og Brauðið.
Sfcjórnin hefir neitað að seljs
bökurum kol fyrir lægra verð en
300 kr. smál. Þess vegna sðal-
lega eogjast bskarararnir hafa
neyðst til að hækka brauðverðið
enn á ný.
Vegir flfciórnariimá? eru óraun-
sakanlðgir. Þingið hefír samþykt
að selja kol til heimiiisnotknnar
undir verði. Það era samtals um
2800 smál. sem þannig verða seld-
ar um land sit á 125 kr. emái.
Þessi smálestatala er miðuð við
briðjung venjulegrar notkunar. —
í þeim sjávarþorpum þar sem ekki
eru brauðgerðarhús, eru þau kol
vitanlega talin með, sem notuð
©ra til að baka’við. Hér í Reykja-
vík virðist það ekki hafa verið
gert; hvort sama máli er að gegna
nm aðra kaupstaði, þsr sem brauð-
gerðathús eru, veit eg ekki, þó
er það óllklegt.
En ef þörf er á því að stlja
kol undir verði tii heimilisnotkun-
ar, er þá ekki sama máli að gegna
ara kolin eem brauðgarðarhúein
EOtR?
Má almenningur fremir við
því að brauðverðið hækki fram úr
öl!u I&gi, vegaa koladýrfciðar, en
fæðið að öðru leyfci? Br ekki
eínmitt sfira mest am það verfc
að brííuðið sé sem ódýrast?
Stjónsarvöldin halda þó ekki að
bskararnir muni g e f a almenn-
Ingi verðhækkuniua á kolnnnm!
Nú fcefir Btjórnin bér forða all-
mikian of kolum, sem ekki kosta
meira en rúraar 200 kr. smálestin.
Til að rýma
fyrir nýjum birgðam, er stórt
úrval af fatatöluiixi (með
allskonar Jitum) tilsölumjög
ódýrt í VöruMsirtu.
Fyrir hvaða verð ætlar hún að
Belja þau kol? 300 kr. smálesfc-
ina? Væri ekki að minsfca kosti
sanngjarnt, að þsn væru seld
bökarunum á 200 kr, ef þaðgwti
oiðið til þess að halda branðverð-
inu niðri? — Því hefir verið
neitað; sú neitun virðiet vera á
litlu viti bygð, en hún sver sig
greinilega i stjórnarættinB. —
Stjórnin virðist hsfa ásett sér uð
reka al!a Isadaverslunina sem okur-
verslua. Frá þeirri reglu ætl&r
hún ekki að vfkja ótilneydd.
Hugsanlegt væri, að þessi neit-
ua væri bygð á þeim rökum, að
brauðverðið hefði verið orðið svo
hátt, áður en það vsr hækkað
hækkað síðast, að það væri áíifc
stjórnsrinnisr, effcir Epplýsingum
verðlagsnefndarinnar, að bakararn-
ir mættu við þvi að kaupa kol-
in þessu verði án þsss að hækka
brauðverðið. Bf svo er, þá fá
menn væntanlega fijófclega fregnir
af verðíagsnefndinni. Ea í raun
og vera heíði nefcdia þá átt að
skerasfc í leikinn fyr.
Hrólfur.
- 216 -
hvar hann skyldi skifta um hunda. Mann-
fjöldinn sem tók þátt í þessum kappakstri
var svo mikill, að það mátti heita ein óslit-
in halarófa ailar þessar hundrað og tíu
mílur og voru tjaldstæði meðfram allri
sleðabrautinni, þar sem skifta mátti um ak-
hunda. Von Sohröder var einn í hópnum
og aðallega sem sportsmaður, enda hafði
hann ellefu sameyki, eða eitt sameyki fyr-
ir hverjar 10 mílur. Arizóna-Bill hafði ekki
nema átta, Langi Láfi sjö og Kitti eithvað
álíka, Auk þessara tóku eitthvað fjörutíu
manns þátt í þessum kappakstri, enda var
það ekkert daglegt brauð, jafnvel ekki í
þessu gullauðga landi norður undir heim-
skauti, að til heillar miljónar væri að vinna.
