Vísir - 06.12.1917, Blaðsíða 3

ViSiít
Stór
barnavagga
ósk»st keypt 21Ú þpg&r. A.v.á.
Stærsta skip
á Norðuriöndum.
Stærsta skip Norðarlanda er
norskt og heitir „Stav«ngerfjord“.
Pað var smiðað t Birkeuhead í
Euglasidi; þsð „hljðp af stokkuB-
am“ í »amar, en ím smíði á því
var samið í febrúírmáuuði 1915
«n átti að vor« lobið í febrúar-
másuði i ár.
„Stav&ngerfjord" er 550 fet á
lengd og 64 fet á breidd. „Krist-
janiafjord11, «em áður var stærsta
«kip NorðmBuiu-, var 510 fet á
lened og 61 á breidd.
Hæð skipsins írá kili upp á þak
mælingfiklefaBB er 80 fet og 3
þumkngar. Þar yfir er stjórn-
pallur.
Skipið er talið 12500 brntto
ton», eða *m 2000 stærra en
sKrÍ8tjaniafiord“ var.
Á fyrsta farrými getnr skipið
illtt 88 farþegs, 306 á öðru Og
912 á þriöja. Skipshöfnin á að
vera um 250 manne og geta þannig
verið á skipinu nm 1550 manns.
Farmrými hcíir skipið að eins
fyrir 5000 smalentir, auk rúm»
fyrir 2000 aχlo?tir af koium og
1000 smálestir af vatni og mat-
væHforSa fckipdns.
Kaupverð skipsins var að sögn
um 6 miljónir króna.
Dansleikur
Klæðskerasveinafólags Reykjavíknr
verður haldinn langardaginn 8. des. kl. 9 siðd.
í Bárnhúsinn.
Aðgöngum. vitjist í klæðakúð Andréssr Andrésronar frá miðvikndegi-
Spariíataeíni
best og fallegust í Klædaversl.
H. Andersen & Sön,
Aðalstræti 16
w
Hinn 8. des. næstk. kl. 5 e. h. verða á bæjarþingstofmnni hér í
bænnm eeld við opinbert uppboð, hlntabréiin nr. 36—38 og 41—43 í
fiskveiðahlntafélagiim „Grissur hviti“ hér í bænum, hvert að npphæð
1000 kr. Sölusfciim ílar og önnur skjöl, er snerta eöluna, ern til sýnis
hjá Eggert Cl&essen yfirréttarmálafl.m., Pósthússtr. 17, hér í bænnm.
Skrifstofa bæjaifógefc&ns í r^ykjavík, 21. nóv. 1917.
Vigfns Einarason (settne).
Stúlka óskast
i vist nú þeg»r.
Upplýsingar á Smiðjustíg 10.
lfm»ií á morgun:
Jakobfna Gaðmundsdóttir, húsfri
Jóhann Friðrikeson, sjómaður.
Kristinn Guðmundsson, steinsm.
Branddís Guðmundsd., húsfrú.
Þórhildur Briem, ungfrú.
Gnðm. Jónsson, steinsmiður.
Ragnheiður Bjarnudóttir, húsfr.
Gíeli Sveinsson, yfirdómslögm.
Guðjón Gamalíelesoa, múrari.
Einar Jónsson, prófaatur á Hofi.
Kveikingartimi
á JjÓ8kerum reiðbjóla og bif-
reiða er kl. 4 e. hád.
Jóla- og nýárskort
mjög faileg, bæði íslensk og
útlend, fáat keypt hjá Helga
Árnasyni i Safnahúsini.
Jólagjðfin
er komln í ailar bókaverslanir.
Ðjónaefni.
Þorvarðnr Magaútfson frá Þná
í Ölfusi og ungfrú Sigríður Krist-
jánsdóttir úr Rekjavíb.
Trðllasðgu
mikla segir Sæmmndur Vil-
hjálmsson bifreiðarstjóri af því að
stígamaðar hafi ráðist á oig á
Hafnarfj arðarveginum á sunnu-
dagskvöidið og ætl&ð að ræna sig.
Hafði maður þessi rifið mjög föt
Sæmnndar, en einkum brækur,
en Sæmnndur kom loks höggi á
bötuð honnm með göngustaf sin-
um og gafst hann þá npp. —f
Var Sæmnndnr heppinn &ó vera
- 89 -
Xá við sjálft, að menn væru komnir í
handalögmál af verslunarákafanum, en nú
sló öllu í dúnalogn og hneigðu allir sig
áuðmjúklega.
