Vísir - 16.04.1918, Blaðsíða 3

V l b J rt
■sjálfgefið, að þeir mættu ekki
setiast í þingsæti þegar svo stæði
á sem nú. Stjórnarskráin væri í
ýmsum greinum ekki tæmandi,
t. d. væri svo fyrir mælt í henni
að kostnað við ferðir ráðherra á
konungsfund skuli greiða
úr landssjóði, en af því væri
ekki dregin sú ályktun, að hann
aetti sjálfur að greiða kostnað
af öðrum embættisutanferðum
Þegar svo stendur á, að stjórnar-
skráin eða önnur lög eru ekki
- tæmandi, taldi hann rétt að
skýra þau á þann hátt, sem skyn-
samlegast væri.
Samkvæmt áskorun Bjarna
-Jónssonar tók forsætisráðherra
til máls, til að svara fyrirspurn
tun það, hvorb nokkurt þingsæti
væri autt. Kvað hann þá spurn-
ingu út í hött og utan við það
mái sem um væri að ræða.
Bjarni væri að vísu iagamaður
mikill, en allgamlaður orðinn í
ölium lögskýringum. Sæti kvaðst
liann hafa átt í stjórnarskrár-
nefndinni 1913, en ekkert muna
©ftir því að nefndin hefði ætlað
að slá varnagla þann sem B. J.
hefði talað um.
Sig. Eggerz minti á, að hann
hefði eitt sinn (á þingi 1912, er
Kr. Jónsson var ráðherra?) stutt
að því að andstæðingur sinn tæki
sæti á þingi.
Varð nokkurt frekara þvarg
um þetta, og vildi Bjarni Jóns-
son, að menn tæki það trúanlegt,
að hann myndi hvað rætt hefði
verið í stjórnarskrárnefndinni
1913, þó að þeir forsætisráðherra
og P. J. myndu það ekki. En
líklega hafa menn ekki þorað að
treysta minni hans, því að lok-
um, þegar borin var upp til-
Jaga um
að verða við beiðni fyrsta
landskjörins þingmanns um
að varamanni hans yrðileyft
að taka sæti á þiuginu,
þá var hún samþ. að viðhöfðu
nafnakalli með 20 atkvæðum
gegn 16.
Já sögðu: Björn Stefánsson,
Eggert Pálsson, Einar Arnórsson,
Einar Árnason, Einar Jónsson,
Gísli Sveinsson, Guðjón Guð-
laugsson, Guðm. Björnson, Jóh.
Jóhannesson, Jón Jónsson frá
Hvanná, Jón Magnússon, Magn-
ús Guðmundsson, Magnús Krist-
jánsson, Magnús Pétursson, Pét-
ur Jónsson, Sig. Sigurðsson, Sig.
Stefánsson, St. Stefánsson, Þór-
arinn Jónsson og samkvæmt úr-
skurði forseta, um að honum bæri
að greiða atkvæði, Sigurjón Frið-
jónsson.
Nei sögðu: Bened. Sveinsson,
Bjarni Jónsson, Guðm. Olafsson,
BLákon Kristófersson, Hjörtur
Snorrason, Jörundur Brynjólfss.,
Karl Einarsson, Kr. Daníelsson,
M. Torfason, Pétur Ottesen, Pét-
ur Þórðarson, Sig. Eggerz, Sv.
Ólafsson, Þorl. Jónsson, Þorst. M.
Jónsson og Ólafur Briem.
Sigurður Jónsson ráðherra og
Björn Kristjánsson greiddu ekki
atkvæði.
Kosnir embættismenn
þingsins,
Var siðan gengið til kosninga
embættismanna þingsins.
Forseti sameinaðs þings
var kosinn Jóhannes Jóhannesson
með 19 atkv., en Kr. Danielsson
hlaut 18, V a r a f o r s e t i varð
Magnús Torfason með hlutkesti
milii hans og Einars Arnórssonar
en báðir hlutu þeir (við þriðju
kosningu) 18 atkv.
Kaupafólk
6 stúlkur og 2 karlmenn, vant
heyvinnu, geta fengið kaupa-
vinnu á næst komandi sumri á
góðu og stóru heimili í Húna-
vatnssýslu. Gott kaup. A. v. á.
Skrifarar voru kosnir Sig-
uröur Stefánsson og Þorl. Jóns-
son að viðhafðri hlutfallskosningu.
Loks var kosin kjörbrjefanefnd
og fundi síðan slitið.
Embættismenn deildanna.
Siðan voru fundir settir í deild-
unum og gengið til kosninga á
embættismönnum.
Aðalforsetar deildanna urðu þeir
sömu og í fyrra. Guðmundur
Björnson í Ed. og Ó 1 a f u r
B r i e m i Nd.
1. varaforseti Ed. varð Guðm.
J Ó 1 a f s s o n, en 2. Karl Einars-
son.
Skrifarar i Ed. urðu þeir sömu
og i fyrra: Eggert Pálsson
og Hjörtur Snorrason.
1. varaforseti í Nd. varð M a g n-
ús Guðmundsson með hlut-
kesti milli þeirra Bened. Sveins-
sonar, en 2. varaforseti varð Bjarni
Jónsson. Við þá kosningu skiluðu
13. þm. auðum seðlum, en 5 atkv.
féllu á ýmsa þingmenn, en Bjarni
hlaut 7.
Þá var loks, samkvæmt kröfu,
hlutast um sæti þingmanna í Nd.
en í Ed. sitja allir í sömu sætum
og á síðasta þingi.
