Vísir - 26.07.1918, Blaðsíða 3

Vísir - 26.07.1918, Blaðsíða 3
I VI§1S TÍðskifti, og loks varð hann sendiiierra Þjóðverja í Moskva eftir að friður var saminu í Brest- Litovsk. Kerensky segir að Mirbach liafi stjórnað Rússlandi síðan liann kom þangað, en oft átti hann þó í deilum við Maximal- ista. Síðasta deilan reis út af herskipum Eússafí Svarta-hafinu, sem samkvæmt friðarsamningun- mn áttu að halda kyrru fyrir á liöfnum inni, en voru á sveimi í Svarta-hafmu .og Asovska haf- inu. Það varð til þess að Þjóð- verjar settu her á land á Krim ■<og tóku Sebastopol og loks urðu Rússar að sætta sig við það, að Þjóðverjar hefðu eftirlit með flotanum og athöfnum hans. J?að hefir þannig verið frem- ur „grunt á því góða“ milli Mirbachs og Maximalista, þegar hann var myrtur. f*ó er það nú talið víst, að morðið hafi ver- ið framið af gagnbyltingarmönn- am, og er það fullyrt, að einn af heistu fylgismöunum Keran- skys, Savinkoíf, hafi lagt ráðin á um m.orðið. Kerensky segir, að þeim Lenin og Trotsky hafi sarnið vel við Mirbach, og hann hafi því ekki þurft að fá þýskan her sór til aðstoðar, en nú muni í>jóðverjar senda her til Moskva. Bn Kerensky virðist einmitt telja það æskilegt, vegna þess að þá muni Rússar sameinast til þess að reka Ljóðverja af' höndum sér. Alment virðist vera litið svo á, að morðið muni verða til þess að enn rneira dragi sarnan með Maximalistum og ÞjóSverjum, og má þá I;ka búast við því, að innbyrðis-afstaða flokkanna í Rússlandi skýrist og JÞjóðverja- féndur sameinist. Enda segja Þjóðverjar að bandamenn séu valdir að morðinu. Savinkoff, Kefemky og Korniloff. Maður sá, sem kent er um að hafa lagt á ráðin um morð M_r- bachs greifa, sendiherra Þjóð- verja í Moskva, er þektur maður að fornu og nýju úr byltingar- sögu Rússlands. Hann er einn úr flokki „nihilistanna“ gömlu, og það var til dæmis hann, sem lagði á ráðin um morðið á Serg- iusi stórfursta, föðurbróður Niku- láiar keisara, sem var þá land- stjóri í Moskva, harðstjóri hinn versti og afar illa þokkaður af öllum almenningi. Eftir þetta morð var Savinkoff tekinn höndum, en hann slapp úr varðhaldinu og komst til Parísar. Þar skrifaði hann bók, sem hann kallaði „Gula hestinn11 og sagði hann þar frá morði Sergiusar og öllum tildrögum þess. Fyrir bók þessa varð Savinkoff frægur rithöfundur og var hann síðan talinn með bestu rithöfundum Rússa. Panst mönn- um mikið til um það, hve vel morðið var uudirbúið í öllum atr- iðum og virðist það helst dregið af því, að hann hafi einnig nú verið með í ráðum. Savinkoft var í útlegð aila tíð frá því að Sergius var myrtur og þangað til í mars í fyrra, er stjórnarbyltingin hófst í Rúss- landi. Þá hélt hann þegar heim og komst brátt til mikilla met- orða. Varð hann fyrst umboðs- maður bráðabirgðastjórnarinnar á vigstöðvunum, og honum er það þakkað, að Rússar gátu haf- ið sóknina í júlí í fyrra, sem þó varð lítið úr vegna uppreistar í hernum. Þegar Kerensky myndaði stjórn- ina 7. ágúst ífyrra, varð Savin- koff yfirmaður í hermálaráðu- neytinu eða í rauninni hermála- ráðherra. En ekki tókst sam- vinnan -sem best milli þeirra Kerensky. Savinkoff studdi ein- dregið tillögu Korniloffs hers- höfðingja um að herða á berag- anum, en Kerensky þorði ekki að fylgja þeim tillögum fram og óttaðist að hermannaráðið mundi þá rlsa á móti sér. Síðast í ágúst kom Korniloff til Petro- grad, en tóket ekki að fá vilja sínum framgengt og sagði Savin- koff þá af sér. Korniloff gekk þá á milli og kora því til leiðar að Kerensky bað hann að taka aftur lausnarbeiðnina. Hafði Korniloff mikið álit á Savinkoff, og taldi hann ómissandi bæði vegna dugnaðar hans og trausts þess sem hann naut hjá alþýðu. En það varð að samkomulagi, að ekkert skyldi afráðið í þrætumál- inu um heragann fyr en að af- stöðnum þjóðfundinum í Moskva. Skömmu síðar, 8. september, hóf Korniloff „uppreistina“ gegn Kerensky. Hvernig á því stóð, vita menn ekkert um með vissu. en áreiðanlega hefir einhver mis- skilningur legið þar á bak við. Það er alkunnugt, að Kerensky var mjög á báðum áttum um það, hvernig ætti að koma skipu- lagi á í hernum. Víst er það, að hann sendi Savinkoff á fund Korniloffs 4. september og flutti hann honum þá orðsendingu frá Kerensky, að stjórnin vildi verða við kröfu hans um að skerpa heragann, en hún