Vísir - 25.05.1918, Page 3

Sirni 586
f dag opna eg hina r.ýju
8imi 586
Innilegt þakklæti til allra er sýndu hluttekningu sína við
fráfall og jarðarför föður og tengdaföður okkar, Erlendar
sál. Þorsteinssonar frá Leirvogstungu.
Steinunn Erlendsdóttir Guðsteinn Jónsson.
Miklar birgðir af ágætum, feitum, „Jögruðum" og hreinsuð.
nm o s t u m
Goudaostur, Backsteiíier- og Mysuostur
verða seldir ódýrt í 3/2 og x/4 ostum
o® i SBÖlXOL
í kjötbúðinni á Laugavegi 20 B.
Eduard ffliiner.
til vöruflutninga, ásarat aktýgjum
©r til
Upivýsiíig&r í 321.
Lestf arsalur Landsbókasafnsins
verður opinn til afnota fyrir almenning á vanalegum tíma, frá 22.
þ. m. og mun verða svo framvegis, meðan vært er þar fyrir kulda.
Landsbókasafninu 21. maídag 1918.
JaooDson. ■
”-verslun
í PdHÍhÚHstræt 9 (husi Mathan & Olsens).
Þar verða seldar ýmsar vörur svo sem:
11 j iilix-iirinr"ög;ri allskonar, Sápur, Ilmvötn,
allskonar Krydd, Gerduft, Eggjaduft, Semoule-grjóu
(án seðla), Bygg-grjón, nýtt danskt valsað Haíra-
mjöl (til sjúkrafæðu), Svampar, Pakkalitur,
Hárburstar, Fataburstar, Naglaburstar, Hár-
greiður, Kambar, Speglar (smáir og stórir), Rak-
speglar, Skósverta, Ofnsverta, Fægiduft o. m. fl.,
Yindlar, smávindlar, Cigarettur,
Sælgæti.
Gerið svo vei að líta inn — það kostar ekkert að skoða
vörnrnar.
Yirðingarfylst.
Seren Kampmann.
Sími 568
Piano og Orgal nýkomin í Hljóðfærahús Reykjavikur
enn fremnr nýjar nétnr.
Opið kl. 10-7.
Mjög góðir borgunarskilmálar ef samið er um kaup nú þegar.
Notuð hljóðfæri tekin í skiftum.
bvirö;ai-mjöl.
Landsverslunin hefir nú fengið miklar birgðir af síidarmjöli til
áburðar. Þeir sem hafa pantað áburðarmjöl hjá mér gefi sig fram
næstu daga.
Einar Helgason.
132
1 ElSÉjlÍ ’ 't t
liafi liag-aö sér eins og- hún væri alveg sak-
laus sjálí af glsepnum?"
Mér varö alveg oröfall.
Eg stóö og gapti framan í hann.
„Eg fæ ekki séö, herra minn. aö þaö mál
komi yöur nokkra vitund viÖ!“ sagöi eg svo
meö þótta, þegar eg loks gat komiö oröi fyrir
mig.
Hann var sýnilega mentaöur maöur og tál-
aöi kurteislega, en meö einhverjum yfirmanns-
keim og umvöndunartón, sem æsti skap mitt.
,,En mér kernur þaö viö“, bætti eg viö.
„Eg ætla, ef til þarf, aö gera þaö aö lifs-
staríi mínu aö grafast fyrir þann levndar-
dóm og meS tilstyrk mannsins, sem þarna
stendur, aö koma hinum seka í liendur rétt-
vísinnar."
„Þetta er alveg óþörf yfirlýsing,“ sagöi
sá renglulegi í dölcku fötunum. „En segiö'
þér inér nú,“ bætti hann viö og horföi for-
Ívitnislega franian í mig, „Eruö þér nú í raun
og veru Vesey læknir, eöa ímyndiS þér yöur
þaö ?“
„ímynda mér?“ hrópaöi eg. „íniynda menn
sér að þeir séu til ? Og þó skal eg játa það,
aö síöustu vikuna hefi eg tæplega veriö meö
réttu ráði, svo nijög hafa hinir undarlegu at-
burðir, sem fyrir mig hafa komiö, fenglö1
| á mig.“
1 „Sem læknir vitiö þér auövitaö, aö menn
William le Queux: LeynifélagiíS.
i33
geta verið gagnteknir af furöulegum skyn-
villum og ímyndunum," sagöi sá sköllótti.
„En hér er ekki um neinar iiiiyiidanir aö
ræöa!“ hrópaöi eg. „Eg heiti Vcsey — Hu-
bert Vesey — og alt sem eg hefi sagt er
sannleikur — og maöurinn, sem þama stend-
ur, veit það.“
„Þér eruð alveg viss um að þér eruð ekki
herra Charles Sebriglit frá Torquay?“
„Auðvitaö er eg viss um þaö. Þúsundir
manna gætu sagt yöur hver eg er! Mig er
ekki að dreyma!“
Janeskó brosti aftur, og félagar lians þrír
horföu hver á annan.
„Mér er óskiljanlegt, góöurinn minn, hvers
vegna þér berið þaö á mig-, að eg sé ritSinn
viö þetta Kensington-niál. Eg hefi lesiö tim
þaö i blööunum, það er satt, en það er alt
og sunit sem eg veit um þaö,“ sagöi hann
kæruleysislega.
„ÞaÖ er lýgi,“ æpti eg og gekk til hans.
„Og þér hafiö sagt þessum heiðursmönnum
aö eg hafi hótaö að drepa yður — og það
er lílca ósvífin lýgi.“
Eg gerði einhverja ósjálfráða hreyfingn
meö hendinni, og áöur en eg vissi af, höföu
tveir mennirnir, eftir bendingu þess úteygða,
lagt hendur á mig, en meöan þeir héldu mér,
leitaöi liann í vösurn mínum og fann skamm-
134
byssuna, sem eg hafði stungið á nlig áður
en eg fór aö heinian.
Eg veitti enga mótspyrnu. Til hvers var
þaö? En þremennningarnir horfu hver á ann-
an undrandi, en sá sköllótti tók byssuna og
sagöi með myndugjeika:
„Jeg ætla að geyma þetta í bráðina.“
„Þér hafiö enga lieimild til þess. Þér hafiS
enga heiniild til þess að afvopna mig og
halda fyrir mér eign minni. Eg hefi sér-
sakt leyfi til að bera vopn á hiér og þér
getið ekki meinaö mér þaö.“
Hann brosti sigri hrósandi og þaö espaði
mig enn nieira. Eg var alveg hamslaus orö-
inn.
„Viö skulum nú hætta þessam yfirskins-
leik. Segiö þiö mér hvaö þiö ætlist fyrir,
því aö eg sé að eg liefi veriö tældur til að
koma hingaö. Hvar er Janeskó kafteinn?"
Enginn svaraði.
„Var eg ekki beðinn að koma hingað tfl
þess að finiia hann?“
„Auövitaö voruð þér það,“ sagöi bróöir
hans og liló dátt.
„Hver er þessi kafteinn ?“ spurði sá dökk-
klæddi.
Eg sagiði þeim nú frá ferð niinni m;eð
Xeníu til Dover og hvernig eg kyntist Jan-
eskó, og var auöséö að enginn þeirra þriggja