Mótor
til 3s.aups
Sterkur, vel hirtur 8 hesta mótor
(Hoffmann) með öllu tilheyrandi
fæst keyptur með góðu verði riú
þegar. Upplýsingar í
Bíma 736.
ierslunarmaðr
sem er vanur og áreiðanlegur og
hefir góð meðmæli, óskar eftir
atvinnu við verslun nú þegar eða
frá 1. maí. Tilboð merkt :
„Áreiðanlegur" leggist inn á afgr.
þessa blaös fyrir 20. apríl.
liumpasipz
nýkomið
í Ireiiisbúð.
Athugið!
Ef einhvern, sem ætlar að gera út
gott vélskip á síldveiðar i sumar,
kynni að vanta skipstjóra, sem
líka getur verið nótabassi, getur
hann lagt tilboð í lokuðu umslagi
merkt „Á hreinu" inn á afgr. Vís«
is sem fyrst.
fæst allan daginn i bakaríinu á
Hverfisgötn 72.
33
mp, hafði hann aldrei gengið að neinni strit-
vinnu. Tennurnar voru óskemdar, en þó tók
eg eftir því, að ein tönn í efri tanngarðinum
hægra megin var eftir tannlækni. Á litla
fingri vinstri handar var fornlegur signets-
hringur og grafin fljúgandi svala á plötuna.
Kannaðist eg við það úr skjaldamerkjafræð-
inni, að jætta var merki Arundelættarinnar
— á frönsku Hiróndeele — og leiddi
eg athygli lögreglustjórans að því.
„Eg hefi leitað í vösum hans,“ sagði liann,
,,og ekkerrt annað fundið en nokkra peninga,
rúm ellefu pund, fáeina franka og einhvern
eldgamlan pening, en við erum jaf.nnær fyrir
þvi, hver hann er.“
„En hvað kom yður til að halda, að ekki
væri alt með feldu, þegar þér komuð inn í
borðstofuna — annað en það, að rafljósin
voru kveikt ?“ spurði eg gömlu konuna, er
kvaðst heita Orrock.
„Já, sjáið þér til — það er best fyrir yður
að ganga ofan og líta á það,“ svaraði hún.
„Kann ske að lögreglustjórirflr vilji fylgja yð-
ur ofan.“
>Já, eg' fer þangaö nú undir eins,“ sagði eg
og fór nú að grannskoða herbergið, sem ó-
kunni maðurinn lá í.
Husið var alt nauðahkt minu eig'in húsi
að eins voru stofugögnin öll nýtískulegri
og smekklegri.
William le Queux: Leynifélagið.
34
Okkur var sagt, að frú Kynston væri ung
kona og hefði verið gift víxlakaupmanni,
en orSið ekkja fyrir einu ári og fariö nú til
Indlands til aö heimsækja systur sína, er þar
var gift liðsforingja í Cawnpore. Á heimili
þeirra hjóna hafði verið mjög gestkvæmt,
meðan rnaður hennar var á lifi, en eftir lát
hans hafði hún ekki dvalið þar nema tæpan
mánuð.
Herbergið, sem eg var nú staddur í, hafði
auðsjáanlega verið málstofa hennar, þvi að
alstaðar sáust merki kvenlegrar smekkvísi og
nostursemi. Birtan var ekki rétt góð, en þó
duldíst mér ekki, að allur útbúnaður var bæði
skrautlegur og ríkmannlegur. Orrock gamla
hafði verið hjá Kynstonhjónunum frá þvi þau
giftust og heyrðist mér á henni, að hún hefði
líka þekt frænku rnína gömlu mætavel i sjón
að minsta kosti.
Eg aðgætti skrifborðið, er var lítill en mjög
vandaður gripur, og sömuleiðis aðra muni,
sem þar voru inni, en þorði ekki að snerta
á nokkrum hlut, þvi að hugsast gat, áð eg
kynni þá að skemma fyrir rannsóknum leyni-
lögregluþjónanna. En þegar eg stóð hjá hin-
uin dauða manni og athugaði hvernig hann
lá á gólfinu, þá virtist mér að hann hlyti að
hafa verið stunginn að aftan, þegar hann gekk
inn í herbergið af einhverjum, sem hefði leynst
bak við hið þykka og stóra dyratjald ur rós-
35
litu flaueli, sem nú hafði verið dregið til hlið-
ar, þegar vængjahurðirnar voru opnaðar, enda
var þar nægilegt leyni handa einhverjum
launmoi'ðingjanum.
Eg hafði þó ekki orð á þessu, því aö eg
ætlaöi mér aö heyra hverrar skoðunar leyni-
lögregluþjónarnir yrðu um þetta. Þurftum viö
ekki aö bíöa þeirra Jengi og komu þeir þrír
saman.
Meöan þeir fóru fram rannsóknum sínum,
gafst mér færi á að spyrja gömlu konuna
betur út i þetta, enda var nú öllum óviðkom-
andi visað burtu, að undanskildum granna
manninum háa.
„Þetta er alt saman hreinasta ráðgáta, herra
læknir,“ sagði gamla konan. „Eg sé þess al-
staðar merki, að hér hafa einhverjir hafst viö
nokkurn tíma, en eg hefi ekki komið liér sein-
ustu þrjár vikurnar., og geta þeir hafa verið
hér allan þann tíma. En hverjir hafa Jiaö,
verið og hver hefir ráðið unga manninum
bana? Þér haldiö, herra læknir, að hann hafi
veriö myrtur núna í kvöld?“
„Já, áreiðanlega — núna fyrir fáum klukku-
tímum. Morðinginn hefir auðsjáanlega leitaö
í vösum hans og tekið úr þeim alt, sem ga*
bent til þess, hver hann væri. Þetta er hrein
og bein ráðgáta og mjög undarlegur atburð-
ur,“ sagði eg.
„Lögregluþjónninn, sem haft hefir varð-