óttaðist að af því mundi leiða uppreist af hálfu Maximalista í Petrograd. Hann lagði því þau ráð á, að Korniloff skyldi eenda her til Petrograd, stjórninni til fulltingis, til þess að bæla niður uppreistina, ef til kæmi. Um þetta urðu þeir ásátt- ir og átti Korniloff að síma til Savinkotis, þegar 'hersveitirnar tæki að nálgast Petrograd. Sím- Bkeytið kom 7. september, en úr þvi vita menn eiginlega ekkert með vissu hverju fram fór. Helst halda menn að Kerensky hafi á síðustu stundu látið hugfallast og ekki þorað að framfylgja ráðagerð þeirra Savinkoffs og Korniloffs, og svo fór, að í stað 288 289 290 og borSað þar miödegisverö meS einhverri ungfrú." „MeS henni?" „Néi, — meö einhverri annari.“ „Þaö er undarlegt, aö eg skuli ekkert svar haía fengiö frá honúm," sagSi frú Kynaston. «Eg þarf endilega aö finna hann og tala viö haiin um áríöandi málefni, en hvernig- á e» aö komast fyrir þaö, hvar bann er niöurkominn ?“ „Klúbburinn hans tekur eflaust viö bréfum til hans og kemur þeim til skila,“ sagöi Chi- quard. „En eg hefi skrifaö þrívegis til Boodle og ]iaÖ ekki orðiö til neins, eins og eg var aö segja.“ - „Honum líst ekki á blikuna ef til vill,“ sag-<5i C hiquard. „Líónel er breöi skarpskygn og þefvís, eins og þér vitiÖ.“, „Eu þér ségiö, aö þéssi hsetta sé nýkómin til?“ >Já — og fer ó'Sum vaxanrli," svaraöi Clu- quard. „Svo lengi sem þessi maiSur er látinn halda lífi, eigum viö þaö ah af á hættu, aö alt komist upp, einkum og sér í lagi Jiegar ! as viöburöanna liefir tekiö eins óvænta stefnu og nú'er raun á oröin. 'Og þess vegna höfum viö mælt okkur mót hér í kvöld til þess að komast aö einhverri niöurstööu meö þaö hve'rnig- viö eiguin aö sjá málum okkar borgiö framvegis.“ V/.iiíiam le Queux: Leynifélagi'Ö. Xanpfð «i.«l veiðai* rmí 'b $ess að isyr|a um verð hiá Talið féll nú niöur um stund. Þótti mér þaö í meira lagi undarlegt, aö þessar persónur skyldu vera aö bera ráö sín undir liúsráöand- ann í húsi því, sem þær höföu notaö til sinna þárfa í leyfisleysi. En hvers vegna lét frú Kynaston sér svona ant um málefni þeirra og hvers vegna var hún kölluö á þessa ráöstefnu ? Hver var þessi Líónel ? Þaö virtist svo sem hann væri í Boddle-klúbbnum og hlaut þá aö vera ein- hver meiri háttar maöur. Þetta var alt saman ein óskiljanleg ráögáta. Gallíni varö fyrstur til aö rjúfa þögnina. „Öll framtíöin veltur á þessum manni og honum eru kunnugir allir málavextir,“ sagöi hann. Um hvern skyldu þau vera að tala, og gat þaö átt sér staö aö ekkjan, frú Kynaston væri mt eftir alt saman ein af þeirra sauöa- húsi ? „Og þar sem honum eru allir málavextir kunnir/1 hélt Gallini áfram, „þá dregur hann þa.Ö varla lengi aö gera þá heyrinkunna. Þiö verðið aö minnast þess, að hann elskar Xeníu og vílar ekkert fyrir sér þar sem hún á hlut að máli.“ Eg stóö á-öndinni. Vissulega áttu þessir 'menn viö sjálían mig og engan annán! „Þaö veröur aö þagga niöur í honum,“ kigöi nú Gyðmgastúíkan á ítölsku, „og þaö var Ift-. verst, að viö skyldum láta hann sleppa frá Genúa. ,En hann hékk alt af á Mordacq, því aö annars skyldi hann aldrei hafa koinist ])aöan lifandi!“ „Nei,“ sagöi frú Kynaston. „Eg veiti aldrei santþykki niitt til þess, Eg hefi oft séð hann koma út úr húsinu sinu hérna beint á móti og það hlýtur að vefa hægt að finna ein- hver önnur ráð til þess aö taka fyrir munn- inn á honum.“ „Nei, þaö duga engin önnur ráö,“ sagöi Chiquard einbeittlega. „Hann veröur aö hverfa úr sögunni, ef okkur á aö takast. aö komji ætlun okkar i framkvæmd.“ „Aö eins vegna þess, aö haíin elskar Xeníu!“ sagöi ekkjan. „Hún hefir ekki svikið okkur enn — og hvers vegná skyldi hann þá gera þaö?“ „Vegna þess, sem eg þégar hefi skýrt frá,“ svaraöi Chiquard. „Mér þykir auövitaö leitt, ef í eitthvaö verður ráðist án yöar samþykkis, kæra frú, en þessi ákvöröttn stvöst nú viö fylgi meiri hlutans, eins og þér hljótiö aö k’ánnast viö. Gætið þér að, hvaö mikiö viö eigurn á hættu — og viö megum alls ekkí viö því aö ganga sjálf út í glötunina og' láta allar okkar vonir og fyrirætlanir aö engu veröa — aö eins vegna eins einásta manns, sent er okkur til fyrirstööu." „En þér vitið álls ekki hvaö þaö er, sem A íl s k o b a r v ö r n r lil ■ * v é l a b. á f a og s 0 g I s k i p a N

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.