Vísir - 01.03.1918, Side 3

VIS.IR
ishússtns „HerðubreiÖ"
við Frikirkjuveg er
jQjr,, G V O«
gildi í brauöseölinum, en hann læt-
ur af hendi i kornvöruseSlinum,
MjÖÍvigt brauös — þ. e. rúgbrauös
cg hveitibrauös — er i þessu sam-
bandi talin )4 hlutar af brauö-
þyngdinni. kilógramm mjöls (3
seöilreitir) jafngildir þannig 10
kílógrömmum áf brauöi og i skiít-
mn fyrir kornvöruseöla er gilda
7J4 kilógramm veröa því látnir
brauöseðlar, er gilda 11 kílógrömm
(10 kg. + 10%).
Til leiöbeiningar við kaup á
brauðum skal þess getið, að þyngd
brauða er ákveðin þannig:
Rúgbrauð heil 3000grömm, hálf
1500 grömm.
Normalbrauð og hálfsigtibrauð
beil 2500 grömm, hálf 1250 grömm.
Franskbrauð, sigtibrauð, súr-
brauð og landbrauð', heil 500 grm.,
hálf 250 grömm.
Ef keypt er hálft rúgbrauð, ber
því að afhenda seljanda gulan
brauöseðil, en sé hálft hveitibrauð
keypt, skal afhenda bláan seðil.
Sé aftur á móti keypt hálft nor-
malbrauö eða hálfsigtibráuð, skal
afhenda seljanda gulan seðil, en
hann lætur bláan seðil i skiftum.
Eftir 1. mars verður seðlaskrif-
stofan í Hegningarhúsinu opin alla
virka daga kl. 10—4 og verður
kornvöruseðlum skift þar fyrir
bráuðseðla.
Borgarstjórinn í Reykjavik,
27. febrúar 1918.
K. Zimsen.
Frá Vestur-fslendiogum.
Ritst)öraskifti við Lögberg
* Nýtt blað ?
Effcir kosningarnar til sam-
bandsþingsins í Canada, urðu rit-
sfcjóraskifti við annað aðalblað
Vestnr-íslendinga í Winnipeg,
Lögberg. Fyrverandi rifcstjóri
blaðsins, dr. Sig. Júl. Jóhannes-
son, segír þannig frá tildrögun-
um til þessarar breytingar.
„Ástæðan var upphaflega sú,
að eg fekk fri frá blaðinu með-
an kosningabaráttan stóð yfir, til
þess að geta gefið mig við ferð-
um og ræðuhöldum.
Þegar Borden-stjórnin var
komin affcur til valda, héldu
stjórnendur blaðsins tafarlaust
fund og sögðu mér upp atvinnu.
Gierði eg mér fulla grein fyrir
því frá upphafi, að afstaða mín
í stjórnmálunum gæti bakað mér
atvinnnmissi; en sannfæring mín
var mér meira virði en staða“.
Við ritstjórn blaðsins hefir svo
Jón J. .Bíldfell tekið, og gerir
hann í athugasemd við þessa
skýringu fyrirrennara síns, þá
grein fyrir afstöðu eigenda blaðs-
ins, að Sig. Júl. J. hafi lýst því
yfir# áður en kosningabaráttan
hófst, að hann gæti ekki haldið
áfram ritstjórn-blaðsins, ef sam-
steypustjórn Bordens sigraði í
kosninguimm, og ber sjálíeagt
að skilja það svo, að eigendur
blaðsins hafi krafist þess af hon-
nm, að hann beygði sig undir
iirslit kosninganna — „að taka
með jafnaðargeði því, sem orðið
er, og styðja þessa stjórn í öllu
þvi, sem hún gerir vei“, eins og
nýi rifcstjórinn segir að Logberg
ætli að gera, „þó á hinn bóginn
vér munum hlífðarlaust benda á
yfirsjónir hennar og galla“.
