Vísir - 25.10.1918, Blaðsíða 2

VÍSIR
Bukhár, faxhár, taglhár, trésll, marhálm og gamalt vel þart hey keypt
fyrir hæsta verð i Söðlasmiðahúðimú á Lasgaveg 18 B. Slml 646- .
Friðarhorfnrnar.
Þá er enn komiö svar frá Wil-
son forseta til Þjóöverja. Hann
hefir ekki skiliö síöasta svar ÞjóS-
verja þannig, aö þaö væri ekkert
annað en ,,oröagjálfur“, sem ætti
að dylja það, aö engu væri svar-
aö, eins og haft er eftir enskum
blööum.
Hann leggur þann skilning í það,
aö þvi sé , lýst ótvírætt yfir, aö
Þjóöverjar hafi „upprætt þaö vald,
sem stjórnaö hefir þýsku þjóö-
inni“, og aö nú séu öll völd í hönd-
um þjóðarinnar sjálfrar. Hann lít-
ur svo á, aö Þjóðverjar, meö því
aö hanna aö sökkva farþegaskip-
um, hafi lofað aö taka kröfu hans
um breytingu á kafbátahernaöin-
um til greina, þó aö þýska stjórn-
in hafi að vísu neitað því, aö kaf-
bátarnir hafi unniö nokkur hryöju-
verk. Og rannsóknina á hervirkj-
um þýska hersins skilur hann sem
fyrirheit um bót og betrun. Hann
ætlar meö öörum orðum ekki aö
fara lengra í þessum kröfum, en
„samboðiö er heiöri þýsku þjóðar-
innar“, en tjáir sig fyrir sitt leyti
reiöubúinn að hefja friðarsamn-
inga á þeim grundvelli, sem hann
hefir sjálfur ákveöiö og Þjóöverj-
ar fallist á.
En Wilson ræöur ekki skilyrð-
unum eöa grundvellinum einn. Enn
g e t a allir samningar strandaö á
])ví, aö bandamenn hans vilji fara
lengra í kröfunum, eöa alls ekki
semja á þeim grundvelli, sem Wil-
son hefir talaö um. Liklegra er þó,
að ágreiningur veröi ekki um
samningagrundvöllinn milli stjórna
bandamanna og að þess verði ekki
langt aö báða úr þessu, aö byrjaö
veröi á friðarsamningum.
í vopnahléssamningunum virðist
Wilson aftur á móti ætla aö veröa
all-kröfuharður. Slíkt vopnahlé,
sem hann fer fram á, væri alveg
sama sem fullkomin uppgjöf af
hálfu Þjóðverja. Þaö ?ru því litlar
líkur til, aö þeir samningar tak-
ist.
Kjöthneykslið.
Fát á „Tímann m“. ,
Yísir hefir nú sagt lesendum
sínum söguna af kjötsölu land-
stjórnarinnar, og það all greini-
lega. Hann hefir orðið þess var,
að fylgismenn stjórnarinnar hafa
brugðið fljótt við og reynt að
réttlæta aðgerðir hennar með þvi
að hin háu boð í kjötið hafi að
eins veriðj hilliboð. Aðrir hafa
haldið því fram, að þau hafi ver-
Sonur minn, Benedikt Magnússon frá Lónshúsum í Garði,
lést á Landakotsspítalanum 23. þ m,
P. t. Reykjavík 25. okt. 1918.
Valgerður Benediktsdóttir frá Lónshúsum.
Lýðskóli Ásgrims Magnússonar
Bergstaðastræti 3
verður settur 1. vetrardag (laugard.) kl. 8 síðdegis.
ísleiiur Jónsson.
Takið eftir
ef þið viljið fá ódýrt og gott á fæturna, þá komið á Lau^aveg 46.
Það borgar sig.
Matbaunir
bæði hálfar og heilar, nýkomnar til
Jes Zimsn.
Gærur og haustu
kaupir Heildverslun
Garðars Gíslasonar
ið gerð (of seint, kjötið hafi þá
verið lofað Norðmönnum , fyrir
ákveðið verð. En það er hvort-
tveggja algerlega tilhæfulaust.