Gonzagua brá upp hendinni og mælti:
„Flýtið þér yður, Peyrolles, að gera út
nm þetta. Eg þarf að halda á salnum“.
Umboðsmaðurinn gekk til húsbónda
síns og sagði lágt:
„Þeir eru ákaflega æstir og borga vist
hvað sem vera skal“.
„Haldið þér þá uppboð á búðarskömm-
unum“, sagðij Chaverny. „Það væri ekki
svo illa til fallið“.
„Þei!-þei!“ sagði Gonzagua. „Við skul-
nm láta okkur hægt“. Annars líkaði hon-
um þessi upaástunga vel og sagði enn-
fremur:
„Jæja, við skulum j þá bjóðajjþær upp.
Hvað eigum við að nefna fyrst?“
„Fimm hundruð frankár á mánuði get-
ur varla verið of mikið fyrirjfjórar ferálnir11,
sagði Navailles11.
„Þúsund franka um vikuna!“, sagði
Gonzagua. „Svona. byrjið þér nú, Pey-
rolles",
Það færðist brátt fjör í uppboðið og
menn lótu eins og þeir væru óðir og ærir.
Allir rifust um númer 929 eins og það
væri einhver gullkista og var engum of-
boðið þegar Gonzagua loksins lét það falt
Paul Feval: Kroppinbahur.
- 90 -
fyrir fimtán þúsund franks. Auk þess var
það áskilið að borga í peningum eða ríkis-
skuldabréfum út í hönd og tók annar
skrifarinn við peningunum, en hinn bók-
fæi'ði nöfn kaupendanna.
Ckaverny og Navailles voru nú hættir
að hlæja. Þeir stóðu agndofa af undrun
og aðdáun. ,
Loksins kom að nr. 942 og var það
ekki stærra um sig en tvær ferálnir. Það
komst i tuttugu og átta þúsund franka.
Peyrolles skelti aftur uppboðsbókinni
og kallaði:
„Uppboðinu er nú slitið, herrar góðir!“
Nú sló öllu í þögn og horfðu kaupend-
urnir hverjir á aðra.
Gonzagua kallaði á Peyrolles og sagði
við hann:
„Reynið þér nú að koma þeim burtu“.
I sömu svifum. kom nýr hópur manna
utan úr forsalnum og tilheyrði alt það fólk
hirðinni. Hikaði það sór við, er það sá
mannfjöldann, sem fyrir var.
„Gerið þið svo vel að ganga inn“, sagði
Gonzagua.
I þessum hóp voru ýmsir ættingjar
Nevers, er ætluðu að sitja ættarfundinn.
„Hvernig fór salan?“ spurði einn
þeirra. ^
„Æ, hún var nú ekki upp á marga
fiska“, svaraði Gonzagua kæruleysislega,
- 91 -
„Heyrðirðu hverju hann svaraði?11 sagði
Cocordasse úti í“gluggaskotinu.
„Það var aldreí nema satt“, svaraði
Passepoil og þurkaði af sér svitann. „Þess-
ir beinasnar hefðu sjálfsagt leyft honum
að flá af sór gæruna ef hann hefði farið
fram á það“.
„Rvað hafið þér fengið mikið?“ spurði
ættinginn.
„Eg fékk tuttngu og þrjú þúsund franka
fyrir seinustu búðina og hefði átt að byrja
á þeirri upphæð“, svaraði Gonzagua.
„Það er helbert æði!“
„Já, þeir láta eins og þeir séu vítlausir
og nú er eg búinn að leigja og selja alt,
garðinn, forsalinn. hesthúsin og vagnskýlin.
og get líklega hvergi holað sjálfum mér
niður að lokum, eða neyðist til að flytja í
eitthvert gistihúsið. Eg hefi ekkert eftir“
„Hugsið þér yður um. Það væri ef til
vill ekki óhugsandi að halda annað upp-
boðið til“.
Undir eins og uppboð heyrðist nefnt,
þustu allir að, sem ekki höfðu hrept neitfe
í fyrra skiftið.
„Nei, nú hefi egjjekki meira“. sagði Gon-
zagua, en eftir stundar umhugsun bætti
hann við: „Jú, það er alveg satt.!“
„Hvað þá?“ gall við úr öllum áttum.
„Jú, eg hefi hundakofann minn“.
Hirðfólkið rak upp hlátur en kaupsýsl-