Vísir - 06.08.1918, Blaðsíða 2

tV£$ÍF.
Brennsluspíritus
aðeins 3 krdnur iiterinn
fæst nú i
Nokkrar stúlkur
óskast til að láa og grisja garða á Sannuhvoli
Lárus Hjaltested.
V erkamenn
Nokkrir duglegir yerkamenn geta fengið atvinnu nú þegar
við kolagröft í Stálfjalli. Góð kjöl' i hoði. Semjið sem fyrst við
0. Benjamínsson
Sími 166.
lifreið fer til i>jörsártúns
i dag m. 5.
Upplýsingar 1 Breiðabliki. Sími 1(>8
v i a i r.
Aigraiðsla blaiiiai i ASolsttp.'
14, opin íi& kl. 8—8 á hverjuin dsgi,
Skriístoia á sama etað.
Simi 400. P. 0. Boz 867.
Rltatjðrins til yiðtsli tíi kl. 2—3.
Prentsmiðjan t Lmgaveg 4
oimi 138.
AnglýiÍBgnn yeitt mðttaka i LsmSs-
Htjömnani eftir kl. 8 i kyöldin.
AnglýBingayerð: 50 anr. hyex cm
d&lka i itærri angl. 5 anra orðx. i
BM&anglýaingnM Með ðbrayttn ietri.
1*
Sira Jónas Jónasson
frá Hrafnagili, er látinn. Hann
andaðist hér í bænum á sunnu-
dagsmorguninn.
Pétur Sigurðsson
bóndi á Hrólfsskála, andaðist
i gær að heimili sínu.
Þrjú bréi
írá Björnstjerne Björnsson.
ii.
30. mars (18)70.
Þökk! — JÞessa átti eg von
af yður, þó að eg reyndar bygg-
ist við enn þá meira.
Látið yður þó skiljast þetta:
Veiðar vorar á íslandi eru
undir því komnar, að gufuskip
gangi í hverri viku frá íslandi
til Björgynjar (og Stafangurs),
að sími sé frá Björgvin til ís-
lands og enn frkmnr á milli
veiðistöðvanna á íslandi. Ált
annað er stnárœði hjá þessu.
Þegar Noregur tók við Nor(ð-
ur)landi og Finnmörk, lágu þessi
héruð í vanrækslu og fólkið í
leti og drykkjuskap. Nú gengnr
þangað heill floti gufuskipa, 6—
8 stórskip, sími norður í Lófót,
og nú verið að leggja hannþað-
an alt norður til Vaðseyjar, —
ein af hinum lengstu símalínum^
sem nokkurt einstakt land hefir
látið gera, Héruð þessi renna nú
upp eins og fifill í túni, svo sem
Kanaansland í Ritningum, er
varpaði frá sér hækjum sínum.
Vitið þór, að næstum því allar
selveibar vorar nú eru stolnar
frá íslandi. Selurinn er veiddur
alveg upp við landsteinana. Það
þarf mörg herskip til að stökkva
selveiðaskipunum á braut, —
hvert þeirra með 40 manna
skipshöfn með alvæpni, og alt í
rauninni heimsins purkunarlaus-
asti lýður.
En ef ísland væri nú okkar
önnur Finnmörk, þá væri skips-
höfnin ráðin þar (á íslandi) í
staðinn fyrir skip að eins bátar,
og skutpallur fyrir skipshol, eða
með öðrum orðum: Fjárhyggju-
menn festu sig á íslandi sjálfu,
þessir landvinningamenn, sem
hafa - keypt veiðistöðvarnar á
Finnmörk, myndu, á íslandi ekki
siður en þar, manna heil héruð,
og gera úr þeim stóreflisfiski-
menn, stórefnaða sjósóknara.
Koma nokkuru sinni dönsk lög,
sem veita íslendingum rétt sinn
í öllum greinum? Komanokkuru
sinni gufuskipaferðir í hverri
viku frá Björgvin til íslands?
Kemur nokkuru sinni sími frá
fisbiverunum á íslandi, með síma-
stöðvum þar, — til Björgynjar?
Jú, sama ár sem ísland verður
norskt land, en aldrei á meðan
það er dansbt!
Þér megið ekki hafa vanið yð-
ur á það frá stjórnmálabarátt-
unni, að líta á kröfur þær, er
atvikin hafa hvatt fram og þér
hafið nú að merki fyrir yður, —
svo einhliða, að þér sjáið ekki
iög landsins í því stærra, sjáið
ekki hið alls eina, sem bjargað
getur íslandi, en það er. að
Norðmönnum só hleypt t ígwS,
— sjáið það svo fyllilega, svo
batt, svo frjálst, sem það á að
sjást.
