Vísir - 24.11.1917, Blaðsíða 3

ViSlR
liann þegar átt tal nm það við
hana.
Ea ank þess væri ýmislegt *t-
hagavert víð það, að láta af hendi
þessa ákveðnn lóð I þessn akyni-
Hún I»gi þannig, að fyriríram
ákveðið götikerfi þar nm slóðir
mmndi raskast mjög mikið viS það,
ef á henni yrði reist slík bygging.
&ar að ankl hafi bærinn keypt
eignina tölmvert mikiu verði og
kostað talsverðn til hennar, t. d.
látið gera á henni kartöfingarða
og eitthvað af heani væri erfða-
festnland.
Það væri því talsvert fjárhags-
atriði, ef lóðina ætti að láta ó-
keypis. Og ckki að eins snorti
þetta þesaa einn lóð, því áhrifin
gætn einnig náð til lóðanna nm-
hverfis spítalann, vegna sérstaks
byggingaskipalags, og ef til vili
lýit verðmæti þeirra.
A!t þetta kvað borgarstjóri að
þyrfti að athnga vandlega. Þið
væii leitt hversm seint þetta er
indi hefði borist bæjirstjórninni,
því nú yrði það sð afgreiðast
fljótt, vegna þesa að annsra mnndi
það tefja atviannbótavinnm stjórn-
arinnár og af töfinni stafa atvinnu-
leysi fyrir fjölda manns.
EiginlegJi kvað borgarstjóri það
vera fjórar eða fimm nefnðir í
bæjarstjóíEÍnni, sem þyrftu að fá
málið til athugmnar: bygglngt>r-
aefnd, fasteignanefnd, fátækra-
nefnd, fjárhagsnefnd og jafnvel
líka veganefnd. Ea það mundl
tefja málið alt of mikið, ef það
ætti að fara á milli nefndannaog
væri það því tillaga sín að feosn-
ir yrða fjórir menn í nefnd með
sér, einn úr hverri nefcdanna
fjögra, til að athaga málið.
Prjónatreyjur
á börnjog fulloröna
nýkomnar í
yerslumna GULLFOSS
Amk borgarstjóra tókm að eins
þeir Jörmndmr Brynjólfsson og
Hannes Hafliðason til máls. Bar
þeim saman mm, að málinn yrði
að flýta sem hægt væri og sjá þó
hag bæjarins borgið.
Samþykt var með öllmm at-
kvæðmm mð kjósm sérstaka nefnd
og hlmtn kosningm i hana:
Sighvatmr Bjarnason (fjárhn.)
Jón Þorláksson (byggingarn.)
Jörmndmr Brynjólfsson (fasteign.n).
Hannes Haflðason (fátækran.)
borgarstjóra.
Kvöldskemtun
heldmr Kvenfélsg Fríkirkjusafnaðarins
á summdagskvöldið kl. 8 í Báruhúsiim.
Fjölbreytt skemtun! Sjá götuauglýsingar!
Nýkomið í verslunina
Breiðablik.
Áfmæli á morgun:
Aagot Aall Hansen, hfr.
Jóhanna Sigfúsdóttir, hfr.
Einar B. Halldórsaon, innh.m.
Jón Gírtlason skósm.
Oddfreður Oddsson, verkm.
Gnðm. Pétmrsson, trésm.
Guðm. Gámallelsson, bóksall.
Borðsalt Hnífapúlver Grænar ertur
Carry Taublákka Gulerödder
Möndludropar Asparges Perlebönner
Sitrondropar Selleri Charlottelög
Vanilledropar Petersillie Pichles
Eggjapúlver Tomat-Pnree Salatolie
Súpnjurtir Tomatois Stivelsi
Husblas Smjörhunang Pottaskrúbbur
Sinnep Vaxbaunir Te
Ofnsverta Leverpostej Vanillesykur
Skósverta Lax Engiíer
Fægikreme V
Jóla- og nýárskort
mjög falleg, bæði íslensk og
útlend, fáft keypt hjá Helga Árna-
syni í Safnahúsinm.
Kveikingartími
á Ijóskermm reiðhjóla og biff-
reiða er kl. 4 á kvöldin.
Yerksmiðjan “Sanitas"
þykist hafm orðið þcas vör, mð
fleiri þykist hafa sætsaft frá Sani-
tas á boðstólnm en kampa hana
frá verkamiðjmnni og reyni þaanig
- 53 -
„Sjáið þér nú tii. Eg vissi það nú
alténd. Yið skulum ganga ofan stigann“
„Það er best að eg sé með í þessum
skollaleik“, hugsaði Lagardere með sór.
