Vísir - 07.03.1918, Blaðsíða 3

V ISIK
Húsið Baldurshagi
í Mosfellssveit,
ásamt afnotarétti af tilheyrandi landupildu, slægi'um og kálgarði,
fæst leigt frá 14. mai næstk.
Lysthafendur snúi sér til
skrifstofn Garðars Gíslasonar
við Vitatorg fyrir 15. þ. m.
Stúkan Arsól nr. 136
heldur fund í Groodtemplarahúsinu í dag kl. 8l/t e. m.
Embættismenn Einingarinnar heimsækja fundinn.
Áríðandi að félagskonur sæki fundinn.
Æ. T.
Yngri deild Hvítabandsins.
Fundur fimtudagin 7. þ. mán. á venjulegum stað og tíma.
Fjölmennið stundvíslega. Stjórnin.
Frá Bretnm.
áðflntDiugar Breta hafa því
nær ekkert minkað
síðasta ár.
í ræðu, sem Lloyd George
fiólt núna um áramótin, sagði
iann að skipastóll Breta hefði
minkað um því nær 20°/0 af
völduni ófriðarins, en þó hefðu
aðflutningar tii Bretlands orðið
að eins 6°/0 minni á árinu 1917
en næsta árið á undan, þrátt
fyrir hinn ótakmarkaða kafbáta-
hernað.
Asquith gerði þá fyrirspurn
vm það, hvort miðað væri við
verðmæti eða þunga (,,tonnage“)
og L. G. kvað miðað við þunga.
Verkanir kafbátahernaðarins
iiafa þannig orðið furðu litlar að
þessu leyti, og komið miklu
þyngra niður á ýmsum hlutlaus-
um löndum, sem aðfiutningar
hafa tepst til, bæði vegna vöru-
akorts og eins hins, að Bretar
liafa látið hlutlausu þjóðirnar
leggja sér til skip.
Matvælaúthlntunin
neyðarúrræði.
í sömu ræðu sagði L. G. að
matvæli væru nóg til í landinu,
en sú skylda hvíldi á þeim, sem
ættu birgðir af tei, smjörlíki og
smjöri, að miðla þeim birgðum
sem jafnast til allra. Ef þeir
gerðu það, þá væru þessi kapp-
hiaup í sölubúðirnar og troðn-
Ingar við dyrnar óþörf, enda
myndi það ekki valda eins mik-
illi óánægju meðal fólksins, þó
skortur yrði a einhverjum nauð-
synjavörum, eins og grunurinn
um að sumir feng]'u meira en
þeim bæri.
Bretland er liklega einalandið
í Norðurálfunni, sem aldrei hef-
ir haft af matvælaúthlutun að
segja, enda segir L. G. að slík
úthlutun sé neyðarúræði, sem
stjórnin megi ekki grípa til fyr
en í allra síðustu lög, þótt að því
kunni að reka að það verði ó-
hjákvæmilegt, ef kaupmennirnir
miðla vörum sínum ekki sam-
viskusamlega milli manna.
\ I Bæjarfróttir. ||
Samskot
5 krónur færði ónefndux mað-
ur Vísi í gær til Samverjans.
Annar 3 krónur handa fótalausa
manninum.
Skósverta
var orðin Htt fáanleg eða ó-
fáanleg í bænum, vegna þess að
birgðir kaupmanna voru alveg
þrotnar. Úr þessu er nú ráðin
bót, þvi að Ágúst Guðmundsson
skósmiður á Laugaveg 39 býr
Leflar og sanOskinn
í verslun
U. Beujamínssonar.
til úgæta skósvertu og hefir hana
til sölu.
Aukaþingið.
Það er nú fullyrt, að auka-
þing verði kvatt saman fyrri
hluta aprílmánaðar.
„Dagný,“
danska seglskipið, sem leitaði
hafnar í Noregi í vetur á leið
hingað til lands, átti að sögn
að leggja af stað þaðan núna
um mánaðamótin. Skipið hefir
ýmsar vörur meðferðis og þar á
meðal allmikið af pappír.
Bæjarstjórnarfundur
verður haldinn í kvölcL Á
dagskrá er meðal annars skipun
hafnargjaldkera. Um þá stöðu
hafa sótt 11 menn. Lagt verð-
ur fram mat á þeim hluta Arnar-
hólslóðarinnar, sem bærinn ætl-
ar að kaupa og Landsspítala-
lóðinni.
Veðrið i dag
er mjög líkt og í gær um land
alt, 5 st. hiti í Vestmannaeyjum
3,6 í Bvík, 3,5 á ísafirði, 2,6 á
Seyðisfirði, 1,2 á Akureyri og 0
á Grímsstöðum í morgum, áttin
sunnan og suðaustan.
