Vísir - 14.03.1918, Síða 3

V 1SI ?
'Ertfr %Lr *X* -slr yJt* .jsíii—5dá—iiö—aLi—s&LJt
Afmæli í dag.
SumarliSi Gíslason, sjómaður.
Kristóíer Magnússon, verkam.
Margrét Jónsdóttir, húsfrú.
Jens Waage, bankabókari.
Ólafur Hvanndal, kaupm.
Anna Sigurjónsdóttir, húsfrú.
Bjarni Matthíasson, hringjari.
Kristján A. Möller, málari.
Siguröur Björnsson, kaupm.
Guðm. Loftsson, bankaritari.
Siguröur Ólafsson, sýslumaöur.
Siguröur Grímsson, prentari.
Elin Jónsdóttir.
Guörún Magnúsdóttir, ungfrú.
í vetur, en nú er aö sögn i ráöi
aö fariö veröi aö gefa hann út hér
í Reykjavík.
Dánarfregn.
Bergljót Jónsdóttir, móðir Sig-
uröar Kristjánssonar bóksala and-
aðist hér i bænum í gær.
Landsbankaútibú
er nú ákveðið aö setja á stofn
i Árnessýslu, samkvæmt fyrirmæl-
um síöasta þings. Sagt er að úti-
búið eigi aö veröa á Seljossi.
Lausn frá embætti
er nú veitt Indriöa Einarssyni
skrifstofustjóra frá i. april og sira
Valdimar Briem á Stóra-Núpi frá
fardögum.
Páskamaturinn
verður bæði góður og ódýr ef þér kaupið í hann í
Matvöruversl Grettisg, i.
Eon eitt Harmonram
(með tvöföldum hijóðum) t i 1 s ö 1 u.
Verð 450 krónur.
Loftur Guðmundsson.
navagnar
Rafmagnsstöð
til áburöarframleiðslu vilja sam-
vinnufélög danksra bænda fá að
koma upp viö Lagarfoss eystra.
Erindreki félaganna hér er Karl
Sigvaldason bóndi í Syörivík í
,Vopnafirði, sem kom hingaö á
dögunurn, og er hann að leita
samninga við stjórnina, en prest- |
setrið Kirkjubær i Hróarstungu,
•sem er landssjóöseign, á landið aö
fossinum annars vegar. Hinu meg-
in er Stora-Steinvaö, eign Tungu-
hrepps, og he'fir hreppsnefndin
þegar veitt sitt samþykki. — Vænt-
anlega lætur landsstjórnin máliö
bíöa þingsins.
Prestskosningin á ísafirði.
Atkvæöin, sem greidd voru viö
prestskosninguna á ísafirði, sem
fram fór i vetur,.voru talin hér í
fyrradag. Alls vorn greidd 690 at-
kvæöi, og kosningin því gild. Sira
Sigurgeir Sigurösson, settur prest-
ur á ísafirði, hlaut 630 atkv., en
25 voru ómerkt og 5 ógild.
„ÞjóÖólfur“
hætti aö koma út á Eyrarbakka
Jarðarför
Hjartar sál. Hjartarsonar fór fram
í gær. Stjórn Iönaöarmannafélags-
ins bar kistuna inn í kirkjuna, en
félagar úr Oddfellow-félaginn út
og trésmiðir inn í kirkjugaröinn.
±étsrt él
Skólavörðnstíg 6 8
Samskot.
G. F. sendi Vísi 10 kr. í gær
handa maninum, sem misti fæt-
urna.
„Geysir“
á aö fara héöan í dag áleiðis til
útlanda (Bergen), og tekur póst til
Englands.
„Lagarfoss“
fer héðan ekki fyr en á morgun.
„Sterling“
fór frá Kauplnanhahöfn á
þriöjudaginn.
„Borg“
er farin frá Leith.
Verktræðingaíélag íslanðs.
fyrir mælingamenn.
Að öllu forfallalausu verður að tilhlutUn Verkfræðingafélags
íslands haldið 2 mánaða námsskeið í einfaldri landmælingu i april
—júní mánuðum næstkomandi. 10—12 ungir menn, vel að sér i
reikningi, geta þar fengið að læra yfirborðsmælingu, hallamælingu
og ef til vill dýptarmælingu, bóklega og með verklegum æfingum.
í»eir, sem óska að taka þátt í námsskeiðinu, sendi eiginhand-
ar, skriflegar umsóknir til stjórnar Verkfræðingafólags íslands fyrir
1. apríl.
Nánari upplýsingar á vitamálaskrifstofunni, daglega kl. 3—4„
XSLensian er olsLeyKHíS.
360
359
nafn sitt, en Donna Crúz haföi gengið inn
á eftir honum.