— Eins og kunnugfc er, hefir
Lögberg verið blað frjálslynda
flokksins, en Borden tókst að
kljúfa flokkinn á herskyldumál-
inu og mynda samsteypustjórn !
íhaldsmanna og frjálslyndra gegn !
vilja aðalforingja fijálslynda
fiokksins, sir 'VVilfrid LaurieV,
sem vildi láta leggja herskyldu-
lögin undir þjóðaratkvæði.
Hefir S. J. J. talið það svik
við hugsjónir flokksins, að láta
þessa samsteypu afskiftalausa eða
styðja hana, og þess vegna er í
asráði að hann fari að gefa út
nýtt blað, og segist hann haia
bundist samtökum við marga
góða menn og áhrifamikla í þvi
skyni.
Dánarfregn.
Frú Oddný Eggertsson, kona
Árna Eggertssonar umboðsmanns
íslensku stjórnarinnar í Banda-
ríkjunum, andaðist að heimili
þeirra hjóna í Winnipeg þ. 21.
janúar s. 1. í erfðaskrá sinni gaf
hún looo dollara til þess að stofna
barnaheimili á meðal Vestur-ís-
lendinga i minningu um látna
dóttur sína, Sigríði, en með því
skilyrði að sjóðurinn aukist nægi-
lega mikið með tillögum frá öðr-
um, sem slíku fyrirtæki eru
hlyntir, að fært verði að byrja á
slíkri stofnun innan\io ára. En
ef sjóðurinn hefir ekki aukist
nægilega til þess að ráðlegt verði
að byrja innan þess tíma, þá er
svo ákveðið í erfðaskránni, að
sjóðinum með áföllnum vöxtum.
skuli varið til að stofna bama-
heimili á hentugum stað á íslandi.
Heimilið á að heita „Móðurást",
hvort sem það verður reist vestra
eða hér. \
Banamein frú Oddnýjar var
nýrnabólgá, og andaöist hún að
nýaístöðnum barnsburði. Hún
hafði eignast dóttur tveim dögum
áður en hún dó, og var dóttirin
skírð daginn sem nióðirin var
jörðuð, áður en greftrunarathöfn-
in hófst.
ímyndun.
Kveld eitt var ung stúlka með
unnusta sínum í leikhúsi. Henni
varð snögglega ilt, og kvartar um
klýju. Unnusti hennar, sem var
læknir, tók þá eitthvað upp úr vasa
sínum og sagði ufn leið og hann
létti henni það : „Láttu þcssa töflu
upp í þig, en rendu henni ekki nið-
ur.“ Stúlkan fór að ráðum hans,
og batnaði undir eins. Hana lang-
aði til að vita hvaða ly.f það væri,
sem sér hefði batnað svona fljótt
af, og það, þótt aö taflan lægi énn
óbráðin í munni hennar þegar húo
kom heim, tók hún töfluna óðara
og skoðaði hana; og þetta ágætis-
lyf var þá — hnappur.
320
t
Bti í horninu t'ór að koma hreyfing á hrúg-
una, sem þar var og reis Kroppinbakur þar
upp úr öllum sjölunum og sessunum, sem Cha-
verny hafði fleygt ofan á hann. Ekki vissi
Gonzagua um neitt það, sem gerst hafði þar
áður, en kveðið svo að orði, aö vel mætti svo
verða, að Lagardere brýtist inn um gluggann
eða traeöi sér ofan um reykháfinn, en það eitt,
mætti eiga víst, að. hann kæmi á tilteknum
tima. Hann stóð eins og stytta með glasið
í hendinni þegar hann sá, að hrúgan fór að
hreyfast, en þaðan heyrðist óviðfeldinn hlátur.
„Eg er í ykkar hóp 0g hér ér eg,“ sagði
maðurinn.
Ekki var þetta Lagardere.
„Nei, þarna er þá Kroppinbakur vinur okk-
ar,“ sagði Gonzagua og- fór aS hlæja.