338
.geng- nú út i dauöann og mun móöur þinni
þá veröa minna uni, þó aö þú hafir tekiö niöur
fyrir þig.“
Hann kysti enn einu sinni á hönd hinnar
ungu meyjar, laut furstafrúnni og gekk út
úr dyrunum og sagði um leið:
„Leiðið mig nú fyrir dómara mína!“
Meðan þetta gerðist hafði Gonzagua brugð-
i'ð sér til ríkisstjórans i einni svipan. Var hann
■ ekki kominn á fætur og rétti Gonzagua hönd-
ina, en Gonzagua tólc í hana og settist viö
höfðagaflinn. Sagði hann nú ríkisstjóranum
mjög kænlega frá öllum tilraunum sínum til
að hafa uppi á Áróru, svo að frásögnum þeirra
Lagardere og hans hlyti að bera saman, hvað
það snerti.
„Eg k'omst á snoðir um,“ sagöi Gonzagua,
„að Lagardere hafði felt hug t il ungrar stúlku
af Sígaunakyni og hafði skifti á þeim Ár-
óru og henni. Lét eg þá einskis ófreistað til
að ná í Áróru, en Lagardere liugsaði um það
eitt, að fá lagskonu sína viðurkenda sem erf-
ingja að hinum feiknamiklu eignum Nevers
með tilstyrk skjala þeirra, er hann hafði í
höndum.“
Þessi frásaga var þannig löguð, að ríkis-
stjóranum hnykti við hana, enda var það ekki
ósennilegt, aö annar eins landshornamaður
og Lgardere mundi gera alt sitt til að kló-
festa þennan arf, er svo var stórfengilegur,
Paul Feval: Kroppinbakur.
339
að menn höfðu getað grunað annan eins niann
og Gonzagua um að hafa gert sig sekan í
manndrápi til að komast yfir hann. Sá Gon-
zagua vel, hver áhrif frásögn hans hafði á
ríkisstjórann.
„Eg skal nú ekki þreyta yður lengur," sagöi
hann, „en svo fóru leikar, að með ósegjan-
legri fyrirhöfn tókst mér að koma þeim öll-
um þremur hingað til Parísar, þó ekki væri
alt af vandað til úrræðanna, og nú eru þau
hér stödd.“
„En það er þó tæplega fyrir þínar aö-
gerðir.“
„Jú, fyrir mínar aðgerðir og einskis ann-
ars manns.“
„Var þér kunnugt um, að Lagardere var
hér í París, þegar þú baðst mig leyfis að
kalla saman ættarfundinn?"
„Já, víst var mér það,“ svaraði Gonzagua
hiklaust.
„Hvers vegna hefiröu ekki sagt mér það?“
„Eg tel mér það enga minkun, að kannast
við, að vélar og undirhyggja eru ekki að mínu
skapi. Hann varð fyrri til en eg og hefir
blekt niig með því að látast vera kryplingur
sá, er þér hafið séð úr glugganum hérna.“
„En hvar er unga stúlkan?“
„Hún er hjá móður sinni.“
„En skjölin? Eg verð að viðurkenna, að
þar í liggur aöalhættan fyrir yður.“
340
„Hættai“ sagði Gonzaguá fyrirlitlega.
„Hins vegar er það ekki við lambið að leika
sér að fást við slíkan loddara, sem alstaðar
hefir smeygt sér inn i þessu kryplingsgerfi
og það fyrir mína tilstilli, enda var úlfurinn
ekki lengi að smeygja af sér sauðargærunni
þegar svo var komið.“
„Var Lagardere þá einn síns liðs móti ykk-
ur öllum?"
„Nei, þeir voru fjórir saman, að Chavemy
meðtöldum."
„Var Chaverny í þeim hóp?“ spurði ríkis-
stjórinn forviða.
„Já! Hann hafði kynst Lagardere í París og
nú hefi eg gert ráðstafanir til að taka bann
fastan.“
„En hverjir eru hinir?“
„Það eru flakkarar tveir, og hafa þeir lika
veriö handsamaðir. Þeir eru annars gamlir
félagar Lagardee og liafa tekið þátt í óknytt-
um hans á fyrri árum.“
„Jæja, — en þá áttu nú eftir að skýra mér
frá, hvernig stendur á þinni eigin framkomu
i nótt.“
Gonzagua leit á rikisstjórann og lést vera
alveg steinhissa. — „Þessar fjarstæður eru
þá komnar yður til eyrna,“ sagði hann, „en
sannarlega eruð þér alt of gáfaður maður íit
þess að leggja trúnað á slíkar sögur.“
„Láttu gáfur mínar eiga sig, en segðu mér