Vísir - 17.05.1918, Síða 5

YlblPv
✓
Bifreið fer austur
að Ölfusá á morgnn.
Þrir menn geta fengið far. Dppl. á
NýjaLandi Sími 367.
Sófar og Dfvanar
fyrirliggjandi í
MJóstrætl ÍO.
2-3 stnlkur
^eta fengiö atvinnu við að beita
fínu á mótorbát, sem gengur í
vor til veiða héðan úr bænum.
Þurfa helst að vera vanar."
IJpplýs. á Lindargötu 25 (niðri).
Islenskt smjör
ágætt og s k y r, fæst í
Matarversl. Grettisgöta 1
laupakona
'óskast. — 'Uppl. á Spítalastíg 9
frá 12—1 og 7—8.
"VetlTXir
Æfing í kvöld kl. 8lL
Mætið!
Skjaldbreið nr. 117.
Fundur í kvöld kl. 8’/2-
Kosnir fulltrúar til Stórstúku-
þingsins; skemtilegt hagnefndar-
atriði o. m. fl.
5-vh tlá w Uf . vU tiá il# U* .»ld 9
J Bæjarfréttir. \
«*.
Bruninn á Laugalandi.
Vísir átti tal viö ciganda Lauga-
lands, Pál Ólafsson frá Hjaröar-
holti. Um upptök eldsins sagöi
liánn, aö fýrst heföi eldsins oröið
vart i hlööunni, sem áföst var viö
húsiö, og sást reykurinn koma und-
an þakskegginn. Um hlöðuna vita
menn til aö hafi veriö gengið síð-
ast um kl. 4 daginn áöur. Var
það maöur héöan úr bænum, sem
var að sækja hey fyrir fyrv. eig-
anda Laugalands. Heimafólk á
Laugalandi þurfti engan umgang
aö hafa um húsiö og kveðst ekki
liafa haft. Vita riienn ]iví ekki til
aö neirt hafi verið fariö meö eld
í húsinu og þó að maður sá, sem
mn er géti'ð hér a‘S ofan, hafi t. d.
kveikt á eldspýtu, þá er óhugsandi
aö éldurinn hafi stafað af því, því
svo langt var liðið frá þvi hann
gekk um húsið. ,En af niannavöld-
um, viljandi eða óviljandi, segir,
Páll að eldurinn hljóti að stafa.
Húsið á Laugalandi var 28 x 10
álnir, úr tinibri, og hafði verið virt
til brunabóta árið 1904^ kr.6003.00
en hefði nú vafalaust verið metið
miklu hærra. Bíður eigandinn
þannig töluvert tjón af brunanum.
Innanstokksmunir íbúanna munu
liafa verið óvátrygðir, og hafa þeir
því einnig beðið nokkurt tjón.
Verkamannafél. „Dagsbrún“
hélt fund í gærkveldi og var þar
samþykt a'ð leita samkomulags við
vinnuveitendur um kauphækkun-
ina. Meðan ]ieir samningar standa
yfir er félagsmönnum heimilt að
vinna fyrir sama kaup og áður,
enda hafði félagið alls ekki sam-
þykt að verkfall skyldi hafið þeg-
ar í sta'ð, þó að vinnuveitendur
vildu ekki viðstöðulaust ganga að
kaupkröfum þeim, sem samþyktar
voru á síðasta fundi. Höfðu þeir
•fnenn, sem vinnu lögðu niður í gær,
gert þáð af eigin hvötum. En þá
fyrst kemur til félagsins kasta að
ákveða hvað gera skuli, þegar út-
séð er um að samkomulag náíst
um kaupið. — í ræðum manna á
fundinum kom það fram, að verka-
menn þykjast ekki geta lifað á
kaupi því, sem þeir hafa haft. Sá
kauptaxti var ákveðinn í fyrra, en
síðan hefir verðhækkun orðið mik-
il á öllum nauðsynjum.
Vinna
féll ekki alveg niður í bænum i
gær. Litu ýmsir verkamenn, sem
i verkamannafélaginu eru, svo á,
að réttara væri að halda vinnu á-
fram uns séð væri, hvort samn-
ingar gætu ekki tekist, en margir,
og ef til vill flestir, lögðu niður
vinnu.
Sögulestur
Gunnars Gunnarssonar rithðf-
unds er ákveðinn i kvöld, vegna
þess að hann ráðgerir að fara héö-
an með Sterling. Átti hann fyrst að
verða á hvitasunnudag, en það er
talið helgidagsbrot. Er þetta stutt-
ur tími til stefnu fyrir menn, sem
æ,tla að hlusta á hann, og er þvi
ekki anua'ð ráð vænna en að fara
stax og kaupa aðgöngumiða, því
að menn eiga ekki kost á því, að
beyra Guiinar lesa á hverjura degL
Veðrið í dag.
í niorgun var 8 st. hiti í Vestm.-
eyjum, 6 í Rvík, 7 á ísaf., og Ak.
6 á Grímsstöðum, 3,5 á .SeyðisL
IS'.N.V. átt á Akureyri.
Búnaðarfélagið
heldúr ársfund sinn í da£ kl. 5.
Þar flytur Guðm. próf. Hannesson
erindi um byggingarmálið, sér-
staklega húsagerð til sveita.
Sterling
á að fara héðan þ. 20. þ. m.