Allir landsins akhundar voru þarna sam-
■ansafnaðir og verðið á þeim stigið um
helming og langt fram yfir það.
Lóðin nr. 3. lá tíu mílur upp með Mána-
læknum frá lækjarósnum að telja, en hin-
ar hundrað mílurnar frá Dawson varð að
fara eftir ísnum á Yukon-íijótinu eða bökk-
•um þess. A ]óðinni sjálfri voru reist fimm-
tíu tjöld og þar voru liðug þrjú hundruð
akhundar. Grömlu staurarnir, sem Cyrus
Johnson hafði merkt með nafni sínu fyrir
tveim mánuðum, stóðu þar enn, og höfðu
allir þátttakendur margsinnis gengið inn á
lóðina t.il að svipast þar um, því að áður
en sjálfur hundakappaksturinn skyldi haf-
Jack London: Guil-æSiÖ.
- 217 -
inn, átti að þreyta kappklaupj’með farar-
tálmunum. Giat hver sem vildi kept um
eignarrétt á lóðinni, en til þess að öðlast
hann varð hann að reka niður tvo mið-
staura og fjóra hornstaura og fara tvívegis
yfir lækinn áður en hann mætti snúa aftur
til Dawson með hunda sína.
Enn fremur mátti enginn hefja kapp-
hlaupið fyr en annar — allir urðu að leggja
jafnt af stað. Klukkan tólf á miðnætti að-
faranótt föstudags var lóðin laus til um-
ráða og þá og ekki fyr mátti reka niður
fyrsta staurinn. Lannig hljóðaði úrskurður
skrásetjarans i Dawson og Consadine kaft-
einn hafði sent sveit ríðandi lögleglumanna
til að annast um, að ekki væri í neinu út
af brugðið. Menn hafði greint á um það,
hvort farið skyldi eftir sóltíma eða miðtíma,
en Consadine gaf út þá fyrirskipun, að
miðtími skyldi ráða og ennfremur, að far-
ið yrði eftir vasaúri Pollocks lautinants.
Brautin að lóðinni lá eftir lækjarfar-
veginum og var tæplega álnar breið, en
báðum megin hátt og gamalt harðfenni.
Var öllum það hnlin ráðgáta, hvemig 40
sleðar eða vel það gætu hafið kappakstur-
inn á jafn mjórri braut.
„Eg veit það svo sem ekki“, sagði Shorty,
„en hitt veit eg, að þar verður handa-
gangur í öskjunni og ekki skil eg í öðru,
en að þar lendi alt í áílogum og einhverj-
- 218 -
um blæði nasir í öllum þeim aðgangi. i>ó
að allur lækurinn væri eitt hjarn, renni-
slótt og greiðfært, þá kæmust þó ekki einu
sinni tíu sleðar fyrir hver við annars hlið,
og mér blandast ekki hugur um, að þetta
lendi alt í ryskingum og þeim alvariegum.
En hvað okkur snertir, Kitti minn, þá er
best, að þú látir mig sjá um löðrungana“.
Kitti rétti iir sér og hló, en vildi engu
lofa um þetta.
„Nei, út í það skaltu ekkí voga þér“,
sagði félagi hans mjög alvarlegur. „i>ú
skalt ekki dirfast að fara í handalögmál
við þá, hvað sem á gengur. Þú getur ekki
stýrt hundum þínum hundrað milna leið
ef þú ert allur barinn og blóðugur, og það
verðurðu áreiðanlega ef þií kemst í kast
við þá“.
„Þú hefir alveg rétt fyrir þér, Shorty“,
sagði Kitti og kinkaði kolli. „Eg ætla ekki
að eiga það á hættu“.
„Og mundu það líka“, hélt Shorty áfram,
„að láta mig einan anuast aksturinn fyrstu
tiu mílurnar og reyna ekki nokkurri skap-
aðann hlut á þig þann spölinn. Eg skal
einhvern veginn skussa þór áfram alt að
Yukon, en úr því verður þú ásamt hund-
unum að annast úrslitin. Heyrðu mig!
Hvað heldurðu að Sehröder ætli sór ? Fyrsta
sameykið hans bíður niðri á ánni, fjórðung
mílu héðan, og hann þekkir það á grænu