Að v é r mundum særa þjóþ-
erni ykkar og einkenni? Lítið
þér að eins á Lappa og Finna.
Þeir fá allir prest og sitt eigið
mál, ef þeir að eins vilja það,
og hverskonar flokkur er þetta
móti þjóð ykkar, er hefir sínar
miklu bókmentir og sögu.
Atkvæðagreiðsla verður að
fara fram, ef ekki fyrir yðar for-
ga.ng, þá annars.
Að vísu veit eg það að þór
eruð höfðingi alls íslands; en
vald kringumstæðna og ástands-
ins er ennþá meira (en þér), og
á því fær Island að kenna fyr
eða síðar, að ástandið býður og
skipar atkvæðagreiðslu. Þó að
atkvæðagreiðslan leiði ísland
e k k i til Noregs, leiðir hún ótt-
ann yfir Danmörku, og aldrei
gera Danir rétt, fyr en búið er
að skjóta þeim skelk í bringu.
En rétt er: Sími'til Björgynjar,
gufuskip til Björgynjar og fiski-
menn vorir til íslands! Nr. 1 —
og nr. 2 er alt það, sem þiðbít-
ist nú um, alt i frá stjórnarskrá
yðar til fjármálanna.
Eg veit, að í byrjuninni renn-
ur aðalágóðinn af fiskiveiðunum
beint tii Noregs, en iunan skams
munu einmitt þeir Norðmenn,
sem sendir hafa verið til íslands,
gerast sínir eigin menn og byrja
upp á eigin spítur hjá Islend'i’^-
um, og upp frá þeim degi skift-
ist ágóðinn milli íslendinga og
þeirra, og jafnvel sá hluti, sem
Noregur fær, hefir fyrst komið
til skiftá við Islendinga! Eg tel
þetta eftir því, sem farið hefir í
Finnmörk. Nú eru nokkrir a£
mestu kaupmönnum landsius hér
— í Finnmörk. Það er ekkert
fágæti, kaupmenn upp á 100,000
speciudali á strandlengjunni frá
Hálogalandi og norður úr. Og
séu bændur þar fátækir, er það
af ólagi (einkum á kvikfjárrækt-
inni). Þegar fátækt er þar í ein-
hverju hóraði, er það alt af að
kenna vitskorti, en ekki því, að
ekki sé færi á því að verða efn-
aður.
Innlega þökk fyrir sendinguna!
Innilega, innlega þökk! Grefi nú
algóður guð, að vór getum hjálp-
að ykkur! Eg hefi besta vilja.
En áður en atkvæðagreiðsla hef-
ir fram farið hjá ykkur og vak-
ið hér til þjóðfunda hjá okkur,
getur það ekki orðið, eg veít
það — einmitt af þvi eg er skáld.
— Skrifið þér mér til, fræðið
mig, leiðbeinið mér, skammið
mig, klappið mér, alveg eins og
yður finst best henta. Eg vil
feginn vera yður eftirlátur pilt-
ur.
Yðar vinveittur
Björnstjeme Björnsoií.
Bein Jóns Arasonar
GuðbraDdur Jónsson hefir und-
anfarið verið á ferð um Huna-
vatns og Skagafjarðarsyslur að
rannsaka forna kirkjustaði og
kom hann heim um dagínn úr
þeim leiðangri.
Yisir hafði frétt að í förinni
hefði hann fundið leiði Jóns
biskups Arasonar og tekið upp
bein hans. Þótti blaðinu það
svo merkur fundur, að það
spurðist fyrir hjá honum um
rannsóknirnar, og sagðist honum
svo frá:
Já, það er satt, með tímanum
hefir gleymst hvar leiði þeirra
feðga er. Ekki einu sinni munn-
mæli til um það. Ferð mín til
Hóla var að visu gerð í þeim
tilgangi einum, að finna grunn-
inn að þeirri dómkirkju, sem
Pétur biskup Nibulásson bygði
1395 og fauk á ofanverðum dög-
um Guðbrands biskups, sem eg
lika fann þrot af. En gömul
rit segja hvar í þeirri kirkju
biskup Jón og synir hans voru
grafnir og rannsókn mín lá með-
al annars þar nm garðinn. Á
li/a álnar dýpi kom eg ofan á
leifar af beinum þriggja manna
og var lausleg grjóthleðsla ylir.
Maðurinn í miðið virtist vera
rosbinn og er beinabyggingin
stórgerð; var a£ honum höfuð-
skel, partur af handlegg og mikið
af öðrum fæti. Beinin sem í
bili eru geymd í Þjóðmenjasafn-
inu, voru þangað flutt með leyfi
Jdrkjumálastjórnarinnar og ereg
nú að rannsaka þau þar og láta
læknir rannsaka þau. Fyrri en