Vinnaféll niður við afgxeiðslu
skipsins í gær, en í dag héfir
vinna verið hafin á ný og er bú-
ist við að skipið geti farið á á-
kveðnum tíma.
V.s. Reaper
fór héðan í gær til Vestfjarða.
Meðal farþega voru : P.A.Ólafsson
konsúll, til Patreksfjarðar og Snæ-
bjöm Kristjánsson lireppstjóri frá
I-Iergilsey, sem dvalið hefir hér í
bænum sér til lækninga í vetur og
fengið góða heilsuból.
114
14111, sem raksf á mig- í þokunni kvöldið góða,
sem eg var a« ganga heím til míri.
En í það skifti var hann allur uppstrokinn
og meS pípuhatt á höfSinu. Nú var hann liálf
tötralega til fara og skegglaus og brejnti það
rátliti lians eigi all-líiS, en þó var augnaráðið
«itt og liið sama.
í sömu andránni lagði rannsóknardómar-
inn einhverja spurningu fyrir mig, sem eg
varð að svara og seri eg íriér við þá um leiö.
En þegar eg leit við aftur, var maðurinn horf-
inn aftur og sást hvergi í réttarsalnuni.
Þetta tiltæki lians þótti mér næsta nndar-
legt. Leit helst út fyrir, að' hann grunaði að
eg hefði borið kensl á sig og þess vegna liaft
:sig á burt.
Eg mintist á þetta við Milman litlu siðar
■og fanst honum þegar, að Jietta gæti haft
ialsverða þýðihgu.
„Það var leitt að þér skylduð ekki hnippa
í mig, læknir góður, þegar þér tókuð eftir
manninum, svo að við. hefðum getað haft
gætur á honum,“ sagði hann, þar sem við
stóðum á strætinu og horðum ávmannfjöld-
ann, sem ruddist út úr réttarsalnum. „E11
eg geri ráð fyrir, að þér þekkið hann, ef hann
skyldi bera fyrir augu yðar aftur.“
„Já, þaö geri eg eflaust,“ svaraði eg. „Hann
gettir ekki breytt augnaráðinu hvernig sem
’hann kann að dulbúa sig að öðru leyti.“
Þetta atvik varð mér mjnnisstætt og hugs-
aöi eg daglega uni það.
Eg hvarf nú aftur til heimilis mins í Ar-
gylígötu, þegar mestu ósköpin út af mál-
um þessum voru um garð gengin. Stóð eg
þá oft við borðstofugluggann og virti fyrir
mér hiö skuggalega hús hinum megin göt-
unnar. Það var nú lokað og læst og beiö
þess að eigandinn kæmi heim aftur frá Ind-
landi.
Margoft reyndi eg að leiða mér fyrir liug-
skotssjónir atbnrðina, sem gerst höfðu þar
þetta óheillakvöld. Og livaöa hlutdeild átti
ungfrú Xenía í þeim myrkraverkum ?
Eg skvifaði á laun „ungfrú Wilson“ í Hall-
argistihúsinu í Hamborg. Skýrði eg henni frá
öllu því, 'sem kómið hafði fram við réttar-
rannsóknina og sendi henni dagblaðaböggul,
og i livert skifti, sem póstþjórininn fór um göt-
una, var eg með öndina i liálsinum og vonað-
ist eftir svari frá henni.
Eg gekk aldrei svo um gólfblettinn fyrir
neðan stigann heima hjá mér, þar sem
bafði fundið dauða manninn, aö ekki rifjuð-
ust upp fyrir mér skýrt og skilmerkilega
liinir leyndardómsfullu atburðir, sem gerðust
þetta jólaföstukvöld. Og í hvert skifti, sem
mér varð litið á hægindastólinn við eldstóna
í dagstofu minni, þar sem Xenía hin fagra
haföi setið. þá mintist eg hennar yndislegu
116
ásjónu, angurs liennar og armæðu og inni-
legrar bænar um líkn og aðstoð.
En hvernig vék þessu öllu við, og til hvers
mundi það leiða?
Millman kom þrásinnis heím til mín. Við
ræddum þetta fram og aftur, og þrásinnis var
að mér komið að trúa honum fyrir öllu, sem
eg vissi um þetta, því að leyridarmál þessi
lágu á mér eins og mara og ollu mér sívax-
andi áhyggjum.
En auðvitað gat eg ekkert frekar sagt lög-
reglunni nema með ]iví móti að flækja Xeníu
inn í Jiessi mál, og eg jróttist sannfærður um,
að eini maðuriiin, sem' haf'ði þekt ]ietta alt
út i æsar, og verið sjálfur sjónarvottur að
glæpnum, hefði einmitt verið maður sá, scm
fanst örendur heima lijá mér.
En þá var Gallini. Það nafn hljómaði sí
og æ i eyrum mér. Eg beið hins 24. með ó-
þreyju og ætlaði mér þá að vera staddur í
gistihúsinu Daniel i Feneyjum og gera þar
athuganir mínar.
Það skeyti liafði Xenia aklrei fengið, en
merkilegt var þa’ð, að hefði henni verið ætl-
að skeytið, þá skyldi sá, sem talaöi í símann,
ekki taka eftir því, að það var karlmannsrödd
en ekki kvenmanns, sem svaraði honum. Þó
hafði eg heyrt það, að ýms veðrabrigði eða
breytingar á loftslaginu gætu orðið þess vald-