„Hvaða erindi eigiö þér hingaö ?“ spuröi
furstafrúin og horföi undrandi bæöi á sjálfan
hann og föt hans, sem öll voru óhrein og
útötuð.
„Eg kom til þess að biðja ungfrú Nevers
afsökunar, og um leið til þess aö færa henni
orðsendingu," sagöi greifinn.
„Frá hverjum er sú orösending?" spuröi
frúin og hnyklaöi brýrnar, en Áróra brá lit-
um og titraöi öll. Rendi hún þegar grun í
hvaöan orösendingin mundi vera.
„Orðsendingin er frá riddaranum Hinrik
Lagardere.“
Um leiö og hann rnælti þetta, þreif hann
vasaklút Hinriks upp úr vasa sínum. Áróra
ætlaöi aö standa upp, en var þess ekki megnug.
„Er þetta orösendingin?" spuröi frúin og
horföi á þetta einkennilega „skjal".
„Hann er þá lifandi," hrópaöi Áróra frá
ser nuniin af fögnuöi, og greip um báöar
hendur greifans. Hún reyndi aö staulast fram
úr því, sem krotaö var á klútinn, en þaö
gekk ekki greiðlega, enda var það bæöi, að
augu hennar fyltust tárum og að þessi fáu
orö a klútnum voru ill-læsileg og næstum
útmáð. Ætluöu þau öll að hjálpa henni, fursta-
frúin, Donna Crúz og Chaverny, en hun kvaöst
Paul Feval: Kroppinbakur.
vilja lesa þetta sjálf og færöi sig nær glugg-
anum og gat þá greint þessi orð:
„Til furstafrúarinnar Gonzagua. Leyfið mér
að líta Áróru einu sinni enn, áöur en eg dey.“
Áróra stóö sem steini lostin og studdi móðir
hennar hana. „Hvar er hann?“ spuröi hún.
„1 Chatelet-fangelsinu.“
„Þaö er þá búiö að dæma hann.“
„Ekki veit eg þaö. Eg veit að eins, aö hann
hefir veriö tekinn fastur.“
„Eg vil fá að sjá hann, en hvernig á eg
fara að því?“ sagöi Áróra og sleit sig af
móöur sinni.
„Hvers vegna gleymirðu móöur þinni, sem
stendur hér við hlið þér?“ sagði frúin. „Eg
skal fylgja þér til Chatelet-fangelsisins.“
„Er þér það alvara?“ spuröi Áróra.
„Eg skoða eiginmann dóttur minnar sem
rninn eigin son,“ svaraði móöir hennar, „og
nuindi eg verða fyrst allra til að harma það,
ef honum hlektist á, enda skal eg forða lífi
hans, ef nokkur tök eru til þess.“
Hún gekk fram aö dyrunum, en Áróra greip
hendur hennar og laugaði þær meö tárum
sínum.
„Guö blessi þig, móðir mín!“ sagði hún.
Það hafði teygst furðanlega úr morgun-
verði ættarfundarins, enda var fundarmönn-
um þeini öllum tamara og kærara að sitja
undir borðum en að sitja x dómarasæti. Haföi
361
þessi annar fundur þeirra þá einnig oröiö
sýnu styttri en hinn fyrri. Þaö var nú komið
upp úr lcafinu, að tvö vitnin voru horfin, þeir
Cocordasse og Passepoil, en þriöja vitnið var
eftir, sem sé Peyrolles. Haföi hann veriö yfir-
heyröur og framburöur hans verið svo ljós
og skilmerkilegur, að hann greiddi mjög gang
málsins.
Annars var lítiö um þægindi handa dómur-
unum og einhver lausamenskub'ragur á allri
réttarathöfninni. Fangarnir uröu meðal ann-
ars að ganga gegnum einkaherbergi dómstjór-
ans, þegar þeir voru sóttir i fangelsið og flutt-
ir í það aftur.
Klukkan var nú orðin tvö.
„Hamingjunni sé lof fyrir, að viö náöum
í þetta vitni, þennan Peyrolles,“ hvíslaði einn
meðdómarinn að sessunaut sínum. „Annars
heföi þetta réttarhald staðið til klukkan þrjú
eða lengur.“
Dómstjórinn var aö fara í embættisskrúöa
sinn og laga á sér hárkolluna inni í herbergi
sínu. Var lionum þá sagt, að tveir kvenmenn
vildu ná tali af honum.
„Hvernig líta þær út?“ spuröi hann önugur.
„Þær eru báðar dökk-klæddar og hafa blæju
fyrir andliti, en þær komu hingað í vagni
Gonzagua fursta.“
„Þaö eru þá líkRga einhverjar drósir frá
leikhúsinu. Eg held aö þær geti beðiö!“