Kroppinbakur tók sér glas í hönd og hróp-
aði:
„Niöur með Lagardere! Hann hefir ekki
þorað að koma, raggeitin sú arna, af því að
hann veit að eg er hér.“
„Skál Kroppinbakur!“ hrópuðu hinir allir.
„En hverjir eru þessir tveir?“ sagði Kropp-
inbakur og benti á dyrnar.
Það voru þeir Cocordasse og Passepoil, sem
liöföti gengið inn í salinn og stóðu við dyrnar.
Virtust þeir vera býsna hróðugir.
„Látið þið ]iá fá í staupinu," sagði Gonza-
321
gua glaðlega, „og svo geta þeir drukkið með
okkur.“
Chaverny leit þá óhýru auga og gekk burt
frá borðinu þegar þeir færðu sig nær, en
Kroppinbakur ávarpaöi hann og spurSi hann
hvort hann vildi byrja á nýjan leik. Chaverny
rétti fram glas sitt og hófu þeir svo kapp-
drykkjuna aftur.
ÞaS var eins og létt væri steini af veitslu-
gestunum. Fyrst að Lagardere kom ekki þrátt
fyrir stóryrði sín, þá var einsætt að hann
mutidi dauður vera. Jafnvel Gonzagua sjálfur
dró þetta ekki í efa lengur.
Kvenfólkið kom nú aftur inn í salinn og
vék Gonzagua sér að Donna Crúz og sagði
við hana: „Nú er timi til kominn, að þér gerið
vinkonu yðar aðvart. Hún getur auðvitað
skorast undan þessu, en bæði hennar vegna
sjálfrar og annars manns, fer best á því, að
hún iáti til leiðast."
Donna Crúz vissi ekkert um afdrif La-
gardere, enda treysti Gonzagua því.
. „Segiö mér að eins fáein orð, sem geti skýrt
þetta fyrir mér,“ sagði hún.
„Treystiö þér mér ekki?“ sagði hann höst-
uglega, en Donna Crúz gekk burt.
Þeir Kroppinbakur og Chaverny’ þreyttu
drykkjuna hinum gestunum til mikillar skémt-
unar, og fóru þeir að veðja um, hvor þeirra
]iylc!i meira. »
322
Áróra sat grátandi niðri í herbergi sinu,
þegar Donna Crúz kom inn til hennar.
„Nú er tíminn kominn,“ sagði hún.
„Eg er tilbúin," svaraði Áróra.
„Þér hefir þá snúist hugur,“ sagði Donna
Crúz og hafði hún ekki búist við þessu svafi.
„Eg hefi legið á bæn og þegar maður biðst
fyrir, þá birtir yfir nianni.“
„Iivað hefirðu þá hugsað þér?“ spurðí
Donna Crúz.
„Eg er reiðubúin að deyja.“
„En liér er alls ekki um það að ræða.“
„Það ér langt síðan að eg hefi sætt mig viS
þá tilhugsun, enda hefir mig lengi grunaö,
að eg væri sök í mótlæti hans. Hann væri
nú alfrjáls maður, og ánægður með lífið, ef
eg væri ekki þvi til hindrunar.“
„Það stendur nú að vissu leyti jafnilla á
fyrir mér og þér. Næst Lagardere hinum fríöa
og fötigulega er Chaverny greifi eini maður-
inn, sem eg get feltjiug til."
„Viö skiljum ekkert i neinu af þessu, Flóra
niín góð. Það er eg, sem heiti ungfrú Nevers
og verndarmaður minn hefir látið mig kyssa
marmaralíkneski föður míns, en Gonzagua
hefir ofsótt mig á allar lundir, alt frá því aö
eg var barn að aldri, og er hú að brugga mér
seinustu vélráðin."
„Eg veit ekki 'hvaö Gonzagua ætlar sér
með þig,“ sagöi Donna Crúz, „en hitt veit
Paul Feval; Kroppinhaknc.