Ekkert slíkt var þvi til fyrirstöðu
að stjórnin gæti selt kjötið fyrir
220—225 krónur tunnuna. Ann-
aðhvort hefir því stjórnin sjálf
skrökvaðjupp þessum afsökunum(
eða fylgismenn hennar.
Og nú hefir Yísir, efrir að
Botnia jkom, komist að því, að
hægt hefði verið að fá enn hærra
verð fyrir kjötið — jafnvel alt
að Í3550 krónum fyrirtunn-
una, og nemur þá verðmunurinn
á útflutningskjötinu alt að hálfri
annari miljón króna. Full vissa
er um, að 240 krónur hefði mátt
fá.
Af þessu er það auðráðið, að
stjórnin hefir ekkert, bókstaflega
elihcert gert tii þess að koma
kjötinu í sæmilegt verð. Það
hafði Yísir líka fullyrt áður, enda
sannnnlegt, að stjórnin
hafði famast v i ð þ v í, að
aðrir gerðu boð í kjötið en Norð
menn.
Það er ekki að furða, þó að
fylgifiskum stjórnarinnar sé illa
við þetta mál. En því undar-
legra er það, að stjórnin skuli
ekki einu sinni gera nokkra mála-
myndatilraun tii þess að verja
sig. Hún heldur sennilega að
sér só alt óhætt nú. Það er langt
til 'næsta þings og saga sykur-
málsins sýnir, að það fyrnist
furðu fljótt yfir bneykslisverk
þeirrar þríhöfðuðu. Hin alræmda
samábyrgðj þingklikanna er til
þess atofnuð, að hylma yfir öll
óhæfuverk hennar.
Nú virðist þó svo sem eitt-
hverfc fát hafi komið á aðalmál-
gagn samábyrgðarinnar, „Tím-
ann“. Enda ætti það að vera
honum skyldast, að vera á verði
í þessu máli, meðan hann að
minsta kosti á pappírnum, þyk-
ist vera málgagn bænda. Hann
segir að það sé öholt, að sög-
ur þær, sem Yísir hefir sagt af
kjötsölunni, og aðrar'siíkar, séu á
lofti meðal almennings(!), og
kveðst því hafa beðið ú t f I u t n-
ingsnefndina um skýring-
ar á málavöxtum. — En því
miður voru'þær skýringar ókomn-
ar þegar blaðið kom út!
Það er auðséð, að Tíminn ætl-
ar að reyna, eða gerir sér vonir
um að takast megi, að koma
sökinni á útflutningsnefndina. En
Vísir getur fullvissað hann um,
að það tekst ekki. Nefndin hefði
áreiðanlega hagað sérj öðruvísi,
hefði hún fengið að ráða. „Tim-
anum" tekst vonandi að átta sig
á því, þegar mesta fátíð er af
honum og reikningsgáfa bans
kemst í samt lag aftur!
Biaðið er eitthvað að hugga
sig og lesendur sína, bændurna,
með því, að tekist hafi þó að fá
50 któnum hærra verð fyrir kjöt-
tunnuna en meðalverðið breska.
Og til þess að gera þá verðbækk-
un sem glæsilegasta, lætur blað-
ið þess getið, að hún nemi á
fimtu miljón króna á öllu kjöt-
inu! Yæri gaman að sjá, eftir
hvaða margföldunartöflu það er
reiknað! Eða gerir „Tíminn“ ráð
fyrir því, að kjötið verði meira
en 80 þús. tunnur? Ef svo er,
þá hefðu bændur líka getað feng-
ið á fjórðu miljón króna meira
fyrir það, en stjórnin lætur þá
fá.
Loftsteytasamband
milli
Islands og Noregs.
í sumar, þegar sæsíminn bilaði,
var leitað máls á þvi við norsku-
símastjórnina, hvort ekki væri
unt að koma á [loftskeytasam-
bandi milli íelands og Norags,
en það tókst ekki þá. Var þá
gripið til þess ráðs, að senda
Islands Falk til Færeyja og nota
hann sem miilistöð milli loft-
skeytastöðvarinnar hér og Lyng-
bystöðvarinnar hjá Kaupmanna-
höfn.
En norska símastjórnin var
ekki hætt tilraunum sinum, til
að bomast í samband við loft-
skeytastöðina hérna. Það var