Vísir - 01.07.1918, Blaðsíða 2

V i 8 J K
VÍ31R.
Aigríiíí. la blaiiiaa i Áðalítrssf
14, opia M kl. 8—8 á kverjujn degi.
Skrifsíoífe á s&um stai.
Sími 400 P. 0. Box 887.
RitstjóriuB tii viitais írá kl. 2—8,
Prenlsmiðj&n & LRngavag 4
simi 133.
Anglýiiagua vsitt möitaka i Laué':,
stjðrnnEsi eftir kl. 8 á hvöldin.
Auglýsingaverí: 53 &ur. kvar om.
dálks i stærri [angl, 5 aura orSi i
smár.uglýsinguui raei ðbrsytta letri.
Aukalundur
verður haldmn í
K.alKfélasinu i ReyisJ avili.
1. jtili 1018 (i dag) i Bárubúð uppi, kl. 8 síðd.
Áríðandi mál á dagskrá!
Stjornin,
Sammngarnir
við Dani.
II.
Nú er sendinefnd Dana komin
hingað. í því liggur ótviræð
viðurkenning á því frá Dana
hálfu, að ísland sé jafnrétthár
samningsaðili um sambandið milli
landanna eins og Daumörk, og
um leið yiðurkenuing á fullveld-
isrétti þess. Það er því full
ástæða til að bjóða nefndina vel-
komna til landsins. En ef Dan-
ir vilja ekki viðurkenna þetta í
orði og verki, þá er ekki nein
von um árangur af för þessari.
Og það er heldur enginn vafi á
því, að et þctta fæst ekki viður-
kent nú, þá rekur að því fyr
eða síðar að til fullkomins skiln-
aðar dragi milli landanna.
Þetta vonum vér að öllum sé
nú Ijóst orðið.
Það hefir verið slegið mjög á
þann strenginn í dönskum blöð-
um, og raunar fleiri Norðurlanda-
blöðum, að Bretar mundu sölsa
landið undir sig, ef það losnaði
úr ríkistengslum við Danmörku,
öllum Norðurlöndum til óbætan-
legs tjóns. Það er ekki alveg
óhugsandi, að danskir stjórn-
málamenn geri sér vonir um, að
þeir spádómar hafi slegið þeim
felmtri á íslendinga, að þeir þori
ekki þess vegna að halda kröf-
um sínum til streytu. En það
er hinn mesti misskilningur. —
Fyrst og fremst vita menn það,
að Bretar geta farið allra sinna
ferða hér fyrir Dönum, og um
það er sjón sögu ríkari. Eu í
ánnan stað yerður ekki séð, að
íslendingar væru neitt ver farnir
fyrir það, þó að landið, sem full-
valda ríki, kæmist í eitthvert
samband við Breta. En ef það
skiftir öll Norðurlönd svo miklu,
að sambandi Islands við Dan-
mörku verði ekki slitið, þá er
hægurinn nærri fyrir Dani að
koma í veg fyrir það, með því
að ganga að þeim samningum,
sem vér getum unað og þeim er
algerlega meinfangalaust að ganga
að. Það væri öruggasta ráðið
til þess að tryggja sem best sam-
band íslands við Norðurlönd.
Kvartað hefir verið yfir því af
hálfa Dana og málfærslumanna
þeirra í nágrannalöndunum, að
Haadfæra-önglar, 2 stærðir
Lóðar-önglar, nr. 8
Stálvir, og l‘|2“
er nú komið til
Sigurjóns Péturssonar
Tilboð
óskast í að skaffa kjallara 10X7,6 metra hlaðinn úr grásteini. Tilboð
ið komi í lokuðu umslagi á skrifstofu (xunnars Sigurðssonar lög-
fræðings merkt „kjallariK fyrir 5. júlí næstk.
Nánari upplýsingar hjá
Einari Einarssyni trésmið
Hverfisgötu 32 B. — Heima kl. 12—1 og 7—8 e. m.
V erkamenn.
Nokkrir duglegir verkamenn geta enn fengið atvinuu við
kolagröft í Stálfjalli.
Talið í dag milli kl. 6 — 8 síðdegis við
Ó. Benjaminsson.
(Hús Nathau & Olsen).
E.s. „Gullfoss“
fermir í New-York nálægt 22. jóií.
Skriflegar pantanir á farmrúmi óskast, en fylgja
veröur skriflegt leyfi um innflutning á vörunum frá
innflutningsnefndinni, sem einnig skiitir farmrúmi skips-
ins milli pantendanna.
Þeir, sem panta íármrúm fyrir vörur, eru beðnir,
vegna skipaeklunnar, að biðja ekki nm meira rúm en
fyrir þær vörur, sem útflutningsleyfi er fengið fyrir í
Ameríku. •
.f. limskipafélag Islands.
Hentug
Barnaleikföng
eru
Hjólbörur
er seljast nú fyrir
365 og 3.65. (
lEgiilJacobsen!
íslendingar hafi komið fram með
kröfur sínar á óhentugum tíma ■
fyrir þá. Þar til er því að svara,
að Danir hafa ekki áður tekið
þaunig í málaleitanir vorar, að
oss beri nein skylda til að híða
eftir tækifæri, sem þeim sé sem
hentugast. íslendingar hafa beðið
nógu lengi. Ef Danir hefðu fyr
orðið við réttmætum kröfum
vorum, í stað þess að spilla sam-
búðinni með þvergirðingshættí
sínum, þá hefði samkomulagið
nú getað verið hið ákjósanleg-
asta.
Síðan stríðið hófst, hafa ís-
lendingar orðið að spila á eigin
spýtur að miklu leyti. Þeir hafa
sjálfir orðið að semja við ófriðar-
þjóðirnar um aðflutniuga og sigi-
ingar til landsins. Það var því
eðlilegt, að krafan um viður-
kenning á íslenskum siglingafána
fengi nýjan byr. Sú krafa var
fyllilega tímabær, enda kemur
ekki til mála, að frá henni verði
hopað, þó að sú meinloka hafi
hlaupið þversum í haus sumra
stjórnmálaafglapa Dana eins og
Knuds Berlín, að hún sé ósam-
rýmanleg einingu ríkisins.
Danir hafa sjálfir æskt þess,
að samningar yrðu uú teknir
upp um alt samband landanna.
Hve hentugur tíminn er til þeirra
samninga, mega þeir sjálfir best
vita. En þó að ófriðarástandið
í heiminum kreppi að oss að
utan og óstjórn innanlands, þá
ruunum vér þó ekki vinna það
til að fá fánann einann, að við-
urkenna á nokkurn hátt þessa
„einingu rikisins“, og heldur
kjósa að láta skeika að sköpuðu
um sambandið milli íslands og
Danmerkur en að falla frá rétt-
mætum kröfum vorum um viður-
kenningu á fullveldisrétti lands-
ins. Enda erum vér þess full-
trúa, að þegar svo væri komið,
mundi þjóðin öli standa sem einn
maður og verða samtaka um að
fela færustu mönnum forystuna.
En ef Dönum og öðrum Norð-
_ urlandabúum er það alvara, að
það só öllum Norðurlöndum til
tjóns, að sambandi íslands við
þau verði með öllu slitið, þá
mætti eftir sem áður með aðstoð
og góðum vilja bræðraþjóð-
a n n a varðveita það samband,
þvi að hvergi myndu íslending-
ar fremur vilja leita v e r n d a r,
ef á þyrfti að halda.