Vísir - 05.11.1917, Blaðsíða 2

Vi&IR
Nokkrar góðar lóðir
á einkar skemtilegum og bentagnm atað í bænsm, era til söln.
Menn snúi sér til
Oísla Sveinssonar yfirdómslögmanns
Miðstræti 10. Talaími 34.
Stór huseign
i Borgamesi til sölu. Fylgir mikil lóð. Góð kjör.
Semja ber við
Gísla Sveinsson ylirdómslögmann
Miðstræti 10 í Reykjavik. Talsími 34.
TU miianÍM.
Baðhúsið: Mvd. og Id. kl. 8—8.
Barnaieastofan: Md., mvd., töd. kl. 4—6.
Borgarstjóraskrifstofan kl. 10—12 og
1—3
Bæjartógetaskrifstofan kl. 10—12 og 1—5
Bæjargjaldkeraskrifstofan kl. 10—12 og
1—5
Húsaleiguuefnd: Driðjud., föstud. kl. 6 sd.
Islandsbanki kl. 10—4.
K. F. U. M. Alm. samk, sunnud. 8
siðd.
L. F. K. R. Útl. m&uud., mvd., fstd. kl. 6-8.
Landakotsspit. Heimsóknartími kl. 11—1.
Landsbankinn kl. 10—3.
Landsbókasafn 12—3 og 5—8. Útlán
1—3.
LandsBjóður, afgr. 10—2 og 4—6.
Landssíminn, v. d. 8—10. Helga daga
10—8.
Náttflrngripasafn sunnud. I1/*—21/*-
Pósthúsið 9—7, Sunnud. 9—1.
Samábyrgðin 1—5.
Stjórnarráðsskrifstofurnar opnar 10—4.
Vífilsstaðahælið: Heimsöknir 12—1,
Djððmenjasafnið, sunnud. 121/,—I'/í-
SteÍHoIíuverslunin
og axarsköft
stjórnarinnar.
Þess var getið hér í blaðinn í
fyrradag, að bæjarfélagið hefði
samið við Steinolíufélagið um kaup
á 3000 tunnum af steinolii. —
Jafnframt var þesa getið, að í
einni af hinnm frægn reglugerð-
im stjórnarinnar væri skipað svo
fyrir, að slik ka*p mættu ekki
fara fram, nema með leyii lands-
atjórnarinnar. Borgarstjóii og bæ-
jarstjórn viðurkendu þ»ð og borg-
aretjóri hafði þegar fært þetta í
tal við einhvern ráðherranna.
En i ssmbandi við þetta mál,
kemur í Ijós eitt af meistara-
stykkjnm stjórnarinnar í axar-
skaftasmiðinni
Það er alveg rétt, að í regln-
gerð frá 7. ágúst s. 1. er svo
ákveðið, að slík kaip, sem hér um
ræðir, geti ekki farið fram án
leyfis stjórnarinnar. Reglngerð
þessi er gefin út samkv. lögum
um ýmsar ráðstafanir út af ófriðn-
nm frá 1. febr. s. 1. og breytingu
á þeim lögum frá 26. s. m. En
sá hængur er á, að stjórnin hefir
ekki í þessum lögam nokkra heim-
ild til að setja slikt ákvæði í
regligerð. Hún hefir heimild til
að kaipa nánðsynjavörnr frá öðr-
nm löndnm og taka þær eignar-
námi hér bjá kanpmönnnm og
setja sérstakar reglur nm eölu á
þeim vörum. En hún hefir enga
iagaheimild til að setja neinar
elíkar reglnr um þær vörur, sem
aðrir en hún flytja til landsins, og
hún hefir ekki tebið eignarnámi.
Bæjarstjórninni, og hverjum öðr-
um, sem vera skal er því frjálst
að semja nm kaip á sliknm vör-
um, innan lands og ntan, án þess
að Ieita samþykkis stjórnarinnar.
Skrif það, sem forstjóri landsversl-
nnarinnar sendi borgarstjóra, er
því ekki að eins „ótilhlýðilegnr
slettlreknskapar“, eins og þar
stendnr, heldnr fnllkomin mark-
leysa, hvort sem það er upp runn-
ið í stjórnarráðinu sjálfu eða for-
stjóri Iandsverslunarinnar ber all-
an veg og vands af því.
Það má að sjálfsögðn deila um
þsð, hversn heppilegt það sé eða
óheppilegt, að stjórnin sknli ekki
hafa heimild til að setja algildar
reglnr nm söln á steinolía og öðr-
nm nauðsynjavörnm. En væntan-
lega verða þó fáir til þaas að
mæla því bót, ef stjórnin færi að
meina bæjarstjórn Reykjávíknr að
birgja bæinn npp að steinolín eða
tæki þær birgðir, sem hún kann
að viða »ð, eignarnámi.
Um hitt verður ekki deilt, að
stjórnin hefir enn sem komið er
enga lagaheimild til að sletta sér
fram í vörukaup bæjarins.
Viöskiftin
við Ameríku.
Sú fregn er komin af e.s. Is-
landi, að það hðfir nú legið i fnll-
an hálfan mánnð í New York og
ekki enn fengið útflntningaleyfi
fyrir einni smálest af vörnm þeim,
sem það átti að flyt'a hing&ð. —
Aftnr á móti er útflutningsleyfi
fengið að miklu eða meatn leyti
fyrir vörnm í Gnllfoss og Lagar-
foss.
Ekkert vita menn með vissn
nm hvað þvi veldnr, að meiri
tregða er á að fá útflntningsleyfí
á farmi í Mand. Geta menn
þess helst tiJ, að það mnni
stafa af því, að nóg þyki komið
hingað til lands af þeim vörn-
rtegundnm, sem því hafi verið
ætlað að flytja, samanborið við
skýrslnr þær, sem fyrir liggi um
þörfina eða mannfjölds. óhugs-
andi er heldar ekki að það stafí
af þvi að skípið er ekki fslensk
eign.
Póstávísauirnar.
í Víai 28. f. m. lagði eg fimm
spurningar fyrir póstmeistarann í
sambandi við póstávisanirnar, sem
áttu að fara með islands Falk.
Eu pÓBtmeistarlnn svarar ekki,
vill það eða getur ekbi.
Eg geri ráð fyrir því að viljan
vanti ekki, En hvers vegna get-
ur hann þá ekki svarsð? Yegna
þess að meðferðin á póstávisnn-
unum var í fylsta máta óverjandi,
en bonnm mun fínnast hann vera
of mikill maðar til þess að vlð-
nrkenna ávirðingar sínar.
En væntanlega á þá póstmeist-
arinn sér yfirboðara, sem geta
sagt honnm, hvernig hann eigi
ið koma fram við almenning. Eða
á þá að þegj* þetta mál í bel,
ein8 og svo mörg önnur?
Eg hefi komist að því, að ein-
stakir menn hafa fengið endnr-
greitt bHrðsrgjaldið, sem þeir
greiddn nndir ávísanirnar. En
hvers vegna er sú náð ekki látin
ná til allra?
Þann 27. f. m. skrifaði einhver,
sem kallaði sig kaupmann, eitt-
hvað, sem Ifklega hefir átt að
vera vörn fyrir póstmeistsra, en
tókst fremnr báglega.
Ef „Kanpmaðnr“ les það sém
eg skrifaði nm afklippingaskrift-
ina þ. 24. f. m, þá getnr ekki
hjá þvi farið, að hann reki ang-
uu í það, að afgreiðslumenn póst-
húsains sögðu (aðspurðir) að skrifa
mætti á afklippingana; það er
aðalatriðið og við það held eg
mér. 1
Öðru í skrifi hans nenni eg
ekki ,að svara, því annaðhvort er
maðnrinn ekki kanpmaður og ber
ekkert skyn á það, sem bann er
sð tala um, eða hann gengur
bersýnilega erindi annará gegn
betri vitund.
Kanpmaðmr þessi vill fá að sjá
nöfn — en hvers vegna segir
hann þá ekki sitt ?
„Einn af mörgum".