• Þeir gengu ofan stigan og var Gonza-
gua skrautklæddur undir yfirhöfninni.
„Við skulum tala lágt“, sagði hann
þegar þeir voru komnir ofan.
„Það er óþaríi, náðugi herra“, svaraði
Peyrolles.
„Náðugi herra“, hugsaði Lagardere.
„Það er þá einhver stórhöfðingi“.
„Iíefirðu komið í kapelluna?" spurði
þessi höfðingi.
„Já, en það var um seinan11, svaraði
Peyrolles. „Eg leitaði í krók og kring og
fann lika kirkjubókina, en blöðin, sem gift-
ing þeirra ungfrú Caylus og Nevers var
rituð á, fundust þar ekki — búið að rifa
þau burt. Sömuleiðis blaðið, sem fæðing
dótturinnar var skrifuð á“.
Lagardere lagði við hlnstirnar sem best.
„Það hafa aðrir verið á undan, líkast
til Áróra. Eg komst á snoðir um, að hún
býst við Nevers í kvöld og ætlar að fá
honum barnið í hendur ásamt þessum skír-
teinum“.
„Um fram alt verðum viö að losastvið
Nevers“.
„Já, þá stendur barnið næst til arfs“.
„Nú, þá verðum við líka að losast við
Paul Feval: Kroppinbakur.
- 54 -
barnið. Raunar er mér ógeðfelt að grípa
til slíkra óyndisúrræða en ekki tjáir að
horfa í það. Er óhætt að treysta þessum
skilmingakennara sem þarna stendur
„Já, ef honum er borgað vel“.
Gonzagua virtist hika sér.
„Eg vildi helst ekki þurfa að eiga neitt
undir öðrum en þér“, sagði hann, „en
hvorugur okkar þorir að ganga á hólm við
Nevers“. \
Peyrolles kallaði á skilmingamanninn,
sem hann hélt að væri Saldagne.
„Hér er eg!“ svaraði hann.
„Komdu hingað11. Hann hafði flett
upp kraganum svo að ógerla sást í andlit
honum.
„Viltu vinna þér inn fimmtíu gulldali'?“
„Hvað skal vinna?“
Hann reyndi að sjá framan í „höfðingj-
ann“. en hann hafðí hulið andlit sitt jafn-
vandlega og Lagardere sjálfur.
„Þú skaít ganga að glugganum og segja
ofurlágt: „Hér er eg“. Verða hlerarnir
þá opnaðir og kemur kvenmaður út í
gluggann. Hún mun yrða á þig, en þú
skalt engu svara og aðeins leggja fingur-
inn á varirnar til merkir um, að menn séu
í nánd. Þá mun hún rótta þér böggul og
hann skaltu færa mér“.
„Og þá fæ eg þessa fimmtíu gulldali?"
„Já“.
- 65 -
„Jæja, eg skal þá takast þetta á hend-
ur“. —
„Þei-þei!“ sagði Peyrolles.
Þeir hlustuðu allir og heyrðu nú eitthvert
þrusk.
„Við skulum nú skilja", sagði höfð-
inginn. „Hvar eru félagar þínir?11
Lagardere benti aftur fyrir sig án þess
að hika og svaraði:
„Þeir liggja í leyni þarna við heygalt-
ana“.
„Það er ágætt! Þú manst þá hvað þú
átt að segja ?“.
„Já. Hér er eg“.
„Jæja, gangi þór vel. Við sjáumst
aftur“.
Peyrolles og förunautur hans gengu
upp stigann, en Lagardere horfði á eftir
þeim. Hann þurkaði svitann af enninu.
„En að eg styldi ekki stúta þessum
óþokkum“, sagði hann við sjálian sig, „eu
eg verð auðvitað að sjá hvernig þessu reiðir
af“. Honum flaug margt í hug og var
hann þó hvorki að hugsa um einvígið eða
ástaræfintýrið, sem hann hafði minst á
áður. „Hverjum á eg að afhenda böggulinn ?
Vitanlega er barnið í honum, en dátamir
mínir eru naumast heppilegar barnfóstrur
og sjálfsagt eru. því búiu fjörráð eins og
föður þess nema því að eins að eg gangi
því í föður stað“.