vibim
Afgreiðsla blaðsins i Aðal-
stræti 14, opin írá kl. 8—8 á
hverjnm degi.
Skrifstofa á sama stað.
Ritstjórinn til viðtall frá
kL 3—4.
Sími 400. P. 0. Box 367.
Prentsmiðjan & Lauga-
veg 4, Sími 133.
Anglýsingnm veitt móttaka
í Landsstjörnunni eftir kl. 8
á kvöldin.
Í4-ÍK

Bannið
i Rússlandi.
Grein sú, er hér fer á eftir nm
áhrif áfengisbannsins í Rúaslandi,
er þýdd úr „VerdeDskrigen“ og
er höfundnr hennar dr phi). Johs.
Lindbæk, aem ritar í Berlinske
Tídende nm ntanrikismál og þyk-
ir merknr og mjög áreiðanlegnr
rithöfundnr.
Arin áðnr en styrjöldin mikla
hófst vorn það að eins frjáls fé-
lög, er héld* nppi baráttunni gegn
drykkjnskapnnm, en rikisstjórnin
var öndverð sliknm félagsskap,
s*kir þeas að ágóðinn af brenni-
vínssölnnni var ein aðnltekjnlind
rikisins. Félögum þessnm bafði
þó vaxið megin að talsverðnm
mnn á nndan styrjöldinni. Það
var samt ekki fyrri en í byrjnn
styrjaldarinnar að í einni svipan
var akelt á allsherjar áfengis-
basni. Jafntímis allsherjsr herút-
boði var öllnm einokanarsölnkrám,
öl- og vímölubtöðum lokað og öll
áfengissala bönnnð.
Þessnr tiiþrifamikln ráðstafanir
vorn þó engan veginn sprotnar af
því, að vínbannshreyfingln hefði
náð tökum á h rðgæðingnnnm, né
heldur af íöðnrlegri nmhyggjn
keisarans fyrir velferð þegnanna,
þessar ráðstafanir vorn eingöngn
gerðar af praktlsknm ástæðum, og
var tilætlunin npphaflega, að þær
skýldn í giidi vera að eins meðan
á herútboðinu stæði. Herforingj-
arnir höfðn sem sé fnllyrt, að
bannið væri óhjákvæmileg nauð-
syn, ef þeir ættn að geta náð her-
liðinu saman sokknrn veginn
starfgfærn.
Tilntlnnin var þvi, að banninn
skyldi brátt aflétt aftnr. Ea þá
risu upp flokkar manna í rúss-
ceaka þjóðfélaginm, er heimtnðu,
að bsnninn skyldi haldið fram, að
niinsta kosti meðan styrjöldin
stæði yfir. Héraðsþing, bæjar-
stjórnir og mikill fjöldi anuara fé-
laga gerðn með sér samþyktir, er
fórn í þessa átt. Núhafðiþaðog
komið í Ijós, að hersöfnunin hafði
farið fram með slikum hraða, er
eigi voru dæmi til áður, og að
tala glæpa fór þvemndi. — Af
þessum sökum varð stjórnin
lóta nndan. Sjálft brennivínið
(vodka) er með öllu bannað fwm